Γράφει ὁ μοναχός Ἰωσήφ Δ.
Τὴν 11ην τοῦ παρόντος μηνὸς Ὀκτωβρίου ἐπισφραγίσθη ἡ καταδίκη ἑνὸς καταξιωμένου ποιμενάρχου ὑπὸ τῆς πατριαρχικῆς συνόδου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου: Ἡ ἀδικία εἶναι ὀφθαλμοφανής. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ εἶναι εἰς γνῶσιν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου, ὅμως εἶναι γνωστὸν ὅτι ἐδέχθη τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον ἀσφυκτικὲς πιέσεις, ἀκόμη καὶ ἀπειλές: Ἀπὸ στενοὺς κύκλους τοῦ Φαναρίου διέρρευσεν ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου μεταξὺ ἄλλων ἀπείλησεν ὅτι ἂν ὁ Μητροπολίτης Πάφου δικαιωθῆ, τότε ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου θὰ ἀποκηρύξη τὸν σχισματικὸν Μητροπολίτην Κιέβου Ἐπιφάνιον καὶ θὰ ἀναγνωρίση ἐκ νέου τὸν κανονικὸν Μητροπολίτην Ὀνούφριον. Μὲ λίγα λόγια δὲν πρέπει νὰ κοιτάζουμε τὸ συμφέρον τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ μικροσυμφέροντα, μὴ τὰ χαλάσουμε μεταξὺ μας ἔστω κι ἂν κατ’ οὐσίαν πατοῦμεν ἐπὶ πτωμάτων.
Ὅσον ἀφορᾶ τὴν ἀπόφασιν τῆς πλειοψηφίας τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου γνωστὸν εἶναι σὲ ὅλους ὅτι ἦταν κατάφωρος ἀδικία. Ἀπορίας ἄξιον εἶναι ὄχι γιὰ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον, ἀλλὰ γιὰ ὡρισμένους ἀρχιερεῖς ποὺ θεωροῦνται κατὰ τὰ ἄλλα ἀκριβολόγοι ὡς πρὸς τὴν τήρησιν τῶν ἱερῶν κανόνων. Ἀπορῶ πῶς, ὅταν γιὰ κάποιο κώλυμα βάσει βέβαια τῶν ἱ. κανόνων δὲν χειροτονοῦν κάποιον, ἐνῶ κατὰ τὰ ἄλλα κατὰ πάντα εἶναι εὐλαβὴς καὶ ζεῖ ἀνεπίληπτον βίον, οἱ ἴδιοι δὲν κωλύονται νὰ ἱερουργοῦν καὶ νὰ ἐπιτελοῦν μυστήρια.
Μαζὶ μὲ σύσσωμον ὅλον τὸν ἱερὸ κλῆρο καὶ λαὸν τῆς Πάφου ἐκφράζω λύπην καὶ ἀγανάκτησιν γιὰ τὸν ἀποκεφαλισμὸν τοῦ καλοῦ ποιμένος Ἱ. Μητρ. Πάφου. Ἂν ἡ συνέχεια κατὰ θείαν παραχώρησιν εἶναι ἡ ἐκλογὴ νέου Μητροπολίτου, ὅποιος καὶ νὰ ἐκλεγῆ βάσει τῶν ἱερῶν κανόνων θὰ εἶναι μοιχεπιβάτης: Ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται. Καὶ τὸν Ἅγιον Ἰωάννην Χρυσόστομον σύνοδος τὸν καθήρεσε. Καὶ ἀφοῦ ἔδωκε τόπον τῇ ὀργῇ ἀπεσύρθη· ὅμως ὁ ἴδιος διακηρύσσει εἰς τὴν πρὸς Κυριακὸν ἐπιστολήν, καθὼς γράφει: «Ἐκεῖνος λέγω, ὁ προβατόσχημος λύκος, ὁ ὁποῖος ἔχει μὲν σχῆμα ἐπισκόπου, εἶναι δὲ μοιχὸς κατὰ ἀλήθειαν, διότι καθὼς ἡ γυνὴ λέγεται μοιχαλίς, ὅταν ζῶντος τοῦ ἀνδρός της, λάβῃ ἄλλον ἄνδρα, οὕτω αὐτὸς εἶναι μοιχός, οὐχὶ κατὰ σάρκα, ἀλλὰ κατὰ πνεῦμα, ἐπειδὴ ζῶντος ἐμοῦ τοῦ ἐπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, αὐτὸς ἥρπασε τὸν θρόνον μου. (βλέπε 27 Ἰανουαρίου Μέγας συναξαριστής).
Ἐδῶ ἴσως κάποιος προβάλει τὴν ἔνστασιν ὅτι ἡ σύνοδος, ποὺ κατεδίκασε τὸν Ἅγιον Ἰ. Χρυσόστομον ἀπέφασε κατόπιν ὑποδείξεως τῆς Βασιλίσσης Εὐδοξίας. Πράγματι ἔτσι εἶναι. Στὴν προκειμένην περίπτωσιν τοῦ Τυχικοῦ, ἂν οἱ ἅγιοι ἀρχιερεῖς ἦσαν ἀνεπηρέαστοι ἀπὸ κανένα, ἂν κατόπιν προσευχῆς συνεσκέφθησαν καὶ ἀποφάσισαν, τότε ὄντως τοὺς ἐφώτισε τὸ Ἅγιον Πνεῦμα καὶ συμφωνῶ μαζί τους γιὰ τὴν ὀδυνηρὴν ἀπόφασιν. Ἂν ὅμως ἡ ἀπόφασις ἦταν προσυμφωνημένη καὶ προειλημμένη, τότε ἡ σύνοδος αὐτὴ οὐδὲν διαφέρει ἀπὸ τὴν πάλαι ποτὲ σύνοδον ποὺ κατεδίκασε τὸν ἱερὸν Χρυσόστομον.
Ἀλλὰ θὰ προβάλη κανεὶς τὸ ἐπιχείρημα ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος Τυχικὸς ἔκανε καὶ λάθη. Καὶ ἐγὼ συμφωνῶ. Ἀλλὰ ἂν τὰ κοσμικὰ δικαστήρια προκειμένου νὰ ἐπιβάλουν τὴν ἐσχάτην τῶν ποινῶν συνέρχονται καὶ ξανασυνέρχονται καὶ πολλάκις τραβάει χρόνια προκειμένου νὰ καταλήξουν στὴν ἀπόφασιν, πόσο μᾶλλον ἐμεῖς οἱ ἐκκλησιαστικοί, ὀφείλουμε νὰ ἐξετάσουμε διεξοδικῶς ἕνα τόσο σοβαρὸ θέμα. Τουναντίον ἐδῶ βλέπουμε ὅτι μὲ τὴν πρώτην σύγκλισιν τῆς συνόδου ἀπεφασίσθη ἡ ἐσχάτη τῶν ποινῶν σὲ ἕνα καταξιωμένο καὶ ἐκλεκτὸ μέλος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Κύπρου.
Μετὰ λύπης μου ἐνῶ ἤμουν ἕτοιμος νὰ δημοσιεύσω τὸ παρὸν ἔμαθα ὅτι ὁ ἐκλεκτὸς Μητροπολίτης Τυχικὸς ἀσθενήσας βαρέως ἤδη εὑρίσκεται εἰς νοσοκομεῖον τῆς Ἀθήνας. Εὐχόμεθα ταχεῖαν ἀνάρρωσιν. Ἀπὸ τὴν ἄλλην πλευρὰν ἀκούεται ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἐπείγεται τὸ συντομώτερον νὰ πληρώση τὴν μητροπολιτικὴν ἕδραν.
Ζητῶ συγγνώμην ἂν ἐλύπησα κανένα. Ἡ συνείδησίς μου αὐτὸ μοῦ ὑπέβαλε νὰ γράψω μετὰ πολλῆς ὀδύνης εἰς τὰς χαλεπὰς αὐτὰς ἡμέρας ν’ ἀποδυναμώνεται ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ καταξιωμένους καὶ ἱεροὺς λειτουργούς.
Σημ.: Γιὰ τὰ ἀνωτέρω ἀναλαμβάνει ἡ ταπεινότης μου τὴν εὐθύνην, χωρὶς τὴν παραμικρὴν ἀνάμιξιν τῆς Μονῆς τῆς μετανοίας μου ἢ οἱουδήποτε ἄλλου.
