Κάποιοι ἄνθρωποι εἶναι δυστυχισμένοι πού δέν ἔχουν παιδί καί ζητᾶνε παιδί.
- Αὐτό εἶναι ἡ δυστυχία σου;
Καί μπορεῖ νά ἔρθει τό παιδί μετά καί νά λέει: «τί ἤθελα πού τό γέννησα». Πόσες μητέρες καταριοῦνται - πολύ κακό καί αὐτό - τήν ἡμέρα πού γέννησαν τό παιδί τους ἤ τό στέλνουν συγγνώμη, ξέρετε ποῦ. Φτάνουν σ’ αὐτό τό σημεῖο. Γιατί αὐτά; Ἄρα δέν εἶναι ἡ χαρά τό παιδί, κάτι ἄλλο εἶναι ἡ χαρά. Εἶναι τά χρήματα; Εἶναι τό καλό σπίτι; Εἶναι ἡ οἰκογένεια; Πολλοί πάσχουν πού δέν κάνουν οἰκογένεια. Τίποτα ἀπ' αὐτά.
Ἡ χαρά εἶναι ὁ Χριστός. Ἡ χαρά εἶναι τό ἔλεος καί ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὅταν λοιπόν ζητᾶς αὐτό, μετά ὅλα τά ὑπόλοιπα πού εἶναι γιά τό καλό σου, τό αἰώνιο καλό σου, θά στά δώσει ὁ Θεός. Ὄχι ἁπλῶς νά περάσεις καλά ἐδῶ ἤ νά ἔχεις μία καλή κοινωνική θέση, φήμη κ.λπ. ἀλλά θά σοῦ δώσει αὐτά πού σοῦ χρειάζονται γιά τήν αἰωνιότητα.
Ὁ δρόμος εἶναι αὐτός: νά μή ζητᾶμε τίποτα, παρά μόνο τό ἔλεος. «Ζητεῖτε τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί ὅλα τά ἄλλα θά σᾶς προστεθοῦν» (Ματθ. 6,33). Ἐπειδή βέβαια εἴμαστε ἀδύναμοι μποροῦμε νά ζητᾶμε καί τά ἄλλα. Νά ζητήσεις ἕνα παιδί γιά παράδειγμα, ἀφοῦ τό θέλεις, ἀλλά στό τέλος νά λές:
«γεννηθήτω τό θέλημά Σου». Νά λές: «Θέε μου, ἄν καί Ἐσύ τό θέλεις καί εἶναι γιά τό αἰώνιο καλό μου», γιατί μπορεῖ ἕνα παιδί νά εἶναι ἡ κόλασή σου…
Ἄρα, αὐτά πού θεωροῦμε ἐμεῖς καλά, δέν εἶναι καλά, ἄν δέν τά θέλει ὁ καλός Θεός. Ἄς μήν ἐμπιστευόμαστε λοιπόν τήν κρίση μας ἤ αὐτά πού λέει ὁ κόσμος.
«Καλό δέν εἶναι νά παντρευτεῖς;». Ποῦ τό ξέρεις; Μπορεῖ νά μήν εἶναι καθόλου καλό νά παντρευτεῖς.
Πόσοι σήμερα παντρεύονται καί παίρνουν διαζύγιο; Ξέρετε τί σημαίνει διαζύγιο; Εἶναι ἁπλό πράγμα τό διαζύγιο νομίζετε; Διαζύγιο = φόνος. Φονεύεις αὐτόν τόν καινούριο ἄνθρωπο, τό ἀνδρόγυνο, πού ἔφτιαξε ὁ Χριστός μέσα στήν Ἐκκλησία. Ὅταν χωρίζεις, κάνεις φόνο αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Φοβερό ἁμάρτημα! Καί ὁ Χριστός ἔχει ὁρίσει, ὅτι δέν ἐπιτρέπεται ποτέ νά διαλύεται ὁ γάμος, ἐκτός ἐάν ἕνας ἀπό τούς δύο πεθάνει, εἴτε βιολογικά, εἴτε ἠθικά, κάνει μοιχεία. Τότε «δύνασαι» νά χωρίσεις. Δέν ἐπιβάλλεται. Δύνασαι - μπορεῖς νά χωρίσεις. Ὁπότε εἶναι καλό νά παντρεύεσαι; Δέν ξέρουμε. Στόν Χριστό:
«Χριστέ μου, ἄν θέλεις νά παντρευτῶ, νά παντρευτῶ». Ἔτσι πρέπει νά λέμε γιά ὅλα.
Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 17 – 6 – 2015)
- Αὐτό εἶναι ἡ δυστυχία σου;
Καί μπορεῖ νά ἔρθει τό παιδί μετά καί νά λέει: «τί ἤθελα πού τό γέννησα». Πόσες μητέρες καταριοῦνται - πολύ κακό καί αὐτό - τήν ἡμέρα πού γέννησαν τό παιδί τους ἤ τό στέλνουν συγγνώμη, ξέρετε ποῦ. Φτάνουν σ’ αὐτό τό σημεῖο. Γιατί αὐτά; Ἄρα δέν εἶναι ἡ χαρά τό παιδί, κάτι ἄλλο εἶναι ἡ χαρά. Εἶναι τά χρήματα; Εἶναι τό καλό σπίτι; Εἶναι ἡ οἰκογένεια; Πολλοί πάσχουν πού δέν κάνουν οἰκογένεια. Τίποτα ἀπ' αὐτά.
Ἡ χαρά εἶναι ὁ Χριστός. Ἡ χαρά εἶναι τό ἔλεος καί ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὅταν λοιπόν ζητᾶς αὐτό, μετά ὅλα τά ὑπόλοιπα πού εἶναι γιά τό καλό σου, τό αἰώνιο καλό σου, θά στά δώσει ὁ Θεός. Ὄχι ἁπλῶς νά περάσεις καλά ἐδῶ ἤ νά ἔχεις μία καλή κοινωνική θέση, φήμη κ.λπ. ἀλλά θά σοῦ δώσει αὐτά πού σοῦ χρειάζονται γιά τήν αἰωνιότητα.
Ὁ δρόμος εἶναι αὐτός: νά μή ζητᾶμε τίποτα, παρά μόνο τό ἔλεος. «Ζητεῖτε τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί ὅλα τά ἄλλα θά σᾶς προστεθοῦν» (Ματθ. 6,33). Ἐπειδή βέβαια εἴμαστε ἀδύναμοι μποροῦμε νά ζητᾶμε καί τά ἄλλα. Νά ζητήσεις ἕνα παιδί γιά παράδειγμα, ἀφοῦ τό θέλεις, ἀλλά στό τέλος νά λές:
«γεννηθήτω τό θέλημά Σου». Νά λές: «Θέε μου, ἄν καί Ἐσύ τό θέλεις καί εἶναι γιά τό αἰώνιο καλό μου», γιατί μπορεῖ ἕνα παιδί νά εἶναι ἡ κόλασή σου…
Ἄρα, αὐτά πού θεωροῦμε ἐμεῖς καλά, δέν εἶναι καλά, ἄν δέν τά θέλει ὁ καλός Θεός. Ἄς μήν ἐμπιστευόμαστε λοιπόν τήν κρίση μας ἤ αὐτά πού λέει ὁ κόσμος.
«Καλό δέν εἶναι νά παντρευτεῖς;». Ποῦ τό ξέρεις; Μπορεῖ νά μήν εἶναι καθόλου καλό νά παντρευτεῖς.
Πόσοι σήμερα παντρεύονται καί παίρνουν διαζύγιο; Ξέρετε τί σημαίνει διαζύγιο; Εἶναι ἁπλό πράγμα τό διαζύγιο νομίζετε; Διαζύγιο = φόνος. Φονεύεις αὐτόν τόν καινούριο ἄνθρωπο, τό ἀνδρόγυνο, πού ἔφτιαξε ὁ Χριστός μέσα στήν Ἐκκλησία. Ὅταν χωρίζεις, κάνεις φόνο αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Φοβερό ἁμάρτημα! Καί ὁ Χριστός ἔχει ὁρίσει, ὅτι δέν ἐπιτρέπεται ποτέ νά διαλύεται ὁ γάμος, ἐκτός ἐάν ἕνας ἀπό τούς δύο πεθάνει, εἴτε βιολογικά, εἴτε ἠθικά, κάνει μοιχεία. Τότε «δύνασαι» νά χωρίσεις. Δέν ἐπιβάλλεται. Δύνασαι - μπορεῖς νά χωρίσεις. Ὁπότε εἶναι καλό νά παντρεύεσαι; Δέν ξέρουμε. Στόν Χριστό:
«Χριστέ μου, ἄν θέλεις νά παντρευτῶ, νά παντρευτῶ». Ἔτσι πρέπει νά λέμε γιά ὅλα.
Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 17 – 6 – 2015)
