Αγαπημένε
μας Άγιε, Άγιε της ζωής μας, φίλε, Πατέρα και αδερφέ, πόσο πολύ σε αγαπάμε,
πόσο πολύ σε ευγνωμονούμε, πόσο ευλογημένοι, αισθανόμαστε, που μας αξιώνεις να
υπηρετούμε τα δικά σου παιδιά, στο Κατηχητικό της Χριστιανικής Καταφυγής.
Άγιε Μυροβλύτα μας, πόσο καλά και
ευλογημένα, είναι τα παιδάκια σου!
Κάθε
Κυριακή που τα αντικρύζουμε στο Κατηχητικό και ομιλούμε μαζί τους,
συγκινούμαστε, μένουμε έκθαμβοι, μπροστά στις καλές αλλοιώσεις, που Εσύ, ως ο
καλύτερος Κατηχητής, κάνεις στις ψυχές τους.
Οι γονείς τους, απορούν, τι τους λέμε
και αλλάζουν προς το καλύτερο, τα μέχρι πρότινος ζωηρά, παιδάκια τους. Εμείς, ως
παιδιά σου, τους εξηγούμε, ότι αυτή η μεταμόρφωση, δεν οφείλεται σε εμάς, ούτε
στα λεγόμενα μας, αλλά σε Εσένα, τον Υπέροχο Άγιο Προστάτη μας.
Μεγαλομάρτυρα του Χριστού, κάθε φορά που
κάνουμε Κατηχητικό, Βλέπουμε Εσένα, σε αισθανόμαστε, σε Βιώνουμε, είσαι πάντοτε
εκεί. Ποτέ δεν μας εγκαταλείπεις. Εσύ παρηγορείς τα παιδάκια, όταν αυτά είναι
στεναχωρημένα, εσύ κλείνεις τις πληγές στην ψυχούλα τους, εσύ τους δίνεις ώθηση
και δύναμη, για να κυνηγήσουν τα όνειρα τους και να κάνουν αυτό που αγαπούν
στην ζωή τους, εσύ και μόνο εσύ, τους οδηγείς στον γλυκύτατο και πολυαγαπημένο
μας Ιησού Χριστό.
Άγιε Δημήτριε, γνωρίζουμε, ότι
υπεραγαπάς τα παιδιά και γενικότερα τους νέους, όμως τώρα, το Βιώνουμε ακόμα
εντονότερα, αντικρύζοντας την επέμβασή σου, στα ελαφάκια-παιδάκια, που έχουμε
στο Κατηχητικό. Σε ευγνωμονούμε μέσα από την ψυχή μας, για την εμπιστοσύνη που
μας δείχνεις. Είθε, με την Βοήθεια σου, ποτέ να μην λυπήσουμε τον καλότατο Θεό
και να καταστούμε άξιοι μιμητές σου. Αμήν.
Με
απέραντη αγάπη
Πτυχιούχοι
και Φοιτητές Διαφόρων Σχολών
της Θεσσαλονίκης
τέκνα
των Αγίων Δημητρίου και Πορφυρίου
