«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΕΡΩΣΥΝΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Πρέπει, χωρίς δισταγμό, νά τονίσουμε ὅτι ἡ «ἱερωσύνη» τῶν Παπικῶν εἶναι ἄκυρος. Ἀφ᾿ ὅτου ἀπεσχίσθησαν ἀπό τήν Μία Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἔχασαν τήν Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Οἱ ἱερεῖς τους ἔπαυσαν νά λαμβάνουν ὡσάν μία ἀνεξάντλητη πηγή τήν Χάρι τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία πηγάζει ἀπό τήν Ἐκκλησία του καί ἀπό τήν Ἱερωσύνη τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Κεφαλή της. Ὁ Μέγας Βασίλειος στόν Α΄Κανόνα του (Πηδάλιο, σελ. 587) λέγει ὅτι οἱ «ἀπορραγέντες» ἐπέστρεψαν στήν τάξι τῶν λαϊκῶν, ἔχασαν τό δικαίωμα καί τήν ἐξουσία νά χειροτονοῦν καί νά μεταδίδουν τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ. Τό ὅτι ἔχουν οἱ παπικοί ἐπίσκοποι ἀποστολική διαδοχή, δηλαδή συνδέονται χρονικῶς καί ἀλληλοδιαδόχως μέ τούς Ἀποστόλους, δέν σημαίνει τίποτε γι᾿ αὐτούς, ἐφ᾿ ὅσον δέν ἔχουν τήν ἀποστολική διδαχή. Ἀφοῦ ἐνόθευσαν τήν πίστι, πού παρέλαβαν ἀπό τούς Ἁγίους Ἀποστόλους καί ἀλλοίωσαν στήν συνέχεια τήν ἀλήθεια τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας, ἔπαυσαν πλέον ν᾿ ἀνήκουν στήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία. Κακῶς λέγεται καί ἡ ἐκκλησία τους Καθολική, διότι μόνο ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι Καθολική, δηλαδή ἔχει τό πλήρωμα (καθ᾿ὅλου) τῆς ἀληθείας καί κατ᾿ ἐντολή τοῦ Χριστοῦ ὀφείλει νά ἐξαπλωθῆ σέ ὁλόκληρο (καθ᾿ ὅλον) τόν κόσμο.
Μία ἄλλη καινοντομία πού εἰσήγαγε ὁ Παπισμός εἶναι ἡ κατάργησις τοῦ γάμου τῶν κληρικῶν της. Ὡς γνωστόν, ὁ γάμος τῶν Κληρικῶν καθιερώθηκε μέ ἀπόφασι τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τοῦ 325. Καί στό πατριαρχεῖο τῆς Ρώμης ὑπῆρχε ὁ ἔγγαμος Κλῆρος, ὅπως καί στήν Ἐκκλησία τῆς Ἀνατολῆς, ἀφοῦ οἱ ὑποψήφιοι γιά τήν χειροτονία, πρῶτα ἐνυμφεύοντο καί μετά ἐχειροτονοῦντο. Γιά τούς Ἐπισκόπους καθιερώθηκε ἡ ἀγαμία ἀπό τήν 6ην Οἰκουμενική Σύνορο τοῦ 691 μέ τόν 12ον Κανόνα της.
Στήν Δύσι ἀπό τόν 14ον αἰῶνα μέ ἀπόφασι ἑνός πάπα, τοῦ Γρηγορίου τοῦ 7ου, ἐπιβλήθηκε ἡ ἀγαμία τοῦ Κλήρου, χωρίς κάποια δική τους συνοδική ἀπόφασι. Μέ τόν νόμο αὐτόν ἐπίστευε ὁ πάπας ὅτι θά ἐξυψώση τόν Κλῆρο ἐνώπιον τοῦ λαϊκοῦ στοιχείου καί ὁ Κλῆρος ἀπηλλαγμένος ἀπό οἰκογενειακές φροντίδες, θά ἐπιδοθῆ μέ περισσότερο ζῆλο στήν ἐξάπλωσι τοῦ Παπισμοῦ στά ἔθνη. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στίς ποιμαντικές του ἐπιστολές γράφει γιά τούς ἔγγαμους ἱερεῖς νά εἶναι ἄνδρες μιᾶς γυναικός (Α. Τιμ.3,12), ἐνῶ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος, τόν ὁποῖον οἱ Παπικοί θεωροῦν προστάτη τῆς ἐκκλησίας τους ἦταν ἔγγαμος (Ματθ.8,14). Ἑκατοντάδες ἀνώτεροι Κληρικοί καί ἐπίσκοποι τῆς Δύσεως ἐζήτησαν στήν Βα Βατικάνεια σύνοδο, τό 1964, τήν κατάργησι τῆς ἀγαμίας τοῦ Κλήρου, ἀλλά ὁ τότε πάπας Παῦλος ὁ 6ος ἦταν ἀνένδοτος. Ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς καινοτομίας εἶναι σήμερα τά πολλά ἔκτροπα καί σκάνδαλα, τά ὁποῖα, ὅσο καί νά θέλη τό Βατικανό νά τά καλύψη, γίνονται αἰτία νά βλασφημῆται τό Ὄνομα τοῦ Θεοῦ στά ἔθνη. Στήν Ἀφρική τό θέμα αὐτό ἔχει λάβει ἀνεξέλεγκτες διαστάσεις. Γι᾿ αὐτό ὁ πάπας ἄφησε τόν κάθε παπικό ἱερέα στήν κρίσι καί στό θέλημά του. Ὁπότε σχεδόν ὅλοι οἱ παπικοί ἱερεῖς ἔχουν τίς γυναῖκες τους, μέ τίς ὁποῖες δέν ἔχουν συνάψει ἐκκλησιαστικό γάμο καί τά παιδιά τους σέ ἄλλο χωριό, ἐνῶ αὐτοί «ἱερουργοῦν» στήν ἐνορία τους καί συχνά πυκνά ἐπισκέπτονται τήν οἰκογένειά τους. Ἐάν καί κάποιος ἐπίσκοπός τους δημιουργήση οἰκογένεια, συνήθως τό Βατικανό δέν τόν καθαιρεῖ, ἀλλά τόν μεταθέτει σέ ἄλλη χώρα.
Μία ἄλλη καινοτομία τους εἶναι ἡ θέσπισις τοῦ βαθμοῦ τῶν καρδιναλίων. Ἡ Ἁγία Γραφή ἀναφέρει τούς βαθμούς διακόνου, πρεσβυτέρου καί ἐπισκόπου. Καρδινάλιοι βασικά εἶναι κληρικοί κι ἀπό τούς τρεῖς γνωστούς βαθμούς τῆς ἱερωσύνης. Θεωροῦνται οἱ ἄμεσοι βοηθοί καί συνεργάτες τοῦ πάπα κι ἀπό τό δικό τους σῶμα ἐκλέγεται ἑκάστοτε ὁ νέος πάπας. Σέ κάθε κράτος ὑπάρχει κι ἕνας καρδινάλιος, πού θεωρεῖται πλέον ἀνώτερος τῶν ἐπισκόπων τῆς περιοχῆς του. Μέ τόν θεσμό αὐτό συγχέεται τό ἀξίωμα τοῦ ἐπισκόπου καί ὑποβαθμίζεται σημαντικά. Ὁμοιάζουν θά λέγαμε σήμερα μέ τούς ὑπουργούς, περιφερειάρχες καί διοικητές ἑνός κράτους.
Στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ ὁποία κρατεῖ μέ φόβο Θεοῦ καί ἀγάπη τήν Ἀποστολική καί πατερική Παράδοσι ἡ θεία Χάρις ἐνεργεῖ σ᾿ ὅλα τά Μυστήριά της, ἀπό τά ὁποῖα μεταφέρεται ἡ σωτηρία καί ὁ ἁγιασμός στούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς.
Στό Μυστήριο τῆς Ἱερωσύνης, ὁ χειροτονῶν ἐπίσκοπος λέγει τά λόγια: «Ἡ Θεία Χάρις ἡ πάντοτε τά ἀσθενῆ θεραπεύουσα καί τά ἐλλείποντα ἀναπληροῦσα, προχειρίζεται τόν εὐλαβέστατον.....εὐξώμεθα οὖν ὑπέρ αὐτοῦ, ἵνα ἔλθη ἐπ᾿ αὐτόν ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος». Κατόπιν διαβάζει μυστικά τήν εὐχή τῆς χειροτονίας του. Καί ἔχουμε ἄφθονα σημεῖα ἀπό τά ὁποῖα ἀποδεικνύεται ὅτι ὁ ὀρθόδοξος ἐπίσκοπος, ὁ ἱερεύς καί ὁ διάκονος λαμβάνουν τήν Χάρι, τήν δύναμι καί τήν ἐξουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νά ἐπιτελοῦν ὅλα τά Μυστήρια, τίς τελετές καί ἱεροπραξίες τῆς Ἐκκλησίας μας καί νά ἁγιάζεται ὁ κόσμος.
Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης.
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
