Mακάριος λοιπόν, τέκνον μου, όστις τα
θλιβερά της παρούσης ζωής τα διέρχεται μεθ’ υπομονής και ευχαριστίας
προς τον Θεόν, ο Οποίος δια των τοιούτων λυπηρών προπαρασκευάζει την
αθάνατον ψυχήν, όπως την καταστήση αξίαν των αιωνίων αγαθών της
Βασιλείας Του. Παιδεύει επί το συμφέρον, όπως μεταλάβωμεν της αγιότητος
Αυτού.
Βάρος αιωνίου δόξης θησαυρίζει δια των διαφόρων θλίψεων εις τους αγαπώντας Αυτόν πιστούς δούλους Του.
Δια τούτο δεν χρειάζεται, ούτε συμφέρει να αγανακτώμεν εν καιρώ παιδείας Κυρίου, αλλά με ταπείνωσιν και υπακοήν να υπομένωμεν τα πάντα. Και τούτο, διότι η παιδεία Κυρίου έχει σκοπόν να μας χαρίση την πολυτιμοτάτην υγείαν της ψυχής μας.
Όπως ο ιατρός παιδεύη τον ασθενή με
εγχειρήσεις, με πικρά φάρμακα, με εκκοπήν των μελών του σώματος κ.λ.π.,
με σκοπόν βέβαια να τον θεραπεύση και ουχί να τον τυραννά από κακίαν,
ούτω και ο Θεός, ως Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων ημών, μας θεραπεύει
με παντιειδή φάρμακα, θλίψεις και πόνους, όπως μας χαρίση την ψυχικήν
υγείαν, που είναι το πλέον αγαθόν που υπάρχει. Αλλ’ όσοι αγανακτούν και
δεν υπομένουν, ως και εγώ, αυτοί χάνουν την ψυχικήν ωφέλειαν και έτσι
μόνον, τους πόνους κερδίζουν.
Εφ’ όσον λοιπόν ο Θεός κατά τέτοιον
θαυμαστόν τρόπον μας σώζει, έχομεν χρέος απαραίτητον να Τον ευχαριστώμεν
αδιαλείπτως και να ευλογώμεν το Πανάγιον Όνομά Του. Και τούτο όχι μόνον
με τα στόμα, αλλά κυρίως με τα έργα μας, ώστε κανένα έργο μας να μη
προσβάλλει την Θείαν μεγαλειότητα. Διότι, εάν με τα χείλη μας Τον
ευλογώμεν και με τα έργα μας Τον υβρίζωμεν, τότε εμπαίζομεν Τούτον.
Ας προσπαθήσωμεν να μη λυπώμεν τον
Χριστόν μας εν ουδενί πταίσματι, ώστε να επαναπαυθή το Άγιον Πνεύμα εις
τας ψυχάς μας. Αμήν . Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης
