Διάβασα στὸ Εὐαγγέλιο μιᾶς περασμένης Κυριακῆς, τοῦ πλουσίου καὶ τοῦ Λαζάρου, καὶ μοῦ ἔκανε ἐντύπωση τὸ μέμνησο ποὺ χρησιμοποίησε ὁ Ἀβραὰμ στὸν πλούσιο, ὅταν τοῦ εἶπε ὅτι θυμήσου τὶ ἔκανες στὴν ἐπίγεια ζωὴ σου καὶ τὶ ἀπέλαβε ὁ Λάζαρος. Τὸ ρῆμα εἶναι ἀπὸ τὸ μιμνήσκω-ομαι, ἀπὸ τὸ ὁποῖο ρῆμα παράγεται τὸ οὐσιαστικὸ ἡ μνήμη.
Τὴν μνήμη τὴν ἔβαλε ὁ Θεὸς στὸν ἄνθρωπο νὰ θυμᾶται πρῶτα τὸν Θεό καὶ μετὰ τὸν πλησίον του. Τὴν ἔβαλε νὰ θυμᾶται τὶς συνεχεῖς εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο καὶ νὰ τὸν δοξάζει συνέχεια γιὰ ὅ,τι τοῦ δίνει. Τὴν ἔβαλε νὰ θυμᾶται τὸν συνάνθρωπό του καὶ νὰ τὸν βοηθᾶ ἀποτελεσματικὰ. Νὰ θυμᾶται τὶς εὐεργεσίες τοῦ συνανθρώπου του καὶ νὰ τὸν εὐχαριστεῖ, κατὰ τὸν ἀπόστολο Παῦλο, ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε. Νὰ μὴν θυμᾶται τὸ κακὸ ποὺ ἔκανε ὁ πλησίον του, δηλαδή νὰ εἶναι ἀμνησίκακος. Νὰ θυμᾶται τὰ ἁμαρτήματα του στὴν ἱερὰ ἐξομολόγηση καὶ νὰ τὰ ἐξαγορεύει.
Ὅταν θὰ πᾶμε στὴν ἄλλη ζωὴ, ἐκεῖνοι ποὺ θὰ πᾶν στὸν τερπνὸ παράδεισο θὰ τοὺς ἀφαιρέσει ὁ Θεὸς ἀπὸ τὴν μνήμη τοὺς γνωστοὺς ποὺ εἶναι στὴν κόλαση, γιατὶ στὸν παράδεισο εἶναι χῶρος χαρᾶς αἰωνίας καὶ ἀντὶ οἱ ἄνθρωποι νὰ χαίρονται, να λυποῦνται ποὺ δὲν ἔχουν τοὺς δικοὺς μαζὶ τους. Στὴν κόλαση ἀντίθετα οἱ ἄνθρωποι θὰ θυμοῦνται μὲ κὰθε λεπτομέρεια τὶς ἁμαρτίες καὶ θὰ βασανίζονται ἀπὸ τὶς τύψεις γιὰ αὐτὲς. Βλέπουμε λοιπὸν ὅτι ἡ μνήμη ἔχει κομβικὴ θέση στὴν μεταθανάτια ζωή. Αὐτὸ ἐξάλλου τὸ δηλώνει ὁ Ἀβραὰμ στὸν πλούσιο θυμήσου τὶ ἔκανες καὶ ποιὸς ἦταν ὁ Λάζαρος. Χρησιμοποιεῖ τὸ μέμνησο. Μὲ βάση αὐτὸ θὰ ἀναφέρω στὴν Καινὴ Διαθήκη τὶ χρήση κάνουν τοῦ παραπάνω ρήματος, ἐκτὸς τοῦ βιβλίου τῆς Ἀποκαλύψεως.
Εὐαγγελιστής Ματθαῖος: 1. 16,9. οὔπω νοεῖτε, οὐδὲ μνημονεύετε τοὺς πέντε ἄρτους τῶν πεντακισχιλίων καὶ πόσους κοφίνους ἐλάβετε; Ὁ Κύριος τοὺς ζητεῖ νὰ θυμηθοῦν τὸ πρόσφατο θαῦμα ποὺ ἔκανε καὶ νὰ καταλάβουν ὅτι πρόκειται γιὰ τὴν ὑπόκριση τῶν Φαρισαίων.
2. 26,13 ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅπου ἐὰν κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιον τοῦτο ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ, λαληθήσεται καὶ ὃ ἐποίησεν αὕτη εἰς μνημόσυνον αὐτῆς. Ὁ Κύριος προφητεύει ὅτι ὅ,τι ἔκανε ἡ γυναῖκα ποὺ ἄλειψε τὰ πόδια τοῦ Ἰησοϋ μὲ μῦρο καὶ τὰ σκούπισε μὲ τὰ μαλλιὰ της.
Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς : 1. 32 μνημονεύετε τῆς γυναικὸς Λώτ. Ὁ Κύριος προφήτευσε τὴν βιαστικὴ φυγὴ τῶν ἀνθρώπων, ὅταν θὰ ἔλθουν τὰ γεγονότα τῆς καταστροφῆς πού θὰ γίνει στὰ Ἱεροσόλυμα.
Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης :1. 16,4 ἀλλὰ ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα ὅταν ἔλθῃ ἡ ὥρα, μνημονεύητε αὐτῶν ὅτι ἐγὼ εἶπον ὑμῖν. ταῦτα δὲ ὑμῖν ἐξ ἀρχῆς οὐκ εἶπον, ὅτι μεθ' ὑμῶν ἤμην. Ὁ Κύριος ζητεῖ νὰ θυμηθοῦν οἱ μαθητὲς Του τὰ θεϊκὰ Του λόγια.
2. 16.21 ἡ γυνὴ ὅταν τίκτῃ, λύπην ἔχει, ὅτι ἦλθεν ἡ ὥρα αὐτῆς· ὅταν δὲ γεννήσῃ τὸ παιδίον, οὐκέτι μνημονεύει τῆς θλίψεως διὰ τὴν χαρὰν ὅτι ἐγεννήθη ἄνθρωπος εἰς τὸν κόσμον. Ὁ Κύριος δίνει θάρρος στοὺς μαθητές Του, γιατὶ θὰ τοὺς ἀφἠσει, γιὰ νὰ πάει στὸν Οὐράνιο Πατέρα Του.
Πράξεις τῶν Ἀποστόλων. 1. 10,4 : αἱ προσευχαί σου καὶ αἱ ἐλεημοσύναι σου ἀνέβησαν εἰς μνημόσυνον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Πρόκειται γιὰ τὸν Κορνήλιο ποὺ τοῦ εἶπε ὁ Θεός ὅτι οἱ πράξεις του ἦταν ἀρεστὲς ἐνώπιόν Του.
2. 20, 31. διὸ γρηγορεῖτε, μνημονεύοντες ὅτι τριετίαν νύκτα καὶ ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετὰ δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος νουθετεῖ τοὺς ἐπισκόπους τῆς Ἐφέσου καὶ τῆς Μιλήτου. Τοὺς καλεῖ νὰ μιμηθοῦν τὸ παράδειγμά του καὶ νὰ φροντίζουν γιὰ τὸν καθένα ἀδελφό.
Πρὸς Γαλάτας : 2, 10. μόνον τῶν πτωχῶν ἵνα μνημονεύωμεν, ὃ καὶ ἐσπούδασα αὐτὸ τοῦτο ποιῆσαι. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀποδίδει σημασία στὴν φροντίδα τῶν πτωχῶν ἀδελφῶν.
Πρὸς Ἐφεσίους 2, 11 : Διὸ μνημονεύετε ὅτι ὑμεῖς ποτε τὰ ἔθνη ἐν σαρκί, οἱ λεγόμενοι ἀκροβυστία ὑπὸ τῆς λεγομένης περιτομῆς ἐν σαρκὶ χειροποιήτου, Ὁ ἀπόστολος Παῦλος διακρίνει τοὺς ἐθνικοὺς ποὺ εἶχαν τὴν ἀκροβυστία ἀπὸ τοὺς Ἰσραηλῖτες ποὺ εἶχαν τὴν περιτομή.
Πρὸς Κολοσσαεῖς 4, 18 : ῾Ο ἀσπασμὸς τῇ ἐμῇ χειρὶ Παύλου. μνημονεύετέ μου τῶν
δεσμῶν. ῾Η χάρις μεθ' ὑμῶν. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ζητάει ἀπὸ τοὺς Κολασσαεῖς νὰ τὸν θυμηθοῦν στὴ φυλακή, ὅπου βρίσκεται.
Πρὸς Θεσσαλονικεῖς Α΄ 1. 1,3 : ἀδιαλείπτως μνημονεύοντες ὑμῶν τοῦ ἔργου τῆς πίστεως καὶ τοῦ κόπου τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ὑπομονῆς τῆς ἐλπίδος τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἔμπροσθεν τοῦ Θεοῦ καὶ πατρὸς ἡμῶν. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος διδάσκει στοὺς πιστοὺς στὴν Θεσσαλονίκη τὴν πίστη, τὸν κόπο, τὴν ἀγάπη, τὴν ὑπομονή καὶ τὴν ἐλπίδα.
2. 2,9 μνημονεύετε γάρ, ἀδελφοί, τὸν κόπον ἡμῶν καὶ τὸν μόχθον· νυκτὸς γὰρ καὶ ἡμέρας ἐργαζόμενοι πρὸς τὸ μὴ ἐπιβαρῆσαί τινα ὑμῶν. Γίνεται ὑπόδειγμα ὁ ἀπόστολος Παῦλος πρὸς τοὺς Θεσσαλονικεῖς γιὰ νὰ μὴν ἐπιβαρύνει κάποιον.
Πρὸς Θεσσαλονικεῖς Β΄ 2,5,Οὐ μνημονεύετε ὅτι ἔτι ὢν πρὸς ὑμᾶς ταῦτα ἔλεγον ὑμῖν; Ὁ ἀπόστολος Παῦλος προειδοποιεῖ τοὺς Θεσσαλονικεῖς γιὰ τὸν ἀντίχριστο.
Πρὸς Τιμόθεον Β΄, 1. 1,4 ἐπιποθῶν σε ἰδεῖν, μεμνημένος σου τῶν δακρύων, ἵνα χαρᾶς πληρωθῶ. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐπιποθεῖ νὰ δεῖ τὸν Τιμόθεο.
2, 2,8 Μνημόνευε ᾿Ιησοῦν Χριστὸν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν, ἐκ σπέρματος Δαυΐδ, κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος καλεῖ τὸν Τιμόθεο νὰ ἀναφέρει στὸ κήρυγμά του ὅτι ὁ Κύριος ἀνεστήθη ἐκ νεκρῶν.
Πρὸς Ἐβραίους 11,15 καὶ εἰ μὲν ἐκείνης ἐμνημόνευον, ἀφ' ἧς ἐξῆλθον, εἶχον ἂν καιρὸν ἀνακάμψαι· Ὁ ἀπόστολος Παῦλος καλεῖ τοὺς πιστοὺς νὰ θυμοῦνται τὴν οὐράνια πατρίδα τους.
2. 11,22 Πίστει ᾿Ιωσὴφ τελευτῶν περὶ τῆς ἐξόδου τῶν υἱῶν ᾿Ισραὴλ ἐμνημόνευσε καὶ περὶ τῶν ὀστέων αὐτοῦ ἐνετείλατο. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος μνημονεύει παραδείγματα πίστης καὶ ἐδῶ τὸ παράδειγμα τοῦ Ἰωσήφ.
3, 13,7 Μνημονεύετε τῶν ἡγουμένων ὑμῶν, οἵτινες ἐλάλησαν ὑμῖν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος καλεῖ τοὺς πιστοὺς νὰ θυμοῦνται τὰ παραγγέλματα τῶν ἐκκλησιαστικῶν τους ἀρχηγῶν.
Πέτρου Β΄, 1.15. σπουδάσω δὲ καὶ ἑκάστοτε ἔχειν ὑμᾶς μετὰ τὴν ἐμὴν ἔξοδον τὴν τούτων μνήμην ποιεῖσθαι. Ὁ ἀπόστολος Πέτρος καλεῖ τοὺς πιστοὐς νὰ θυμοῦνται τὰ λόγια του καὶ μετὰ τὴν κοίμησή του.
Συμπέρασμα : Οἱ περισσότερες λέξεις στὴν Καινὴ Διαθήκη ποὺ παράγονται ἀπὸ τὸ ἴδιο ρῆμα εἶναι ἡ λέξη μνημεῖο. Τὶ μᾶς λέει ἡ λέξη αὐτή; Ὅτι κάποτε ὅλοι θὰ καταλήξουμε σὲ ἕνα μνημεῖο, ἄλλοι σὲ μεγαλύτερο καὶ ἐπιφανέστερο καὶ ἄλλοι σὲ μνημεῖο εὐτελές καὶ ἀσημότερο. Πάντως ὅλοι στὰ μνήματα. Καὶ ὅταν θὰ πᾶμε ἐκεῖ, ἡ ψυχή μας θὰ ἔχει πάει στὸν Δικαιοκρίτη Χριστό καὶ θὰ ἔχει κριθεῖ εἴτε γιὰ τὸν πάντερπνο παράδεισο, ὅπως ὁ Λάζαρος, εἴτε γιὰ τὴν φρικτὴ κόλαση, ὅπως ὁ πλούσιος. Ἂν συνδυάσω καὶ τὸ πάντων ἡμῶν μνήσθητι, ποὺ ἀκούγεται στὴν Μεγάλη Εἴσοδο, μὲ πιάνει τρόμος, ὅταν τὸ ἀκούσω, ἂν ὁ Χριστὸς μὲ βάλει στὴν Βασιλεία Του.
Στῶμεν καλῶς
Χριστὸς Ἀνέστη.
