Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας: Πότε κα­τα­λα­βαί­νου­με ότι έχου­με εγωι­σμό;

Πότε κα­τα­λα­βαί­νου­με ότι έχου­με εγωι­σμό; Όταν ένας αδελ­φός μας πε­τά­ει μια κου­βέν­τα, κά­νει έναν έλεγ­χο, μια πα­ρα­τή­ρη­ση και νιώ­σεις μέσα σου τα­ρα­χή, ανα­στά­τω­ση, στε­νο­χώ­ρια, πί­ε­ση, αδη­μο­νία, θυμό, γνώ­ρι­σε το μέ­γε­θος, το βά­θος, το πλά­τος, το μή­κος του εγωι­σμού που έχεις μέσα σου. Όταν ο άν­θρω­πος εί­ναι τα­πει­νός, δέ­χε­ται τον λόγο, δέ­χε­ται τον έλεγ­χο, την πα­ρα­τή­ρη­ση.
Να κά­νου­με αγώ­να κατά του εγωι­σμού οπλι­σμέ­νοι με την προ­σευ­χή. Το «Κύ­ριε Ιη­σού Χρι­στέ ελέη­σον με» να μη στα­μα­τά, ει δυ­να­τόν νύ­χτα - μέρα. Το σώμα όταν απου­σιά­ζει η ψυχή, βρω­μά­ει, σα­πί­ζει, σκου­λη­κιά­ζει. Όταν απου­σιά­ζει η προ­σευ­χή από την ψυχή, η ψυχή υπο­μέ­νει τα ίδια πράγ­μα­τα. Πάν­τα να έχου­με προ οφθαλ­μών μας πως θα χτυ­πή­σου­με αυτό το θη­ρίο που εί­ναι μέσα μας, τον εγωι­σμό μας, και συ­νε­χώς να προ­σευ­χό­μα­στε. Να ευω­διά­ζου­με το ναό του Θεού που εί­ναι το σώμα και η ψυχή του αν­θρώ­που, με την προ­σευ­χή. «Και εν τω σώ­μα­τι και εν τω πνεύ­μα­τι να δο­ξά­ζου­με τον Άγιο Θεό».
Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας