(ΑΝΔΡΕΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ)
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ
«Ἔρχου καί ἴδε».
Τίποτε ἄλλο δέν φτερώνει τόσο τήν ψυχή στόν ἔρωτα τοῦ Θεοῦ, ὅσον ἡ ἐπίγνωση τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Ἐνανθρωπήσεως. Εἶναι προφανές ὅτι αὐτό συμβαίνει στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου ὅταν αὐτός συναντηθεῖ μέ τόν ἀνώτατον Λόγον πού καλεῖται ἀπό τούς Ὀρθοδόξους, Υἱός Ἐνανθρωπήσας, ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου. Ἡ συνάντηση αὐτή τελειοῦται καί φθάνει «εἰς πάντα πλοῦτον τῆς πληροφορίας τῆς συνέσεως, εἰς ἐπίγνωσιν τοῦ μυστηρίου τοῦ Θεοῦ καί Πατρός καί τοῦ Χριστοῦ»[1].
Ὁ Ἀπόστολος Ναθαναήλ ἕως τῆς συνάντησής του μέ τόν Χριστόν, διετύπωσε τίς ἀμφιβολίες στό κατά πόσον «ἐκ Ναζαρέτ δύναταί τι ἀγαθόν εἶναι»; Ἐν τούτοις, ἡ πανάγαθη καί ὑπεράγαθη Ἀγαθότης, ὁ Χριστός, τοῦ φανέρωσε ὅτι ὁ Ἴδιος εἶναι ἡ πηγή κάθε ἀγαθότητος. Διότι τό ἀκρότατον τῶν ἀγαθῶν, δέν εἶναι δυνατόν νά ἀπουσιάζει ἀπό τήν τελεία ἀγαθότητα, ἤτοι τόν Ἐνανθρωπήσαντα Υἱόν τοῦ Θεοῦ.
Τί ἄλλο λοιπόν, σεβαστή γερόντισσα, φτερώνει τήν ψυχή νά ἀποδεχτεῖ τήν πίστη εἰς τόν Βασιλέα Μεσσίαν, παρά ὅταν Αὐτός ἀποκαλύπτει στόν ἄνθρωπο τά μύχια τῆς ψυχῆς, ὁδηγῶντάς τον στό βάθος τῆς γνώσεως τῶν οὐρανίων πραγμάτων. Αὐτό ἀκριβῶς συνέβη σήμερα μέ τόν Ἀπόστολο Ναθαναήλ: «ῥαββί, σύ εἶ ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ, σύ εἶ ὁ βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ».
Θεωροῦμε ἀδελφοί ὅτι γι’ αὐτό σέ ὅλους τούς καθαρμένους ἀπό τήν κακία πού δέν ἔχουν δόλο θά παραθέσει ὁ Θεός τά ἀγαθά Του γιά μετουσία γιά τά ὁποῖα λέγει ἡ Γραφή: «οὔτε ὀφθαλμός εἶδε, οὔτε ἀκοή δέχτηκε, οὔτε σέ λογισμούς ἔγιναν ἐφικτά»[2]. Καί αὐτό δέν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρά νά φθάσωμε μέσα στόν ἴδιο τόν Θεό. Δέν ὑπάρχει λοιπόν χριστιανοί μου, αἰώνια σοφία καί ἀθάνατη γνώση πού νά μήν ἐνυπάρχει εἰς τόν Χριστόν.
Συνεπῶς, οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι Φίλιππος καί Ναθαναήλ, δίνουν σήμερα τόν ὁρισμό, τοῦ τί εἶναι Χριστιανός.
Χριστιανός Ὀρθόδοξος εἶναι, νά φθάσεις σέ κοινωνία μέ τόν Χριστό, νά κτίζεις σέ κοινωνία μαζί Του μέσα σέ ὕψος χαρισμάτων· κίνησις ἐπί τήν τελειότητα χωριτική τῆς Χάριτος, ὅσον εἶναι ἀνθρωπίνως δυνατόν.
Λέγει ὁ Χριστός: «Ἡσυχάσετε καί γνώσετε ὅτι ἐγώ εἰμι· ὅ,τι ἔκανα ἐγώ νά κινηθεῖτε κι ἐσεῖς σ’ αὐτήν τήν κατεύθυνση νά εἴστε ὑπόδειγμα ἀληθινῆς θεολογίας». Δηλαδή, ἔρχεται ὁ Κύριος σήμερα καί λέγει στόν Ἀπόστολο Ναθαναήλ: «Αὐτό πού σᾶς ἔδωσα Ἐγώ, νά ποιεῖτε κι ἐσεῖς μέ χαρά μέ τήν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τήν εὐδοκία τοῦ Πατρός».
«...μείζω τούτων ὄψει»· αὐτή εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς Θεοῦ. Αὐτῆς τῆς ἀγάπης, προηγεῖται ἡ ἔσχατη πτωχεία, ἡ ἄκρα ταπείνωση· ὁ πρῶτος νά γίνεται πάντων δοῦλος, διάκονος, νά ἀγαπᾶ καί νά ἐπιδιώκει τήν θέση τοῦ ἔσχατου, πού σημαίνει ἀγάπη εἰς τέλος.
Δέν ὑπάρχει ἀνώτερη ἀγάπη ἀπ’ αὐτήν· εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς Θεοῦ· ὁ στερεώσας ἡμᾶς ἐν τῇ Πέτρᾳ τῆς ὁμολογίας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν. Ἔτσι, οἱ δύο Ἀπόστολοι πού γεύτηκαν τήν γλυκύτητα τῆς παρουσίας τοῦ Θεανθρώπου συμμάχησαν μέ τόν Χριστό καί ὅπως ὁ Θεός βρέχει καί ἀνατέλλει τόν ἥλιον γιά δικαίους καί ἀδίκους, πονηρούς καί ἀγαθούς, ἔτσι κι Αὐτοί, ἄπλωσαν παντοῦ τίς ἀκτῖνες τῆς ἀληθείας τοῦ Εὐαγγελίου καί φώτισαν, κατάρδευσαν τίς καρδιές τῶν θελόντων σωθῆναι, μέ τούς ποταμούς τῆς ἀθανασίας πού πηγάζουν ἀπό τόν Ἰησοῦν, τόν Παράδεισον.
Ἐν τούτοις, ὀφείλουμε ἀδελφοί, νά ἀνακαλύψουμε τήν ἀλήθεια πού εἶναι μέσα μας. Ἡ Βασιλεία τοῦ Χριστοῦ ἐντός ἡμῶν ἐστι. Λέγει ὁ Κύριος: «Ζητεῖτε καί εὑρήσετε, κρούετε καί ἀνοιγήσεται· αἰτεῖτε καί δοθήσεται ὑμῖν». Ἐμπρός λοιπόν ὁ Χριστός μᾶς προτρέπει νά ζητᾶμε μέ πίστη ἀπό τόν Πατέρα, ἐν τῷ ὀνόματί Του καί Ἐκεῖνος θά μᾶς τό δώσει. Νά βροῦμε δηλαδή τό σπόρο τῆς θεϊκῆς μορφῆς· νά φανερωθεῖ καί νά ἀνθήσει ὁ κρυμμένος θησαυρός, ὥστε νά ἀποτυπώνεται ἡ μορφή τοῦ Θεοῦ μέσα μας.
Ὁ Θεός, χριστιανοί μου, ἐν Χάριτι μέ τίς προσευχές μας ἐν ταπεινώσει καί ἐξομολογήσει, διά Ἰησοῦ Χριστοῦ, χαρίζει παρ’εὐθύς δάκρυα κατανύξεως πού τρέχουν, ὡς πηγή ἀέναος καί καταγλυκαίνουν τά αἰσθητήρια τῆς ψυχῆς καί γεμίζουν τόν νοῦ ἀπό κάθε χαρά καί θεϊκό φῶς. Κι ἀκόμη συντρίβουν τήν καρδιά καί γεμίζουν τήν διάνοια μέ καλούς λογισμούς καί τίς αἰσθήσεις κατά τήν θεωρία τῶν θείων πραγμάτων· βοηθοῦν ἔτσι νά ἀποφύγουμε νά κάνομε ὅ,τι δέν εἶναι ἅγιο. Ἐκεῖ καί ὁ Βασιλεύς Χριστός, σύν τοῖς Ἀποστόλοις, μοιράζει τίς δωρεές τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στούς μαθητές τῆς ταπεινώσεως καί τούς χαρίζει τά μεγάλα ἀξιώματά Του.
Θεωροῦμε τόν λόγο τῆς γνώσεώς Του, τήν ἀπόρρητη σοφία Του, τήν διόραση τῶν θείων πραγμάτων, τήν προόραση τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων καί τέλος τήν ἕνωση μαζί Του ὅπως συνέβη σήμερα μέ τόν Ἅγιο Ἀπόστολο Ναθαναήλ, ὁ ὁποῖος ἀνταποκρίθηκε στό κέλευσμα τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Φιλίππου, πού ὅταν τόν κάλεσε καί ἐκεῖνος ἀμφέβαλλε, τοῦ εἶπε: «Ἔρχου καί ἴδε».
Στόν Σωτῆρα Βασιλέα Ἰησοῦν Χριστόν, τόν ἀληθινόν Θεόν, τό Κράτος, ἡ Δυναστεία, ἡ Δύναμις εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.
