«Τί
θά γινόταν, ἂν ὁ ἥλιος ἐμιμεῖτο ἐσᾶς, γείτονές μου; Πόσο λίγο φῶς θά
ἔστελνε στή γῆ, ὦ ἐσεῖς τσιγγούνηδες! Πόσο αἱματηρό θά ἦταν τό φῶς του, ὦ
ἐσεῖς αἱμοβόροι! Πόσο θά πρασίνιζε ἀπ' τή ζήλεια, σάν κοιτοῦσε τούς
μεγαλύτερους ἥλιους ἀπό αὐτόν, ὦ ἐσεῖς ζηλόφθονοι! Πόσο θά κοκκίνιζε,
σάν ἄκουγε βλασφημίες ἀπ' τή γῆ, ὦ ἐσεῖς θυμώδεις! Πόσο θά κιτρίνιζε ἀπ'
τό φόβο, μήν τοῦ κλείση κανείς τό δρόμο, ὦ ἐσεῖς δειλοί! Πόσο θά
μαύριζε ἀπό τίς μέριμνες, ὦ ἐσεῖς πολυμέριμνοι! Πόσο θά ρυτίδωνε καί θά
γερνοῦσε ἂν εἶχε τροφή του το χθεσινό κακό, ὦ ἐσεῖς μνησίκακοι! Πόσο
γρήγορα θά κρύωνε καί θά πέθαινε, τυλίγοντας μέ τό θάνατό του ὅλη τήν
οἰκουμένη, ὦ ἐσεῖς κήρυκες τοῦ θανάτου...Ὤ! τί εὐτυχία γιά τόν κόσμο, πού ὁ ἥλιος ποτέ δέν θά σᾶς μιμηθῆ, γυιοί καί θυγατέρες τῆς γῆς!»
Βιβλιογραφία. Αρχιμανδρίτης Ιωάννης Κωστώφ. Ελπίδα Ζωής. Άβυσσο ή Παράδεισο;
Διαχρονικό ημερολόγιο.
Εκδόσεις Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού. Ωρωπός 2025.
