 |
Ο Ιερός Ναός του Αγίου Σπυρίδωνα. Φωτογραφία: Δημήτριος Κιριούχιν |
Πριν από την πανδημία, πηγαίναμε κάθε χρόνο στην Κέρκυρα. Κάναμε τις διακοπές μας στην Παλαιοκαστρίτσα και σχεδόν καθημερινά επισκεπτόμασταν την Κέρκυρα, όπου στον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα φυλάσσονται τα λείψανα του αγίου. Γνωρίσαμε κάποιους Ρώσους πωλητές που πουλούν μπροστά από τον ναό εικόνες, λάδι από τα λείψανα του αγίου Σπυρίδωνα (οι ντόπιοι τον αποκαλούν «Παππούλη»), θυμίαμα, κεριά, κοσμήματα και σουβενίρ.
Κάποια στιγμή η συζήτηση άρχισε να περιστρέφεται γύρω από το θέμα της βοήθειας του αγίου στην επίλυση του «σπιτικού ζητήματος». Μια καλή μας γνωστή, ρωσόφωνη Ελληνίδα, έδειξε προφανώς δυσαρεστημένη με το θέμα που επιλέξαμε και είπε:
«Ωχ, όλα αυτά ξεκίνησαν από τον Αντρέι (προφανώς εννοούσε τον Αντρέι Μαλάχοφ, γνωστό Ρώσο δημοσιογράφο, όπως καταλάβαμε) αφού σε μια από τις εκπομπές του αποκάλεσε τον Παππούλη «κύριο μεσίτη της Μόσχας»...
Ωστόσο, έχουμε ακούσει πολλές τέτοιες μαρτυρίες και, για να είμαστε ειλικρινείς, η σύζυγός μου και εγώ είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι ο άγιος Σπυρίδων μας βοήθησε και εμάς στο «σπιτικό ζήτημα».
Επιτρέψτε με να σας διηγηθώ εν συντομία πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα.
Τον Οκτώβριο του 2014, η σύζυγός μου και εγώ προσκυνήσαμε τα λείψανα του αγίου και τον παρακαλούσαμε να μας βοηθήσει με τη μετακόμιση. Για να γίνει αυτό, έπρεπε να πουλήσουμε το διαμέρισμά μας, το οποίο είχε μόνο δύο πλεονεκτήματα: η πολυκατοικία ήταν χτισμένη από τούβλο (αν και πολύ παλιά) και βρισκόταν στο κέντρο της πόλης. Προσευχηθήκαμε και είπαμε μέσα μας: «όπως ευλογήσει ο Παππούλης». Όταν επιστρέψαμε στο σπίτι, αρχίσαμε σιγά-σιγά να κάνουμε σχετικές προετοιμασίες προς αυτή την κατεύθυνση, όταν ξαφνικά, σχεδόν αμέσως, εμφανίστηκε ένας αγοραστής. Καταφέραμε πολύ γρήγορα να πάρουμε δάνειο από την τράπεζα, όπως και να λύσουμε άλλα οικονομικά προβλήματα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για εμάς. Δεν χρειάστηκε να κάνουμε τίποτα το ιδιαίτερο. Όλα προχώρησαν μόνα τους. Ήταν σαν να παρακολουθούσαμε τα γεγονότα από απόσταση. Αλλά την ίδια στιγμή καταλαβαίναμε ότι ο άγιος Σπυρίδων ήταν κοντά μας, ότι τα διευθύνει όλα. Αυτό μας έκανε χαρούμενους, αλλά και λίγο φοβισμένους: δεν την αξίζαμε, εμείς οι αμαρτωλοί, αυτήν την σημασία που μας έδινε ο άγιος. Λοιπόν, δύο μήνες μετά, λίγο πριν την Πρωτοχρονιά, μετακομίσαμε στο καινούργιο μας διαμέρισμα.
Όμως, η γνωστή μας Κερκυραία δεν ήθελε να μας ακούει, επειδή για εκείνη αυτό μάλλον φαινόταν κάτι ασήμαντο, αυτονόητο και, επομένως, κάτι που δεν άξιζε την προσοχή της. Και καλά έκανε!
Η συζήτηση όμως που δεν έγινε έμεινε στη μνήμη μου.
 |
| Δίπλα στην παντόφλα του Αγίου Σπυρίδωνα |
Στη μεγάλη πόλη της Σιβηρίας, στην οποία ζούμε, υπάρχει ένας ναός, στον οποίο βρίσκεται η εικόνα του Αγίου Σπυρίδωνα, που αγιογραφήθηκε από τον γνωστό Έλληνα αγιογράφο Ευάγγελο Μαυριανό. Κάτω από την εικόνα βρίσκεται ένα κιβώτιο με την παντόφλα του Αγίου Σπυρίδωνα. Η ιστορία της εμφάνισης του κειμηλίου στον ναό είναι και αυτή εκπληκτική.
Το 2012, ο ιερομόναχος Δομετιανός και ο δόκιμος Μπορίς (νυν ιερέας), με την ευλογία τους και με την επιστολή του ιεράρχη τους προς τον μητροπολίτη Κέρκυρας, ταξίδεψαν στην Κέρκυρα για να προμηθευτούν για την Μητρόπολή τους μια εικόνα και απότμημα λειψάνων του Αγίου Σπυρίδωνα. Η εικόνα αποδείχθηκε πολύ ακριβή, τόσο που κανείς δεν είχε τα απαραίτητα ποσά. Ωστόσο, μετά από θερμές προσευχές των προσκυνητών προς τον άγιο, απέκτησαν την εικόνα με τεράστια έκπτωση! Με την παντόφλα του αγίου συνέβη κάτι ακόμα πιο απροσδόκητο. Οι ταξιδιώτες μας πήγαν να συναντήσουν τον Έλληνα μητροπολίτη, ο οποίος, αφού τους άκουσε προσεκτικά, τους είπε ότι είναι αδύνατον να πάρουν ένα απότμημα από τα λείψανα ενός ζώντος. Ωστόσο, θα ήταν δυνατό να πάρουν την παντόφλα του αγίου, αλλά αυτό έπρεπε να το αποφασίσει ο προϊστάμενος του ναού. Αφού προσευχήθηκαν θερμά, πήγαν στον προϊστάμενο, αλλά εκείνος σήκωσε ψηλά τα χέρια: η ουρά για την παντόφλα του αγίου ήταν μεγάλη και έπρεπε να περιμένουν πολύ. Στη συνέχεια, όμως, όπως αναθυμούνται οι προσκυνητές, συνέβη κάτι το απίστευτο. Μετά από μια μακρά παύση, ο προϊστάμενος ξαφνικά είπε ότι έχουν ένα παπουτσάκι που φορούσε ο άγιος για έναν ολόκληρο χρόνο. Μόνο που αυτό το περιμένουν με μεγάλη ανυπομονησία σε μια ελληνική εκκλησία... Ωστόσο... αν στη Σιβηρία αγαπούν τόσο πολύ τον Άγιο Σπυρίδωνα... και αν ο μητροπολίτης δώσει την ευλογία του... τότε μόνο, ως ειδική εξαίρεση...
Και έδωσαν την παντόφλα!
Όσοι Έλληνες το έμαθαν, άρχισαν να λένε ότι αυτό είναι πραγματικό θαύμα και ότι η μόνη εξήγηση είναι ότι ο Άγιος Σπυρίδων αποφάσισε να επισκεφτεί ο ίδιος τη Σιβηρία!
Κάπου, από το 2016 και μετά, μετά την εσπερινή λειτουργία, η εικόνα του Αγίου Σπυρίδωνα και η παντόφλα του τοποθετείται στο κέντρο του ναού και ο ιερέας (ο τότε δόκιμος Μπορίς!) τελεί τους Χαιρετισμούς του Αγίου. Μια μέρα, λίγο πριν την πανδημία, θυμήθηκα τη συζήτηση με την Ελληνίδα πωλήτρια και αποφάσισα να ρωτήσω τους γνωστούς μου ενορίτες του ναού, που έρχονταν συνεχώς στους Χαιρετισμούς, στο κατά πόσο και εάν ο άγιος τους είχε βοηθήσει σε κάποια υπόθεση, περιμένοντας προφανώς ως απάντηση να ακούσω «σπιτικές ιστορίες».
Και να τι άκουσα!
Μοσχοβίτισσα Αναστασία, η οποία ήταν περαστική από την πόλη μας:
«Εγώ και ο σύζυγός μου θέλαμε από καιρό να κάνουμε δεύτερο παιδί, αλλά δεν τα καταφέρναμε. Κάναμε πολλές εξετάσεις, απευθυνόμασταν σε πολλούς και διάφορους γιατρούς, χωρίς αποτέλεσμα όμως. Στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2018 από την Ελλάδα στη Μόσχα είχαν μεταφέρει το κιβώτιο με το δεξί χέρι του Αγίου Σπυρίδωνα. Το κειμήλιο τοποθετήθηκε σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο στο κέντρο του Ιερού Ναού του Χριστού Σωτήρος, μπροστά από την εικόνα του αγίου. Πήγαμε όλοι μαζί, οικογενειακώς, στον άγιο και μαζί με τον σύζυγό μου παρακαλέσαμε τον Άγιο Σπυρίδωνα να ικετεύσει τον Κύριο ώστε να μας βοηθήσει να αποκτήσουμε παιδί.
Το θαύμα συνέβη ήδη την επόμενη χρονιά, τον Οκτώβριο, όταν γεννήθηκε ο γιος μας, ο Ματθαίος! Χάρη στις προσευχές του αγίου, η βοήθεια ήρθε τόσο γρήγορα που δεν το περιμέναμε: Είχαμε κάνει ήδη προετοιμασίες για να πάμε διακοπές και ξαφνικά συνέβη αυτό, η εγκυμοσύνη!»
Αλέξανδρος:
«Η σύζυγός μου είχε μια καλά αμειβόμενη, ενδιαφέρουσα δουλειά. Τίποτα δεν προμήνυε προβλήματα, αλλά τελικά το κακό δεν άργησε. Αρχικά, άρχισαν να καταβάλλουν το μισθό τμηματικά, στη συνέχεια περιστασιακά, ώσπου στο τέλος οι πληρωμές σταμάτησαν εντελώς. Η σύζυγός μου συνέχισε να εργάζεται, ελπίζοντας ότι κάτι θα βελτιωθεί. Ωστόσο, οι μήνες περνούσαν και τίποτα δεν άλλαζε. Και δεν έφτανε αυτό, αλλά η κατάσταση επιδεινωνόταν: τα πράγματα στην επιχείρηση πήγαιναν πολύ άσχημα.
Κάποια στιγμή, γνωστοί μας μάς συμβούλεψαν να πάμε στην εκκλησία στους Χαιρετισμούς του Αγίου Σπυρίδωνα. Η κατάσταση ήταν πολύ άσχημη. Η σύζυγός μου ήταν πολύ αναστατωμένη και αποφασίσαμε να πάμε να προσευχηθούμε. Τα μετέπειτα γεγονότα εξελίχθηκαν με εκπληκτικό τρόπο. Μέσα σε λίγες μέρες, η διοίκηση εξόφλησε όλες τις οφειλές μισθών πολλών μηνών και – το πιο εκπληκτικό! – ως αποζημίωση για την ηθική βλάβη, μας χάρισε ένα ταξίδι στο εξωτερικό. Μείναμε έκπληκτοι. Τότε, όπως και τώρα, δεν είχαμε την παραμικρή αμφιβολία ότι ο Άγιος Σπυρίδων είχε ακούσει τις προσευχές μας και μας βοήθησε. Από τότε προσπαθούμε να μην χάνουμε τους Χαιρετισμούς στον Άγιο Σπυρίδωνα. Αρχίσαμε να εκκλησιαζόμαστε κάθε Κυριακή».
Λιουντμίλα:
«Το 2017, είχα αναλάβει συμφέρουσα, όπως τότε φαινόταν, εργασία από το σπίτι. Είχαμε συμφωνήσει πολύ καλή αμοιβή. Μόνο που τελικά μου έδωσαν μόνο το ένα τρίτο των χρημάτων με την υπόσχεση ότι θα μου έδιναν τα υπόλοιπα αργότερα. Αυτό το «αργότερα» κράτησε αρκετούς μήνες. Κάθε εβδομάδα τηλεφωνούσα στην εταιρεία και κάθε φορά μου απαντούσαν ότι δεν είχαν χρήματα και ότι έπρεπε να περιμένω. Κάποια μέρα πλησίασα έναν παππούλη στην εκκλησία και τον ρώτησα σε ποιον άγιο να προσευχηθώ για να μου δώσουν επιτέλους τα χρήματα που είχα κερδίσει με τον ιδρώτα μου. Μου είπε να προσευχηθώ στον άγιο Σπυρίδωνα Επίσκοπο Τριμυθούντος. Την επόμενη μέρα το πρωί διάβασα τον παρακλητικό κανόνα του αγίου και την προσευχή. Δέκα λεπτά αργότερα (!) με πήραν τηλέφωνο από την εταιρεία και μου είπαν ότι μπορούσα να πάρω τα χρήματα που μου χρωστούσαν. Έμεινα άναυδη! Από τότε δεν σταματώ να προσεύχομαι στον άγιο του Θεού, τον ουράνιο προστάτη μου».
Μαρίνα:
«Το 2017, η οικογένεια του γιου μου άρχισε να αντιμετωπίζει προβλήματα με τη στέγαση: ο χρόνος πέρασε σαν τη στιγμή, τα παιδιά μεγάλωσαν και, φυσικά, θα θέλαμε να τα βάλουμε σε ξεχωριστά δωμάτια. Όμως, δεν υπήρχε καμία προοπτική βελτίωσης των συνθηκών διαμονής στο άμεσο μέλλον. Ο γιος μας πιστεύει, αλλά δεν είναι πολύ της εκκλησίας. Μια μέρα τον ρωτήσαμε αν θέλει να προσευχηθούμε στον Κύριο. Αν ο Θεός το θελήσει, θα μετακομίσουν σίγουρα σε ένα μεγαλύτερο διαμέρισμα. Αυτός συμφώνησε. Του είπαμε ότι σκοπεύαμε να πάμε στην Ελλάδα και, αν έχουμε τη δυνατότητα, θα επισκεπτόμασταν οπωσδήποτε την Κέρκυρα για να προσευχηθούμε στον Άγιο Σπυρίδωνα. Έτσι και κάναμε, και ήμασταν απολύτως βέβαιοι ότι ο άγιος άκουσε την προσευχή μας. Και μετά από λίγο, ο γιος μας βρήκε την ευκαιρία να μετακομίσει! Βρήκε ένα διαμέρισμα, που ήταν ακριβό μεν, αλλά δεν υπήρχε άλλη λύση. Όμως ξαφνικά τα πράγματα πήραν εντελώς διαφορετική τροπή και όλα τα σχέδιά του κατέρρευσαν. Του είπαμε: «Άρα, δεν είναι ακόμα η ώρα. Ο Άγιος Σπυρίδων ξέρει πότε να σε βοηθήσει». Την επόμενη χρονιά ήμασταν και πάλι στην Ελλάδα, αλλά αυτή τη φορά πήγαμε ειδικά για να προσευχηθούμε για τον γιο μας. Κοινωνήσαμε, προσκυνήσαμε τα λείψανα του αγίου, διαβάσαμε τους Χαιρετισμούς του Αγίου. Δύο μήνες μετά, ο γιος αγόρασε διαμέρισμα. Όχι εκείνο το ακριβό, ένα άλλο, σε πολύ καλή πολυκατοικία. Τα παιδιά απέκτησαν τα δικά τους δωμάτια και είναι πολύ ευτυχισμένα για αυτό! Εμείς είμαστε σίγουροι ότι ο Κύριος είναι Αυτός που τους βοήθησε δια των πρεσβειών του Αγίου Σπυρίδωνα».
Δημήτριος:
«Με ρωτάτε αν έχουν συμβεί στη ζωή μου κάποια εκπληκτικά γεγονότα δια προσευχών του αγίου; Είμαι απολύτως βέβαιος ότι έχουν συμβεί και συνεχίζουν να συμβαίνουν, αν και δεν μπορώ να αναφέρω κάτι συγκεκριμένο. Όλη η ζωή του χριστιανού είναι μια σειρά από θαυμαστά γεγονότα».
Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν!
