Ήταν κάποιος Γέροντας μοναχός, που ζούσε μόνος στο κελί του έτρωγε καθημερινά μόνο τρία παξιμάδια. Αυτή ήταν η άσκησή του για πολλά χρόνια.
Μία ημέρα τον επισκέφθηκε ένας άλλος μοναχός για να πάρει την ευχή και τη συμβουλή του. Όταν ήρθε η ώρα του φαγητού, ο Γέροντας ετοίμασε το τραπέζι και έβαλε και στον ίδιο και στον άλλο μοναχό από τρία παξιμάδια.
Είδε κατόπιν ο Γέροντας ότι ο αδελφός είχε ανάγκη να φάει περισσότερο και τού ’φερε άλλα τρία. Αφού χόρτασαν και σηκώθηκαν, κατέκρινε ο Γέροντας τον αδελφό και του είπε:
«Δεν πρέπει, αδελφέ, να υπηρετούμε τη σάρκα μας». Ο αδελφός έβαλε μετάνοια στον Γέροντα ζητώντας συγχώρεση και έφυγε.
Την επόμενη ημέρα όταν έφθασε η ώρα για φαγητό, έβαλε ο Γέροντας τα τρία παξιμάδια για τον εαυτό του. Αλλά αφού τα έφαγε, αισθάνθηκε πάλι να πεινά αλλά συγκρατήθηκε σκεπτόμενος ότι πρέπει να κάνει λίγη υπομονή. Την άλλη μέρα πάλι το ίδιο έπαθε και άρχισε να αισθάνεται εξάντληση και μεγαλύτερη πείνα.
Κατάλαβε τότε ο Γέροντας ότι τον εγκατέλειψε ο Θεός και ρίχνοντας τον εαυτό του ενώπιον του Θεού, άρχισε να παρακαλεί με δάκρυα στα μάτια λέγοντας "Κύριε, γιατί με εγκατέλειψες και επέτρεψες τέτοιο πειρασμό και δοκιμασία; Μη μ'αφήνεις!"
Βλέπει τότε έναν άγγελο, ο οποίος του είπε:
«Αυτό σου συνέβη, επειδή κατέκρινες τον αδελφό. Να ξέρεις λοιπόν ότι αυτός που μπορεί να νηστεύει ή να κάνει κάποιο άλλη άσκηση, δεν το κάνει με δική του δύναμη, αλλά η βοήθεια και η αγάπη του Θεού είναι που ενισχύουν τον άνθρωπο. Χωρίς τον Θεό, ο άνθρωπος είναι αδύναμος».
Τότε ο Γέροντας κατάλαβε το λάθος του και έκτοτε προσευχόταν πάντα λέγοντας:
"Συγχώρεσέ με, Κύριε… Μη μ’ αφήνεις ποτέ χωρίς την αγάπη Σου. Μη μ' αφήσεις να πέσω ξανά στην κατάκριση, που είναι το μεγαλύτερο κακό". youtube
