Σωφροσύνη, όπως μας αναφέρει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακας, είναι μία ονομασία καθολική, όπου φυλάττει εν εαυτή όλας τας αρετάς, εις τας οποίας επαναπαύεται ο Κύριος και σώφρων είναι εκείνος, οπού έχει σώον τον νουν του εις όλας τας αρετάς, και τας φυλάττει με πάσαν ακρίβειαν και μάλιστα την παρθενίαν, το εξαίρετον θησαύρισμά μας.
• Λέγει ο Απ. Παύλος: «Ουκ οίδατε ότι τα σώματα υμών μέλη Χριστού εστιν;
Άρα ουν τα μέλη του Χριστού ποιήσω πόρνης μέλη; μη γένοιτο» (Α Κορ.
στ 15). Δηλαδή: Δεν γνωρίζετε ότι τα σώματά σας είναι μέλη του Χριστού;
Να αποσπάσω λοιπόν τα μέλη του Χριστού και να τα κάνω πόρνης μέλη; Μη
γένοιτο ποτέ να το κάμω.
• Γι’ αυτό και ο Άγιος Εφραίμ συμβουλεύει: «Αδελφέ, όλοι οι αρχαίοι
προσέφεραν στον Θεό ως θυσία μόσχους και κριούς και αμνούς. Εμείς όμως
του προσφέραμε το σώμα μας με την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Ας μη το
μιάνουμε λοιπόν ποτέ η ας μη το λερώσουμε με τα απηγορευμένα, δια να μη
παραδοθούμε στον θάνατο ως ιερόσυλοι, αλλά ας το διατηρήσουμε άγιο και
άρτιο».
Γι’ αυτό γνωρίζοντας οι Άγιοι της Εκκλησίας μας το μεγάλο αμάρτημα της
πορνείας, πολέμησαν πολύ τον δαίμονα της πορνείας. Και συνεχίζει ο Άγιος
Εφραίμ: «Σαν να έχης μπροστά σου ένα σκύλο, να απευθύνεσαι με
σκληρότητα προς τον δαίμονα της πορνείας, και ποτέ να μη θελήσης να
παρασυρθής από αυτόν τον λογισμό». Τέλος προσθέτει: «Μπορούμε να
απαντούμε στον κακόβουλο εχθρό το εξής: Μάθε, κακόβουλε εχθρέ της ζωής
μας, ποία τιμή επιφυλάσσεται σε εκείνους, οι οποίοι νίκησαν με την
ευσέβειά τους αυτό το πάθος, ενώ αντιθέτως ποία τιμωρία έχει ετοιμασθή
γι’ αυτούς που νικήθηκαν από αυτό. Μήπως ο σώφρων Ιωσήφ δεν επαινείται
από όλες τις γενεές και δεν δοξάζεται στον ουρανό και στην γη; Μήπως η
Αιγυπτία δεν κηρύσσεται σε όλο τον κόσμο; Και η τρισευτυχισμένη Σωσάννα
δεν εγκωμιάζεται από όλους σε όλους τους αιώνες; Ενώ οι πρεσβύτεροι και
Κριταί, οι οποίοι κυβερνούσαν τον λαό, επειδή νικήθηκαν από αυτό το
πάθος, θανατώθηκαν με λιθοβολισμό και άφησαν κακό όνομα στις επόμενες
γενεές».
• Πόσο πρόσεχαν οι άγιοι, για να μη προκαλέσουν. Μια φορά ο Μέγας
Αντώνιος έστειλε Μοναχούς στον Αββά Αμμούν από την εσωτερική έρημο να
του πουν να πάη στον Μέγαν Αντώνιον. Αμέσως μόλις του το είπαν, ο Όσιος
Αμμούν, σηκώθηκε να πάη μαζί με τους αδελφούς. Όταν όμως έφθασαν στον
ποταμό Λύκο και ήθελαν να τον περάσουν, ντρεπόταν ο Όσιος να ξεντυθή,
επειδή ποτέ δεν τον είδε κανείς γυμνό. Ενώ όμως σκεπτόταν αυτά, βρέθηκε
στο απέναντι μέρος του ποταμού• οι δε αδελφοί πέρασαν κολυμπώντες. Όταν
έφθασαν στον Μέγαν Αντώνιον, ασπάσθηκαν μεταξύ τους και μετά τον ασπασμό
λέγει ο Μέγας Αντώνιος προς τον Αμμούν. «Πολλά και θαυμαστά μου
απεκάλυψε ο Κύριος, αδελφέ, για σένα. Ακόμη δε και αυτήν την τελευτή
σου. Γι’ αυτό σε προσκάλεσα εδώ, για να απολαύσουμε εν Αγίω Πνεύματι ο
ένας τον άλλον και να παρακαλέσουμε τον Θεό ο ένας υπέρ του άλλου».
• Στην Αλεξάνδρεια υπήρχε κάποιος ωραιότατος κήπος, γεμάτος από κάθε
αισθητή χάρη και μέσα σε αυτό διέταξε ο τότε Τύραννος να στρωθή κρεβάτι
ωραιότατο, πάνω στο οποίο ξάπλωσαν ύπτια τον Άγιο Φιλόσοφο, αφού του
έδεσαν τα χέρια και τα πόδια. Τότε έφεραν κάποια πόρνη, που στεκόταν
πάνω από τον Άγιο και όχι μόνον με άσεμνα λόγια παρακινούσε τον Άγιον σε
αισχρή πράξη, αλλά ακόμη τον αγκάλιαζε με τα μιαρά χέρια της και τον
φιλούσε και χωρίς ντροπή τον άγγιζε. Όμως ο γενναιότατος αγωνιστής του
Κυρίου, αν και δεμένος, βρήκε όμως τρόπο να γλυτώση από την θηλειά της
πόρνης.
Πρώτα – πρώτα ο Άγιος έκλεισε τα μάτια του, για να μη βλέπη την πόρνη,
έπειτα αφού δάγκωσε την γλώσσα του με τα δόντια, με τους ανυπόφορους
πόνους που δοκίμαζε, δεν καταλάβαινε ηδονή. Κατόπιν ενώ το στόμα του
ήταν γεμάτο αίμα, έπτυσε στο πρόσωπο και στα φορέματα την μιαρή πόρνη, η
οποία φοβήθηκε και ντροπιάσθηκε. Με αυτόν τον τρόπο ο Άγιος Φιλόσοφος
νίκησε και φυλάχθηκε απαθής με την χάρη του Θεού. Τέλος αποκεφαλίσθηκε
και έλαβε το στεφάνι της νίκης και χαίρει χαρά αιώνια και ανεκλάλητη.
http://orthodoxostypos.gr
