«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΛΑΝΗ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ
Μέγας σεισμός πρίν ἀπό τήν ἀναχώρησι τῶν Ἀνατολικῶν γιά τήν σύνοδο Φερράρας στήν Ἰταλία.
Στίς 27 Νοεμβρίου 1437 ἑτοιμάσθηκε ἡ ὁμάδα τῶν Ἀνατολικῶν γιά τό ταξίδι τους στήν Ἰταλία. Προσκλήθηκαν οἱ ἀρχηγοί τῶν Πατριαρχείων καί ἐκπρόσωποι τῶν κατά τόπους ἐκκλησιῶν. Ὁ μητροπολίτης Ἐφέσου Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός ὡρίσθηκε ἐκπρόσωπος γιά τά τρία Πατριαρχεῖα τῆς Ἀνατολῆς: Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας καί Ἱεροσολύμων. Τόσο ὀνομαστός ἦταν γιά τήν ἀρετή καί τήν θεολογική του σοφία. Λίγες ἡμέρες πρίν ἀναχωρήσουν ὁ πατριάρχης Ἰωσήφ προεῖπε μέ ἀξιοθαύμαστη κρίσι ὅσα πρόκειται νά συμβοῦν στήν Ἰταλία. Ἐνώπιον ὅλων τῶν συνέδρων εἶπε τά ἑξῆς: «Μᾶς ζητοῦν νά γίνη ἡ Σύνοδος στήν Ἰταλία καί νά μεταβῆ ἐκεῖ ἡ δική μας ἀντιπροσωπεία. Μάλιστα τά ἔξοδα τοῦ ταξιδιοῦ μας καί τῆς διατροφῆς μας θά πληρώνονται ἀπό τούς Λατίνους. Ἀλλά ὅταν πᾶμε ἐκεῖ θά γίνουμε δοῦλοι καί μισθωτοί τους κι αὐτοί θά εἶναι κύριοί μας καί δεσπότες μας. Ἀλλά ὁ δοῦλος ὀφείλει νά ἐκτελῆ τό θέλημα τοῦ κυρίου του καί κάθε μισθωτός κάνει τήν ἐργασία ἐκείνου πού τόν πληρώνει.Ἐάν λοιπόν ἐκεῖνοι διακόψουν τήν τροφοδοσία μας, τά θά κάνουμε ἐμεῖς; Καί ἐάν δέν θελήσουμε ἐμεῖς νά ἐπιστρέψουμε μέ ἔξοδα καί πλοῖα δικά τους στήν πατρίδα μας, τί θά κάνουν αὐτοί; Καί τί συμφέρον ἔχουμε ἐμεῖς οἱ ξένοι, οἱ ὀλίγοι, οἱ πτωχοί νά πᾶμε στούς πολλούς, στούς πλουσίους, στούς ὑπερήφανους, στούς ἐντοπίους καί νά ὑποδουλωθοῦμε σ᾿ αὐτούς; Ἐπί πλέον, ἐάν θελήσουμε νά τούς διδάξουμε γιά τήν Ὀρθόδοξη Πίστι καί εὐσέβειά μας δέν μοῦ φαίνεται τοῦτο καλό καί κατά τήν γνώμη μου δέν συμφέρει νά τό κάνουμε».
Παρότι προεμήνυσε μέ τόση ἀκρίβεια ὁ Πατριάρχης στούς ἀρχιερεῖς τοῦ Κλίματός του, ὅσα θά συμβοῦν στήν Ἰταλία, τήν ἄλλη ἡμέρα ἄλλαξε γνώμη. Εἶχε πεισθῆ ὅτι ὁ πάπας θά τοῦ στείλη τούς 2000 στρατιῶτες, πού τοῦ ὑποσχέθηκε, γιά νά φυλάγουν τά τείχη τῆς Πόλεως, πού κινδύνευαν ἀπό τίς συνεχεῖς ἐπιθέσεις τῶν τούρκων. Παρεκίνησε λοιπόν ὅλους νά τόν ἀκολουθήσουν στό ταξίδι αὐτό ἐπιβεβαιώνοντάς τους ὅτι οἱ Λατῖνοι θά τούς δεχθοῦν μέ ἀγάπη καί τιμή. Τούς εἶπε ἀκόμη ὅτι θά ἔχουν τήν ἐλευθερία νά ἐκθέσουν ἀδιστάκτως τήν Ὀρθόδοξη Πίστι τους καί νά ἐπιστρέψουν καί πάλι νικητές καί τροπαιοῦχοι. Ἀνάγκασε καί τόν βασιλέα Ἰωάννη ὁ ὁποῖος καί ὑπέκυψε στό τέλος παρά τήν θέλησί του. Ὁμοίως ἐπίεσε καί τόν Ἐπίσκοπον Ἐφέσου Μᾶρκον, ὁ ὁποῖος ὑπεχώρησε, παρότι ἦταν διστακτικός ἀπό τήν ἀρχή.
Ὅταν ἔφθασαν τά πλοῖα τοῦ πάπα στό λιμάνι τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἔγινε μεγάλος σεισμός. Ὅταν ἀνέβαινε στό πλοῖο ὁ βασιλεύς ἡ θάλασσα ἐκόχλαζε σάν νά ἔβραζε. Μέ τά παπικά πλοῖα ἀφοῦ ἀνεχώρησαν ἔφθασαν στήν Καλλίπολι καί κατόπιν στήν πόλι Μάδυτο. Ἐδῶ τούς ὑποδέχθηκε τό ἴδιο σημεῖο θείας ὀργῆς. Φοβερός σεισμός ἐτάραξε τόν λιμένα καί τήν γύρω περιοχήν.
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
