ΕΝΑΣ «ΠΡΟΦΗΤΗΣ«, ΜΙΑ ΑΙΡΕΣΗ ΚΑΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ
ΠΙΣΤΟΙ ΠΟΥ ΑΝΑΖΗΤΟΥΝ ΤΟ «ΜΗΝΥΜΑ«
Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ
ΤΟΥ WILLIAM BRANHAM
Πάνω από μισό αιώνα μετά τον θάνατό του, το όνομα του Γουίλιαμ Μπράναμ (William Branham), ενός Αμερικανού ευαγγελιστή, εξακολουθεί να προκαλεί έντονα συναισθήματα και διχογνωμία. Για τους πιστούς του -αναφέρονται συχνά ως «Message Believers» (Πιστοί του Μηνύματος) ή «Branhamites»-, είναι ο τελευταίος προφήτης που έστειλε ο Θεός για να αποκαταστήσει την αλήθεια πριν το τέλος του κόσμου. Για τους επικριτές του, είναι ο χαρισματικός ιδρυτής μιας επικίνδυνης αίρεσης που απομονώνει τους ακολούθους της, διαστρεβλώνει την Αγία Γραφή και ελέγχει την καθημερινότητά τους.
Γεννημένος το 1909 στο Κεντάκι των ΗΠΑ, ο Μπράναμ ξεκίνησε το έργο του ως ευαγγελιστής στα πρώτα χρόνια του Μεγάλου Κραχ. Η φήμη του εκτοξεύτηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1940, όταν οι εκστρατείες θεραπείας με την πίστη τον καθιέρωσαν ως έναν από τους πρωτοπόρους του κινήματος του «Θεραπευτικού Λόγου». Χιλιάδες άνθρωποι συνέρρεαν για να τον δουν, με μαρτυρίες για θεραπείες που διαδίδονταν ταχύτατα. Εκείνη την περίοδο, ο ίδιος ισχυριζόταν ότι είχε συναντήσει έναν άγγελο, ο οποίος του είχε δώσει τη δύναμη να διακρίνει τις ασθένειες και να αποκαλύπτει τα μυστικά της καρδιάς των ανθρώπων.
Πέρα από την αρχική του φήμη ως χαρισματικού ευαγγελιστή, ο Γουίλιαμ Μπράναμ έχτισε το έργο του πάνω σε μια σειρά από αιρετικές διδασκαλίες που διαμόρφωσαν την λατρεία του. Πυρήνας της θεολογίας του ήταν η απόρριψη του παραδοσιακού δόγματος της Αγίας Τριάδας. Ο Μπράναμ δίδασκε ότι ο Θεός είναι ένα ενιαίο πνευματικό ον, το οποίο απλώς αποκαλύφθηκε με τρεις διαφορετικούς «τρόπους» ή «τίτλους»: ως Πατέρας στον Νόμο, ως Υιός στη σάρκα του Ιησού Χριστού και ως Άγιο Πνεύμα στην εκκλησία.
Ένα εξίσου κεντρικό δόγμα του ήταν η διδασκαλία του σπέρματος του όφεως. Ο Μπράναμ υποστήριζε ότι η Πτώση του Ανθρώπου δεν προήλθε από την κατανάλωση ενός φρούτου, αλλά από τη σεξουαλική ένωση της Εύας με τον όφη στον Κήπο της Εδέμ. Υποστήριζε ότι ο όφις ήταν ένα όρθιο, ανθρωπόμορφο πλάσμα, και ότι ο Κάιν ήταν το αποτέλεσμα αυτής της ένωσης, κληρονομώντας έτσι το «σπέρμα» του κακού. Οι ακόλουθοί του πίστευαν ότι αυτή η γενεαλογία του «σπέρματος του φιδιού» συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, αποτελώντας την πηγή του κακού και της αμαρτίας στον κόσμο.
Τέλος, ο Μπράναμ θεωρούσε τον εαυτό του τον έβδομο άγγελο-αγγελιοφόρο της εκκλησίας, όπως αναφέρεται στην Αποκάλυψη. Δίδασκε ότι είχε αποκαλύψει τα «Επτά Μυστήρια» και τα «Επτά Σημεία» της Αποκάλυψης, ισχυριζόμενος ότι ήταν ο μοναδικός που είχε λάβει τη θεϊκή εξουσία να ερμηνεύσει σωστά αυτές τις βιβλικές προφητείες. Για τους πιστούς του, αυτό σήμαινε ότι τα κηρύγματά του δεν ήταν απλά λόγια ενός ανθρώπου, αλλά το «Μήνυμα» του Θεού, το οποίο είχε την ίδια βαρύτητα με την ίδια την Αγία Γραφή και ήταν απαραίτητο για τη σωτηρία. Θεωρούσε τον εαυτό του έναν «σύγχρονο Ηλία», έναν «αλάθητο» αγγελιοφόρο των εσχάτων ημερών, και καλούσε τους πιστούς να εγκαταλείψουν τις εκκλησίες τους για να ακολουθήσουν τη φωνή του. Τα κηρύγματά του, με τη ελλιπή γραμματική και σύνταξη, διατηρούνται σχολαστικά από τους ακολούθους του, σαν να ήταν η ίδια η Αγία Γραφή, και διαδίδονται σε όλο τον κόσμο. Ο Γουίλιαμ Μπράναμ, συχνά χρησιμοποιούσε ατελείς προτάσεις, λάθη στη σύνταξη και λέξεις με λανθασμένη σειρά. Οι ακόλουθοί του, ωστόσο, δεν θεωρούν αυτά τα χαρακτηριστικά ως αδυναμίες, αλλά ως επιβεβαίωση της θεϊκής του έμπνευσης. Υποστηρίζουν ότι ο Μπράναμ δεν είχε την απαραίτητη εκπαίδευση για να μιλάει άψογα, και ότι η απλότητα και οι ατέλειες του λόγου του είναι απόδειξη πως το μήνυμα που μετέδιδε δεν προερχόταν από την ανθρώπινη γνώση, αλλά κατευθείαν από τον Θεό. Έτσι, κάθε λέξη του, ακριβώς όπως ειπώθηκε, διατηρείται και μεταδίδεται ως ιερό κείμενο.
Μετά τον θάνατό του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα το 1965, οι οπαδοί του συγκεντρώθηκαν γύρω από τον οργανισμό Voice of God Recordings (VGR), ο οποίος συνεχίζει να διαδίδει το κήρυγμά του. Αν και δεν υπάρχει μία κεντρική, ενιαία εκκλησία, οι πιστοί του Μπράναμ (γνωστοί ως Message Believers) συναντώνται σε ανεξάρτητες κοινότητες σε όλο τον κόσμο, με τη μεγαλύτερη συγκέντρωση να βρίσκεται στην Αφρική, τη Λατινική Αμερική και την Ανατολική Ευρώπη.
Η ζωή μέσα σε αυτές τις κοινότητες συχνά χαρακτηρίζεται από αυστηρούς κανόνες. Οι γυναίκες ενθαρρύνονται να φορούν φούστες ή φορέματα, να αποφεύγουν το μακιγιάζ και να έχουν μακριά μαλλιά, ενώ η ενασχόληση με «κοσμικά» πράγματα όπως η τηλεόραση και το ίντερνετ αποθαρρύνεται. Οι πρώην ακόλουθοι καταγγέλλουν πως η ομάδα καλλιεργεί ένα περιβάλλον απομόνωσης, όπου η κριτική σκέψη αποθαρρύνεται και η έξοδος από την ομάδα μπορεί να θεωρηθεί ως προδοσία της πίστης.
Ενώ για τους πιστούς, το «Μήνυμα» του Μπράναμ είναι ο μόνος δρόμος προς τη σωτηρία, ο απόλυτος σεβασμός στην προφητική εξουσία του Μπράναμ, η απομόνωση των μελών και οι αιρετικές διδασκαλίες είναι τα χαρακτηριστικά που, κατά πολλούς, κατατάσσουν το κίνημα στον χώρο των σεκτών.
Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΡΡΟΗ
Η αίρεση του Μπράναμ παραμένει ενεργή και επεκτείνεται παγκοσμίως, κυρίως μέσω του οργανισμού Voice of God Recordings (VGR), ο οποίος έχει ως αποστολή τη διάδοση του «Μηνύματος» του Μπράναμ σε όλο τον κόσμο. Μέσω ενός τεράστιου αρχείου με ηχογραφημένα κηρύγματα και μεταφράσεις τους σε πάνω από 70 γλώσσες, η VGR διασφαλίζει ότι οι διδασκαλίες του είναι προσβάσιμες σε εκατομμύρια ανθρώπους σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Η μεγαλύτερη ανάπτυξη της ομάδας παρατηρείται σε αναπτυσσόμενες χώρες, όπως η Αφρική, η Λατινική Αμερική και η Ινδία, όπου το μήνυμα της θεραπείας και της αποκάλυψης βρίσκει πρόσφορο έδαφος σε πληθυσμούς που αναζητούν ελπίδα.
Η επιρροή του Μπράναμ παρατηρείται σήμερα τόσο σε μεγάλες, καλά οργανωμένες κοινότητες όσο και σε μικρές, απομονωμένες ομάδες που λειτουργούν ανεξάρτητα. Παρά την έλλειψη κεντρικής ηγεσίας μετά τον θάνατο του ιδρυτή της, η πίστη στα κηρύγματά του παραμένει ισχυρή και αποτελεί το συνεκτικό στοιχείο που ενώνει τους πιστούς. Ωστόσο, αυτή η απουσία κεντρικού ελέγχου έχει οδηγήσει σε εσωτερικές διαμάχες και διασπάσεις, καθώς διάφοροι «πρεσβύτεροι» διεκδικούν την αυθεντική ερμηνεία του «Μηνύματος». Ενώ ορισμένες ομάδες έχουν διατηρήσει μια πιο παραδοσιακή, πεντηκοστιανή μορφή λατρείας, άλλες έχουν υιοθετήσει ακραίες πρακτικές, ενισχύοντας τους φόβους των επικριτών ότι το κίνημα είναι μια επικίνδυνη σέκτα που απομονώνει τους πιστούς και τους οδηγεί σε ακραία συμπεριφορά.
Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣ
ΠΗΓΕΣ:
William Branham Historical Research
https://www.cbc.ca/news/canada/london/street-preacher-cult-william-branham-1.4302531
