Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: Ἄν θὰ γευόσασταν ἀπὸ τούς πνευματικούς καρπούς τῆς ἡσυχίας...

Εἶδα μία ἀδελφή σήμερα τὸ πρωί, ἦταν σάν τούς ἀστροναῦτες! Κατέβαινε ἀπὸ πάνω τὸν κατήφορο μὲ τὴν ψάθα στὸ κεφάλι, τὴν μάσκα στὴν μύτη, τὸ χορτοκοπτικό στὸ χέρι, καὶ καμάρωνε. Οἱ ἀστροναῦτες δὲν καμάρωναν τόσο, ὅταν κατέβαιναν ἀπὸ τὸ φεγγάρι! Ἀκούω σὲ λίγο βοῦ... β... β... Κοιτάζω, ἔκοβε χόρτα μὲ τὸ χορτοκοπτικό! Νὰ μήν μείνη ἕνας χῶρος ποὺ νὰ μήν ἀκούγεται βοῦ... Τελείωσε αὐτή, ἔρχεται μετά καὶ ὁ ἄλλος μὲ τὸ πιὸ «βού», νὰ ὀργώση! Ἔτρεχε ἀπὸ ʹδω, ἔτρεχε ἀπὸ ʹκει. Μετά παίρνει ἄλλο μηχάνημα, νὰ σιάξη τὸ χῶμα. Βρέ, τί πάθαμε!
– Ἐπειδή ὅμως, Γέροντα, ὑπάρχουν αὐτὰ τὰ μέσα ποὺ διευκολύνουν...
– Ὤ, ξέρετε πόσα μέσα ὑπάρχουν! Ὅσο μπορεῖτε, τὰ βουητά, τούς θορύβους νὰ τὰ ἀποφεύγετε. Τὸ βουητό μᾶς βγάζει ἔξω ἀπὸ τὸ Μοναστήρι. Τί τὴν ἔχετε μετά κάτω στὴν πόρτα τὴν ταμπέλα νὰ γράφη «Ἠσυχαστήριο»; Γράψτε καλύτερα «Βουηστήριο» ἤ «Ἀνησυχαστήριο!». Τί νὰ τὸ κάνω τὸ Μοναστήρι, ἄν δὲν ἔχη ἡσυχία; Κοιτάξτε ἐκεῖ πέρα, ὅσο μπορεῖτε, νὰ τὰ περιορίσετε αὐτά. Ἀκόμη αὐτήν τὴν γλυκειά ἡσυχία δὲν τὴν καταλάβατε. Ἄν τὴν καταλαβαίνατε, θὰ μπορούσατε νὰ μὲ καταλάβετε καλύτερα καὶ νὰ καταλάβετε μερικά πράγματα. Ἄν θὰ γευόσασταν ἀπὸ τούς πνευματικούς καρπούς τῆς ἡσυχίας, θὰ ὑπῆρχε ἀσφαλῶς καὶ ἡ καλή ἀνησυχία καὶ θὰ ἐπιδιώκατε περισσότερο τὴν ἁγία ἡσυχία τῆς πνευματικῆς ζωῆς.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Α’ «Μὲ Πόνο καὶ Ἀγάπη»