Ἀλλὰ αἱ φοβεραὶ διαταγαὶ ἔχουν πρὸ πολλοῦ ἐξαπολυθῆ:
Ἔξω ἀπὸ τὰ σχολεῖα ἡ Ἐκκλησία μας!
Οἱ κατ’ ἔμπνευσιν τοῦ Ὄφεως κατὰ τῶν διακαιωμάτων τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ τῆς σχολικῆς νεολαίας ἐχθρικὲς διαταγὲς ἔχουν πρὸ πολλοῦ ἐξαπολυθεῖ. Εἶναι δὲ σκληρὲς καὶ διαλύουν τὴν σχέση τῆς νεολαίας τῶν ὀρθοδόξων πρὸς τὴν Ἐκκλησία μας, ροιζηδόν.
Τὸ ἄρθρο μας αὐτὸ γράφτηκε ἐξ ἀφορμῆς τῆς σχετικῆς ἀγωνίας καὶ τῆς δίκαιης διαμαρτυρίας, ἔτσι ὅπως βλέπουμε νὰ διατυπώνεται σὲ σειρὰ ἐμπεριστατωμένων ἄρθρων τοῦ σεβαστοῦ Καθηγητοῦ καὶ Προέδρου τῆς Πανελλήνιας Ἕνωσης Θεολόγων κ. Ἡρακλῆ Ρεράκη στὸν Ὀρθ. Τύπο, Φ. 12.9-10.10.2025
Ποῖον λοιπὸν εἶναι τὸ πνεῦμα;…
Ποῖο λοιπὸν εἶναι τὸ πνεῦμα τῶν θρησκευτικῶν βιβλίων ποὺ τίθενται εἰς χεῖρας τῶν ἑλληνοπαίδων ἐν σχέσει πρὸς τὴν Πίστη, τὴν ἐπὶ δύο χιλιάδες χρόνια περίπου θάλλουσα καὶ κυριαρχοῦσα σ’ αὐτὸν τὸν Τόπο καὶ πέραν αὐτοῦ; Εἶναι “ὁμολογιακό”, “κατηχητικὸ” – ὅπως θὰ ἔπρεπε – ἢ εἶναι θρησκειολογικό, οἰκουμενιστικὸ καὶ τῆς Παγκοσμιοποίησης ὁ ὀλέθριος βηματισμός, τὸ πνεῦμα τῶν σχετικῶν σχολικῶν μας βιβλίων; Ὕστερα γιατί δὲν διορίζεται ἱκανὸς ἀριθμὸς θεολόγων καθηγητῶν εἰς τὰ σχολεῖα μας;
Ἡ στήλη μας γνωρίζει ἐτοῦτο, τὸ συνδεόμενο πιθανότητα μὲ τὰ παραπάνω: ὅτι τὸ παγκόσμιο πατριαρχεῖο τῆς ἱερᾶς – μασονικῆς! – Αὐτοκρατορίας [1] ἔχει πρὸ πολλοῦ ἐξαπολύσει -παγκοσμίως! – τὶς κατὰ πάσης θρησκείας καὶ Πίστεως, ἑωσφορικῆς τάξεως, διαταγές του.
Ἰδοὺ αἱ θρασύταται καὶ φοβεραὶ μασονικαὶ «διαταγαὶ»
«Διαταγὴ» πρώτη, ἤπιας μορφῆς, ἀλλὰ πολύπλευρη, ἐξαπολυθεῖσα ἀπὸ τὴν γειτονικὴ Ἰταλία καὶ διαχυθεῖσα κλιμακηδὸν εἰς τὴν Ἑλλάδα μας. Διαβάζουμε σὲ αὐθεντικὸ τεκτονικὸ ἔντυπο ταῦτα:
«…Ἐκ σεβασμοῦ πρὸς τὴν ἐλευθερίαν τῆς συνειδήσεως δὲν πρέπει εἰς τὰ δημοσίας σχολὰς νὰ διδάσκηται οὐδεμία κατήχησις (…)».
Ἐν συνεχείᾳ διαβάζουμε:
…Ὑποστηρίζω [ἐπίσης] ὅτι ὁ γάμος ἐν ταῖς σχέσεσιν αὐτοῦ μετὰ τοῦ λαϊκοῦ καθεστῶτος, οὐδὲν ἔδει νὰ περιβάλληται θρησκευτικὸν κῦρος (…), [καὶ] ὅτι ἔπρεπε νὰ καθιερωθῆ νομοθετικὸς ἡ ὑπεροχὴ τοῦ πολιτικοῦ γάμου ἔναντι τοῦ θρησκευτικοῦ γάμου καὶ τὸ διαζύγιον…!
Αὐτὰ τὰ φοβερὰ καὶ ἀλλόκοτα διαβάζουμε στὸ αὐθεντικὸ τεκτονικὸ περιοδικὸ Ἀθηνᾶ, ἔτους 1893, τεῦχος Μαρτίου, σελ. 43-44, στὸ ἄρθρο ὑπὸ τὸν τίτλο Ὁ Ἰταλικὸς Τεκτονισμός. Μετὰ δὲ τὸ τέλος τῆς ὁμιλίας ἐκεῖ τοῦ ἀρχιμασόνου τῆς Ἰταλίας, «καταιγίδα χειροκροτημάτων ἀπέσπασαν τὰ τηλεγραφήματα ἐκ Γαλλίας, Γερμανίας, Αὐστρίας, Οὑγγαρίας, Ἱσπανίας, Βελγίου, κ.λπ…», ὅπως διαβάζουμε. Ὁλόκληρη ἔτσι ἡ τότε παρηκμασμένη Εὐρώπη ἀπεδέχθη καὶ χειροκρότησε – καὶ ἔθεσε σὲ ἐφαρμογὴ τὶς ἐναντίον ὁλοκλήρου τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου τεκτονικὲς μεθοδεύσεις. Τὰ ἀποτελέσματα εἶναι γνωστά. Ἡ σχετικὴ παρακμὴ τῆς δυτικῆς Εὐρώπης διευρύνεται!
«Διαταγὴ» δεύτερη καὶ πολὺ χειρότερη γιὰ τὴν ἰταμότητα καὶ τὸ ἀπύθμενο θράσος της. «Ἀπολαῦστε» την μετὰ τῆς δεούσης ἀποστροφῆς καὶ τῆς κάθετης αὐτῆς ἄρνησης.
Διαβάζουμε φρίττοντες σὲ αὐθεντικὸ – πάντα! – περιοδικὸ τὰ ἀκόλουθα:
«…Διὰ ταῦτα ἀπεφασίσαμεν [ἡμεῖς], τὸ Ὕπατον Συμβούλιον τοῦ Ἀρχαίου καὶ Ἀποδεδειγμένου Σκωτικοῦ Δόγματος τῆς Νοτίου Δικαιοδοσίας τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν [τὰ κάτωθι]:
Ἀρνούμεθα νῦν, ὡς πάντοτε ἠρνήθημεν, τὸ δικαίωμα εἰς οἱανδήποτε Ἐκκλησίαν ἢ ἐκκλησιαστικὴν ἀρχήν, ξένην ἢ ἡμεδαπήν, νὰ ἐλέγχη ἢ ἐπιβλέπη τὸ ἐλεύθερον Δημόσιον Ἐκπαιδευτικὸν Σύστημα τῶν Ἡνωμέων Πολιτειῶν, εἴτε τὸ Ἐκπαιδευτικὸν Σύστημα οἱουδήποτε Κράτους ἢ ἔθνους ὁπουδήποτε τῆς γῆς εὑρισκομένου…»! (Στὸ αὐθεντικὸ τεκτονικὸ περιοδικὸ Πυθαγόρας, ἔτους 1931, τεῦχος 8, σελ. 306, 307).
Πόθεν προέρχεται ἡ θρασεῖα αὐτὴ ἰσχὺς τοῦ Ὑπάτου τεκτ. Συμβουλίου;
…Ἀλλὰ πόθεν ἀντλεῖ τὴν ἰσχὺ αὐτὸ τὸ Ὕπατο Συμβούλιο τῆς Μασονίας στὴν Ἀμερικὴ νὰ ἀποφασίζει καὶ νὰ ἀρνεῖται τὸ δικαίωμα σὲ ὅλες τὶς Ἐκκλησίες τοῦ κόσμου νὰ ἔχουν λόγον αὐτὲς εἰς τὰ πράγματα τῆς παιδείας τῆς χώρας τους; Τὸ ἀντλεῖ, πρῶτον ἀπὸ τὴν διείσδυση μελῶν αὐτοῦ τοῦ μασονικοῦ Σώματος σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς ζωῆς ἑκάστης χώρας, στὴν ὁποία ἔχει ἐγκαταστήσει παραρτήματά του, τὰ θυγατρικὰ Ὕπατα Συμβούλια, ὅπως ὁ τεκτονισμὸς ἀποκαλεῖ. Δεύτερον διὰ τῆς πολιτικῆς ἐπιρροῆς καὶ τοῦ περισσεύματος τῶν χρημάτων, ὅπως ἐπισημότατα εἰς τὸν Τυπικὸ τοῦ 33 βαθμοῦ αὐτῶν ἀναφέρεται. Τρίτον εἰς τὴν ὑλικὴν ἰσχὺν τῶν ΗΠΑ, στὶς ὁποῖες ἀρχικῶς ἱδρύθηκε καὶ ἐν συνεχείᾳ διαδόθηκε σὲ ὅλες τὶς χῶρες – καὶ στὴν Ἑλλάδα μας, περὶ τὸ ἔτος 1870 αὐτὴ ἡ τεκτ. ἐξουσία.
Ὁ τέταρτος λόγος…
Ὑπάρχει βέβαια καὶ ἕνας τέταρτος λόγος, μιὰ τέταρτη πηγή, ἀπὸ τὴν ὁποία ἀντλεῖ τὴν ἰσχύ του ὁ τεκτονισμὸς γενικότερα, σὲ ὁλόκληρο τὸν κόσμο, ἔχουμε δὲ τὰ στοιχεῖα. Παρ’ ὅλον τοῦτο δὲν ἀναφέρουμε αὐτὸν τὸν τέταρτο λόγο, τὴν τέταρτη πηγή. Γιατί; Μὰ γιὰ χίλιους λόγους… [2] Ὀλίγοι ὡστόσο γνωρίζουν ἢ διαισθάνονται, κυρίως οἱ ἐκ τῶν ἀναγνωστῶν τοῦ Ὀρθ. Τύπου, οἱ ἀπὸ χρόνων πολλῶν «ὑποψιασμένοι» γιὰ τὰ «βαθέα τοῦ Σατανᾶ»!
Τὸ πικρότατον ὅμως εἶναι…
Ποιὸ εἶναι;
Εἶναι ὅτι σὲ «προχθεσινὸ» θυγατρικὸ τεκτονικὸ Ὕπατο Συμβούλιο τῆς Ἑλλάδος, τὸ ἀδιαρρήκτως συναπτόμενο πνευματικῶς πρὸς τὸ παρόμοιο – μητρικὸ – τῶν Η.Π.Α., ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἐξεπολύθηκαν δεσμὰ ἐναντίον τῶν δικαιωμάτων καὶ τῆς Ἐκκλησίας μας στὴν Ἐκπαίδευση τῶν ἑλληνοπαίδων, εἰς αὐτὸ τὸ Συμβούλιο τῶν ἡμερῶν μας, μέλος καὶ ὕπατο στέλεχος αὐτοῦ ἦτο ἕνας Δεσπότης! Ἕνας Δεσπότης μὲ μεγάλο ὄνομα, τῆς δικαιοδοσίας τῆς «μητρὸς τῶν ἐκκλησιῶν», δηλαδὴ τοῦ σεπτοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου!
Διαβάστε, παρακαλοῦμε, αὐτὸ τὸ πικρὸ δι’ ἡμᾶς ἀποκαλυπτικὸ ὡστόσο δημοσίευμα, ἔτσι ὅπως τὸ βλέπουμε στὸ αὐθεντικὸ τεκτονικὸ περιοδικὸ Πυθαγόρας, περὶ τοῦ ποῖο ἦτο τὸ ὑψηλὸ αὐτὸ ἐκκλησιαστικὸ πρόσωπο:
-«Χρυσόστομος
(Αἰμίλιος Κωνσταντινίδης…)
Γεννήθηκε τὸ 1921 στὸ Σκοντάρι Κωνσταντινουπόλεως. Σπούδασε στὴν Θεολογικὴ Σχολὴ τῆς Χάλκης, διδάκτορας τῶν Πανεπιστημίων Ρώμης καὶ Στρασβούργου. Καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης στὴν περίοδο 1951-1971. Τὸ 1961 τιτουλάριος ἐπίσκοπος Μύρων. Τὸ 1991 Μητροπολίτης Μύρων Ἐφέσου…».
Ἐν συνεχείᾳ διαβάζουμε ὅτι τὸ ἐξέχον ἐκεῖνο ἐκκλησιαστικὸ πρόσωπο ἦταν καί: «…Πρόεδρος τῶν Διασκέψεων Ρόδου καὶ Ζαμπελὸ Γενεύης, Ἀντιπρόεδρος τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν. Καθηγητὴς Θεολογικῶν Σχολῶν. Διδάκτωρ Πανεπιστημίου. Μέλος τῆς Διεθνοῦς Ἀκαδημίας Θρησκευτικῶν Ἐπιστημῶν…».
Τί ἄλλο ἦταν αὐτὸς ὁ Δεσπότης τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου, κατὰ τὸ ἴδιο δημοσίευμα τοῦ Μασονικοῦ Περιοδικοῦ; Ἦταν – ὢ τῆς φρίκης! – Καί: «…Μέλος τῆς Στοᾶς Ἁρμονία καὶ μέλος τοῦ Ὑπάτου Συμβουλίου τοῦ 33ου [βαθμοῦ] διὰ τὴν Ἑλλάδα…»! (Στὸ αὐθεντικὸ τεκτονικὸ περιοδικὸ Πυθαγόρας, ἔτους 2012, τεῦχος 102, σελ. 245).
Ὁ ὑψηλόβαθμος δηλαδὴ ἐκεῖνος κληρικὸς καὶ μασόνος ἦταν ἐπιπλέον καὶ Πρόεδρος τῶν ἐκκλησιαστικῶν Διασκέψεων Ρόδου καὶ Ζαμπελὸ Γενεύης ποὺ προετοίμαζαν τὴ Μεγάλη – λεγομένη Σύνοδο τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, γιὰ νὰ συζητηθοῦν -καὶ λυθοῦν- Μεγάλα Ἐκκλησιαστικὰ προβλήματα! Ἦτο ἐπίσης καὶ μέλος τοῦ θυγατρικοῦ τεκτονικοῦ Ὑπάτου Συμβουλίου, δηλαδὴ ἐκείνου, τὸ ὁποῖον ἀποφάσισε νὰ ἀρνηθεῖ στὴν Ἐκκλησία μας τὸ δικαίωμά της νὰ ἔχει λόγον εἰς τὰ πράγματα τῆς σχολικῆς, χριστιανικῆς ἐκπαιδεύσεως!
Τὸ Σχόλιον τοῦ Ἀβερκίου
Ναί. Ἡ σχετικὴ πνευματικὴ Σήψη τείνει νὰ εἰσχωρήσει – ἂν πρὸ πολλοῦ δὲν ἔχει ἤδη εἰσχωρήσει! – ἀκόμη καὶ εἰς πεδία ποὺ δὲν θὰ ἔπρεπε… Κατόπιν ὅλων αὐτῶν, ἀναμένουν οἱ χριστιανοὶ νὰ γίνει τὸ μάθημα τῶν «θρησκευτικῶν» στὰ σχολεῖα μας ὁμολογιακὸ – «Κατηχητικὸ» γιὰ τὰ Ἑλληνόπουλα;
Λυπούμεθα ἀλλὰ δὲν τὸ πιστεύουμε! Δὲν τὸ ἐλπίζουν οἱ πολλοί, οἱ γνῶστες ἐκ διαισθήσεως. Ναί, ἦλθαν καὶ ἔρχονται τὰ χειρότερα κατὰ τῆς Ἐκκλησίας μας, ἔξωθεν ἢ καὶ ἐκ τῶν σπλάγχνων Αὐτῆς, καιροὺς τώρα. Σήμερα πολλαπλασιάζονται καὶ ἐντείνονται…
Πῶς, ἀλήθεια, ἐξηγοῦνται ὅλα ἐτοῦτα;
…Μὰ τί θέλετε λοιπὸν νὰ γίνεται γιὰ τὰ παρόμοια, ποὺ ἅπτονται τῆς Ἐκκλησίας μας; Εἶναι δυνατὸν νὰ μὴ ἔρχεται ὁ κατήφορος, ὅταν οἱ σκοτεινὲς πηγὲς τῆς ἐξουσίας τοῦ ἀντιχριστιανικοῦ κόσμου ἔχουν τόσους πολλοὺς «αἰχμαλώτους» εἰς χεῖρας των καταγραμμένους εἰς τὰ μυστικά τους κατάστιχα;
Δηλαδή;
…Ὅταν ὁ τεκτονισμὸς ἰσχυρίζεται συνεχῶς καὶ εἰς πλῆθος μέγα ἐντύπων του, ὅτι 20 (εἴκοσι!) εἶναι τὰ ὀνόματα τῶν μασόνων Πρωθυπουργῶν ἀπὸ συστάσεως τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους ἕως τὸ ἔτος 1980 [3], καὶ 6 (ἕξι!) οἱ τέκτονες Πατριάρχες τῆς Ἑλληνόφωνης Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας, χώρια οἱ Ἀρχιεπίσκοποι, οἱ Μητροπολίτες καὶ ὀλίγοι ἀρχιμανδρίτες, οἱ προσχωρήσαντες κατὰ καιροὺς διὰ μυήσεως στὸν Τεκτονισμό! [4]
-Ἐπισημαίνουμε δὲ ὅτι ΔΕΝ τὰ λέμε ἐμεῖς αὐτά, μήτε καὶ τίποτε μυθομανεῖς συνωμοσιολόγοι, ὄχι, ἀλλὰ τὰ γράφουν καὶ τὰ ξαναγράφουν οἱ ἴδιοι οἱ τέκτονες στὰ ἐπίσημα ἔντυπά τους! [5]
Ποία εἶναι ἐν τέλει ἡ «πρότασή μας;
Ἀπάντηση: Μὰ δὲν μπορεῖ ἕνας «Καλόγερος νὰ κάνει προτάσεις». Πρέπει νὰ κάνει μόνο «Ὑπακολή»! [6]
Παρ’ ὅλον τοῦτο θὰ μπορούσαμε νὰ εἰποῦμε ὅτι ναί, ἐνῶ ἐμεῖς ὅλοι ἐπιλέγουμε τοὺς ἑκάστοτε Πρωθυπουργούς μας, ἐντούτοις τὴν Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας μας δὲν ἐπιλέγει τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, ὄχι, ἀλλὰ ἡ ὑπάρχουσα ἑκάστοτε ἡγεσία – ἱεραρχία Αὐτῆς.
Τὸ σχετικὸ ἔτσι κακό, ἐκεῖ, συνεχῶς διαιωνίζεται…
Οἱ φωτεινὲς ὡστόσο ἐξαιρέσεις εἶναι πολλές, ἀλλά, δυστυχῶς, ἐκεῖνοι συνήθως σιωποῦν. Δηλαδὴ οἱ Ἀρχιερεῖς ποὺ εἶναι ἄξιοι τοῦ ὑψηλοῦ ἀξιώματός των. Γιατί ἄραγε νὰ σιωποῦν;
…μήπως διὰ νὰ «διάγωμεν ἡσύχως», μὴ ἀντιστεκόμενοι εἰς τοὺς ἑκάστοτε Καίσαρες, τοὺς νομοθετοῦντες τὰ ἀντίθετα τῶν θεσμίων τῆς Ἐκκλησίας μας, τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας; Μὴ ἀντιστεκόμενοι δηλαδὴ σθεναρά; [7]
Δύο μόνο ἀκόμη λόγους: Ἐπειδὴ ὁ Χριστός, ἡ Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας – τοῦ Σώματος Αὐτοῦ- οὐδέποτε ἀφήνει ὀρφανὸν τὸν Οἶκον Του, γιὰ τοῦτο καὶ ψάξτε λιγάκι, κτυπῆστε τὴν θύρα μὲ Πίστη καὶ ἡ Θύρα Αὐτή, ὁ Χριστός, θ’ ἀνοίξει. Θ’ ἀνοίξει διάπλατα πρὸς φωτισμὸν καὶ ἀνάπαυση -καὶ πρὸς σχετικὴ δραστηριότητα ἐπὶ τὸ αὐτό: κατὰ πάσης σκοτεινῆς καὶ πονηρᾶς ραδιουργίας ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας μας, παλαιᾶς καὶ νεώτερης, ἔξωθεν «ἀστοχίας» ἀλλὰ – φεῦ! – καὶ ἐκ τῶν σπλάγχνων Αὐτῆς ἐκπορευόμενην…
Σχετικὰ παραδείγματα θὰ παρουσιάσουμε προσεχῶς μὲ ντοκουμέντα, ὅπως πάντα.
Ἀναγκαία ἐπισήμανση: Ἡ τεκμηρίωση – οἱ παραπομπὲς- δι’ αὐθεντικῶν τεκτονικῶν ἐντύπων εἶναι συγκεντρωμένες, μὲ λεπτομέρειες, εἰς τὸ σχετικὸ βιβλίο μας, ὑπὸ τὸν τίτλο Ἡ Μασονία ἀπὸ Αὐθεντικὲς Πηγές, διατιθέμενο εἰς τὸ βιβλιοπωλεῖο τοῦ Ὀρθοδόξου Τύπου, ὁδὸς Κάνιγγος 10, Ἀθῆναι.
Μοναχὸς Ἀβέρκιος
Σημειώσεις:
1. Ἡ μασονία ἀποκαλεῖ ἑαυτὴν βλασφήμως Ἱερὰν Αὐτοκρατορίαν εἰς τὰ ἐπίσημα ἔντυπα αὐτῆς: Πυθαγόρας 1883, τεῦχος 7, σελ. 209 Πυθ. 1884, τ. 4, σελ. 107, στὸν Πυθ. 1911, καθὼς καὶ στὰ τεκτ. Συντάγματα τῶν ἐκδόσεων 1929, 1958, 1992, 2002, 2006 καθὼς καὶ εἰς ὅλα τὰ ἐξώφυλλα τοῦ Τεκτ. Περιοδ. Πυθαγόρας – Γνώμων τῆς προπολεμικῆς περιόδου καὶ ἀλλοῦ πολλὲς φορές. Ἀλλὰ γιατί ὀνομάζει ἑαυτὸν ὁ τεκτ. Ἱερὰν Αὐτοκρατορίαν; Διότι, κατὰ δήλωσίν της ἡ Μ. εἶναι θρησκεία (στὸ τεκτ. Περιοδ. Πυθαγόρας 1887, σελ. 116, 12, 127 καὶ ἀλλοῦ) – «θρησκεία» βεβαίως ξένη καὶ ἀλλότριος ὅλων τῶν γνωστῶν θρησκειῶν καὶ ὅλως ἐχθρικὴ πρὸς τὴν χριστιανικὴν Ἐκκλησία, δηλ. τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας…
2. Ναί, διότι -μεταξὺ ἄλλων- ὑπάρχουν νόμοι τῆς πολιτείας ποὺ ἐμποδίζουν εἰς τοὺς ἐρευνητὲς νὰ λέγουν τὰ πράγματα, πολλὲς φορές, μὲ τ’ ὄνομά τους…
3. 20 εἶναι οἱ Ἕλληνες μασόνοι Πρωθυπουργοὶ (ἕως τὸ ἔτος 1980): στὸ τεκτ. Περιοδικὸ Πυθαγόρας, 1980, τ. 18, σελ. 201.
4. Ἀλεξανδρείας Φώτιος, τεκτ. περ. Πυθαγόρας, ἔτος 1969, τεῦχος 86, σελ. 181, Ἀλεξανδρείας Θεόφιλος, ΤΔ 1969, τ. 86, σελ. 181, Ἀθηναγόρας, Πυθ. 1976, τ. 6, σελ. 8. Μελέτιος Μεταξάκης, Πυθ. 1976, τ. 6, σελ. 8. Βενέδικτος Ἱεροσολύμων, Πυθ. 1994, τ. 64, σελ. 127. Βασίλειος ὁ Γ΄, Πυθ. 1964, τεῦχος 60, σελ. 253, καὶ πολλαχοῦ πολλάκις.
5. Ὀνόματα κληρικῶν μασόνων ἀναφέρουν οἱ τέκτονες εἰς μέγα πλῆθος ἐκ τῶν ἐντύπων τους.
6. τὴν Ἁγία, βεβαίως, Ὑπακοή!
7. Ὅπως σθεναρῶς ἄλλοτε ἀντιστέκοντο καὶ διὰ τοῦ ξίφους, κατὰ τὰ Συναξάρια, ἐτελειοῦντο;
