Ὁ Θεός γνωρίζει τό βάθος τοῦ ἑαυτοῦ μας, καλύτερα ἀπό ὅσο τό γνωρίζουμε ἐμεῖς. Ἐμεῖς, καμμιά φορά λέμε ψέμματα στόν ἑαυτό μας καί τά πιστεύουμε. Παράλληλα δέν γνωρίζουμε τά ἔγκατα τοῦ εἶναι μας, ἀκολουθοῦμε πρότυπα συμπεριφορᾶς καί σκέψης ἐξωτερικά, δέν ἀντιστεκόμαστε στήν ἀλλοτρίωση ἐκ τοῦ κόσμου, οὔτε ἔχουμε ἀκολουθήσει ὁποιαδήποτε ὁδό αὐτογνωσίας ἤ θεογνωσίας. Παρ' ὅλα αὐτά ὁ Θεός μᾶς ἀγαπᾶ. «Εὑρίσκεται ἐγγύτερον εἰς ἡμᾶς ἀπό ὅσον ἡμεῖς οἱ ἴδιοι εἰς τόν ἑαυτόν μας, εἶναι καί ἡμῶν αὐτῶν συγγενέστερος» (Νικ. Καβάσιλα, Περί τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, ΣΤ΄, PG 150, 660). Πόσο θέλω νά σέ εὐαρεστήσω, Πατέρα! Ἀδύναμος, ἐλεεινός νά εὐαρεστῶ τόν τέλειο, ἀνενδεῆ Θεό. Τόν Κύριο τῶν Δυνάμεων. Δῶσε μου λίγη χάρη νά σοῦ τήν ἐπιστρέψω σάν ἀκριβό δῶρο μέ τά δάκρυα τῆς μετανοίας. Τόσα δῶρα μοῦ ἔδωσες, Κύριε. Θέλω μόνο νά Σέ ἀγαπήσω.
Μέ τήν εὐλογία τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Δωροθέου
“Γράμματα στους Αδελφούς, τόμος Β΄, ἡμερολόγιο” – Ἀρχιμ. Δωρόθεος Τζεβελέκας
Ἱερό Ἡσυχαστήριο Ἁγίου Γεωργίου, Αὔρα Καλαμπάκας 2019