Επειδή η προσευχή έχει σημασία μεγάλη, σωτηριώδη, γι' αυτό ο Σατανάς, ο μεγάλος εχθρός των ανθρώπων, καταπολεμεί την προσευχή.
Όταν ο άνθρωπος υψώνη το χέρι του να κάνη το σταυρό του και να δοξάση το Θεό και να υποβάλη σ' αυτόν τα αιτήματά του, ο Σατανάς ταράσσεται και αντιδρά με αντίδρασι μεγάλη. Και πρώτα εμβάλλει απροθυμία στον άνθρωπο για προσευχή. Ο άνθρωπος μπορεί να κάνη άλλα έργα χωρίς να κουράζεται. Μπορεί να στέκεται όρθιος επί ώρες και να συνομιλή με συνάνθρωπο χωρίς να καταλάβη πότε πέρασαν οι ώρες. Αλλ' όταν στέκεται όρθιος για να προσευχηθή επί πέντε, έστω, λεπτά, γίνεται βαρύς σαν το μολύβι!
Επίσης κατά την προσευχή ο Διάβολος διασπά την προσοχή του ανθρώπου, και εμβάλλει σ' αυτόν ρυπαρούς και βλασφήμους λογισμούς. Γι' αυτό η προσευχή είνε αγών, όπως χαρακτηρίζεται από τον απόστολο Παύλο (Ρωμ. ιε΄ 30). Και ο Θεός παρακολουθεί τον αγώνα του προσευχομένου και τον αμείβει με χάρι και χαρά. Και όταν ο προσευχόμενος υποβάλλη στο Θεό αιτήματα σύμφωνα προς το θέλημά του, ο Θεός εκπληρώνει τα αιτήματά του και η χαρά γίνεται μεγαλύτερη, "πεπληρωμένη", πλήρης. "Αιτείτε και λήψεσθε", είπεν ο Χριστός, "ίνα η χαρά υμών η πεπληρωμένη".
Νικολάου Ιω. Σωτηροπούλου, "Το Ευαγγέλιο του Ιωάννου", Τόμος Γ΄, Έκδοσις "Ο Σταυρός"
