Ὁ Γεώργιος Κ. Γεωργαλᾶς στὸ βιβλίο του «Ἡ προπαγάνδα. Μεθοδικὴ καὶ τεχνικὴ τῆς ἀγωγῆς τῶν μαζῶν» [1], ἐπικαλούμενος μία ρήση τοῦ Ζ. Σεβαλιέ, χωρίς, ὡστόσο, νὰ ἀναφέρει τὴν πλήρη βιβλιογραφικὴ πηγή, γράφει:
Ἡ Προπαγάνδα βασιλεύει. Ἡ Προπαγάνδα θριαμβεύει. Τὰ διαποτίζει ὅλα, τὰ παραμορφώνει ὅλα. Ὅλα εἶναι Προπαγάνδα. Ἀπὸ ἐδῶ κι ἐμπρός, αὐτὴ κανονίζει τὴν σκέψι μας, τὶς ἀντιδράσεις μας, τὴν δραστηριότητά μας. Ἡ σύγχρονη βασιλεία τῆς Προπαγάνδας εἶναι ἕνα τετελεσμένο γεγονός. Εἶναι ἕνα χαρακτηριστικὸ μίας νέας μορφῆς πολιτισμοῦ. Οἱ ἱστορικοὶ τοῦ μέλλοντος θὰ ὀνομάσουν τὸν 20ό αἰώνα «αἰώνα τῆς Προπαγάνδας».
Ὁ Γεωργαλᾶς συνεχίζει ὡς ἑξῆς: Ἡ σύγχρονη, ἡ ἐπιστημονικὴ Προπαγάνδα ἀποτελεῖ τὴν μεγαλύτερη ἐφεύρεσι τῆς ἐποχῆς μας. Αὐτὴ ἐπηρέασε βαθύτερα ἀπὸ ὁποιονδήποτε ἄλλο παράγοντα, ὅλες τὶς ἐξελίξεις τοῦ αἰώνα μας· ἀπὸ τὶς ἀρχές του, ἡ Προπαγάνδα ἔχει γίνει ἤδη ἕνας καθοριστικὸς παράγων γιὰ τὶς τύχες τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Χωρὶς τὴν ἐπιστημονικὴ Προπαγάνδα, εἶναι βέβαιο ὅτι ἡ ζωὴ τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου θὰ εἶχε τελείως διαφορετικὴ μορφή. Πάρα πολλὰ ἀπὸ τὰ σπουδαιότερα καὶ βασικώτερα φαινόμενα τοῦ αἰώνα μας δὲν θὰ εἶχαν συντελεσθῆ, ἂν δὲν ὑπῆρχε ἡ Προπαγάνδα.
Ἀρκεῖ νὰ ἀναφέρουμε δύο ἀπὸ τὰ βασικώτερα φαινόμενα τοῦ αἰώνα μας, τὰ ὁποῖα ἐπηρέασαν βαθύτατα τὶς τύχες τῶν ἀνθρώπων καὶ θὰ ἐξακολουθήσουν νὰ ἐπηρεάζουν καὶ τὸ μέλλον τους: τὸν φασισμὸ καὶ τὸν κομμουνισμό. Καὶ ὁ ἕνας καὶ ὁ ἄλλος θὰ ἦσαν ἀδιανόητοι χωρὶς τὴν Προπαγάνδα.
Ὁ κυριώτερος ἐκπρόσωπος τοῦ πρώτου [παραδείγματος], ὁ Ἀντόλφ Χίτλερ, εἶπε: χάρις στὴν Προπαγάνδα πήραμε τὴν ἐξουσία. Αὐτὴ μᾶς ἐπέτρεψε νὰ τὴ διατηρήσουμε. Καὶ αὐτὴ θὰ μᾶς δώση τὴν δυνατότητα νὰ κατακτήσουμε τὸν κόσμο. Ἡ Προπαγάνδα εἶναι τὸ τρομερώτερο ὅπλο στὰ χέρια ἐκείνου ποὺ ξέρει νὰ τὴν χρησιμοποιῆ.
Καὶ ὁ κύριος δημιουργὸς τοῦ δευτέρου [παραδείγματος], ὁ Λένιν, εἶπε: Τὸ κυριώτερο ἀπ’ ὅλα εἶναι ἡ διεξαγωγὴ Ἀγκιτάτσιας καὶ Προπαγάνδας σὲ ὅλα τὰ στρώματα τοῦ λαοῦ.
Ὁ Γεωργαλᾶς ἐξηγεῖ περαιτέρω ὅτι: Ὁλόκληρο τὸ ἐντυπωσιακὸ οἰκοδόμημα τοῦ κομμουνισμοῦ, ὅλες οἱ ἐπιτυχίες του, ὅλη ἡ δύναμίς του στηρίζονται ἐπάνω σὲ μία μεγάλη κοσμοϊστορικὴ ἀνακάλυψι ποὺ ἔκανε ὁ Μάρξ, ὅταν ἔγραψε τὴν ἀκόλουθη φράσι:
Ἡ ἰδέα μετατρέπεται σὲ ὑλικὴ δύναμι, ὅταν μπῆ μέσα στὶς μᾶζες.
Ὅπως τὸ κάρβουνο, ὅταν καῆ, παύει νὰ εἶναι ὕλη καὶ μετατρέπεται σὲ ἐνέργεια ποὺ κινεῖ τὴν ἀτμομηχανή, ἔτσι καὶ ἡ Ἰδέα, ὅταν γίνη κτῆμα-πίστις τῶν μαζῶν, μετατρέπεται σὲ ἀνθρώπινη ἐνέργεια ποὺ κινεῖ τὴν Ἱστορία. Καὶ δὲν ἔχει σημασία ἂν ἡ Ἰδέα εἶναι ὀρθὴ ἢ ὄχι. Σημασία ἔχει νὰ διεισδύση στὶς μᾶζες. Ἡ σωστότερη Ἰδέα, ἂν μείνη στὰ σκονισμένα ράφια τῶν βιβλιοθηκῶν, δὲν γράφει Ἱστορία. Ἡ πιὸ ἀπατηλὴ Ἰδέα, ἂν κατακτήση τὶς μᾶζες, γίνεται ζωντανὴ πραγματικότης.
Μία τέτοια ἰδέα ἦταν, ἐπὶ παραδείγματι, τὰ ἐμβόλια mRNA κατὰ τοῦ κορωνοϊοῦ ὡς δῆθεν «δῶρα τοῦ Θεοῦ». Τὸ πολυπλόκαμο σύστημα τῆς ὑγειονομικῆς δικτατορίας μὲ μπροστάρηδες τοὺς δημοσιογράφους καὶ λοιπὲς ἐπιδραστικὲς προσωπικότητες (νομικούς, καλλιτέχνες, κληρικοὺς κ.λπ.), προπαγανδίζοντας νυχθημερὸν τὴν σωτήρια ἰδέα τοῦ ἐμβολιασμοῦ, ποὺ ὑποτίθεται ὅτι θὰ συνέβαλλε στὸ κτίσιμο τῆς ἀνοσίας (ὀρθότερα: ἀνοησίας) τῆς ἀγέλης, παρέσυρε μαζικῶς τὰ καλοκάγαθα καί, πρωτίστως, τρομαγμένα πρόβατα στὴν (ἠλεκτρικὴ) καρέκλα τῶν ἐμβολιαστικῶν κέντρων.
Ἀντιστοίχως, μεσούσης, ἰδίως ἐν Ἑλλάδι, τῆς ἠλεκτρονικῆς δικτατορίας, τὸ ἴδιο σύστημα προπαγανδίζει σήμερα τὸ «τεχνολογικὸ δῶρο» τοῦ Προσωπικοῦ Δαιμοναριθμοῦ καὶ τῶν Ἠλεκτρονικῶν Ψευτοταυτοτήτων, ποὺ ὑποτίθεται ὅτι θὰ σκοτώσει ἐπιτέλους τὸ «τέρας τῆς γραφειοκρατίας» καὶ θὰ φέρει τὴν εὐκολία καὶ τὴν ἀσφάλεια στὶς καθημερινὲς συναλλαγὲς τοῦ πολίτη μὲ τὸ Δημόσιο.
Ὅπως, ὅμως, μᾶς δίδαξε ἡ ἐμπειρία τοῦ πειραματικοῦ ἐμβολιασμοῦ κατὰ τοῦ κορωνοϊοῦ, ὅ,τι προπαγανδίζεται ὡς σωτήριο μέσο γιὰ τὸν πολίτη, ἀποδεικνύεται ὕπουλο μέσο ἐξολόθρευσής του. Ἑπομένως, καὶ τὸ νέο τεχνολογικὸ φροῦτο τῆς πειραματικῆς ἀριθμοποίησης τοῦ πολίτη πιθανολογεῖται βασίμως ὅτι θὰ εἶναι γι’ αὐτὸν μία ἀκόμη πελώρια καταστροφή.
Δεδομένου, λοιπόν, ὅτι διανύουμε τὴν τρίτη δεκαετία τοῦ 21ου (ἀπατ)αἰώνα, ὅπου χάρη στὴν τεράστια πρόοδο τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς τεχνολογίας, οἱ τεχνικὲς τῆς Προπαγάνδας ἀφ’ ἑνὸς ἔχουν ἐξελιχθεῖ ἀκόμη περισσότερο, ἀφ’ ἑτέρου ἐφαρμόζονται σὲ ὁλοένα καὶ μεγαλύτερο εὖρος γιὰ τὴν προώθηση τῶν ἑκάστοτε ἐκφάνσεων τῆς παγκόσμιας (πολυμορφικῆς) δικτατορίας, εἶναι ἐπιτακτικὴ ἡ ἀνάγκη νὰ ξεκινήσει ἡ προσπάθεια διαφωτίσεως τοῦ ἑλληνικοῦ ἀναγνωστικοῦ κοινοῦ σχετικὰ μὲ αὐτὸ τὸ «ψυχοπνευματικὸ ὑπερόπλο», τὸ ὁποῖο χρησιμοποιεῖται ἀπὸ τὶς κυρίαρχες, ὑπερεθνικὲς ἐλίτ, γιὰ νὰ πολιορκοῦν καί, ἐν τέλει, νὰ ἐκπορθοῦν τὸ μυαλό μας. Αὐτὲς οἱ ἐλὶτ εἶναι ποὺ καθορίζουν τὶς τύχες τῆς ἀνθρωπότητας, χρησιμοποιώντας συστηματικὰ τὸ ἐν λόγῳ «ὑπερόπλο», γιὰ νὰ χειραγωγοῦν τοὺς λαοὺς μὲ ὕπουλο-σιωπηλὸ τρόπο.
Ὅπως ὁ τσοπάνης προσπαθεῖ, μετὰ τὴν βοσκή, νὰ ὁδηγήσει τὰ πρόβατά του μέσα στὴν στάνη, ἔτσι καὶ ὁ προπαγανδιστὴς προσπαθεῖ μὲ διάφορες τεχνικὲς νὰ πάρει τὸν κόσμο μὲ τὸ μέρος του, νὰ τὸν φέρει στὰ δικά του νερά, ἐξωθώντας τον νὰ κάνει ὅ,τι τοῦ ὑποδεικνύεται, προκειμένου νὰ ἐπιτευχθεῖ ὁ προπαγανδιζόμενος σκοπός, μὲ ἄλλα λόγια: νὰ ὑλοποιηθεῖ ἡ προπαγανδιζόμενη ἰδέα. Συχνά, μάλιστα, ζητεῖται ἀπὸ καθένα ἐξ ἡμῶν νὰ μεταβάλει ἄρδην τὸν τρόπο σκέψης του (δηλ. νὰ ἀλλάξει μυαλὰ) καὶ νὰ «πάει μὲ τὰ νερὰ» τῶν προπαγανδιστῶν τοῦ «κυρίαρχου ρεύματος». Ὅποιος, φυσικά, τολμᾶ νὰ ἀντισταθεῖ στὴν προβατοποίησή του, κηλιδώνεται ἀπὸ τὸ σύστημα ὡς «ἀρνητὴς» καὶ ἀντιμετωπίζεται λίγο-πολὺ ὡς «ἀποδιοπομπαῖος τράγος».
Ὅπως σημείωνε ἕνας βαθὺς γνώστης τῆς Προπαγάνδας, ὁ Νικόλαος Καλογερόπουλος, ἡ κατανόηση τῶν τεχνικῶν τῆς Προπαγάνδας θὰ βοηθήσει στὴν διαμόρφωση ἀνθρώπων μὲ αὐτόφωτη, δημιουργικὴ σκέψι καί, τὸ κυριώτερο, ἀνθρώπων ἐλεύθερων. Τὰ κρίσιμα ἐρωτήματα ποὺ πρέπει νὰ τίθενται γιὰ κάθε πολίτη ποὺ ἐπιθυμεῖ νὰ ἐμβαθύνει στὴν τέχνη τῆς Προπαγάνδας, αὐτῆς τῆς φοβερῆς μάστιγας γιὰ ὁλόκληρη τὴν ἀνθρωπότητα, συνοψίζονται, κατὰ τὸν Καλογερόπουλο, στὰ ἀκόλουθα: [2]
Ποιὰ εἶναι ἀκριβῶς ἡ νοητικὴ διαδικασία πού καθιστᾶ δυνατὸ τὸ ἀνθρώπινο λάθος; Πῶς μπορεῖ ἕνας πολιτικὸς νὰ ποιεῖ τὸν ἥττονα λόγον κρείττω; Πῶς μπορεῖ ἕνας ὁποιοσδήποτε «ἐπιστήμων», «τυχοδιώκτης» ἢ «ἀγύρτης» νὰ ἐξαπατᾶ ἕνα ὁλόκληρο Ἔθνος; Πῶς μπορεῖ ἕνας καθ’ ὅλα φυσιολογικὸς καὶ εὐφυὴς ἄνθρωπος, πολίτης μίας ἀνεπτυγμένης κοινωνίας, νὰ πλανᾶται μέχρις ἠθελημένης τυφλώσεως; Τὰ παραδείγματα βρίθουν στὴν ἱστορία. Οἱ τεχνητὰ δημιουργημένοι μῦθοι, οἱ ἀπίστευτες γιὰ τὶς ἑπόμενες γενεὲς πλάνες, οἱ ἀνεδαφικοὶ ὁραματισμοί, οἱ ἀντιφατικὲς πρὸς τὴν ἐμπειρικὴ πραγματικότητα ἰδεολογίες καὶ δοξασίες ἔχουν πάντα ὁδηγήσει τὸν ἄνθρωπο στὸν ἔσχατο πνευματικὸ ἐξευτελισμὸ καὶ σὲ ἕνα δυστυχῆ βίο ποτισμένο μὲ αἷμα καὶ δάκρυα.
Κωνσταντῖνος Βαθιώτης
Σημειώσεις:
[1] Ἔκδ. Πάπυρος Πρὲςς ΕΠΕ, Ἀθῆναι 1973, σελ. 7. [2] Καλογερόπουλος-Kaloy, Ἡ προπαγάνδα μέσον βιασμοῦ τῶν λαῶν. Ἡ Φιλοσοφία τῆς Προπαγάνδας, ἔκδ. Δρόμων, Ἀθήνα 2012, σελ. 15.
