Ἱεραποστολικό μου ταξίδι στήν Ἰσπανία ἀπό 7ης Ἰουνίου ἕως 7ης Ἰουλίου 2019

 

«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»

Πρίν ἕνα χρόνο ἐπισκέφθηκε τήν ἱερά Μονή μας ἕνας ρουμᾶνος ἱερεύς μέ μικρή συνοδία, πού κατοικεῖ στήν Λέριντα τῆς βορείου Ἰσπανίας, ὡς λειτουργός μιᾶς μεγάλης ὀρθοδόξου Κοινότητος, 4.500 μεταναστῶν Ρουμάνων. Εἶναι ὁ π. Δανιήλ Σιμών. Γνωρισθήκαμε καί συνωμιλήσαμε γιά πολλά θέματα. Μέ προσεκάλεσε στήν Ἰσπανία, προκειμένου νά ἐπισκεφθῶ μερικές ρουμάνικες ἐνορίες καί νά ὁμιλήσω για θέματα πνευματικά ἤ καί θεολογικά.  Ἀφήσαμε τό θέμα αὐτό στό χέρι τοῦ Θεοῦ γιά τό μέλλον. Καί ἰδού σήμερα μετά ἀπό ἕνα καί πλέον χρόνο, ἡ ἐπιθυμία τοῦ π. Δανιήλ γίνεται πραγματικότης.

Μέ τήν εὐλογία τοῦ Γέροντος τῆς Μονῆς μας ἀρχιμ. π. Χριστοφόρου ἀνεχώρησα ἀπό τήν Θεσσαλονίκην στις 7,20 τῆς 7^ης Ἰουνίου 2019.  Φορτώθηκα μέ δύο μεγάλες βαλίτσες γεμάτες θυμιάματα καί ἄλλη μία τῆς χειρός τῶν 15 κιλῶν. Ἐπιτρέπεται μόνο μία ἀποσκευή τῆς χειρός, ἀλλά ἐπειδή ἐπῆρα δύο βαλίτσες ἐπί πλέον, ἐπλήρωσα για τήν κάθε μία ἀπό 70 εὐρώ. Ἐπειδή ἡ μία βαλίτσα ἦταν 27 κιλά, δηλαδή 4 κιλά περισσότερο, ἐπλήρωσα γι᾿ αὐτό τό μικρό ὑπέρβαρο 45 εὐρώ στό γραφεῖο τῆς Aegean Airs.  Ἔτσι συνολικά ἐπλήρωσα περίπου διακόσια εὐρώ, ἀλλά δέν μετενόησα. Ἐλπίζω ὅτι θά χαροποιήσουν τά θυμιάματα τόν ὀρθόδοξο ρουμανικό λαό, ὅπου μεταβαίνω κοντά τους γιά μία μικρή παρηγορία καί χαρά. Κι ἀκόμη ὅτι πολλά ἀπ᾿ αὐτά θά πωληθοῦν γιά νά δώσω καί στήν Μονή μας, τήν ἀξία τους, πού συμποσοῦται στό ποσόν τῶν 1200 εὐρώ.

 Μετά ἀπό 35 λεπτά ἐφθάσαμε στήν Ἀθήνα. Ἄλλαξα ἀεροπλάνο  καί μέ τήν ἑλληνική πτῆσι Aegean σέ μία ὥρα πετάξαμε για τήν Ἰσπανία. Ἀπήλαυσα ἀπό ψηλά τά ἐδάφη τῆς Πελοποννήσου, ἰδιαίτερα τούς τρεῖς πρός νότόν βραχίονες. Κατόπιν περάσαμε ἐπάνω ἀπό τήν Ρώμη. Στήν συνέχεια εἴδαμε τά ὀρεινά ἐδάφη τῆς νήσου Σαρδηνίας, κατόπιν τά τρία μικρά νησιά Μαγιόρκα καί Μεόρκα, ὅπου κατοικοῦν 334 χιλ. ἄνθρωποι. Μετά ἐφθάσαμε στό ἔδαφος τῆς Ἰσπανίας. Τό ἔδαφός της, ὅπως φαινόταν ἀπό ψηλά, ἦταν κόκκινο-χώματα καί ἀμμώδεις ἐκτάσεις. Μέ προσπάθειες τῶν κατοίκων σέ πολλά κτήματά τους εἶχαν φυτεύσει δένδρα. Καί τά χωριουδάκια τους ἦταν ὀλιγοστά καί  μικρά.

Ἡ Μαδρίτη εἶναι ἡ πρωτεύουσα τῆς Ἰσπανίας, καί ἔχει περί τά 8 ἑκατομ. πληθυσμό μαζί μέ τά πολλά προάστεια, πού εἶναι σάν μικρές πολιτεῖες. Εἶναι μία σύγχρονη πόλις μέ ὅλες τίς ἀνέσεις καί προοπτικές τῆς σημερινῆς τεχνολογίας. Στό ἀεροδρόμιο, ἀφοῦ παρέλαβα τίς βαλίτσες μου, καί βγῆκα ἔξω, μέ παρέλαβε ὁ κ. Φλωρίνος, ρουμάνος μετανάστης, πού ζεῖ  στό χωριό Βάργκας, ἔξω ἀπό τό Τολέδο ἐδῶ καί 14 χρόνια. Εἶναι ἔγγαμος ἄνευ τέκνων καί ἐπιπλοποιός στό ἐπάγγελμα.

Διανύσαμε 75 χλμ. καί ἐφθάσαμε στήν ἀρχαία πόλι Τολέδο. Στήν εἴσοδο τῆς πόλεως μᾶς περίμενε ὁ ρουμᾶνος ἱερεύς, π. Ἀλέξανδρος. Μέ ὑποδέχθηκε μέ εἰλικρινῆ αἰσθήματα ἀδελφικῆς ἀγάπης καί τιμῆς καί ἀσπασμῶν χωρίς νά μέ γνωρίζει. Μᾶς μετέφερε μέ τό αὐτοκίνητό του στά πέτρινα σοκκάκια τῆς παλαιᾶς πόλεως, ὅπου στήν εἴσοδο δεσπόζουν δύο ἀρχαῖοι ὑψηλοί πύργοι, ἐνῶ τήν ἀρχαία πόλι τήν περιβάλλει ὑψηλόν τεῖχος μέ μικρούς κατά διαστήματα πυργίσκους, πολεμίστρες καί ἄλλα ἐξαίσια γλυπτά ἀετώματα καί σκαλιστά ἀγαλματίδια.

Ἐφάγαμε σ᾿ ἕνα ἐστιατόριο καί οἱ τρεῖς κάτι ἄγνωστα γιά μένα φαγητά τους. Ἐπειδή πεινοῦσα τά ἔφαγα ὅλα. Ἦταν μία σούπα ἀπό μία κόκκινη πηκτή σάλτσα. Κατόπιν ἔφεραν κάτι σάν προζύμια μακαρονάτα τηγανητά μέ φέτες ἀπό κίτρινη πιπεριά. Καί τό τρίτο ἦταν ἕνα τηγάνη, πού εἶχε μέσα κογχύλια μέ τό κέλυφός τους, ὀλίγες φέτες ἀπό καλαμάρι βρασμένα μέ ἄφθονο ρύζι καί κίτρινη σάλτσα.

Κατόπιν ὁ π. Ἀλέξανδρος μέ ἐπῆγε στό οἰκοτροφεῖο ἀνυπάρκτων πλέον φοιτητῶν τῆς θεολογικῆς τους σχολῆς, πού εἶναι πλησίον  μιᾶς ἐνοριακῆς παλαιᾶς ἐκκλησίας τους. Ἐκεῖ συναντηθήκαμε μέ τόν νεαρό καθολικό ἱερέα π. Φρασκίσκο, ὁ ὁποῖος λόγω τῆς φιλίας πού ἔχει μέ τόν π. Ἀλέξανδρο, μοῦ ἔδωσε δωμάτιο, ὅπου καί θά μείνω δωρεάν ἐπί δύο βραδυές μέχρι τήν Κυριακή τό ἀπόγευμα.

Ξεκουράσθηκα καί τό βράδυ στις 7 ἦλθε ὁ π. Ἀλέξανδρος καί μέ ἐπῆρε νά ἐπισκεφθοῦμε τήν ἐκκλησία του πού τιμᾶται στήν Θεία Σκέπη τῆς Θεομήτορος. Ἔχει καί γειτόνική αἴθουσα για διάφορες ἐκδηλώσεις τους. Εἶναι μέ ἐνοίκιο καί πληρώνει μόνον ἕνας ρουμᾶνος 1000 εὐρώ τόν μῆνα. Ὁ ἴδιος πρό μηνῶν ἔδωσε στόν π. Ἀλέξανδρο τό λίαν σεβαστό ποσό τῶν 100 χιλιάδων εὐρώ  για τήν ἵδρυσι δικῆς τους ἐκκλησίας.

Ὁ π.Ἀλέξανδρος μοῦ ἐπρότεινε νά φᾶμε σπίτι του, ἀλλά ἐπειδή εἴχαμε φάγει ἀργά περί τίς 3 τό ἀπόγευμα, δέν δέχθηκα βραδυνό φαγητό. Μέ ἔφερε σέ 10 λεπτά στό οἰκοτροφεῖο τῶν Καθολικῶν.

Τό πρωϊ στις 10 ἦλθε μέ παρέλαβε καί ἐπισκεφθήκαμε τόν καθεδρικό ναό τοῦ Τολέδο. Δέν περιγράφεται μέ λόγια, οὔτε οἱ διαστάσεις του, οὔτε οἱ χῶροι μέ τά κομψοτεχνήματα, τά γλυπτά καί τά ἀνάγλυφα. Κτίσθηκε ἀπό τόν 5^ον  αἰῶνα καί ὁλοκληρώθηκαν οἱ νέες κατασκευές του μέχρι τόν 13^ον αἰῶνα. Ἐδῶ ἔγινε ἡ σύνοδος τῶν ἐπισκόπων τῆς Ἱσπανίας, οἱ ὁποῖοι προσέθεσαν τό Φιλιόκβε τό ἔτος 565 στό Σύμβολο τῆς πίστεως. Κατόπιν ἐπισκεφθήκαμε τήν παλαιά πόλι μέ τά κάστρα, τούς πύργους, τά μουσεῖα καί ὅλα τά ἀρχαῖα ἀριστόυργήματα τέχνης καί τῆς ἱστόρίας τους. Τό μεσημέρι ἐφάγαμε σέ ἕνα ἑστιατόριο, ὅπου μᾶς ἐξυπηρέτησε ἕνας ρουμᾶνος μετανάστης. Πηγαίνοντας νά φᾶμε, ἐλεεινολογοῦσε τόν ἑαυτό του ὁ  π. Ἀλέξανδρος λέγοντάς μου ὅτι ἔπρεπε νά εἶναι ἀλλά δέν τό κατορθώνει νά εἶναι ὑπόδειγμα στόύς ἄλλους ἀνθρώπους κι ἀμέσως  ἄρχισε νά κλαίει. Δάκρυα πολλά ἔτρεχαν για λίγα λεπτά ἀπό τά μάτια του. Τί κρυφούς θησαυρούς ἔχει στόύς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας Του, ὁ Πανάγαθος Θεός μας!

Κατόπιν λίγη ξεκούρασις καί τό βράδυ στίς 7 στήν ἐκκλησία τους ἔγινε ἡ ὁμιλία μέ ἐρωτήσεις πού κράτησε περί τίς 3 ὧρες. Κατόπιν εἶχε δίπλα στήν ἐκκλησία τους βραδυνό φαγητό. Τελειώσαμε στις 11 τό βράδυ περίπου. Ὁ Φλωρῖνος μέ μετέφερε για ὕπνο στό οἰκοτροφεῖο τῶν Καθολικῶν, ὅπου καί ξεκουράσθηκα.

Τό πρωΐ τῆς Κυριακῆς, τήν 9^ην Ἰουνίου, στις 8.30 μέ ἐπῆρε ὁ Φλωρῖνος καί μέ ὅλα τά πράγματά μου ἐπήγαμε στήν ἐκκλησία. Τούς ὡμίλησα στό τέλος. Μοῦ εἶπαν καί ἔψαλλα τό Ἄξιόν ἐστί στά ἑλληνικά. Στις 10 ἄρχισε ἡ Θ. Λειτουργία. Ὁ π. Ἀλέξανδρος σεμνότατος νέος κληρικός καί ὑπόδειγμα ταπεινοῦ καί ἁγίου ἱερέως περί τά 40 περίπου χρόνια του. Τόν ἀγκάλιασα, μετά τήν ὁμιλία μου μπροστά στήν Ὡραία Πύλη, καί τόν ὠνόμασα ἐνώπιον τοῦ κόσμου, ὄχι μόνον ἀδελφό μου ἐν Χριστῶ, ἀλλά φίλον μου.

Στίς 12,30 ἀφοῦ ἐφάγαμε κάτι, μέ τόν Φλωρῖνο καί τήν συζυγό του Ἠλιάνα ἐφύγαμε για τήν Μαδρίτη. Μέ ἄφησαν στόν σταθμό νά σέρνω τίς τρεῖς βαλίτσες μέ δυσκολία καί χωρίς πλέον ἄλλον βοηθό. Μπῆκα στήν ταχεῖα ἁμαξοστόιχία καί μετά ἀπό δύο ὥρες ἐφθάσαμε στήν Βαλέντσια πού ἀπέχει 430 χλμ. μέ 800 χιλιάδες κατοίκους Εἶναι παραθαλάσσια, ἀνατολικά τῆς Ἰσπανίας. Καθ᾿ ὁδόν ἐχόρτασε τό μάτι μου νά βλέπω τεράστιες ἐκτάσεις ἀπό νεαρά δένδρα ἀπό πορτοκαλλιές, λεμονιές, μανδαρινιές, ἀμέτρητα στρέμματα ἀπό ἀμπελῶνες καί ἄλλα ὀπωροφόρα δένδρα.

Στόν σταθμό μέ ὑποδέχθηκε ὁ νεαρός ρουμᾶνος χριστιανός Βασίλειος καί μέ ἐπῆγε στό σπίτι τοῦ νεαροῦ ἱερέως π. Βασιλείου, πού εἶναι στήν πόλι Τορέντ, 10 χιλιόμετρα μακριά ἀπό τήν Βαλέντσια. Μένει σέ ἰσόγειο μέ τήν παπαδιά του, τήν Ἀνδρεάνα καί τά δύο παιδιά τους, τήν Νεκταρία καί τόν Ἐφραίμ.

 Μετά ἀπό μία ὥρα ξεκούρασι ἐπήγαμε στόν ναό μέ τά πόδια, πού τιμᾶται στόν ἅγιο Ἐφραίμ τῆς Νέας Μάκρης. Ἡ ἐκκλησία εἶναι μέ ἐνοίκιο. Ἔχει ὡραῖο ξύλινο εἰκονοστάσιο καί ἄφθονες βυζαντινές εἰκόνες. Ὁ π. Βασίλειος μοῦ ἀνέφερε μέχρι καί δέκα θαύματα τοῦ Ἁγίου ἀνάμεσα στόύς Χριστιανούς τῆς ἐνορίας του. Ἔγινε ἡ ὁμιλία, μοιράσθηκαν εἰκόνες καί δόθηκαν καί ἀρκετά κουτάκια τοῦ θυμιάματος. Τελείωσαμε στις 10,30 τό βράδυ. Ἐφάγαμε κάτι στό σπίτι τοῦ ἱερέως καί μέ φιλοξένησε γιά ὕπνο στό σπίτι του. Τό πρωϊ ἡ παπαδιά ἐπῆγε στήν δουλειά της, ὡς καθαρίστρια σέ 3-4 σπίτια, ὅπου πληρώνεται μέ 10 εὐρώ τήν ὥρα. Ὁ π. Βασίλειος μετέφερε τά παιδιά του στό νηπιαγωγεῖο. Μετά ἐπέστρεψε. Μοῦ κτύπησε τήν πόρτα τοῦ δωματίου μου, ὅπου ἐγώ περίμενα μέχρι νά ἐπιστρέψει,. Ἐφάγαμε κάτι μαζί καί συνωμιλήσαμε. Ἐπειδή δέν ἔχει ἀκόμη ἀγοράσει αὐτοκίνητο, δέν ἦτο δυνατόν νά μέ μεταφέρει κἄπου στά διάφορα ἀξιοθέατα τῆς πόλεως Τορέντ πού ἀριθμεῖ περί τ΄πις 150 χιλ. κατοίκους.

Τό μεσημέρι στίς τρεῖς περίπου ἦλθε ὁ Κωστέλ, ἄλλος φίλος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστόῦ μας καί μέ μετέφερε στήν πόλι Βίλλα Ρεάλ. Πλησίον τῆς παραλίας, στήν πόλι Καστέλον σταματήσαμε καί περιμέναμε νά ἔλθη ὁ π. Αὐρηλιανός, ὁ ὁποῖος παρήγγειλε καί ἐφάγαμε κάτι. Μετά ἀπό 10 χιλμ. ἐφθάσαμε στήν πόλι Βίλλα Ρεάλ πού ἔχει περί τίς 100 χιλ. κατοίκους. Ἐδῶ εἶναι ἡ ἐνορία τοῦ ἁγίου Νικολάου, στόν τόπο πού παλαιότερα ἦταν μοναστήρι τῶν Καθολικῶν, τό ὁποῖον ἔμεινε ἔρημο για ἀρκετά χρόνια καί παραχωρήθηκε δωρεάν στόύς ὀρθοδόξους ρουμᾶνους. Οἱ ρουμᾶνοι ἤδη ἐπεσκεύασαν τήν πρώην μοναστηριακή ἐκκλησία τῶν Καθολικῶν, διότι ἔτρεχαν μέσα τά νερά τῆς βροχῆς. Τήν ἐστόλισαν μέ πλῆθος μικρῶν καί μεγάλων εἰκόνων. Τιμᾶται ὁ ναός τους στήν μνήμη τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Τά διπλανά πρώην μοναχικά κελλιά, πού εὑρίσκονται σέ τρεῖς ὀρόφους, εἶναι ἀκόμη ἀναξιοποίητα καί ἀνεπισκεύαστα.

Ἔγινε ἡ ὁμιλία παρόντος καί ἄλλου ἱερέως, τοῦ π. Αὐγουστίνου, ἀπό γειτόνική ἐνορία, ὁ ὁποῖος μέχρι πέρυσι ἦταν ψάλτης σ᾿ αὐτή τήν ἐκκλησία. Ἐδώσαμε εἰκόνες καί θυμιάματα, ἐβγάλαμε φωτογραφίες καί ὁ ἐπίτροπος τῆς ἐκκλησίας, κ. Γεώργιος μέ τήν συζυγό του Ἐλισαβέτα μᾶς ἐκάλεσαν στό γειτόνικό σπίτι τους μέ τόν π. Αὐρηλιανό, ὅπου ἐφάγαμε κατά τίς 10,30 τό βράδυ. Ἔμεινα ἐκεῖνο τό βράδυ στό σπίτι τους, ὅπου μοῦ ἔδειξαν μία ἀρχοντική ἀγάπη καί φιλοξενία. Ὁ π. Αὐρηλιανός ἐπέστρεψε στήν γειτόνική πόλι Καστέλλον, για νά πάει τό πρωϊ στήν δουλειά του, διότι ἐργάζεται ὁδηγός σέ νταλίκα!

Τρίτη πρωΐ, στίς 6 ἐπῆρα ἕνα πρωϊνό στό σπίτι τοῦ κ. Γεωργίου καί στις 6.30 ἔφυγα μέ ἄλλον Κωνσταντῖνον νά φθάσω μετά ἀπό 80 χιλμ. στήν Βαλέντσια. Στις 9,10 ἐπῆρα τό ταχύτατο τραῖνο καί στις 11,15 ἔφθασα στήν Μαδρίτη. Ἤλπιζα ὅτι κάποιος θά μέ περίμενε. Καί πράγματι μέ περίμενε ὁ καλός χριστιανός Τραϊανός, ἀλλά στήν ἑπόμενη στάσι. Μέ τηλεφώνησε, τοῦ ἀπαντῶ ὅτι ἦλθα πρίν 50 λεπτά. Βγῆκα ἔξω ἀπό τόν πελώριο σταθμό τραβώντας μέ βία τίς βαλίτσες μου. Περπατῶ στήν λεωφόρο. Ἕνα πίσω τό ἄλλο τά τηλέφωνα νά ἀκολουθοῦν. Τελικά, εἶδα καί ἔπαθα νά συναντηθοῦμε μετά ἀπό μιάμισυ ὥρα. Ὁ πρωτοσύγκελλος τοῦ ἐπισκόπου, π. Σιλουανός, εἶπε στόν Τραϊανό νά μέ μεταφέρει ὄχι στό Ἐπισκοπεῖο τους, ἀλλά σέ ἄλλο πρακτορεῖο, ὅπου μέ λεωφορεῖο θά ἀνέβω βορειοδυτικά τῆς Ἰσπανίας, στήν Πόλι Λέων, πού ἀπέχει ἀπό τήν Μαδρίτη περί τά 360 χλμ. Ἐκεῖ, μοῦ εἶπαν ὅτι λειτουργεῖ ὀρθόδοξο μοναστηράκι. Πράγματι μέ ἐπῆγε στό πρακτορεῖο αὐτό ὁ καλός Τραϊανός, πού ζεῖ τώρα στήν Ἰσπανία περί τά 19 χρόνια καί ἐργάζεται ὡς γενικός οἰκοδόμος καί ἐπισκευαστής. Νά ἀνεβαίνουμε καί νά κατεβαίνουμε σκάλες μέχρι νά  βροῦμε τό δικό μας λεωφορεῖο. Ἐπί τέλους τό βρήκαμε. Ὁ Καλός Τραϊανός μοῦ ἀγόρασε λίγα τρόφιμα καί νερό καί ξεκκίνησα στις 2,15 πρός βορρᾶν, πρός ἄγνωστόν κατεύθυνσιν.

Μετά ἀπό πέντε ὧρες ταξίδι ἐφθάσαμε στήν πόλι Λέων, πού ἀπέχει 2,30 ὧρες ἀπό τά βόρεια σύνορα τῆς Πορτογαλίας καί ὀκτώ ὧρες ἀπό τά σύνορα  τῆς Γαλλίας. Ὅλη ἡ ἔκτασις τοῦ κράτους τῆς Ἰσπανίας εἶναι σχεδόν πεδινή μέ ἀναρίθμητους λοφίσκους, ράχες, ραχώματα καί καταρράχια. Μοῦ ἔκαναν ἐντύπωσι στά ὀλίγα διάσπαρτα χωριά οἱ καθολικές ἐκκλησίες τους. Δέν εἶναι γοτθικοῦ ρυθμοῦ, ἀλλά εἶναι ρυθμοῦ Βασιλικῆς μέ τετράγωνα χαμηλά καμπαναριά καί πολυγωνικούς χαμηλούς τρούλλους.

Στήν στάσι μέ περίμενε ὁ νεαρός ἱερομόναχος π. Πορφύριος, πού τιμᾶ μέ τό ὄνομά του τόν ὅσιο Πορφύριο Καυσοκαλυβίτη. Μετά ἀπό 15 λεπτά μέ μετέφερε μέ τό αὐτοκίνητό του στό χωριό Μοντέχος Ντέλ Καμίνο. Ἐδῶ στήν ἄκρη τοῦ χωριοῦ ἔχει ἐγκατασταθῆ ἐδῶ καί ἕνα μῆνα μία μικρή συνοδία, πού ἀποτελεῖται ἀπό τόν λειτουργόν ἱερέα, τήν μοναχή Μαρία καί τήν Δόκιμη Ἐλένη.

Μοῦ ἔκαμε ἐντύπωσι ὅτι ἐνῶ ἡ ὥρα ἦταν 7,30 τό βράδυ, ὁ ἥλιος δέν ἔλεγε νά κατέβει πρός τήν δύσι του. Ὁ π. Πορφύριος μέ ξενάγησε στό νέο μοναστηράκι τους, τό ὁποῖον τό ἀγόρασαν ἀντί 200 χιλιάδων εὐρώ καί ἐμπῆκαν μέσα πρίν δύο μῆνες. Παλαιότερα κατοικοῦσαν σέ κατοικία ἐνοικιασμένη. Ἔχει ἔκτασι περί τά πέντε στρέμματα. Ἦταν παλαιότερα χωριάτικη κατοικία μέ εὐρύχωρο κῆπο, 2-3 γεωτρήσεις, ἀρκετά δένδρα δύο τρία καλυβάκια μᾶλλον για κατοικίδια ζῶα,, χῶρο για ἀθλοπαιδιές, για μπάσκε μπώλ καί μεγάλη πισίνα.  Ἐνῶ μία μεγαλύτερη καλύβα φιλοξενοῦσε τρία ἄλογα. Ὑπάρχει ἡ προοπτική νά ἔλθουν ἄλλες ἀκόμη 2-3 Ἀδελφές, νά κτισθῆ στήν αὐλή μία ἐκκλησία καί ἕνα ἀρχονταρίκι για τούς ξένους. Ἐντύπωσι μοῦ ἔκανε τό γεγονός ὅτι αὐτός ὁ ἄνθρωπος, ὁ πρώην ἰδιοκτήτης δέν ἐπώλησε μόνον αὐτό τό ἐξοχικό του, ἀλλά καί μέ ὅλο τόν ἐσωτερικό καί ἐξωτερικό ἐξοπλισμό του, δηλαδή, κουζίνες, ψυγεῖα, παπλώματα καί κουβέρτες, καναπέδες τραπέζια ντουλάπες. Τά πάντα τά ἄφησε καί ἔφυγε, ἀφοῦ τά παιδιά του δέν τόν ἀκολουθοῦν καί ζοῦν μακριά του. Καί φυσικά δέν ἔγινε ἡ ἐξόφλησις μέ μία δόσι, ἀλλά μέ πολλές σέ κάθε μῆνα!

 Ἐφάγαμε κάτι καί στίς 10, 30 ἐπῆγα νά ξαπλώσω, φυσικά πολύ κουρασμένος, μετά ἀπό 14 ὧρες ταξίδι. Καί παραδόξως ἔξω ἀκόμη νά μην ἔχει σκοτεινιάσει. Τήν ἄλλη ἡμέρα ὁ π. Πορφύριος μοῦ ἐξήγησε ὅτι ἡ ἡμέρα ἐδῶ διαρκεῖ 17 ὧρες.

Τό πρωΐ στις 7 ὁ ἱερεύς ἐτέλεσε τήν θεία Λειτουργία σ᾿ ἕνα πρώην γκαράζι, τό ὁποῖον μετετράπη σέ προσωρινή ἐκκλησούλα. Μία τράπεζα, ὁ Ἐσταυρωμένος, δύο εἰκόνες μπροστά στό ἀνύπαρκτο ἀκόμη τέμπλο, ἕνα ἀναλόγιο , 2-3 καρέκλες καί ὁ χῶρος λατρείας τοῦ Θεοῦ ἦταν σχεδόν ἕτοιμος. Κοινώνησαν καί οἱ δύο Ἀδελφές, παρότι τό βράδυ ὑπῆρχε κατάλυσις εἰς πάντα. Ὑπάρχει ρουμανική παράδοσις ὅτι τήν περίοδο τοῦ Πεντηκοσταρίου ἠμποροῦν νά καταλύουν τά πάντα καί τήν ἑπομένη νά κοινωνοῦν. Αὐτή ἡ παράδοσις ὑπάρχει καί στήν Ἑλλάδα καί στό Ἅγιον Ὄρος, ἀλλά μόνον για τήν πρώτήν, μετά τό Πάσχα ἑβδομάδα, πού λέγεται Διακαίνήσιμος.

Ἐντύπωσι ἀκόμη μοῦ προκάλεσε τό γεγονός ὅτι ἀρχίζουν τό πρωΐ στις 7, κατ᾿ εὐθεῖαν τήν θεία Λειτουργία, χωρίς νά διαβάζουν τίποτε ἀπό τόν ὄρθρο. Καί κοινωνοῦν οἱ πάντες, χωρίς νά ὑπάρχει ἀπό τήν προηγουμένη ἡμέρα  οὔτε μία στόιχειώδης νηστεία. Αὐτά τά τυπικά εἶναι ἄγνωστα ὄχι μόνον στό Ἅγιον Ὄρος, ἀλλά καί σέ ὁλόκληρη τήν Ἐλλάδα, ὅπου τελεῖται πάντοτε ὁ ὄρθρος, ἔστω καί ὀλίγον βιαστικός.

Σέ συζήτησι πού εἴχαμε μέ τόν π. Πορφύριο, μοῦ διεκτραγώδησε τήν ἀπότομη καί χαώδη πτῶσι τοῦ Καθολικισμοῦ στήν Εὐρώπη. Τοῦ ἔλεγε ἡ τοπικός ἐπίσκοπος τῆς πόλεως Λέων, ὅτι πρίν ἀπό 30 χρόνια οἱ ἱεροσπουδαστές τῆς θεολογικῆς τους σχολῆς ἦταν 300  παιδιά καί σήμερα εἶναι μόλις τρία. Καί τοῦ ἐξήγησε ὅτι αὐτό τό μέγα πρόβλημα ὀφείλεται στό ὅτι τά νέα παιδιά δέν ἔχουν ἐσωτερική κλῆσι ἀπό τόν Θεό. Ἔτσι ἑκατόντάδες ἐκκλησίες τους παραμένουν κλειστές τίς Κυριακές. Καί τό ἔργο τῆς μεταδόσεως τῆς δικῆς τους Κοινωνίας μέ τήν ὤστια, ἐπιτελεῖται ἀπό τίς μοναχές, οἱ ὁποῖες μέ τήν λαβίδα τήν δίνουν στό στόμα τῶν ἐλαχίστων πλέον καί ἡλικιωμένων καθολικῶν χριστιανῶν. Παράλληλα περιέρχονται καί στά σπίτια νά μοιράζουν τήν ὤστια καί στόύς ἀνήμπορους καί ἀσθενεῖς χριστιανούς τους. Τό ἴδιο φαινόμενο παρατηρεῖται καί στήν γειτόνική Πορτογαλία, ὅπου διατηροῦν οἱ ρουμᾶνοι περί τίς 8 ἐνορίες, τίς ὁποῖες ποιμαίνει καί στηρίζει πνευματικά ἡ δεύτερος ἐπίσκοπος, βοηθός τοῦ ἐπισκόπου Τιμοθέου, ὁ κ. Θεόφιλος.
Ὁ π. Πορφύριος ἰδού μέ ποιά λόγια μοῦ περιέγραψε τήν λυπηρά κατάστασι τῆς παπικῆς ἐκκλησίας στήν Πορτογαλία: «Ἡ καθολική ἐκκλησία στήν Πορτογαλία, ἔπεσε ἐπί τῆς γῆς». Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες τό διεκτραγωδοῦμε κἄπως πιό παραστατικά: «Ἔπιασε πάτο».

Τίς ἡμέρες πού ἔμεινα στό μοναστηράκι τους, ἐβοήθησα στόύς κήπους. Ἐσκάλισα, ξεβοτάνισα, ἐκλάδευσα δένδρα καί ἐπότισα.

Τό Σάββατο, 15 Ἰουνίου ἐπλήγαμε στήν ἐκκλησία τους, πού εἶναι στήν πόλι Λέων. Εἶναι στό ἰσόγειο μιᾶς πολυκατοικίας. Ἦταν πρωτύτερα γκαράζ καί τό μετέτρεψαν σέ μικρή καί ὄμορφη ἐκκλησούλα. Ἔκτισαν ρουμᾶνοι χριστιανοί ἐθελοντές τέμπλο μέ κεραμίδα καί ἄλλους βοηθητικούς χώρους. Πληρώνουν ἐνοίκιο περί τά 250 εὐρώ τόν μῆνα.

Ἐδῶ ἐτελέσαμε τόν ὄρθρο καί τήν Θεία Λειτουργία. Στό τέλος διαβάσθηκε ἡ ἀκολουθία διά τούς νεκρούς, διότι σήμερα εἶναι Ψυχοσάββατόν. Καί ἐφάγαμε ὅλοι μαζί ἀπό τά τρόφιμα πού ἔφεραν ἐκεῖ οἱ γυναῖκες. Μετά ἐπήγαμε στό μοναστηράκι τους, ὅπου τούς ἐμαγείρεψα τό ἑλληνικό φαγητό, πού λέγεται παστίτσιο. Δέν ἤξεραν τί φαγητό ἦταν, ἀλλά εἶδαν πού παρασκευάζεται καί ψήνεται στόν φοῦρνο.

Στις τρεῖς τό ἀπόγευμα περίπου ὁ π. Πορφύριος μέ μετέφερε στό πρακτορεῖο τῆς πόλεως, ὅπου μέ τό λεωφορεῖο ἀνεχώρησα για τήν Μαδρίτη. Ἐκεῖ μέ περίμενε ὁ καλός χριστιανός Ντορίν (Θεόδωρος) τό ὄνομά του. Κατ᾿ ἐντολήν τοῦ πρωτοσυγκέλλου ἀρχιμ.π. Σιλουανοῦ μέ μετέφερε στό ξενοδοχεῖο Tryp Reaganes, ὅπου ξεκουράσθηκα. Προέβλεψε ὅτι θά πεινάω καί μοῦ ἔφερε λίγα φροῦτα. Καί ξεκουράσθηκα, παρότι στό ἰσόγειο διεσκέδαζε πολύς κόσμος, διότι ἤδη εἶχαν τελεσθῆ δύο γάμοι.

Κυριακή πρωΐ ἦλθε ὁ Ντορίν στις 8, 30 καί μετά ἀπό ἕνα τέταρτο ἐφθάσαμε στήν καθεδρική ὀρθόδοξη ρουμανική ἐκκλησία, πού τιμᾶται στόν Ἅγιο Σπυρίδωνα. Εἶχαν ἀρχίσει τόν ὄρθρο μέ χορό ἀνάμεικτο καί μέ μαέστρο μία γυναῖκα. Δέν ἔψαλλαν ὅμως τροπάρια καί ἰδιόμελα, ἐκτός μόνον ἀπό τό τροοπάριο τῆς Πεντηκοστῆς. Μερικά ἀπ᾿ αὐτά τά ἐδιάβασαν. Ἔψαλλαν τούς Αἴνους, χωρίς τά ἰδιόμελα, μετά κατε’εὐθεῖαν τήν Δοξολογία καί τό «Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία…».

Λειτούργησε ὁ ἐπίσκοπος κ. Τιμόθεος, ὁ ὁποῖος προέρχεται σάν μοναχός ἀπό τήν μονή Νικούλα, ἔξω ἀπό τήν πόλι Κλούζ τῆς Τρανσυλβανίας. Βοηθός τοῦ ἐπισκόπου Τιμοθέου εἶναι ὁ ἐπίσκοπος Θεόφιλος, κι αὐτός πρώην μοναχός τῆς ἰδίας Μονῆς, ὁ ὁποῖος ποιμαίνει κυρίως τίς ὀκτώ ἐνορίες στήν γειτόνική Πορτογαλία. Συλλειτούργησαν ὁ ἀρχιμ. π. Μακάριος καί ὁ ἱεροδιάκονος Σπυρίδων. Στό τέλος τῆς Θ. Λειτουργίας, ἐδιάβασε ὁ Ἐπίσκοπος ἐγκύκλιο τοῦ Μητροπολίτου Δυτικῆς Εὐρώπης μέ ἕδρα τό Παρίσι Γαλλίας κ.κ. Ἰωσήφ. Κατόπιν ἐνημέρωσε τό ἐκκλησίασμα για τόν Ἑσπερινό  τῆς γονυκλισίας τό βράδυ στις 6 καί διά τόν ἐρχομό μου καί τήν ὁμιλία μου πού θά ἀκολουιθήση μετά τόν ἑσπερινό.

Ἐφάγαμε περί τά 15 ἄτομα, κληρικοί καί βοηθοί τῆς ἐκκλησίας, ἐπίτροποι κλπ. στό ὑπόγειο τῆς ἐκκλησίας. Στις 2,30 ὁ ἐπίτροπος Μιχαήλ μέ μετέφερε στό ξενοδοχεῖο για ξεκούρασι, Στις 6  περίπου τό βράδυ μέ παρέλαβε ὁ Ντορίν καί ἐφθάσαμε στήν ἐκκλησία. Τελέσθηκε ὁ Ἐσπερινός, χωρίς νά ψαλλοῦν τά ἰδιόμελα ἀπό τήν χορωδία, ἀλλά τουλάχιστόν διαβάσθηκαν ὅλα καί τό Δοξαστικόν. Ὁ ἐπίσκοπος κ. Τιμόθεος γονάτισε ἔξω ἀπό τήν Ὡραία Πύλη, ἐνῶ ἐκατέρωθεν αὐτοῦ ἐγονάτισαν ἄλλοι τρεῖς ἱερεῖς καί ὁ ἱεροδιάκονος Σπυρίδων. Ἐδιάβασε γονατιστός ὅλες τίς εὐχές ὁ ἐπίσκοπος. Στό τέλος τοῦ Ἑσπερινοῦ, ἀνεκοίνωσε στόν κόσμο τήν παρουσίαν μου καί μέ προσεκάλεσε νά ὁμιλήσω ἀπό τήν Ὡραία Πύλη. Στάθηκα ὄρθιος νά ὀμιλῶ, ἀφοῦ καί ὅλοι οἱ Χριστιανοί, λόγῳ ἐλλείψεως καθισμάτων ἐστέκοντο ὄρθιοι. Ὁ ἐπίσκοπος ἐστέκετο ἀριστερά μου πλησίον τοῦ τοίχου, κι αὐτός ὄρθιος, ἐνῶ ὑπῆρχε δίπλα του πολυθρόνα ὑψηλή για νά καθίσει. Μέ ἐντυπωσίασε ἡ αὐταπάρνησίς του. Μοῦ ἔφεραν κι ἐμένα καρέκλα νά καθίσω καί ἔτσι νά ὁμιλήσω. Τούς εἶπα ὅτι εἶναι ἐντροπή μου νά καθίσω, ἀφοῦ ὅλοι οἱ Χριστιανοί εἶναι ὄρθιοι.

Ποιός εἶναι ὁ ἐπίσκοπος κ. Τιμόθεος Lauran

Γεννήθηκε τό 1974 στήν πόλι Σάτου Μάρε τῆς βορείου Ρουμανίας. Ἐτελείωσε τό Δημοτικό, γυμνάσιο καί τό Λύκειο στήν γενέτειρά του. Τό 1992 ἐπῆρε τό δίπλωμα τοῦ ἱεροψάλτου καί τό 1997 τό δίπλωμα τῆς θεολογικῆς σχολῆς. Τόν Μάρτιο τοῦ 1998 ἐκάρη μοναχός στήν μονή Νικούλα καί μετά ἀπό δύο ἡμέρες ἱεροδιάκονος, ἐνῶ μετά ἀπό ἕνα χρόνο ἱερομόναχος. Ἀπό τό 1999 μέδρι τό 2001 ὑπηρέτησε ὡς λειτουργός καί Πνευματικός τῆς γυναικείας Ρωσσικῆς μονῆς πού εὑρίσκεται στήν Γαλλία καί τιμᾶται στήν Θεία Σκέπη τῆς Θεομήτορος. Κατόπιν ἔκαμε τό διδακτορικό του στήν θεολογική σχολή τοῦ ἁγίου Σεργίου Γαλλίας καί συνέγραψε τήν διατριβή του μέ θέμα: «Ὁ συμβολισμός τῶν μοναχικῶν ἐνδυμάτων  στήν παράδοσι ἀπό τόν 1ον ἕως τόν 6^ον αἰῶνα». Ἀπό τό 2002 ἕως τό 2004 ὑπηρέτησε ὡς λειτουργός καί ἐξομολόγος τῆς γυναικείας μονῆς Γεννήσεως τῆς Θεοτόκου στήν περιοχή Τσούτσια. Ἀπό τό 2004 ἕως τό 2005 ἐφημέριος τῆς μονῆς Ἀναλήψεως τοῦ Χριστόῦ στήν Γαλλία. Κατόπιν ἐπί τρία χρόνια ἡγούμενος τῆς ἀνδρικῆς μονῆς Vilar τῆς Γαλλίας καί ἔξαρχος τῶν μονῶν τῆς ἀρχιεπισκοπῆς τῶν ὀρθοδόξων ρουμάνων τῆς Γαλλίας. Ἐπίσκοπος ἐξελέγη τό 2008 σέ ἡλικία 34 ἐτῶν. Ἐνῶ τό 2013 ἔλαβε τό διδακτορικό δίπλωμα τῆς θεολογίας στήν θεολογική σχολή τοῦ ἁγίου Σεργίου Γαλλίας. Ὅπως μοῦ εἶπε ὁ ἴδιος παρέλαβε τήν ἀχανῆ ἐπισκοπή τῆς Ἰσπανίας μέ 30 ἐνορίες καί τώρα ἔχουν φθάσει τίς 130! Ὡς γνωστόν στήν Ἰσπανία σήμερα κατοικοῦν περί τό ἕνα ἑκατομμύριο μετανάστες ρουμᾶνοι, πού ἦλθαν ἀπό τήν χώρα τους σταδιακῶς, μετά τήν πτῶσι τοῦ κομμουνιστικοῦ καθεστῶτος!

Μετά τήν ὁμιλία μου, ὅλος ὁ κόσμος ἦλθαν νά μέ χαιρετίσουν καί νά μοῦ δώσουν, κυρίως οἱ γυναῖκες ὀνόματα για μνημόνευσι. Κατόπιν ἐφάγαμε καί πάλι κάτι στό ὑπόγειο καί ἀνεχώρησα μέ τόν Ντορίν για τό ξενοδοχεῖο. Ἐκεῖ ἦλθε καί κοιμήθηκε καί ὁ ἀρχιμ. π. Σιλουανός, διότι ἡ μονή στήν ὁποία κατοικοῦν συνολκά ὀκτώ ἄτομα εἶναι μακριά 85 χιλμ.

Τήν Δευτέρα τό πρωΐ, ἑπίσημη ἑορτή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μέ τόν π. Σιλουανό ἐφύγαμε 8,15 ἀπό τό ξενοδοχεῖο για τήν ἐκκλησία. Λειτούργησε μόνος του ὁ π. Σιλουανός. Ἐμένα μέ ἐρώτησε ἄν ψάλλω. Τοῦ εἶπα ὅτι ψάλλω στά ρουμανικά ἀρκετά καλά. Ἔτσι τελειώσαμε τήν Θεία Λειτουργία. Τό χερουβικό τό ἔψαλλα στά ἑλληνκκά καί ὅλα τά ἄλλα στά ρουμανικά. Στό τέλος ὡμίλησε ὁ π. Σιλουανός περί ἀγάπης τοῦ Χριστόῦ καί περί προσευχῆς. Κατόπιν ἐφάγαμε στήν ἄκρη τῆς ἐκκλησίας μόνο τρία ἄτομα, ἐμεῖ οἱ δύο καί ἡ νεοκώρισσα κ. Γεωργία. Κατόπιν ὁ π. Σιλουανός ἀνεχώρησε για τήν μονή του, ὅπου καί τό ἐπισκοπεῖο τους, ἐνῶ ἐμένα μέ ἐπῆρε ἡ κ. Γεωργία καί μέ ἐπῆγε στόν σιδηροδρομικό σταθμό. Ἐπῆρα τό ταχύτατο τραῖνο καί σέ δύο ὥρες, μέ ἀπόστασι 460 χιλ. ἔφθασα καί πάλι στήν βόρειο ἀνατολική Ἱσπανία, στήν πόλι Λέριντα. Τό τραῖνο ἀνέπτυξε ταχύτητα καί μέχρι 300 χιλ. τήν ὥρα. Στόν σταθμό μέ περίμενε ὁ π. Δανιήλ. Εἶναι ὁ ἱερεύς πού ἐγνώρισα στό Ἅγιον Ὄρος πρίν ἀπό 14 μῆνες καί ἀπό τότε ἐλήφθη καί ἡ ἀπόφασις μέ δική του παρέμβασι στόν ἐπίσκοπο, νά ἔλθω γιά ἕνα μῆνα στήν Ἰσπανία.

Ἐπήγαμε κατ᾿ εὐθεῖαν στό σπίτι του, ὅπου ἐγνώρισα τήν πενταμελῆ οἰκογένεά του. Τά ὀνόματά τους εἶναι: Ἡ πρεσβυτέρα Καμέλια καί τά πέντε παιδιά τους: Ὁ Ἀνδρέας 2ι ἐτῶν, ἡ Κασσιανη 19, ἡ Δαρεία 16, ἡ Μαρία 10 καί ὁ Νεκτάριος 5. Ἐξαιρετική καί εὐγενέστατη οἰκογένεια. Ξεκουράσθηκα καί τό βραδάκι ἐφάγαμε κάτι. Τήν ἄλλη ἡμέρα, Τρίτη 18 Ἰουνίου μέ τόν π. Δανιήλ, μετά τό πρωϊνό, ἐπισκεφθήκαμε τήν ἐνοριακή τους ἐκκλησία, πού τιμᾶται στήν γέννησι τοῦ Τιμίου Προδρόμου. Εἶναι σέ κεντρικό δρόμο τῆς πόλεως Λέριντα. Τό τριόροφο αὐτό κτίριο ἦτο παλαιότερα κέντρο τῆς ἀστυνομίας, ἀλλ᾿ ἐπειδή ἱδρύθηκε ἄλλο μεγαλύτερο κέντρο,  πωλήθηκε στήν Ρουμανική Κοινότητα. Ἔγιναν καί γίνονται ἀκόμη μεγάλες διαρυθμίσεις. Τοποθετήθηκε κινητό μέ ρόδες τέμπλο, πού παλαιότερα ὑπῆρχε σέ μεγάλο παρεκκλήσιο τῶν Παπικῶν ἐντός τῆς πόλεως, ὅπου ἐκεῖ φιλοξενήθηκαν οἱ ὀρθόδοξοι ρουμᾶνοι ἐπί 11 χρόνια καί μέ ἐνοίκιο 200 εὐρώ τόν μῆνα. Τό ὑπόγειο τοῦ κτιρίου, ἐχρησιμοποιεῖτο παλαιότερα για τήν προσωρινή φυλάκισι τῶν κρατουμένων. Διατηροῦνται ἀκόμη μερικά κελλιά μπουντρούμια μέ τίς σιδερένιες βαρειές πόρτες καί τά μικροσκοπικά παραθυράκια. Ἄλλα ἀπ᾿ αὐτά ἑνώθηκαν καί ἐδημιουργήθηκαν ἀποθῆκες καί ἄλλοι χῶροι τῆς ἐκκλησίας. Τό ἀνώγειο τῆς ἐκκλησίας ἤδη διαρρυθμίζεται σέ πολλούς ἀπαραίτητους χώρους, ὅπως κουζἰνα καί τραπεζαρία για γιορτές τῶν Χριστιανῶν, χῶροι κατηχήσεως τῶν νέων, γραφεῖα, δωμάτια ἐπισήμων καί τοῦ ἐπισκόπου, ὁσάκις ἔρχεται στήν Λέριντα καί ἄλλους χώρους. Πραγματικά ἔμεινα κατ᾿ ἐνθουσιασμένος για τήν ὅλη δραστηριότητα τοῦ πράου καί εὐλαβοῦς π. Δανιήλ, ὁποῖος μέ τό ἐκκλησιαστικό του συμβούλιο καί μέ ὁμάδα ἐθελοντῶν Χριστιανῶν κάνουν ὅλες αὐτές τίς ἐργασίες, ἀλλαγές καί μετατροπές σέ κατάλληλους χώρους. Στό πίσω μέρος τῆς ἐκκλησίας ὁ ἴδιος ὁ ἱερεύς καλλιεργεῖ μικρό κῆπο. Καί ἤδη εἶδα τίς ἀγγουριές γεμάτες ἀγγούρια  τίς ντοματιές μέἄγουρες ἀκόμη ντομάτες καί ἄλλα λαχανικά.

Κατόπιν ἐπισκεφθήκαμε τό κάστρο πού ἔχει κτισθῆ ἀπό τόν 13^ον αἰῶνα σέ λόφο πού εἶναι στό κέντρο τῆς πόλεως. Ὅλη ἡ πολιτεία εἶναι κτισμένη πέριξ τοῦ λόφου καί ἀριθμεῖ περί τούς 155 χιλ. κατοίκους. Τό κάστρο εἶναι μεγάλο μέ πανύψηλα τείχη πού φθάνουν τά 10 μέτρα. Ἐντός τοῦ κάστρου ὑπάρχει ἀρχαῖος τεράστιος ναός πρός τιμήν τῆς Θεοτόκου. Δέν λειτουργεῖται καί ἔχει μετατραπεῖ σέ μουσεῖο. Καί τό καμπαναριό του εἶναι πανύψηλο. Διατηροῦνται ἀκόμη σάν σπαράγματα οἱ παλαιές τοιχογραφίες «φρέσκο» μέ σκηνές ἀπό τήν ζωή τοῦ Χριστόῦ καί τῆς Θεοτόκου. Ὑπάρχουν μέχρι σήμερα ἐνδείξεις ὅτι ὅλη ἡ ἐκκλησία ἦταν ἁγιογραφημένη. Ὅμως ἔχουν πέσει ὅλοι οἱ σουβάδες.  Λειτουργεῖται ἄλλη ἐκκλησία ἐκτός τοῦ τείχους, πού εἶναι κτίσμα τοῦ  17^ου αἰῶνος. Ἐδῶ διατηροῦνται ἀκόμη οἱ ἀρχαῖες πολεμίστρες, ὑπόγειοι χώροι, τό παλάτι τοῦ βασιλέως καί ἄλλα ἀξιοθέατα κτίρια. Σέ περιόδους πολεμικῶν συγκρούσεων μέ γειτόνικούς ἐχθρούς, κυρίως μέ τούς γάλλους, ὅλος ὁ λαός καί ὁ στρατός ἔμπαιναν μέσα στό κάστρο για ἀσφάλεια καί ἀντιμετώπισι τῶν ἐχθρῶν. Εἶδα πολλές ἀπό τίς μορφές τῶν ἀγαλμάτων νά εἶναι κατακερματισμένες. Ὁμοίως νά ἔχουν σπάσει βάνδαλοι τά ἀγαλμάτινα χέρια καί πόδια, ἀκόμη καί ὁλόκληρες ἀγαλμάτινες μορφές νά τίς ἔχουν ρίξει κάτω καί εὑρίσκωνται τώρα σέ κομμάτια. Ἔξω στήν εἴσοδο τοῦ πελωρίου αὐτοῦ ναοῦ, ὑπῆρχαν ἕξι ἀπό ἀριστερά καί ἕξι ἀπό δεξιά ἀγαλμάτινες μορφές τῶν ἁγίων Ἀποστόλων. Ἀπέμειναν μόνον οἱ βάσεις τους, ὅπως μοῦ ἐξήγησε ὁ π. Δανιήλ. Καί ποιοί νομίζετε ὅτι κατέστρεψαν αὐτό τόν ἱστόρικό καί θρησκευτικό τους πλοῦτο; Οἱ ἴδιοι οἱ καθολικοί χριστιανοί κατά τήν περίοδο τοῦ ἐμφυλίου πολέμου, για νά ἐκδικηθοῦν τούς κληρικούς τους, οἱ ὁποῖοι τούς ἐπέβαλαν διά τῆς βίας νά ἔρχωνται στις ἐκκλησίες τους. Ἐάν δέν ἤρχοντο τότε οἱ κληρικοί τούς κατέδιδαν στήν ἀστυνομία καί ἐν συνεχεία οἱ χριστιανοί τους ἐφυλακίζοντο καί ἐβασανίζοντο. Ὁ ἐμφύλιος αὐτός θρησκευτικός πόλεμος ἐκράτησε ἀπό τό 1933 ἕως τό 1939. Ἔσπασαν οἱ χριστιανοί τους ἀθάνατα θρησκευτικά τους μνημεῖα τέχνης. Μέ βαριοπούλες καί σφυριά καί ἄλλα τῆς ἐποχῆς τους φονικά ἐργαλεῖα ἔσπασαν  κεφαλές ἀγαλμάτων τῶν ἁγίων, κιονόκρανα, μαρμάρινες μορφές ἀγαλμάτων κοιμηθέντων βασιλέων καί κτητόρων τῶν ναῶν τους, ἀγγελικά ἀγαλματίδια καί ὅ,τι δήποτε εὕρισκαν μπροστά τους τό κατέστρεψαν μετά μανίας, ὀργῆς καί ἐκδικήσεως!

Τήν ἴδια τακτική ἐφήρμοσε καί ὁ πρόεδρος τῆς Ἰσπανίας Φράνκο, πού ἐκυβέρνησε μέ τρόπο δικτατορικό τήν χώρα ἀπό τό 1944 ἕως τό 1975. Στό διάστημα αὐτό σέ συνεργασία μέ τήν διοικοῦσα Καθολική ἐκκλησία, ἐπέβαλε τόν ὑποχρεωτικό ἐκκλησιασμό. Καί ἐάν ἠρνοῦντο οἱ χριστιανοί τούς ἐπέβαλαν διάφορες τιμωρίες καί κυρώσεις.

Κατόπιν μέ τόν π. Δανιήλ ἤλθαμε τό ἀπόγευμα για ξεκούρασι καί φαγητό. Κατόπιν βραδυνές ὥρες ἐπισκεφθήκαμε ἀρκετές ἐκκλησίες, ἐνορίες τῶν Καθολικῶν τῆς πόλεως, καθώς καί μουσειακούς χώρους. Ἐπισκέφθηκα τό ἀρχαιότερο δημαρχεῖο τῆς Ἰσπανίας, πού εἶναι κτίσμα τοῦ 13^ου αἰῶνος καί εὑρίσκεται ἐδῶ. Ἐδῶ στήν πόλι Λέριντα καί στήν γειτόνική Ζακοράγα ἦλθε καί ἐκήρυξε τόν Χριστό ὁ Ἀπόστόλος Ἰάκωβος ὁ Θαδδαῖος. Τοπική παράδοσις ἀναφέρει ὅτι καθώς περπατοῦσε μία νύκτα ξυπόλυτος ὁ Ἀπόστόλος, ἕνα σουβλερό ἀγκάθι ἐμπῆκε στό δεξιό του πόδι. Καί ἐπειδή δέν ἠμποροῦσε νά τό βγάλει, ἦλθε ἄγγελος ἐξ οὐρανό καί μέ τήν φωτεινή του λάμψι τόν ἐβοήθησε νά βγάλη τό ἀγκάθι καί νά συνεχίσει τήν πορεία του. Ὑπάρχει καί εἰδικό παρεκκλήσιο τῶν Καθολικῶν πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου, ὅπου καί τό ξύλινο ὁμοίωμά του σέ μία προσπάθεια νά βγάλη τό ἀγκάθι μέ τήν βοήθεια τοῦ ἀγγέλου. Ὁ Ἀπόστόλος Ἰάκωβος ἐδῶ ἐτελείωσε μαρτυρικῶς τήν ζωή του καί ἐτάφη στήν πόλι Σαντιάγο, πού εἶναι παραφθορά τοῦ ὀνόματος «Ἅγιος Ἰάκωβος».

Σέ ποταμό πού διασχίζει τήν πόλι καί λέγεται Σάγκριε, λέγει ἡ τοπική παράδοσις ὅτι πνίγηκε καί ἡ Σαλώμη, ἡ κόρη τῆς Ἡρωδιάδος, ἐξ αἰτίας τῆς ὁποίας ἀποκεφαλίσθηκε ὁ Τίμιος Πρόδρομος. Εἶχε ἐξορισθῆ ἀπό τόν αὐτοκράτορα τῆς Ρώμης, μαζί μέ τήν μητέρα της, διότι ἔγιναν αἰτία καί ἀφορμή νά ἀποκεφαλισθῆ ὁ Τίμιος Πρόδρομος. Καί στήν προσπάθειά της νά περάση ἐπάνω στό παγωμένο ποταμό, ἔσπασαν οἱ κροκκάλες τοῦ πάγου καί μία κροκκάλα τῆς ἔκοψε τό κεφάλι. Σέ ἀνάγλυφες μικρές παραστάσεις πού εἶναι στά ὑπέρθυρα τῶν καθολικῶν ἐκκλησιῶν, ἀπεικονίζεται αὐτό τό γεγονός, καθώς καί ἡ ἀποκεφάλισις τοῦ Προδρόμου. Ἀκόμη καί ὁ καθεδρικός ναός τῆς πόλεως, πού εἶναι πελωρίων διαστάσεων, εἶναι πρός τιμήν τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου.

Ἀφοῦ ἐπιστρέψαμε στό σπίτι, ἐκπληρώνοντες ἐπιθυμία ὅλης τῆς οἰκογενείας τους, εἴδαμε μέ τόν προβολέα πού ἔχω πάντα μαζί μου, τήν ζωή τῆς Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας. Κατόπιν ὅλα τά παιδιά ἐπῆγαν για ὕπνο καί ἔμειναν ὁ π. Δανιήλ καί ἡ παπαδιά Καμέλια νά ἰδοῦν καί δεύτερη ταινία πού λέγεται : «Τό δράμα μιᾶς μοναχῆς» στήν ἀγγλική γλῶσσα. Τελείωσε στις 12 τά μεσάνυκτα.

Τετάρτη, 19^η τοῦ μηνός Ἰουνίου. Μετά τήν μεταφορά τῶν μικρῶν παιδιῶν στό σχολεῖο τους, ἐμεῖς ἐπήγαμε καί ἡ παπαδιά μαζί στόν ἐνοριακό ναό τους για νά διαβάσουμε τούς Χαιρετισμούς τοῦ ἁγίου Ἰωάννου Προδρόμου, Προστάτου τῆς Ἐκκλησίας τους. Κατόπιν ἤλθαμε καί ἐπήραμε τό πλούσιο πρωϊνό μας, τό ὁποῖον ταυτίζεται καί μέ τό μεσημβρινό μας, διότι θά φᾶμε καί πάλι στις 6 τό βράδυ. Κατόπιν στις 10, 30 ἀναχωρήσαμε μέ τόν π. Δανιήλ για τήν πόλι Φράγκας, πού ἀπέχει 30 χλμ. Εἶχε προσκληθῆ ἀπό ἕνα ἀνδρόγυνο νά τελέσουμε Ἁγιασμό στό νέο μαγαζί πού ἄνοιξαν, μέ διάφορα τρόφιμα, ὑπό τήν μορφήν μικροῦ σοῦπερ μάρκετ. Ἐδῶ ζοῦν ἴσως καί 1500 ρουμᾶνοι, οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν ἀκόμη ἐκκλησία δική τους καί ἱερέα. Ὁπότε κάθε φορά ἔρχονται στήν Λέριντα. Μᾶς ὑποδέχθηκαν περί τά 8 ἄτομα. Ἀνάμεσά τους ἕνας τσιγγάνος ὀρθόδοξος, ὁ Λαυρέντιος πού μέ ἐντυπωσίασε μέ τά λόγια του. Μέ ἐδίδασκε ὅτι ὁ Χριστός πρέπει νά ζεῖ μέσα στις καρδιές μας. Μέ ὑποδέχθηκε μέ θερμά λόγια καί ἐξέφρασε τήν χαρά του πού μέ γνωρίζει, διότι ὅπως μοῦ εἶπε, ἔχει διαβάσει δικά μου βιβλία πού ἔχουν μεταφρασθῆ στά ρουμανικά. Τελείωσε ὁ Ἁγιασμός. Οἱ ἄνθρωποι ἀπό τήν χαρά τους, ἐξέχασαν νά μᾶς κεράσουν ἕνα ἀναψυκτικό, ἀπ᾿ αὐτά πού ἄφθονα ἐστέκοντο μέσα στό νέο μαγαζί τους, στά ἀπένατι ψυγεῖα τους! Κι ἀκόμη ἐξέχασαν νά δώσουν στόν ἄμισθο ἱερέα τους, τουλάχιστόν 20 εὐρώ, για τά καύσιμα τοῦ αὐτοκινήτου του! Καί διανύσαμε 60 χιλιόμετρα συνολικά!  Κι αὐτό ἦταν σοβαρή παράλειψι τῶν συμπαθῶν πρός ἐμένα ρουμάνων Χριστιανῶν μας!

Ἐπιστρέψαμε σπίτι τους καί καθίσαμε ἔχοντας ἐνώπιόν μας τόν χάρτη τῆς Ἑλλάδος, νά ἑτοιμάσουμε προσκυνηματικό πρόγραμμά τους λίαν προσεχῶς στά πλέον ὀνομαστά καί ἀρχαῖα μοναστήρια καί ἄλλα προσκυνήματα τῆς
Ἑλλάδος. Τελειώσαμε αὐτήν τήν γραπτή προγραμματική πορεία καί ἀφήσαμε τόν Θεό νά εὐλογήσει προσεχῶς αὐτό τό προσκύνημά τους στήν Ἑλλάδα. Στήν συνέχεια λίγη ξεκούρασις καί τό βράδυ στις 6 ἐφάγαμε τό βραδυνό μας φαγητό.

Σήμερα ἡμέρα Πέμπτη, 20^η Ἰουνίου. Μετά τό πρωϊνό ἐπήγαμε στήν ἐκκλησία. Ἦλθε ἕνα ἀνδρόγυνο ὀρθοδόξων τσιγγάνων, για ἐξομολόγησι. Ὡς γνωστόν στήν Ρουμανία ζοῦν σέ δικά τους χωριά 500 χιλ. τσιγγάνοι, οἱ ὁποῖοι ἐργάζονται κυρίως σέ γεωργικές ἐργασίες. Δέχονται τήν θρησκεία ὁποιουδήποτε κήρυκος ἔλθει πρῶτος καί τούς πλησιάσει καί μάλιστα μέ δῶρα. Γι᾿ αὐτό ἄλλοι ἀπ᾿ αὐτούς εἶναι ὀρθόδοξοι, ἄλλοι καθολικοί καί ἄλλοι προτεστάντες. Μερικοί ἀπ᾿ αὐτούς εἶναι πολύ πιστόί ὀρθόδοξοι χριστιανοί. Ζοῦν τόν Χριστό μέσα στήν καρδιά τους. Μερικοί εἶναι καί πλούσιοι καί κάνουν ἐλεημοσύνες  πρός τούς πτωχούς. Βοηθοῦν μέ χρήματα καί τήν ἐνορία τους. Κατόπιν ἐπήγαμε στήν πόλι Ἀλκάσα, ὅπου μᾶς ἐπερίμενε ἕνας ρουμᾶνος, ὑπεύθυνος λειτουργίας ἑνός ἐλαιοτριβείου. Εἶναι ὁ Μπογδάν, πατέρας τριῶν παιδιῶν. Χειρίζεται τά μηχανήματα ἐπί 10 καί πλέον χρόνια. Τό ἐργοστάσιο αὐτό δέν εἶναι ἰδιωτικό, ἀλλά ἐγκαταστάθηκε μέ χρήματα τῆς Εὐρωπαϊκῆς ἑνώσεως για τόν συνεταιρισμό τῶν πέριξ κατοίκων, οἱ ὁποῖοι φέρνουν τίς ἐλιές τους καί παραλαμβάνουν τό λάδι τους μέ κάποιο μικρό κόστός πληρωμῆς τοῦ ἐργοστασίου για τήν ἔκθλιψι τῶν ἐλαιῶν τους. Ἐθαυμάσαμε πραγματικά τήν λειτουργία του, πού γίνεται μόνο μέ τρία ἄτομα. Ἐκθλίβονται ἐλιές καί παράγουν λάδι τήν ὥρα 500 κιλά. Λειτουργεῖ τόν χρόνο μόνον ἐπί δυόμισυ μῆνες, Νοέμβριο, Δεκέμβριο καί μέχρι τά μέσα Ἰανουαρίου. Κατ᾿ ἔτος παράγει περί τούς 10.000 τόνους λάδι. Σχεδόν ὅλο τό λάδι συσκευάζεται ἐκεῖ μέ εἰδικά μηχανήματα συσκευασίας καί ἐξάγεται στό ἐξωτερικό, κυρίως στήν Ἀγγλία καί Γερμανία.

Κατόπν ἐπιστρέψαμε μέ τόν π. Δανιήλ στό σπίτι του. Ἐτοιμάσαμε μαζί μερικές κατάλληλες ἐρωτήσεις, πού θά πρέπει οἱ χριστιανοί νά μέ ἐρωτήσουν, μετά τήν ὁμιλία μου πού θά γίνει τήν Κυριακή τό βράδυ, 23^η Ἰουνίου, μετά τόν πανηγυρικό ἑσπερινό, πρός τιμήν τῆς γεννήσεως τοῦ ἑορταζομένου τήν ἑπομένην ἡμέραν ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου. Ἐφάγαμε στις 4 τό ἀπόγευμα καί σέ μία ὥρα ἦλθε ἀπό τήν πόλι Ζαραγκόζα ὁ π. Αὐρήλιος καί μέ παρέλαβε μέ τό αὐτοκίνητό του.

Καθ᾿ ὁδόν πρός τήν Ζαραγκόζα ἔβλεπα στις κορυφές λόφων κτίρια δηλ. ἐκκλησίες καί μοναστήρια τῶν Καθολικῶν, τά ὁποῖα ὀνομάζουν μέ τήν ἑλληνική λέξι Ermito δηλαδή Ἐρημητήριο. Σίγουρα παλαιότερα ζοῦσαν ἐκεῖ ἀσκητές τους. Σήμερα ὅλα αὐτά εἶναι ἔρημα κτίρια, καί γίνεται μία λειτουργία τους μία φορά τόν χρόνο, στήν γιορτή τοῦ ἁγίου τῆς ἐκκλησίας ἤ τοῦ μοναστηριοῦ τους. Οἱ ἐκτάσεις, παρότι εἶναι ἔρημες, μέ τήν προσπάθεια τῶν Ἰσπανῶν ἔχουν μετατραπεῖ σέ τέραστιες  καλλιεργήσιμες ἐκτάσεις μέ ἀμπελῶνες, ὀπορωφόρα δένδρα, καλαμπόκια καί χιλιάδες στρέμματα σπαρμένα μέ σιτάρια. Καί ἔχουν τοποθετήσει αὐτόματο  σύστημα ποτισμοῦ ὅλων αὐτῶν τῶν καλλιεργησίμων ἐδαφῶν .

Ἡ Ζαραγκόζα ἀπέχει ἀπό τήν Λέριντα 150 χιλ. Προέρχεται τό ὄνομα ἀπό παραφθορά τῆς ὀνομασίας Καίσαρ Αὔγουστός, διότι τότε διοικοῦσε τήν ὅλη αὐτοκρατορία αὐτός ὁ αὐτοκράτορας, στήν ἐποχή τοῦ ὁποίου γεννήθηκε καί ὁ Χριστός. Εὑρίσκεται πρός τό κέντρον τῆς Ἰσπανίας, διότι ἀπέχει ἀπό τίς ἄλλες μεγάλες πολιτεῖες περί τά 300 χιλ. Δηλαδή ἡ Βαρκελώνη, μεγάλο λιμάνι τῆς βορειανατολικῆς Ἰσπανίας ἀπέχει 300 χιλ. ἀπό Ζαραγκόζα. Ἡ Μαδρίτη ὁμοίως, ἡ Σεβίλλυ καί ἡ Βαλέντσια, ἀπέχουν ὅλες αὐτές οἱ πόλεις 300 χιλ. ἀπό τήν Ζαραγκόζα. Μετά ἀπό μιάμισυ ὥρα ἀπό Λέριντα ἐφθάσαμε στήν Ζαρογκόζα. Ἔχει περί τίς 600 χιλ. κατοίκους. Καθαρή πόλις μέ ἄφθονες στόύς δρόμους δεντροστόιχίες ἀπό πλατάνια. Στό μέσον αὐτῆς διασχίζεται ἀπό τόν ποταμό Ἕβρο. Στό κέντρο τῆς πόλεως δεσπόζει ἡ πελώρια ἐκκλησία τῆς καθολικῆς ἐκκλησίας μέ τούς 4 πανύψηλους τρούλλους της.

Ὅταν ἐμπήκαμε στήν πόλι πρῶτα ὁ π. Αὐρήλιος μέ ἐπῆγε στήν ἐκκλησία τους, πού τιμᾶται στήν Κοίμησι τῆς Θεοτόκου καί στόν τοπικό προστάτη τῆς πόλεως, τόν ἅγιο μάρτυρα Βικέντιο, ὁ ὁποῖος ἐμαρτύρησε στήν πόλι Βαλέντσια, περί τά τέλη τοῦ τρίτου αἰῶνος. Τότε ἐπίσκοπος στήν Βαλέντσια ἦταν ὁ Βαλέριος, ὁ ὁποῖος ἦτο θεῖος τοῦ Βικεντίου. Ἦτο, ὅταν ζοῦσε, διάκονος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστόῦ στήν πόλι Ζαραγκόζα. Ἑορτάζεται τήν 11^ην Νοεμβρίου μαζί μέ τούς ἁγίους Βίκτωρα καί Μηνᾶ, τήν ἁγία μάρτυρα Στεφανία καί τόν ὅσιο Θεόδωρο τόν Στόυδίτη. Χάρηκα, πού ἦλθα στόν τόπο τῆς γεννήσεως καί τοῦ μαρτυρίου τοῦ ἁγίου τούτου Μάρτυρος. Ἡ ἐκκλησία αὐτή ἦταν παλαιότερα μία ἀποθήκη, κάποιου ἰδιώτου, τήν ὁποίαν ἐνοικίασε στόύς ὀρθοδόξους ρουμάνους ἀντί 2500 εὐρώ τόν μῆνα. Οἱ ζηλωτές τῆς εὐσεβείας ρουμᾶνοι, μέ ἐθελοντική ἐργασία καί ἀψηφῶντες κόπους καί δαπάνες σέ λίγο διάστημα τήν μετέτρεψαν σέ μία περικαλλέστατη ἐκκλησία μέ ξυλόγλυπτο τέμπλο, προσκυνητάρια, ἄφθονες στόύς τοίχους φορητές μεγάλες εἰκόνες καί πέριξ αὐτῆς βοηθητικούς χώρους. Ἐπίσης στό ὑπόγειο εὐτρέπισαν τούς χώρους, ὅπου ἤδη λειτουργεῖ κουζίνα, τραπεζαρία, ὑπάρχει σύστημα  ἀποσβέσεως πιθανῆς πυρκαϊᾶς, σύστημα δημιουργίας θερμοῦ καί ψυχροῦ ἀέρος για τίς ἀνάλογες ἐποχές τοῦ ἔτους, ψύχους καί θερμότητος, αἴθουσες διδασκαλίας καί παιδικῶν παιγνιδιῶν για ψυχαγωγία. Μέσα ἀπό τήν καρδιά μου συνεχάρην τόν π. Αὐρήλιο για τό μέγα αὐτό δημιουργικό του ἔργο πού τό ἐπετέλεσε ἀφ᾿ ὅτου ἦλθε ἐδῶ ἀπό τόν Δεκέμβριο τοῦ 2002. Ὁ ἴδιος κατάγεται ἀπό τήν πόλι Τιγκόβιστα Ρουμανίας. Ἐκεῖ ἔγινε ἱερεύς καί ἐστάλη ἀπό τόν μακαριστόν πατριάρχην κ. Θεόκτιστόν ἐδῶ για τήν διαποίμανσιν τῶν ἐσκορπισμένων ὀρθοδόξων ρουμάνων, οἱ ὁποῖοι μέ πολύν ζῆλον ἐπεδόθησαν στόν ἀγῶνα για τήν καλλιτέρευσιν τῆς ζωῆς τους, μετά ἀπό σκληρές δοκιμασίες πού ἔζησαν ἐπί 50 περίπου χρόνια στήν χώρα τους, ἐξ αἰτίας τοῦ κομμουνιστικοῦ θηρίου τῆς ἀποκαλύψεως.

Ὅταν ἦλθε ἐδῶ στήν πόλι ὁ π. Αὐρήλιος λειτούργησε πρωϊνές ὥρες σέ μία μικρή ἐκκλησία τῶν καθολικῶν, φυσικά μέ ἀντιμήνσιο. Δεδομένου ὅτι οἱ καθολικοί λειτουργοῦσαν στήν ἴδια ἐκκλησία ἀπό τίς 11,30 για μία περίπου ὥρα. Ἐπί 5 χρόνια λειτουργοῦσε ἐδῶ ὁ π. Αὐρήλιος, χωρίς νά πληρώνουν κάποιο ἐνοίκιο κάθε μῆνα. Στήν πρώτη λειτουργία του ἦλθαν δύο ρουμᾶνοι. Ἐσκέπτετο νά ἐπιστρέψει καί πάλι στήν χώρα του. Ὅμως ἡ παπαδιά του, πού ἀκόμη ἦταν στήν Ρουμανία, τοῦ εἶπε νά μην ἐπιστρέψει καί ὁ Θεός θά εὐλογήσει τόν ἀγῶνα του. Πράγματι, τήν δέυτερη Κυριακή ἦλθαν 20 ρουμᾶνοι καί τήν τρίτη Κυριακή 200. Ἐπῆρε πολλή χαρά ὁ π. Αὐρήλιος. Ἦλθε καί ἡ οἰκογένειά του ἀπό τήν Χώρα τους. Ὁ π. Αὐρήλιος ἔχει τρία παιδιά, τόν Ἀλέξανδρο ἡλικίας 23, τόν Ματθαῖο 20 ἐτῶν καί τήν Μαρία 13 ἐτῶν. Ἡ παπαδιά του, μέ τό ὄνομα Εἰρήνη, εἶναι δικηγόρος καί ἐργάζεται ὡς βοηθός σέ ἄλλη δικηγόρο ρουμάνα ἐδῶ στήν πόλι Ζαραγκόζα.

Καί ἀγωνίσθηκαν ὅλοι μαζί νά φθάσουν στήν σημερινή κατάστασι, ὥστε νά ἔχουν δική τους τεράστια σέ μῆκος ἐκκλησία, ὅπου ἠμπορεῖ ἄνετα νά χωρέσει περί τά 800 ἄτομα. Τώρα, κάθε Κυριακή ἔρχονται περί τά 300 ἄτομα. Μέ συμφωνία πού ἔκαναν μέ τόν γυιό τοῦ ἰδιοκτήτου,  θά συνεχίσουν νά πληρώνουν ἐπί 10 χρόνια κάθε μῆνα 2500 εὐρώ, καί κατόπιν ὅλο τό κτιριακό συγκρότημα θά εἶναι πλέον ἰδιοκτησία δική τους. Οἱ κόποι ὅλων τους θά δικαίωθοῦν πλέον κατά τρόπον πανηγυρικόν, διότι θά ἐξασφαλίσουν ὄχι μόνον γι᾿αὐτούς, ἀλλά καί για παιδιά καί ἐγγόνια τους τήν ὁριστική παρουσία μέ δικά τους κτίρια τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τους, ἡ ὁποία σάν φάρος πνευματικός θά ὁδηγεῖ τούς ἀνθρώπους καί τῶν ἄλλων γενεῶν στήν ὀρθή πορεία τῆς ζωῆς τους καί στήν μετέπειτα Βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Πολλά συγχαρητήρια στόν π. Αὐρήλιο καί στόύς ἀκάματους χριστιανούς καί συνεργάτες του. Οἱ κτήτορες ὅλων τῶν μονῶν εἶναι καί τιμῶνται ὡς ἅγιοι ἀπό τά πνευματικά τους παιδιά καί τούς διαδόχους τους. Ἀλλά καί ὁ π. Αὐρήλιος δέν εἶναι ὁ κτήτορ καί πρωταγωνιστής αὐτῆς ἐνορίας, ὅπου χιλιάδες ἄνθρωποι θά εὕρουν τήν χαρά καί τήν παρηγορία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν ζωή τους;  Δέν θά εἶναι κι αὐτοί οἱ φλογεροί ἀγωνιστές τῆς εὐσεβείας ἅγιοι καί πανάγιοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ στήν ἐπουράνια Βασιλεία Του;  Ἴσως νά μήν ἔκαναν πολλή κομποσχοίνι, ὅπως λέμε ἐμεῖς οἱ ἁγιορεῖτες, πού ἐνίοτε μετροῦμε τήν ἀρετή τοῦ ἄλλου μέ τά κομποσχοίνια, ἀλλά προσέφεραν τόν  καθημερινό ἱδρῶτα τους, ἔχυσαν τό αἵμα τῆς καρδιᾶς τους, ἐδαπάνησαν τά χρήματά τους καί ὅλο τόν χρόνο τῆς ζωῆς τους γι᾿ αὐτή τήν ἐγκατάστασι τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ στήν παροῦσα ζωή μας. Μέ παρόμοιους ἀγῶνες εἶναι στόλισμένοι ὅλοι οἱ ἱερεῖς μας, ἀνεξαρτήτως ἐθυνικότητος, πού ζοῦν ὡς μετανάστες στήν ξενητειά καί προσπαθοῦν παντοιοτρόπως νά δημιουργήσουν δύο μεγάλα κεφάλαια στήν ζωή τους, τήν ἵδρυσι καί ὀργάνωσι τῶν ἐνοριῶν τους για τήν ψυχική ὠφέλεια τῶν χριστιανῶν τους, καί τήν βοήθεια τῆς οἰκογενείας τους μέ καλλίτερους ὅρους ζωῆς καί προόδου.

Παρασκευή σήμερα μετά τό πρωϊνό πού ἐπήραμε στό σπίτι τῆς κυρίας Μαρκέλλας, εὐσεβοῦς ἡλικιωμένης κυρίας, πού κατάγεται ἀπό τήν πόλι Μπουζέου καί ζεῖ ἐδῶ στήν ξενητεία περί τά 14 χρόνια. Στις 10,30 ἦλθε ὁ π. Αὐρήλιος καί μέ τό αὐτοκίνητό του ἐπισκεφθήκαμε μία ἐκκλησία τῆς Καθολικῆς ἐκκλησίας, ἡ ὁποία τιμᾶται στήν μνήμη ὅλων τῶν Μαρτύρων. Εἶναι κτισμένη στά ἐρείπια ἄλλου πρωτοχριστιανικοῦ ναοῦ, ἐκεῖ ὅπου ἐμαρτύρησεν ἡ ἁγία μάρτυς Ἐνγκρασία (στα ἑλληνικά λέγεται Εὐχαριστία). Ἦταν ἀνεψιά τοῦ ἁγίου μάρτυρος  Λουμπέρτσι. Ἀργότερα ἐμαρτύρησε ἐκεῖ καί ὁ ἅγιος μάρτυς Λαμπέρτιος.  Στήν ἐκκλησία αὐτή εἴδαμε ἕνα κομμάτι, σκεπασμένο μέ ἰσχυρό τζάμι, τό δάπεδο τῆς ἀρχαίας ἐκκλησίας. Ὁμοίως πλησίον καί δίπλα στήν ἐκκλησία εἴδαμε τά ἐρείπια τοῦ ἀρχαίου Βαπτιστηρίου, στό κέντρον τοῦ ὁποίου ὑπάρχει τό ξύλινο ἄγαλμα τῆς ἁγίας μάρτυρος Εὐχαριστίας. Στήν συνέχεια ὁ εὐγενής καθολικός ἱερεύς Σαντιάγο (στά ἑλληνικά Ἰάκωβος) μᾶς ὡδήγησε δίπλα σέ ἕνα μεγάλο παρεκκλήσιο, ὅπου εἴδαμε στό μέσον τοῦ ναοῦ ἕνα σκεπασμένο πηγάδιο μέσα στό ὁποῖον ἔχουν πεταχθῆ ἀπό τήν πρωτοχριστιανική ἐποχή τά σώματα πολλῶν ἁγίων μαρτύρων!  Εἴδαμε τρεῖς σαρκοφάγους, ὅπου εἶχαν ταφεῖ τά σώματα τῶν τριῶν μαρτύρων Εὐχαριστίας Λουμπέρτσι καί Λαμπέρτου. Ἐπάνω σέ μία σαρκοφάγο εἴδαμε νά εἶναι γραμμένη μέ σκαλιστά γράμματα ἡ φράσις Sancta Masas. Μάσα στήν λατινική, ρουμανική καί ἰσπανική γλῶσσα σημαίνει τράπεζα. Ἁγία τράπεζα λοιπόν εἶναι ἡ τράπεζα πολλῶν ἁγίων Λειψάνων. Στό πίσω μέρος τῆς σαρκοφάγου ὑπάρχει σκαλιστή θυρίδα, ὅπου οἱ κληρικοί τους ἄγγιζαν μανδήλια ἤ ἄλλα ἀντικείμενα τῶν χριστιανῶν τους, για νά πάρουν τήν χάρι καί εὐλογία τῶν Ἁγίων τους. Ἐζήτησα ἀπό τόν ἱερέα τους βιβλία μέ τόν βίο τῆς ἁγίας Εὐχαριστίας, καθώς καί τήν Ἁγία Γραφή στά ἰσπανικά. Καί μοῦ ἔδωσε συνολικά τρία βιβλία. Σέ μία δεξιά πλευρά τοῦ μεγάλου αὐτοῦ παρεκκλησίου τῶν τριῶν αὐτῶν ἀρχαίων μαρτύρων ὑπάρχουν σέ μεταλλικές θῆκες οἱ κάρες αὐτῶν τῶν ἁγίων. Ἔβαλα μία μετάνοια καί ἔκανα τόν σταυρό μου, ἄσχετα ἄν ἤμουν σέ μία καθολική ἐκκλησία, διότι ἀπέδωσα τήν τιμή στόύς Ἁγίους τοῦ Χριστόῦ μας καί ὄχι στά πλανεμένα δόγματα τοῦ παπισμοῦ. Κι ἄς συνετίζωνται οἱ κληρικοί τους, πού ἐνῶ κρατοῦν σάν μνημεῖα τά ἀρχαῖα βαπτιστήρια, δέν ἔχουν τόν θεῖο φωτισμό νά γνωρίζουν τήν πλάνη τους. Καί ραντίζουν τούς χριστιανούς τους, νομίζοντας ὅτι ἔτσι τούς βαπτίζουν. Καί ἀπορῶ, πῶς δέν συνετίζονται, ἀφοῦ ἔχουν ἐνώπιόν τους τήν ἀρχαία ἱστόρική πραγματικότητα;! Καί τήν ἀπάντησι τήν γνωρίζω καί τήν γράφω τώρα. Διότι ἀπέδωσαν στόν θεσμό τοῦ παπισμοῦ θεῖες ἰδιότητες. Ὁπότε κάθε νέο δόγμα τοῦ ἑκάστότε πάπα εἶναι δόγμα ἐξ ἀποκαλύψεως, τό ὁποῖον δέν ἐπιδέχεται καμμία ἀμφιβολία. Πρέπει νά γίνει ἀποδεκτόν, ἀλλιῶς οἱ ἄνθρωποι, θά καταδικασθοῦν καί ἡ θέσις τους στήν ἄλλη ζωή θά εἶναι μέ τόν Ἰούδα, σύμφωνα μέ ἀπόφασι τῆς πρώτης Βατικανείου συνόδου τοῦ 1870. Ἔτσι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστόῦ δέχεται συνεχῶς κτυπήματα στό Σῶμα της ἀπό τούς ἑκάστότε πάπες, οἱ ὁποῖοι τολμοῦν νά ἀμφισβητοῦν τήν θεότητα τοῦ Χριστόῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀνυψώνουν τόν ἑαυτό τους στόν θρόνο τοῦ Χριστόῦ. Ἀμφιβάλλουν για τήν θεότητά του καί τό ἀλάθητόν τῆς διδασκαλίας Του καί προσφέρονται μέ τήν δική τους ἀνθρώπινη διδασκαλία νά ἀντικαταστήσουν τήν διδασκαλία τοῦ Θεοῦ!  Ἀλήθεια, τί δαιμονική ὑπερηφάνεια ἔχει κυριεύσει τά μυαλά τῶν παπῶν τῆς ἐκκλησίας τῆς Ρώμης, ἡ ὁποία δυστυχῶς ἔχει χάσει τόν θεῖο προορισμό της!

Κατόπιν μέ τόν π. Αὐρήλιο ἐπισκεφθήκαμε τό παλάτι τῶν ἀράβων βασιλέων. Οἱ ἄραβες, δέχθηκαν τήν θρησκεία τοῦ Μωάμεθ ἀπό τίς ἀρχές τοῦ 7^ου αἰῶνος καί σάν μεθυσμένοι ξεχύθηκαν στόν κόσμο για τήν ἐξάπλωσι τῆς νέας θρησκείας. Εἶχαν ἄλλωστε διδαχθῆ ἀπό τόν ἀρχηγό τους, ὅτι εἶναι ὁ μοναδικός προφήτης τοῦ Θεοῦ Ἀλλάχ καί ὅτι ὅλα τά λάφυρα ἀπό τούς πολέμους για τήν ὑποταγή ὅλου τοῦ κόσμου, θά μοιράζωνται ἀνάμεσα στόν στρατό του.

 Ὁ Μωάμεθ, ἤτο σπουδαῖος  ἔμπορος τῆς ἑβραίας Χαντίζας, ἡ ὁποία καί τόν ὑπαντρεύθηκε τό 594. Ἐκείνη ητο ἡλικίας 42 ἐτῶν καί ἐκεῖνος 24 ἐτῶν. Σάν ἔμπορος εἶχε μία δυνατή ἔφεσι νά γνωρίσει ὄχι μόνον νέα ἐμπορικά κέντρα, ἀλλά καί τίς θρησκευτικές παραδόσεις τῶν ἀνθρώπων. Ἔτσι, γνωρίσθηκε μέ ἑβραίους, οἱ ὁποῖοι τότε εἶχαν μεταναστεύσει, μετά τήν καταστροφή τῆς Ἱερουσαλήμ ἀπό τόν στρατηγό Βεσπασιανό, κατ᾿ ἐντολή  τοῦ αὐτοκράτορος τῆς Ρώμης Τίτου τό 70 μετά Χριστόν. Ἔμαθε ἀπ᾿αὐτούς πολλά για τήν Παλαιά Διαθήκη. Καί ἀνεγνώρισε τούς ἀρχαίους πατριάρχες τῶν ἑβραίων ὡς ἀποστόλους τοῦ Θεοῦ, πού στήν γλῶσσα του λέγεται Ἀλλάχ. Ἄλλοτε εὑρέθηκε στήν Μεσοποτομία, ὅπου γνώρισε τόν τότε χριστιανικό μοναχισμό. Μπῆκε σ᾿ ἕνα νεστόριανικό μοναστήρι καί δδάχθηκε ἐλλειπῶς τήν πίστι μας ἀπό κάποιον πλανεμένο μοναχό. Εἶδε πῶς ζοῦσαν σέ καλύβες καί σπηλιές τῆς ἐρήμου οἱ τότε μοναχοί καί ἐπεχείρησε κι αὐτός νά τούς μιμηθῆ. Ὅταν ἐπέστρεψε στήν χώρα του, ἀνέβηκε στό βουνό Σαβά. Μπῆκε σέ μία σπηλιά καί προσευχόταν. Μία νύκτα ἦλθε ὁ διάβολος μέ τήν μορφή τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ καί τοῦ εἶπε ὅτι ἐστάλη ἀπό τόν Θεό νά τοῦ μεταφέρει ἕνα μήνυμα. Τό μήνυμα ὅτι ἐξελέγη ἀπό τόν Θεό νά γίνει κήρυκάς του σέ ὅλο τόν κόσμο. Ὁ Μωάμεθ τοῦ ἀπήντησε ὅτι δέν ξέρει οὔτε νά γράφει οὔτε νά διαβάζει. Τότε ὁ φαινόμενος σάν ἄγγελος διάβολος τοῦ εἶπε: «Πέσε νά μέ προσκυνήσεις κι ἐγώ θά σοῦ χαρίσω αὐτά τά χαρίσματα». Τόν ἐπίστευσε ὁ Μωάμεθ. Ἄλλωστε δέν εἶχε βαπτισθῆ για νά ἔχει ἐπάνω του τήν Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, παρότι ἐκάθισε τρεῖς μῆνες σέ χριστιανικό  μοναστήρι. Τόν προσκύνησε λοιπόν καί ἀμέσως δαιμονίσθηκε. Ἔκτοτε, ἐπήγαινε κατά διαστήματα σ᾿αὐτή τήν σπηλιά για νά ἐρωτᾶ τόν ἀρχάγγελο, δηλαδή τόν διάβολο, τί νά κάνει στό μέλλον για τήν ἐξπλλωσι τπης νέας θρησκείας. Καί ὁ διάβολος τόν συμβούλευε καταλλήλως. Ἐνῶ ὁ Μωάμεθ ἔλεγε κάθε φορά στόν στρατό του ὅτι ἔλαβε νέα ἐντολή κατ᾿ ἀποκάλυψι ἀπό τόν Θεό Ἀλλάχ, μέςῳ τοῦ ἀγγέλου Γαβριήλ, δηλαδή τοῦ διαβόλου!            Ἔτσι ὁ Μωάμεθ ξεκκίνησε νά ὑποτάξει τόν κόσμο μέ τό σπαθί καί τό τσεκούρι. Ἀπό τό 610 ἕως τό 630, ὁπότε καί ἀπέθανε, ἐσκότωσε μέ τό στρατό του 30 ἑκατόμμυρία χριστιανούς τῆς βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας. Ταυτόχρονα νυμφεύθηκε 15 γυναῖκες διαφόρων λαῶν, για νά διατηρεῖ καλές σχέσεις μέ τούς βασιλεῖς καί ἀρχηγούς τους.

Σ᾿ αὐτό λοιπόν τό πανηγύρι πού τούς ξεσήκωσε ὁ Μωάμεθ νά «χορέψουν», οἱ ἄραβες, κατέλαβαν ὅλη τήν βόρειο Ἀφρική. Ἔφθασαν στό Γιβραλτάρ. Μπῆκαν καί κατέλαβαν ὅλη σχεδόν τήν Ἱσπανία καί ἔφθασαν μέχρι τά πυρηναῖα ὄρη. Τήν ἐκράτησαν ἀπό τό 625 μέχρι τό 1491, ὁπότε ξεσηκώθηκαν οἱ σκλάβοι τους Ἰσπανοί καί οἱ Καταλανοί καί μέ πολέμους καί μάχες κατώρθωσαν καί τούς ἔδιωξαν ἀπό τήν χώρα τους. Στήν συνέχεια κυβέρνησαν τήν χώρα καθολικοί βασιλεῖς.

Ἕνα ἀπό τά ἀραβικά μνημεῖα εἶναι καί τό παλάτι AL HAFERIA, τό ὁποῖον κτίσθηκε τόν 11^ον αἰῶνα. Εἶναι ἕνα μνημεῖο ἀριστόυργηματικῆς ἀραβικῆς τέχνης μέ ἔντόνα τά ἀνάγλυφα σχέδια τόσο στις εἰσόδους, ὅσο καί στις ὀροφές καί στόύς ἄλλους χώρους. Τό παλάτι αὐτό, χρησιμοποιήθηκε κατόπινβ ἀπό τούς ἰσπανούς βασιλεῖς. Στήν συνέχεια τό μετέρεψαν σέ φυλακές αὐτῶν πού συνελαμβάνοτο ἀπό τήν παπική ἐκκλησία καί κατεδικάζοντο ὡς αἱρετικοί ἀπό τήν Ἱερά Ἐξέτασι. Ἐπῆρα πολλές φωτογραφίες, τίς ὁποῖες ἠμπορεῖ νά τίς ἰδεῖ μελλοντικά ὁ περίεργος ἱστόριοδίφης καί γεωγράφος περιηγητής.

Κατόπιν μέ τόν π. Αὐρήλιο ἐπισκεφθήκαμε ἕνα ἄλλον ἐνοριακόν ναόν τῆς παπικῆς ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος κλειδώθηκε γιά χρόνια, ἀφοῦ ἔπαυσαν νά πηγαίνουν οἱ χριστιανοί τους. Ὁ ἐπίσκοπός τους εἶχε ἀποφασίσει νά τήν παραχωρήσει στόύς ρουμάνους ὀρθοδόξους. Ἀπέθανε ὅμως αἰφνιδίως καί ὁ ἑπόμενος ἐπίσκοπος ἦταν ἀρνητικός. Τελικά παραχωρήθηκε στόύς οὐνίτες, πού λειτουργοῦν μέ βάσι τό ἀνατολικό τυπικό τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Τό ἐκκλησίασμα ὅμως εἶναι ἐλάχιστό. Μεταξύ αὐτῶν ἔρχονται καί ὀλίγοι οὐκρανοί οὐνίτες, πού εἶναι μετανάστες ἀπό τήν Οὐκρανία.

Στήν συνέχεια ἐφθάσαμε στό κέντρον τῆς πόλεως, πού εἶναι ἡ κεντρική πλατεῖα καί λέγεται Πιλάρ. Πέριξ τῆς πλατείας ὑπάρχουν ἀπό ἐπάνω πρός τά κάτω μέ τήν σειρά ὁ ναός τοῦ Σωτῆρος, τό κτίριο τῆς ἀρχιεπισκοπῆς, τό κτίριο τῆς Δημαρχίας, ὁ καθεδρικός ναός τῆς πόλεως, τό θεολογικό τους σεμινάριο καί στό τέρμα ἕνας ἄλλος παλαιός ναός πρός τιμήν τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Εἀυγγελιστόῦ. Ἐπροφθάδσαμε καί μπήκαμε στήν πρώτη ἐκκλησία τοῦ Σωτῆρος Χριστόῦ. Εἶναι πελωρίων διαστάσεων. Ἐμεῖς σάν κληρικοί ὀρθόδοξοι δέν πληρώσαμε εἰσιτήριο, ἐνῶ ὅλοι οἱ ἄλλοι πληρώνουν ἀπό 5 εὐρώ τό ἄτομο. Ἀκριβό τό εἰσιτήριο. Εἶναι γοτθικοῦ ρυθμοῦ. Ἔχει δεκάδες παρεκκλήσια στά πλάγια, πολλά θυσιαστήρια, μαρμάρινες ἤ πέτρινες ἀνάγλυφες παραστάσεις καί προκαλεῖ τό θαυμασμό στόν κάθε ἐπισκέπτη ἡ ἀρχιτεκτόνική του δομή, τό πλῆθος τῶν ἀναγλυφων παραστάσεων καί τῶν ἄλλων περιτέχνων ἀντικειμένων. Ὁ π. Αὐρήλιος μοῦ ἀγόρασε ἕνα λεύκωμα, διότι ἀπαγορεύεται στόύς ἐπισκέπτας ἡ χρῆσις κάμερας ἤ φωτογραφικῆς μηχανῆς.

Κατόπιν ἐπέστρεψα συνοδευόμενος ἀπό τόν π. Αὐρήλιο στό σπίτι τῆς εὐλαβοῦς κυρίας Μαρκέλλας για λίγη ξεκούρασι. Τό ἀπόγευμα  στήν ἐκκλησία ἔψαλλε μία ὁμάδα εὐλαβῶν καί καλλιφώνων γυναικῶν τήν Παράκλησι τῆς Παναγίας ὑπό τήν διεύθυνσι τοῦ Ἱερέως, ὁ ὁποῖος εἶναι πτυχιοῦχος τῆς σχολῆς βυζ. Μουσικῆς καί τῆς θεολογικῆς σχολῆς μέ διδακτορικό δίπλωμα.

Σάββατο πρωϊ 22 Ἰουνίου ἐπήγαμε μέ τά πόδια στήν ἐκκλησία σέ δέκα λεπτά. Τελέσθηκε ἡ Θεία Λειτουργία καί τό Τρισάγιο ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν νεκρῶν. Ἐδῶ στό τραπέζι φέρουν οἱ γυναῖκες ὄχι μόνον κόλλυβα, ἀλλά καί τρόφιμα ἤ φροῦτα. Μετά τήν προσευχή ὑπέρ τῶν νεκρῶν μοῦ ἔδωσαν τσάντες μέ τρόφιμα, ὅπως τσουρέκια, κονσέρβες, μπουκάλια νεροῦ, φροῦτα, ποτά καί ὀνόματα για μνημόνευσι στό Ἅγιον Ὄρος.

Κατόπιν ἐπῆγα στό σπίτι τῆς κ. Μαρκέλλας. Εἶναι ἡλκίας 61 ἐτῶν. Ἔχει χωρήσει ἀπό τόν ἄνδρα της καί ζεῖ μόνη της. Ἐργάζεται σάν καθαρίστρια μία ὥρα τήν ἡμέρα σέ κάποιο σπίτι καί τῆς δίνουν 10 εὐρώ. Ἔχει καί μία σύνταξι ἀπό 400 εὐρώ. Πληρώνει 360 εὐρώ τό ἐνοίκιο καί ζεῖ ὁπωσδήποτε πολύ πτωχικά, ἀλλά μέ πλούσια ἀπό χριστιανικά αἰσθήματα καρδιά.

Τό βράδυ στις 6 περίπου ἐπήγαμε στήν ἐκκλησία. Ἔγινε ὁ Ἑσπερινός καί κατόπιν ἡ δική μου ὁμιλία. Ἦσαν περί τά 100 ἄτομα. Δέν εἶχαν ἐρωτήσεις. Μοῦ ἔδωσαν τά δικά τους για μνημόνευσι ὀνόματα καί χρήματα. Ἐγνώρισα πολλές καί καλές κυρίες, καθώς καί δύο κοπέλλες πού προσεχῶς θά φύγουν σέ μοναστήρια για μοναχές. Εἶναι ἡ Σιμώνα καί ἡ Χριστίνα. Στήν Χριστίνα ἔδωσα τό τηλέφωνό μου, ἄν μέ χρειασθῆ νά τήν βοηθήσω για τήν ἀνεύρεσι μονῆς εἴτε στήν Ρουμανία εἴτε στήν Ἑλλάδα.

Τό βράδυ  ἔφαγα καλεσμένος στό σπίτι τοῦ ἱερέως, ὅπου ἡ εὐσεβής παπαδιά του, κ. Εἰρήνη μᾶς εἶχε μαγειρέψει ὀκταπόδι μέ πατάτες στόν φοῦρνο. Πολύ ὡραῖο φαγητό. Κατόπιν κρέμα ἀπό σόγια καί ἀπό πάνω γλυκό ἀπό τριαντάφυλλο. Κυριακή πρωΐ ἄρχισε ἡ ἀκολουθία στις 9. Σέ μία ὥρα τελείωσε ὁ ὄρθρος καί μπήκαμε στήν Λειτουργία. Ἔψαλλε ἡ ὁμάδα τῶν κυριῶν μέ ἐπικεφαλῆς τόν καλλίφωνο ἀλλά ἄπειρο στά μουσικά Θεόδωρο, ὁ ὁποῖος πολλές φορές μέ προσκαλοῦσε νά ψάλλω διάφορα δύσκολα γι᾿ αὐτούς μουσικά μέλη. Ἔτσι τούς ἔψαλλα τό Χερουβικό στά ἑλληνικά, ἐνῶ τά λειτουργικά καί τό ἄξιον ἐστιν στά ρουμανικά. Μετά τήν Λειτουργία ἔγινε μία μικρή γιορτή για τήν λῆξι τῶν κατηχητικῶν σχολείων τῆς ἐνορίας. Σέ ὅλα τά παιδιά ὁ ἱερεύς ἔδωσε δίπλωμα για τήν ἀνελλειπῆ συμμετοχή τῶν παιδιῶν στά μαθήματα. Καί ἀπό ἕνα δῶρο, μία κασσετίνα. Καί φυσικά ὅλα μαζί καί τό καθένα ξεχωριστά φωτογραφήθηκαν μέ τόν ἱερέα. Κατόπιν ἐβγάλαμε φωτογραφίες ὅλο σχεδόν τό ἐκκλησίασμα μαζί, κατά πρότασι καί ἐπιθυμία τοῦ ἱερέως καί τοῦ λαοῦ. Στήν συνέχεια στό ὑπίγειο τοῦ ναοῦ, ὅπου εἶναι ἡ τραπεζαρία καί ἡ κουζίνα καί ἄλλοι χώροι για κατηχήσεις καί ἄλλα μαθήματα τῶν παιδιῶν, ἑτοιμάσθηκα τράπεζα φαγητοῦ για 15 ἄτομα. Ἔφάγαμε ψάρι κλπ. Τούς ἀποχαιρέτισα μέ πολλή χαρά καί εὐχαριστίες γι’αὐτή τήν παραμονή μου κοντά τους ἐπί τρεῖς ἡμέρες. Ἤδη εἶχαν ἔλθει ἀπό τήν Λέριντα νά μέ παραλάβουν δύο καλοί φίλοι, ὁ Λέων καί ὁ Γαβριήλ. Τί ἐξαιρετικοί καί εὐγενέστατοι νέοι! Πάντα μέ τό χαμόγελο καί τό πνεῦμα τῆς ἀγάπης καί τῆς θυσίας. Ὁ ἕνας μέ δύο καί ὁ δεύτερος μέ τρία μικρά παιδιά. Ὡμιλήσαμε καθ᾿ ὁδόν ἐπί μία ὥρα για διάφορα θέματά τους.Τούς ὡμίλησα νά διατηροῦν συζυγική πίστι μέ τίς γυναῖκες τους καί νά μή ἐπιτρέψουν νά μπῆ ἄλλο πρόσωπο ἀνάμεσά τους. Καί οἱ δύο μοῦ εἶπαν ὅτι διατηροῦν τήν ἀγνότητα τοῦ στεφανιοῦ τους ἀπό τήν ἡμέρα τοῦ γάμου τους. Τούς ἐπρότεινα τί ἠμπορεῖ νά γίνει για τήν ἀνεύρεσι ἑνός μικροῦ  πουλμανακίου τῶν 10 θέσεων για τήν νέα μονή τῆς Κυνουρίας, τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου. Καί ἤδη ἀπεφάσισαν νά συγκεντρώσουν μεταξύ τους χρήματα καί τέλη Ἰανουαρίου τοῦ 2020 νά φέρουν ὁδικῶς τό πουλμανάκι στήν πατρίδα μας, τήν Ἀρκαδία Πελοποννήσου. Τό πουλμανάκι αὐτό θά χρησιμοποιεῖται, τούς εἶπα, βασικά για τά δικά τους τά προσκυνηματικά ταξίδια σέ ὅλη τήν Πελοπόννησο πού ἔχει περί τά 100 μοναστήρια, τά  περισσότερα ἀπό τά ὁποῖα εἶναι ἀρχαῖα!

Ἐφθάσαμε στό σπίτι τοῦ ἐκλεκτοῦ μου φίλου π. Δανιήλ μέ τήν χαριτωμένη οἰκογένεια τῶν πέντε παιδιῶν καί τήν ἁγία παπαδιά του, τήν Καμέλια. Ξεκουράσθηκα λίγο καί σέ δύο ὧρες ἐφύγαμε για τήν ἐκκλησία τους. Τελέσθηκε ὁ πανηγυρικός Ἑσπερινός. Ἦλθαν καί τρεῖς μοναχές ἀπό τήν μονή τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς τοῦ Ἰασίου, ἡ ὁποία ἀπέχει ἀπό ἐδῶ 150 χιλμ.καί εἶναι πλησίον τῆς πόλεως Vilaller. Ἡ ἐπικεφαλῆς Τιμοθέα μοναχή εἶναι ἄριστη μουσικόλαλος ἀηδόνα, συνοδευομένη ἀπό τίς Ἀδελφές Ἄννα καί Νικολλέτα. Ἐψάλλαμε μαζί τά μέλη τοῦ Ἑσπερινοῦ. Κατόπιν ἐπηκολούθησε ἡ ὁμιλία μου, στό τέλος τῆς ὁποίας εἶχαν ἑτοιμασθῆ πολλές ἐρωτήσεις. Συμμετεῖχαν περί τά 300 ἄτομα. Ἡ ἐκκλησία ἦτο γεμάτη. Στό τέλος χειροκρότησαν. Ἄρα δέν τούς στενοχώρησα παρότι τούς μιλοῦσα μέ αὐστηρότητα για διάφορα θέματα, ὅπως για τήν σωστή καί ὄχι μέ παντελόνη εἴσοδό μας στήν ἐκκλησία καί ἄλλα θέματα! Μοῦ ἔδωσαν καί ἐδῶ τά πρός μνημόνευσι ὀνόματά τους καθώς καί χρήματα. Πιστεύουν ὅτι ἀν δέν δώσουν χρήματα, δέν πιάνει ἡ μνημόνευσις. Καί ἐκεῖ ὅλοι σχεδόν οἱ ἱερεῖς τους ζοῦν ἀπ᾿ αὐτά τά χρήματα πού δίνουν για μνημόνευσι τῶν ὀνομάτων τους κάθε Κυριακή, μαζί μέ ἕνα ἀναμμένο κερί, ἴσως καί ἕνα μικρό προσφοράκι. Τήν ὥρα τῆς ὁμιλίας ἦλθε καί ὁ ἐπίσκοπος κ. Τιμόθεος, ὁ ὁποῖος δέν μπῆκε μέσα ἀλλά ἀνέβηκε στόν ἐπάνω ὄροφο σέ δωμάτιο για λίγη ξεκούρασι. Ἀπό Μαδρίτη μέχρι ἐδῶ ἔκανε μέ τό αὐτοκίνητο πέντε ὥρες, ἀπόστασι 560 χιλμ.

Μετά τήν ὁμιλία καί τόν χαιρετισμό πού εἶχα μέ τόν κόσμο, ἔφυγα ἀμέσως για ξεκούρασι καί δέν ἔμεινα για φαγητό.

Δευτέρα πρωΐ, 24 Ἰουνίου, ἡ ἀκολουθία ἄρχισε στις 9 τό πρωΐ. Ἐψάλλησαν ἐκτός τυπικοῦ μερικά σποραδικῶς τροπάρια μέχρι νά ἐνδυθῆ ὁ Ἐπίσκοπος καί ἡ συνοδεία του. Εἶχαν ἔλθει καί τρεῖς ἱερομόναχοι για τήν πανήγυρι ἀπό τήν ἀνδρική μονή  Μπουζιορένι μέ 40 μοναχούς πού εἶναι κοντά στό Ἰάσιο τῆς Μολδαβίας.   τοῦ Ρουμανίας, οἱ ὁποῖοι τό ἴδιο ἀπόγευμα, μετά τό φαγητό, ἔφυγαν για τήν Ρουμανία ἀεροπορικῶς. Προσεκλήθησαν ἀπό τόν Πρόξενο τῆς Βαρκελώνης κ. Μανουήλ Πλέσια, διότι εἶναι γνωστόί. Εἶχαν καί πρό δύο ἐτῶν ἔλθει στήν ἴδια πανήγυρι ὁ Πρόξενος καί οἱ καλεσμένοι του φίλοι μοναχοί καί χαροποίησαν πολύ τόν π. Δανιήλ, ὁ ὁποῖος ἐξεπλάγη για τήν ἀπρόσκλητη ἐπίσημη γι᾿ αὐτόν τοιαύτη παρουσία τους. Τελείωσε ἡ Θεία Λειτουργία. Τούς ἔψαλλα τό Χερουβικό, τά Λειτουργικά καί τό Κοινωνκόν ὅλα στά ρουμανικά. Φαίνεται τούς ἄρεσαν καί τό βράδυ μοῦ εἶπε ὁ π. Δανιήλ ὅτι ἔγραψαν τά τροπάρια αὐτά καί τά ἔβαλαν στό φέϊς μπούκ νά τά ἀκούσοιυν καί ἄλλοι ρουμᾶνοι! Δοξασμένο τό Ὄνομα τοῦ Θεοῦ! Ἄς εἶναι.

Στό τέλος τῆς Λειτουργίας ὡμίλησε ὁ Ἐπίσκοπος λίαν ἐκτενῶς πνευματικά θέματα. Οἱ ἄνθρωποι ἦσαν οἱ μισοί ἀπό τούς χθεσινοβραδυνούς, ἴσως λόγω ὑποχρεωτικῆς ἐργασίας τους. Μετά δόθηκε στά 150 ἄτομα, πού συμμετεῖχαν πρόχειρο πιάτο φαγητοῦ μέ ψάρι, ρύζι, γλυκό καί φροῦτο καί σκεπασμένο μέ καπάκι. Στόν ἐπίσκοπο ἑτοιμάσθηκε ἄλλη τράπεζα, ὅπου συμμετεῖχαν περί τά 15 ἄτομα, καθώς καί ἡ ρουμᾶνος Πρόξενος τῆς Βαρκελώνης κ. Μανουήλ μέ τήν σύζυγό του Βιολέττα. Μέ προσκάλεσαν σπίτι τους, ὅταν πάω στήν Βαρκελώνη. Τούς τό ὑποσχέθηκε ὁ π. Δανιήλ, ὁ ὁποῖος γνωρίζει σαφέστερον ἐμοῦ τό πρόγραμμά μου ἐδῶ. Ὁ Ἐπίσκοπος κ. Τιμόθεος εἶναι εὐλαβής καί πνευματικός ἄνθρωπος. Κι αὐτό φάνηκε ἀπό τά βαθειά του λόγια πού μᾶς ἔλεγε στήν ὁμιλία του. Ἀλλά στήν τράπεζα τοῦ φαγητοῦ συνωμιλοῦσε συνεχῶς μέ τόν ἐκ δεξιῶν καθήμενον κ. Πρόξενον καί ἐξέχασε νά κυττάξει καί πρός τά ἀριστερά, ὅπου ἐκαθήμην ἐγώ μέ δική του φυσικά εὐλογία. Ἔτσι, δέν ἄκουσα νά μέ χαιρετίσει μέ τό «Χρόνια πολλά καί τό βοηθειά μας ὁ ἅγιος Πρόδρομος». Μᾶλλον εἶναι χαρακτηριστικόν τοῦ σιωπηλοῦ του χαρακτῆρος, ὅπως μοῦ εἶπε ὁ π. Δανιήλ, τόν ὁποῖον ἐτίμησε μέ ἐπιστήθιο σταυρόν τῆς Ἐπισκοπῆς του. Ἀλλά καί στόν κ. Πρόξενον ἐδώρησε μεγάλον ἐπιτραπέζιον ἀργυροῦν σταυρόν, διά νά τόν τιμήσει για τήν ἑορτή του καί τήν εὐλαβῆ συμμετοχή του στήν ἐκκλησία, ὅπου στεκόταν συνεχῶς ὄρθιος, ἀρνούμενος νά καθίσει παρότι τοῦ δόθηκε κάθισμα!

Μετά τήν ἀναχώρησι μετά τῆς φήμης του ψαλλομένης ὑπό πάντων τῶν ἐναπομεινάντων χριστιανῶν, ἔφυγα κι ἐγώ για τό σπίτι τοῦ π. Δανιήλ για ξεκούρασι. Τό βράδυ, παρά τήν κούρασι ὅλων , δέχθηκε ὅλη ἡ οἰκογένεια νά ἰδοῦν τό βίντεο, τό μαρτύριο τῶν 40 Μαρτύρων, τῶν ἐν τῆ λίμνη Σεβάστεια μαρτυρησάντων ἐπί Λικινίου τό 305 μ. Χ. Ἔμειναν ὅλοι τους ἐντυπωσιασμένοι.

Τρίτη, 25 Ἰουνίου. Ἐπήραμε τό πρωϊνό μας καί κατόπιν ἔμεινα στό σπίτι για νά γράψω αὐτό τό ὁδοιπορικό. Ταυτόχρονα νά ἀσχοληθῶ μέ τήν σύνταξι τοῦ βιβλίου: «Τά πρῶτα βήματα τῆς Ὀρθοδοξίας στήν Κεντρική Ἀφρική». Τό ἀπόγευμα στις 5,30 ἦλθε ὁ νεαρός ἱερεύς π. Γεώργιος μέ τήν πρεσβυτέρα του Τατιάνα. Μέ παρέλαβε καί ἐφύγαμε για τά Πυρηναῖα Ὅρη. Μετά ἀπό ἀπόστασι 150 χιλμ. ἐφθάσαμε στό ὀρθόδοξο ρουμανικό γυναικεῖο μοναστήρι  πού τιμᾶται στήν Ἁγία Παρασκευή τοῦ Ἰασίου. Τό μοναστήρι αὐτό εὑρίσκεται κοντά στήν κωμόπολι Vilallel σέ μία κοιλάδα, πλησίον ποταμοῦ καί ἀνάμεσα σέ ἄφθονη βλάστησι, ὑψηλά δένδρα καί καλλίφωνα πουλιά. Δυστυχῶς δέν εἶναι ἰδιοκτησία τῆς Ἐπισκοπῆς τῶν ὀρθοδόξων Ρουμάνων τῆς Ἰσπανίας, ἀλλά τῆς Καθολικῆς ἐκκλησίας. Παραχωρήθηκε μέ συμφωνητικό για 25 χρόνια καί κατόπιν, ἀφοῦ ἡ μονή δεχθῆ ὅλες τίς ἀναγκαῖες ἐπισκευές, κατά πᾶσαν πιθανότητα θά ἐπιστραφῆ στόν ἰδιοκτήτη. Καί στήν συνέχεια ὁ μέγας ἰδιοκτήτης πού λέγεται παπική ἐκκλησία καί ἀγαπᾶ τό χρῆμα, θά τό ἀξιοποιήσει μέ ἐνοίκιο για τήν λειτουργία κάποιου δημοσίου ἔργου.  Ἔτσι, ἄν τό ἐνοικιάσει νά λειτουργήσει σάν νοσοκομεῖο ἤ σάν σχολεῖο ἤ σάν ξενοδοχεῖο, φυσικά οἱ οἰκονομικές ἀπολαυές θά εἶναι τεράστιες. Καί ἤδη δαπανῶνται πολλά χρήματα για τήν ἐπισκευή του, ἀφοῦ ἔχει καί πέντε ὀρόφους. Ἀλλά τό παράδοξον εἶναι πῶς ἐπισκευάζεται ἕνα τόσο μεγάλο κτίριο, τό ὁποῖον ἀνήκει σέ ξένον ἰδιοκτήτη; Καί τήν ἀπάντησι τήν ἔχει δώσει ὁ Ἐπίσκοπος ὁ ὁποῖος διατηρεῖ ἔντόνη τήν ἐλπίδα του ὅτι δέν ἀποκλείεται μετά ἀπό 25 χρόνια νά τοῦ χαρίσει τό μοναστήρι αὐτό ἡ παπική ἐκκλησία.  Ναι, ἀλλά, γνωρίζουμε ὅτι δέν ἔχει μέχρι σήμερα χαρίσει κάτι ἡ παπική ἐκκλησία στήν Ὀρθοδοξία, ἀφοῦ τῆς ἔκλεψε καί τούς πολυτίμους θησαυρούς της ἀπό τήν Ἀνατολή μέ τίς ληστρικές σταυροφορίες της! Ἀκόμη δέν χαρίζει οὔτε ἕνα σταυρουδάκι σ’ἕνα παιδάκι, πού θά μπῆ στό μαγαζί μιᾶς ἐκκλησίας τους! Εἶπε ὁ πατριάρχης τῆς Ρουμανίας κ. Δανιήλ, ἐνώπιον τοῦ πάπα, ὁ ὁποῖος τέλη Μαΐου τοῦ 2019 ἐπισκέφθηκε τήν Ρουμανία, ὅτι παρεχώρησε στήν Ρουμανική Ὀρθοδοξία τῆς Εὐρώπης μέχρι τώρα περί τίς 462 ἐκκλησίες του! Αὐτό εἶναι ἀλήθεια. Δέν τίς ἐπώλησε, ἀλλά εἴτε τίς παρεχώρησε μέ κάποιο μικρό ἤ μεγάλο ἐνοίκιο εἴτε καί χωρίς ἐνοίκιο μέ κάποια ἄλλη ἴσως οἰκονομική ἐπιβάρυνσι π.χ. πληρωμή ρεύματος καί νεροῦ. Ἀλλά δέν πωλήθηκε καμμία ἐκκλησία ἀπ᾿ αὐτές στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας! Καί πῶς τώρα ἕνα τεράστιο πενταόροφο οἰκοδομικό συγκρότημα θά δωρηθῆ στήν τριμελῆ συνοδία τῶν μοναζουσῶν, μοῦ εἶναι λίαν ἀκατανόητόν! Ἀλλά, μακάρι νά ἐπαληθευθῆ ὁ λόγος τοῦ ἐπισκόπου κ. Τιμοθέου, ὅτι ἴσως δωρηθῆ στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, μετά τά 25 χρόνια!

Ἄς ἀφήσουμε αὐτή τήν ὑπόθεσι νά τήν χειρισθῆ ὁ Θεός καί ὁ χρόνος, πού ξέρει νά δαμάζει καί νά  ἀλλάζει καταστάσεις καί δεδομένα κι ἄς μιλήσουμε για ἕτερα πιό ἐνδιαφέροντα θέματα.

Τήν βραδυά αὐτή 25 πρός 26^ην Ἰουνίου εἶναι ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Δαβίδ τοῦ Δενδρίτου, τοῦ ἐν Θεσσαλονίκῃ. Προσεκλήθην ἀπό τίς μοναχές νά συμμετάσχω στήν ἀγρυπνία τους καί νά ψάλλω. Ἡ ἀγρυπνία ἄρχισε στις 9 τό βράδυ καί ἐτελείωσε στις 2 μετά τά μεσάνυκτα. Λειτουργοί ησαν ὁ ἱερομ. π. Λουκᾶς, πρώην ἀδελφός τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βατοπαιδίου Ἁγίου Ὄρους καί νῦν συνεργάτης τοῦ ρουμάνου μητροπολίτου Γερμανίας κ. Σεραφείμ. Προσεκλήθη ἀπό τόν σεβασμιώτατο διά νά ἀναλάβη τήν πρωτοβουλία ἱδρύσεως ἱερᾶς μονῆς στήν Γερμανία. Παρότι ἐκεῖ ἡ ρουμανική Ὀρθοδοξία ἔχει ἱστόρία πάνω ἀπό 40 χρόνια, δέν εὐτύχησε ἀκόμη νά ἔχει καί μοναστήρι δικό της, ὅπως συμβαίνει σέ ἄλλες Ἐπισκοπές τῶν ρουμάνων ἐπισκόπων τῆς Εὐρώπης. Ἐπί παραδείγματι στήν Ἱταλία λειτουργοῦν ἕξι μοναστήρια, στήν Ἱσπανία τέσσερα, στήν Σουηδία ἕνα καί ἀλλαχοῦ. Ἐκτός αὐτοῦ λειτούργησε καί ὁ π. Γεώργιος ὁ ὁποῖος χειροτόνήθηκε πέρυσι ἱερεύς. Θαυμαστή εἶναι ἡ περίπτωσις ἐκλογῆς τῆς παπαδιᾶς του. Τήν ἐγνώρισε μέσα ἀπό τό διαδίκτυο καί ἐπῆγε στήν Γερμανία, ὅπου κατοικοῦσε ἡ Τατιάνα. Τήν ἅρπαξε μέ πολλή χαρά καί τήν ἔφερε στήν Ἰσπανία. Ἔγινε ὁ γάμος καί ἡ χειροτόνία του, ὅλα κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Μένει μέ ἐνοίκιο στήν Λέριδα, ὅπου καί ἐργάζεται σέ κάποια οἰκοδομική ἑταιρεία. Παράλληλα ἐργάζεται καί ἡ Τατιάνα, ὀλίγες ὥρες τήν ἡμέρα για νά ἀνταποκρίνωνται στά ἔξοδά τους. Κυρίως νά πληρώνουν τό ἐνοίκιο καί τά καύσιμα τοῦ αὐτοκινήτου τους, ἀφοῦ μία ἤ καί δύο φορές τήν ἑβδομάδα θά πρέπει νά πάει στήν ἐνορία του, πού εἶναι στήν γειτόνική μέ τήν Μονή κωμόπολι Vilalle.

Ἐπικεφαλῆς τῆς μικρῆς ὁμάδος τῶν μοναζουςῶν εἶναι ἡ μοναχή Τιμοθέα. Προέρχεται ἀπό τήν μονή Φορέστι πού εἶναι πλησίον τῆς πόλεως Κλούζ τῆς Δυτικῆς Ρουμανίας. Ἀπό τεσσάρων ἐτῶν, μοῦ ἔλεγε, ἐπήγαινε στήν μονή αὐτή, καί τήν ὑποδεχόταν ἡ ἡγουμένη Θεοδώρα, ἡ ὁποία εἶναι καί ἀδελφή τῆς μητέρας της. Ἐτελείωσε τήν θεολογική  σχολή τοῦ Ἰασίου ἡ Τιμοθέα, τήν σχολή βυζαντινῆς μουσικῆς καί ἐκάρη μοναχή, στήν ἡλικία τῶν 24 ἐτῶν. Ἐδῶ καί δύο χρόνια εἶναι στήν Ἰσπανία προσκεκλημένη ἀπό τόν θεοφ. ἐπίσκοπο κ. Τιμόθεο. Ἐστάλη σ᾿ αὐτό τό καθολικό μοναστήρι μέ δύο ἄλλες ἀδελφές, τήν Ἄννα καί τήν Νικολλέτα. Τό μεγάλο πρόβλημά τους εἶναι ὅτι δέν ἔχουν μόνιμο ἱερομόναχο λειτουργό. Ἐπίσης τούς χειμερινούς μῆνες δοκιμάζονται σκληρά ἀπό τά χιόνια, τήν ὑγρασία καί τό κρῦο. Ἐπίσης ἐπιβαρύνονται καί ἀπό πολλά ἔξοδα, ὅπως για τό ρεῦμα, για τό ὁποῖον πρέπει νά πληρώνουν κυρίως τήν χειμερινή περίοο 2000 εὐρώ τό δίμηνο για τά καύσιμα τοῦ λέβητος  καί για ἄλλα. Πολλές οἱ δοκιμασίες τους καί ἡ χειρότερη ὅτι κατοικοῦν σέ ξένο οἴκημα, τό ὁποῖον πιθανώτατα νά τό ἐγκαταλείψουν προσεχῶς. Κι αὐτή ἡ ἀπόφασίς τους θά εἶναι σωτήρια. Ἀλλιῶς θά ἐπενδύουν συνεχῶς πρός ὄφελος τῆς παπικῆς ἐκκλησίας!

Μετά τήν νυκτερινή ξεκούρασι, ἦλθε στις 12 τό μεσημέρι μέ τήν παπαδιά του ὁ ἀγαπητός π. Δανιήλ μέ τήν ἀσκήτρια παπαδιά του, τήν Καμέλια καί τά δύο ἀπό τά πέντε παιδιά τους, τόν Ἀνδρέα 21 ἐτῶν καί τόν Νεκτάριον 4 ἐτῶν. Μαζί ἐφύγαμε καί ἐπήγαμε σέ μία τουριστική κοιλάδα τῶν Πυρηναίων Ὀρέων, ὅπου ἐγευματίσαμε μέ φαγητά τους πού ἔφεραν ἀπό τά σπίτι τους. Δέν περιγράφεται, ἀλήθεια, ἡ ὀμορφιά, τά ἄφθονα νερά πού κατεβαίνουν σάν καταρράκτες ἀπό τίς κορφές τῶν βουνῶν καί ἡ φυσικότης τοῦ τοπίου.

Κατόπιν ἐπήγαμε σέ ἀπόστασι 50 χιλμ. νά ἐπισκεφθοῦμε παλιές ἐκκλησίες ἀρχῶν τοῦ 12^ου αἰῶνος. Εἴμεθα στό βορειοανατολικό κομμάτι τῆς Ἰσπανίας καί μόλις 20 χιλ. ἀπό τά σύνορα τῆς Γαλλίας. Οἱ ἐκκλησίες αὐτές λειτούργησαν παλαιότερα σάν ἐνορίες ἐκεῖ ὀρεινῶν χωρίων. Εἶναι κτισμένες μέ σκαλιστή ντόπια πέτρα. Ὁμοιάζουν μέ τίς ἐκκλησίες τοῦ 12^ου αἰῶνος τῆς Θεσσαλονίκης. Ἔχουν μία ἤ τρεῖς κόγχες. Δύο ἐκκλησίες εἶναι στό χωριό Taull. Δίπλα τους ἔχουν πέτρινα ἐξαόροφα καμπαναριά καί στήν κορυφή τους καμπάνες. Ἦταν ἐσωτερικά ἁγιογραφημένες, διότι διασώζονται ἀκόμη σπαράγματα. Στήν μεσαία κόγχη διασώζεται ἀκόμη ἡ μορφή τοῦ Παντοκράτορος Χριστόῦ καθημένου. Κάτωθεν αὐτοῦ οἱ ὁλόσωμες μορφές τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί στήν πρόσοψι τῶν δύο ἑκατέρωθεν κολόνων εἶναι δύο μορφές ἱεραρχῶν. Ἡ μία ἀπ᾿ αὐτές ἐκκλησία εἶναι πρός τιμήν τῆς Κοιμήσεως τῆς Κυρίας Θεοτόκου καί ἡ ἄλλη πρός τιμήν τοῦ ἁγίου Κλήμεντος, ἡ ὁποία ἔχει τρεῖς ἅγιες τράπεζες. Ἡ ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ Boi ἐγκαίνιάσθηκε τό 1123. Εἶναι τρίκλιτη βασιλική καί δίπλα της τό πέτρινο καμπαναριό. Ἀπό σπαράγματα πού ἀκόμη διασώζονται εἶχε ὄχι μόνον ἐσωτερική ἀλλά καί ἐξωτερική ἁγιογραφία. Μετά ἐπήγαμε σέ ἄλλο κοντινό ὀρεινό χωριό πού λέγεται Eri de lavall. Ἐδῶ εἶναι ἡ πέτρινη ἐκκλησία τῆς ἁγίας Εὐλαλίας. Ἔχει ἐξωτερικές καμάρες καί τρεῖς κόγχες. Εἶναι τόσο ἰσχυρά κτισμένες ὅλες αὐτές οἱ ἐκκλησίες, πού θά παραμείνουν στόν ἅπαντα αἰῶνα σάν φρούρια τῆς παλαιᾶς αἴγλης τῆς Ὀρθοδοξίας μας στήν Δύσι.

Κατά τήν ἐπιστροφή μας για τήν Λέριντα, περάσαμε ἀπό τήν κοιλάδα τοῦ ποταμοῦ Σεργκέϊ, ὅπου σέ κάποιο σημεῖο ὑπάρχει φράγμα τσιμεντένιο, ὕψους 120 μέτρων. Ἐνῶ σέ ἄλλη ἀπόστασι ὑπάρχει  τό ἐγκαταλελειμμένο παπικό μοναστήρι πρός τιμήν τῆς Κυρίας Θεοτόκου. Εἶναι σέ ὡραιότατη τοποθεσία, πλησίον τοῦ ποταμοῦ καί ἀπέναντι προστατεύεται ἀπό τά πανύψηλα πέτρινα βουνά.

Ἡ σημερινή ἡμέρα μέ χαροποίησε ἰδιαίτερα διότι ἐγνώρισα τήν δόξα τῆςἘκκλησίας μας, ὅπως ἦταν κατά τόν 12^ον αἰῶνα ἀνάμεσα στά ὀρεινά χωριά τῶν Πυρηναίων Ὀρέων. Οἱ ἐκκλησίες ἦταν ἀπό τότε ρυθμοῦ Βασιλικῆς μέ τρία κλίτη, ἁγιογραφημένες μέ ἕνα ἤ τρία θυσιαστήρια, μέ τά τετράγωνα πανύψηλα καμπαναριά τους, μέ τίς ἐσωτερικές κολόνες τους, πού εἶναι στρογγυλλές καί κτισμένες μέ σμιλευμένες πέτρες. Ὅλα αὐτά γιά μένα ἦταν μία ἀποκάλυψις καί μία ἀπροσδόκητη χαρά. Καί τώρα καταλαβαίνω ὅτι τό σχίσμα τοῦ 1054 ἦταν ὑπόθεσις τοῦ πατριάρχου τῆς Ρώμης καί τῆς ὁμάδος τῆς ἀντιπροσωπείας του. Ὅλη ἡ ἐκκλησία τῆς Δύσεως παρέμεινε ὀρθόδοξη, μέ τίς παραδόσεις, τούς ρυθμούς ἐκκλησιῶν, τίς ἁγιογραφίες τους για πολλούς αἰῶνες ἀκόμη. Μέχρι πότε; Μέχρι τότε πού ἐμφανίσθηκε κατά τόν 15^ον αἰῶνα ἡ Ἱερά Ἐξέτασις καί καταδίκαζε στόν διά πυρᾶς θάνατόν, ὅποιον δέν ἀσπαζόταν διά τῆς βίας τά νέα παπικά δόγματα. Γι᾿ αὐτό ἄλλωστε καί ἡ κατάργησις τοῦ βαπτίσματος διά βυθίσεως ἐκράτησε μέχρι τό 1274, ὁπότε καί ἀντικαταστάθηκε μέ τήν μέθοδο τοῦ ραντισμοῦ. Τήν ἴδια χρονιά ἀντικαταστάθηκε ἡ Θεία Κοινωνία μέ τήν ὤστια καί διεκόπη ὁ γάμος τῶν κληρικῶν τους. Καί ὅλες αὐτές οἱ καίνοτομίες ἔγιναν ἀπό ἕνα πάπα!

Πέμπτη 27^η Ἰουνίου. Μετά τό πρωϊνό, ἔμεινα στό σπίτι τοῦ λίαν εὐγενοῦς ζεύγους, τοῦ π. Δανιήλ καί τῆς ὁσιωτάτης πρεσβυτέρας Καμέλιας. Μία μικρή ἀδιαθεσία μου ἐπέρασε γρήγορα καί ἐν συνεχείᾳ ἀσχολήθηκα μέ τήν συγγραφή αὐτοῦ τοῦ ὁδοιπορικοῦ μου. Τό ἀπόγευμα ἐπήγαμε για ἐπίσκεψι στό ἐκκλησιαστικό μουσεῖο τῆς παπικῆς ἐκκλησίας. Εὑρίσκεται πλησίον τοῦ παλαιοτέρου ναοῦ τῆς πόλεως, πού τιμᾶται στήν Κυρία Θεοτόκο καί εἶναι κτίσμα τοῦ 15^ου αἰῶνος. Κατ᾿ ἀρχήν κτίσθηκε μέ τό ρυθμό Βασιλικῆς καί κατόπιν σέ ἄλλη χρονική περίοδο προστέθηκαν καί ἄλλοι χῶροι, κυρίως παρεκκλήσια γοτθικοῦ ρυθμοῦ. Ἡ ἐξωτερική τοιχοδομία ἔχει κτισθῆ μέ μεγάλες σμιλευμένες παραλληλόγραμες πέτρες, ἀπό ἀμουδέρα, καί ἔχουν ἀρκετά φθαρῆ ἀπό τόν χρόνο.

Τό μουσεῖο αὐτό φιλοξενεῖται μέσα σέ μία τεράστια γειτόνική ἐκκλησία, ἡ ὁποία μετετράπη καταλλήλως σέ μουσειακό χῶρο. Καλύφθηκαν ἐξωτερικά, χωρίς νά γκρεμισθοῦν οἱ μικροί τροῦλλοι του καί οἱ ἄλλοι ἐσωτερικοί χῶροι διαρυθμίσθηκαν μ΄λε σκοπό να φιλοξενλησουν ἄφθονο ἐκθεσιακό ὑλικό, πού ξεκινᾶ ἀπό τήν ἀρχαιότητα, δηλαδή πρόι Χριστόῦ, καί φθάνει μέχρι τήν σημερινή ἐποχή τῆς ζωῆς τῆς παπικῆς ἐκκλησίας. Ἐδῶ εἴδαμε ἄφθονα διαφόρων μεγεθῶν κιούπια ἤ τά κοινῶς λεγόμενα λαγήνια, παλαιότερα ἐλέγοντο ἀμφορεῖς, μέσα στά ὁποῖα στήν ἀρχαιότητα ἔβαζαν τήν στάκτη ἀπό τήν καῦσι τῶν νεκρῶν τους καί τά ἔθαπταν στό χῶμα. Εἴδαμε σαρκοφάγους, τό μονόγραμμα τοῦ Χριστόῦ, ἀρχαῖα βαπτιστήρια, σπαράγματα ἀπό κολόνες καί κιονόκρανα πρωτοχριστιανικῶν ναῶν, κανδηλάκια τοῦ λαδιοῦ, ἀρχαῖα ρωμαϊκά καί βυζαντινά νομίσματα. Μετά εἴδαμε ἀρχαῖες εἰκόνες, ἱερά Σκεύη, ἐξαπτέρυγα, θυμιατήρια καί συνέχεια τήν ἀπεικόνισι ἱερῶν μορφῶν μέ τήν μορφήν ἀγαλμάτων καί γλυπτῶν παραστάσεων. Ὅλα αὐτά διαμηνύουν τήν δόξα τῆς πρωτοχριστιανικῆς Ἐκκλησίας μας, τήν βυζαντινή ἁγιογραφία, τίς μωσαϊκές παραστάσεις, τήν ἀπόκλισι τῆς ἐκκλησίας τῆς Δύσεως ἀπό τήν μία πρωτοχριστιανική παράδοσι, τήν εἴσοδο στις ἐκκλησίες τῆς Δύσεως τῶν ἀγαλμάτινων θείων μορφῶν, τήν κατάργησι τῆς Θείας Κοινωνίας διά τούς χριστιανούς κι ἀπό τά δύο εἴδη Σώματος καί Αἵματος τοῦ Χριστόῦ καί τήν καθιέρωσι τῆς ὤστιας ἀπό τό ἔτος 1274 καί ἐντεῦθεν. Ὅλα αὐτά βοῦν σιωπηλά για τήν ἐννιαία Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας μας σέ Ἀνατολή καί Δύσι.

Ἐπιστρέψαμε στό σπίτι μέ τόν π. Δανιήλ. Τό βράδυ κατόπιν καί ἰδικῆς των ἐπιθυμίας, εἴδαμε τήν βεντοταινία τῆς ζωῆς καί τοῦ μαρτυρίου τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος. Τό πρωΐ ὁ π. Δανιήλ ἐπῆγε για ἐξετάσεις τοῦ ἥπατος, διότι ἔχει μεγαλώσει καί ὑποφέρει. Τελικά τά ἀποτελέσματα ἦταν ὅλα ἀρνητικά. Μήπως βοήθησε ὁ ἅγιος Παντελεήμων, ὁ ὁποῖος χαροποίησε ὅλη τήν οἰκογένεια τοῦ π. Δανιήλ καί τούς προσέφερε αὐτό τό δῶρο, ἐπειδή κι ἐκεῖνοι ἐντυπωσιάσθηκαν ἀπό τό μαρτύριό του καί προφανῶς προσευχήθηκαν στό ὄνομά του; Καί πῶς νά τά ξέρουμε ἐμεῖς οἱ θνητοί αὐτά τά ἐπουράνια μυστήρια τοῦ Θεοῦ καί τῶν Ἁγίων Του; Ἀφοῦ καί ἐκεῖ οἱ Ἅγιοι συνεχίζουν νά εἶναι ταπεινοί καί νά μᾶς ἀποκρύπτουν τήν κάθε πρός ἡμᾶς βοήθειά των!

Τήν ἴδια ἡμέρα, στις 11,30 μέ ἐπῆγε ὁ π.Δανιήλ στό πρακτορεῖο καί ἔφυγα μέ διαδρομή πρός βορειοδυτικά για τήν πόλι Ἅγιος Σεβαστιανός. Ἔφθασα μετά ἀπό πορεία 450 χιλ. τό βράδυ στίς 5,30. Μέ ἐπερίμενε ὁ π. ρουμᾶνος ἱερεύς π. Μαριανός. Ἐφθάσαμε στήν ἐκκλησία τῆς ἐνορίας του, πού τιμᾶται στόν Ἄγιο μάρτυρα Σεβαστιανό. Εἶναι στό ἰσόγειο ἑνός μεγάλου κτίσματος τῆς παπικῆς ἐκκλησίας. Κτίσθηκε πρίν 300 χρόνια καί χρησιμοποιήθηκε μέ σκοπό τήν θρησκευτική ἐξυπηρέτησι παιδιῶν ὀρφανοτροφείου. Σήμερα, ὅπου ἔχουν ἀλλάξει οἱ συνθῆκες τῆς ζωῆς, φιλοξενοῦνται παιδιά ἀπό διαλυμένες εἰκογένειες πού ἦλθαν ἀπό τήν βόρειο Ἀφρική καί κυρίως ἀπό τό Μαρόκο. Ὅλα τά παιδιά εἶναι 45 καί τρώγουν καί κοιμοῦνται ἐδῶ μέ ἔξοδα τῆς ἐπισκοπῆς τῶν παπικῶν. Ὅλα εἶναι μουσουλμανάκια, ἀλλά ἀγαποῦν τόν π. Μαριανό, ὁ ὁποῖος εἶναι πάντοτε στήν διάθεσί τους για κάθε ἀνάγκη τους. Ἐνίοτε τούς ὁμιλεῖ καί για τόν Θεό καί τήν Ἐκκλησία μας. Τούς δίνει συχνά καί δωράκια καί ἔχει γίνει ἀληθινός φίλος τους. Εἶναι τά παιδιά ἡλικίας ἀπό 10 ἕως 18 ἐτῶν καί διαφόρων ἀποχρώσεων τά πρόσωπά τους.  Ἐτελέσαμε τόν Ἑσπερινό, διότι αὔριο εἶναι ἡ μεγάλη ἑορτή τῶν Πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων. Κατόπιν ἤλθαμε σπίτι του, τό ὁποῖον εἶναι διαμέρισμα μιᾶς πολυκατοικίας τῆς παπικῆς γειτόνικῆς ἐνορίας καί πληρώνει τόν μῆνα ἐνοίκιο 750 εὐρώ. Κι αὐτή ἡ τιμή εἶναι ἡ πλέον χαμηλή γιά τό ἐπίπεδο ζωῆς τῶν ἀνθρώπων στήν κωμόπολι Irun, πού ἀπέχει 20 χιλ. ἀπό τόν Ἅγιο Σεβαστιανό καί 100 μέτρα ἀπό τά σύνορα μέ τήν γειτόνική Γαλλία.

Ἐγνώρισα τήν οἰκογένειά του, τήν παπαδιά του Σιμώνα καί τά τρία παιδιά τους, τόν Δαμιανό 14 ἐτῶν, τόν Θεόφιλο 6 ἐτῶν καί τήν Σοφία 3 ἐτῶν. Μοῦ προσέφεραν φαγητό ἀλλά ἀρνήθηκα διότι δέν πεινοῦσα. Ἐφάγαμε φροῦτα. Συνωμιλήσαμε πολλά καί διέκρινα τήν ἀγάπη μέχρι ἔρωτος πού ἔχει ὁ π. Μαριανός για τήν Ἑλλάδα μας. Ἐνῶ ἐγώ ἀγαπῶ ἐν ἀντιθέσει τήν Χώρα του. Ἐπίσης διεπίστωσα τόν πλοῦτο τῶν γνώσεων τοῦ π. Μαριανοῦ για κάθε θέμα πού ἠθέλαμε νά συζητήσουμε. Ἡ παπαδιά του μοῦ εἶπε ὅτι διαβάζει πολλές ὥρες τήν ἡμέρα καί για πολλά θέματα.

Κατόπιν μέ παρέλαβε καί χωρίς νά ξέρω, οὔτε καί ἐρώτησα ποῦ μέ πάει, σταματήσαμε ἔξω ἀπό ἕνα τεράστιο ἑπταόροφο κτίριο. Εἶναι τά σχολεῖα τῆς παπικῆς ἐκκλησίας, σεμινάρια, θεολογική σχολή, οἰκοτροφεῖα παιδιῶν καί δασκάλων. Οἱ σπουδαστές εἶναι ἀνύπαρκτοι πλέον, ἀλλά τά δωμάτια ἑκατόντάδες, ἀφοῦ τό νούμερο τοῦ δικοῦ μου δωματίου στόν 4^ον ὄροφο ἦταν 406. Μᾶς περίμενε ὁ μοναχός (λαϊκός ἡλικιωμένος) τό ὄνομα Γκιγκέρμων. Μέ χαιρέτισε καί μοῦ ἐφίλησε τό χέρι!  Μᾶς ἐπῆγε στό δωμάτιό μου μέ πολλή εὐγένεια καί μᾶς εἶπε ὅτι μᾶς ἀγαπᾶ καί θέλει πάντοτε νά μᾶς βοηθεῖ διότι εἴμεθα ἀδέλφια του. Μοῦ ἔδωσε ἕνα κλειδί μέ τό ὁποῖο ἠμπορῶ νά ἀνοίγω, μοῦ εἶπε 6 πόρτες, εἰσόδου, ἐξόδου κλπ. Καί εἶναι ἀλήθεια ὅτι μέ ἕνα κλειδί ἄνοιγα τόσες πόρτες. Αὐτός μᾶς εἶπε ὅτι μέ ἕνα κλειδί ἀνοίγει ὅλες τίς πόρτες τοῦ πολυορόφου αὐτοῦ κτιρίου! Τί παράδοξα πράγματα εἶχα ἀκόμη νά ἀκούσω! Σέ διπλανές πόρτες εἶναι γραμμένα σέ μικρές ἐξωτερικές πινακίδες καί τά ὀνόματα τοῦ δευτέρου ρουμάνου ἐπισκόπου κ.κ. Θεοφίλου καί ἄλλων ἱερέων πού θά ἔλθουν αὔριο βράδυ για τήν ὁμιλία μου στήν ἐκκλησία τοῦ ἁγίου Σεβαστιανοῦ. Ξεκουράσθηκα μετά τίς 12,30 τήν νύκτα διότι οἱ ντόπιοι κάτοικοι τῆς πόλεως, πού λέγονται Βάσκοι, θά ἔχουν αὔριο ἐθνική ἑορτή. Κατά τά μέσα τοῦ 16^ου αἰῶνος εἰσέδυσαν στήν χώρα τους ἀπό τά πυρηναῖα ὄρη γαλλικός στρατός, ἀλλά ἀπωθήθηκε ἀπό τούς Βάσκους μέ μεγάλες ἀπώλειες ἀπό τήν πλευρά τῶν Γάλλων. Ἔκτοτε, ἑορτάζουν αὐτό τό γεγονός τῆς νίκης τους σάν ἐθνική τους ἑορτή. Προετοιμάζονται πρίν ἀπό δύο ἑβδομάδες μέ παρελάσεις ἐντός τῆς πόλεως Ἅγιος Σεβαστιανός, ὅπου κατοικεῖ τό μεγαλύτερο κομμάτι αὐτοῦ τοῦ λαοῦ. Ἔχουν δική τους σημαία. Διατηροῦν τήν γλώσσα τους, ἡ ὁποία δέν ἔχει καμμία συγγένεια μέ τήν ἰσπανική γλῶσσα. Ἡ ἐθνική τους ἑορτή ἐπιτελεῖται τήν 30^ην Ἰουνίου. Ἀπό τήν προηγούμενη ἡμέρα ἔριχναν παντοῦ ντουφεκιές. Συνέχισαν μέχρι τήν 12.30 νυκτερινήν καί μέ ἄλλες ἐκρηκτικές συσκευές κροτίδες καί πυροτεχνήματα πού ἔσκαζαν στόν ἔλαμπαν μέσα στόν νυκτερινό οὐρανό. Θά ἐνόμιζε κανείς ὅτι ἄρχισε  νά γίνεται πόλεμος. Τήν ἡμέρα τῆς ἐθνικῆς τους ἑορτῆς πηγαίνουν ἀπό τίς ἕξι τό πρωΐ στόν καθεδρικό ναό νά εὐλογήσει ὁ τοπικός καθολικός ἐπίσκοπος τήν ἑορτή τους. Κατόπιν  τίς πρωϊνές ὧρες κλείνουν παντοῦ οἱ δρόμοι ἀπό τήν δική τους Ἀστυνομία. Καί μέχρι τό μεσημέρι κάνουν δύο ἐπίσημες παρελάσεις για νά ἠμποροῦν νά τίς ἰδοῦν καί χειροκροτήσουν ὅσον εἶναι δυνατόν περισσότεροι συμπατριῶτες τους. Φοροῦν ἄσπρο παντελόνι καί ὑποκάμισο, ἀπέξω μαῦρο σακκάκι, κόκκινο κασκόλ στόν λαιμό καί κόκκινο σκοῦφο καί μέ ἕνα ὅπλο στήν πλάτη. Κατά τακτά διαστήματα μεσολαβοῦν τυμπανοκρούστες φιλαρμονικές καί τρουμπέτες ἤ φλογέρες. Τραγουδοῦν τά δικά τους ἐμβατήρια καί εἶναι παρατεταγμένοι κατά ἑξάδες, ἀδιακρίτως ἡλικίας. Λαμβάνουν μέρος χιλιάδες ἄνθρωποι, κυρίως οἱ νέοι καί οἱ νέες πού ἀνήκουν σέ δικά τους τάγματα καί παρελαύνουν κι αὐτές. Ἀκόμη καί ἡλικιωμένοι ἀσπρομάλληδες καί «καλόγεροι» καθολικοί, πού ζοῦν μέ λαϊκοί ἐνδυμασία ἦσαν παρόντες κι αὐτοί στήν παρέλασι. Πρίν ἀπό κάθε τάγμα πού ἔχει περί τά 100 ἄτομα προηγοῦνται μία κοπέλλα σημαιοφόρος καί δύο ἄνδρες σάν παραστάτες. Τό ἀπόγευμα ἔκαναν ἄλλες δύο ἐπίσημες ἐμφανίσεις στόύς ἴδιους χώρους, πέριξ τῆς παπικῆς ἐκκλησίας τους. Τότε στις 7 τό βράδυ τούς εἶδα καί ἐγώ καί ἐπῆρα ἀρκετές φωτογραφίες για ἀνάμνησι. Ὅλη τήν ἡμέρα ἐπιδίδονται σέ φαγοπότια καί ποτά. Πετοῦν τά μπουκάλια στόύς δρόμους, θορυβοῦν, τραγουδοῦν, γελοῦν πολύ, τρώγουν καί πίνουν.  Καί γυρίζουν ἐδῶ κι ἐκεῖ μεθυσμένοι. Τό πανηγύρι τους τελειώνει περί τήν 12^ην νυκτερινήν. Καί εἶναι ὅλοι τους κατάκοποι καί «καραβοτσακισμένοι», ἀπό τά ποτά καί τήν ὁλοήμερη διασκέδασί τους!

Στις 7 τό πρωΐ τῆς 22ας   Ἰουνίου, ἡμέρα Σάββατο, ἐπέρασε ὁ π. Μαριανός μέ τήν οἰκογένειά του καί ἐπήγαμε στήν ἐκκλησία του, περί τά 20 χιλ. μακριά. Τελέσαμε τόν ὄρθρο καί τήν Θεία Λειτουργία. Οἱ χριστιανοί, λόγῳ τῆς ἡμέρας εἰργάζοντο καί ἦλθαν μόνον 15. Στό τέλος ἔγινε καί τό Τρισάγιο ὑπέρ τῶν νεκρῶν. Εἶχαν φέρει καί ἕτοιμα φαγητά. Ἐφάγαμε ψάρι, σαλάτα καί μαμαλίνγκα μέ τυρί καί γλυκά καί ντόπιο κρασί. Ἐφύγαμε για ξεκούρασι.

Τό ἀπόγευμα στις 5.30 μέ τόν π. Μαριανό καί πάλι στήν ἐκκλησούλα για τόν Ἑσπερινό τῆς Κυριακῆς καί ἐν συνεχείᾳ ἡ ὁμιλία μου. Μετά τήν ὁμιλία ἐπηκολούθησαν ἐρωτήσεις σχετικά μέ τήν πνευματική ζωή τά πάθη, τούς λογισμούς καί για τήν σωτηρία μας. Κατόπιν ἐφάγαμε περί τά 10 ἄτομα δίπλα στήν ἐκκλησία καί ἐπέστρεψα στό οἰκοτροφεῖο τῶν Καθολικῶν για ξεκούρασι.

Κυριακή 30^η Ἰουνίου. Ἐπήγαμε στήν ἐκκλησία ἀπί τίς 7,45 τό πρωΐ. Ἐβοήθησα στά ψαλτικά μόνο για τόν ὄρθρο. Κατόπιν στάθηκα στό Ἱερό Βῆμα. Τελείωσε ἡ Θεία Λειτουργία. Ἀνεκοίνωσε ὁ π. Μαριανός τήν ἄφιξί μου καί ὅτι μετά ἀπό ἕνα καφέ πού θά πάρουν οἱ πάντες, θά ἔμβουν καί πάλι στήν ἐκκλησία νά ἰδοῦν βιντεοταινίες ἀπό Ἀφρική. Ἔμειναν τό ἕνα τρίτο. Οἱ ἄλλοι ἔφυγαν διότι ἦλθαν καί ἀπό μεγάλες ἀποστάσεις καί ἡ ὥρα εἶχε φθάσει 12 τό μεσημέρι. Εἶδαν τίς βαπτίσεις, γάμους καί μετά τήν θεία Κοινωνία τῶν νεοφωτίστων κογκολλέζων καί ἐχάρησαν πολύ. Ἐπίσης εἶδαν καί τήν ἵδρυσι τοῦ ἱεραποστόλικοῦ Κέντρου τῆς Οὐβίρας ἐπί μισή ὥρα. Κατόπιν ἔφυγαν, ἀφοῦ ἐζήτησαν καί ἐβγάλαμε μαζί μία φωτογραφία, ἐκτός τοῦ ναοῦ. Ἐφάγαμε καί πάλι ψαράκι, σαλατικά καί ἐφύγαμε. Στό οἰκοτροφεῖο ἔφθασα περίπου στις 5 τό ἀπόγευμα. Ὁ π. Μαριανός ἔφυγε ἐνωρίτερα νά ὑποδεχθῆ τόν δεύτερο ἐπίσκοπο, κ.κ. Θεόφιλο, πού ἤδη εἴχε φθάσει στήν πόλι ἀπό ἄλλη ἐνορία, ὅπου λειτούργησε τό πρωΐ. Μετά ἀπό δύο ὧρες ψευτοξεκούρασι ἦλθε ὁ π. Μαριανός καί μᾶς παρέλαβε καί ὅλοι μαζί ἐπήγαμε στό σπίτι του. Εἴμασταν ὁ ἐπίσκοπος κ. Θεόφιλος, ὁ ὁδηγός του δόκιμος μοναχός Γεώργιος Γκροτάν, ὁ ὑποδιάκονος Μᾶρκος, ἡ ἀφεντιά μου καί ὁ νοικοκύρης μας π. Μαριανός μέ τήν εὐλαβέστατη καί ἁπλοϊκή παπαδιά του τήν Σιμώνα καί τά τρία παιδιά τους. Ἐφάγαμε ποικιλία φαγητῶν. Εἶχαν καί τρία εἴδη μέ διαφορετικά χρώματα ἀπό χαβιάρι. Τό ἕνα ἦταν κίτρινο, τό ἄλλο μαῦρο καί τό ἄλλο ἄσπρο. Στις 11, 30 ἤλθαμε μέ τόν ἐπίσκοπο καί τόν ὁδηγό του στά μεγάλα κτίρια τῶν Καθολικῶν γιά ξεκούρασι. Τί πελώρια εἶναι τά κτίριά τους! Αὐτό σημαίνει ὅτι παλαιότερα θά ἦταν γεμάτα ἀπό σπουδαστές καί ὑποψηφίους ἱερεῖς τους καί τώρα εἶναι ἄδεια. Καί ὅτι ἀκόμη θάεἶχαν πιο δυνατή πίστι. Διαβιοῦν ἐδῶ περί τούς 13 ἡλικιωμένους λαϊκούς μοναχούς, πού στήν ζωή τους ἐργάσθηκαν σάν καθηγητές στά γειτόνικά σχολεῖα τους. Ἤδη μοῦ εἶπε ὁ ἐπίσκοπος ὅτι σκέπτόνται νά φέρουν στήν Εὐρώπη μαύρους ἱερεῖς ἀπό χῶρες τῆς Ἀφρικῆς, για νά καλύψουν τά τεράστια ἐφημεριακά τους κενά, πού ἔχουν. Σέ χιλιάδες πλέον χωριά τους, ὅπου εἶδα κι ἐγώ τίς παλαιές ἐκκλησίες τους σέ σχῆμα σταυροῦ μέ χαμηλό τροῦλλο, καί διπλανό καμπαναριό, δέν κτυποῦν πλέον καμπάνες. Δέν ὑπάρχουν ἱερεῖς. Ὑπάρχουν μόνο ὀλίγες μοναχές τους πού παίρνουν ἀπό τά ντουλάπια τους, ὅπου φυλάσσεται ἡ ὤστια καί τήν δίνουν στό στόμα τῶν ἐλαχίστων γερόντων ἐκκλησιαζομένων χριστιανῶν τους. Οἱ ἴδιες μεταφέρουν τήν ὤστια καί στά σπίτια για τούς ἀσθενεῖς καί ἡλικιωμένους!

Δευτέρα πρωΐ, 1^η Ἰουλίου καί καλόν μῆνα. Δυστυχῶς δέν θά πᾶμε στήν ἐκκλησία νά τιμήσουμε, ἔστω καί μέ ὄρθρο τούς σήμερον ἑορταζομένους Ἀναργύρους Κοσμᾶν καί Δαμιανόν. Τό πρόγραμμα ἐπιτάσσει νά ἔλθη στις 10 τό πρωΐ ὁ π. Μαριανός νά μᾶς παραλάβει καί νά μᾶς μεταφέρει στό σπίτι του. Θά ἔλθουν πρωϊνές ὧρες καί ἄλλοι ἱερεῖς ἀπό τά περίχωρα μέ τόν πρωτοπρεσβύτερο π. Ἀνδρέα για μία σύναξι ἐπ᾿ εὐκαίρία ἀφίξεως ἐδῶ καί ἑνός ψευτο-ἁγιορείτου μοναχοῦ. Ἔτσι ἐκεῖνοι τό συνεδύασαν. Θά πάρουμε τό πρωΐνό μας καί σέ μία αἴθουσα θά γίνη ἡ σύναξις. Κι ἐγώ θά κάνω τήν ὑπακοή μου, ὅποια κι ἄν εἶναι αὐτή. Μετά τήν σύναξι στήν ὁποία ἀναπτύχθηκαν  ποιμαντικά, λειτουργικά καί παιδαγωγικά  θέματα, ἐπηκολούθησε τραπέζι φαγητοῦ. Ὁ ἐπίσκοπος στις 5 τό ἀπόγευμα ἀνεχώρησε ὁδικῶς πρός νότόν στήν πόλι Μπούργκος, μακριά 250 χιλ. ὅπουκαί θά ξεκουρασθοῦν καί αὔριο τό πρωΐ θά συνεχίσουν τό ταξίδι τους μέ ὁδηγό τόν Δόκιμο Γεώργιο για τό μοναστηράκι τους, ἔξω ἀπό τήν Μαδρίτη.

Ποιός εἶναι ὁ θεοφ. Ἐπίσκοπος Θεόφιλος Ἰμπερίας

Γεννήθηκε τό 1971 στήν κοινότητα Desest, πλησίον τῆς πόλεως Μαραμοῦρες τῆς βορειοδυτικῆς Ρουμανίας. Ἐτελείωσε τό δημοτικό σχολεῖο τοῦ χωριοῦ του, κατόπιν τόν Λύκειο μέ κατεύθυνσι τήν στρατιωτική βιομηχανία, ὕστερα τήν ἐκκλησιαστική καί θεολογική σχολή τῆς πόλεως Κλούζ Ναπόκα. Τό θέμα για τήν παραλαβή τοῦ πτυχίου τῆς σχολῆς ἦτο: «Ἡ οἰκογένεια καί ὁ μοναχισμός στήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας». Τό 1991 εἰσῆλθε στήν ἱερά μονή Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Νικούλα, ὅπου, μετά ἀπό ἕνα χρόνο, ἐκάρη μοναχός κι ἔλαβε τό ὄνομα Θεόφιλος ἀπό Πέτρος. Στήν ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου χειροτόνήθηκε ἱεροδιάκονος καί μετά ἀπό 4 μῆνες ἱερομόναχος. Ἀσκήθηκε στόν μοναχισμό μέχρι τό 1995 καί κατόπιν ἐπί τρία χρόνια ὑπῆρξε ὁ Πνευματικός καί λειτουργός τῶν μοναζουσῶν τῆς μονῆς Σάλβα, πού τιμᾶται στήν Ζωοδόχο Πηγή καί εὑρίσκεται στόν νομό Μπίστριτσα Νασάουντ. Ἀπό τό 1998 μέχρι τό 2002 διωρίσθηκε πρόεδρος τοῦ μοναχικοῦ δικαστηρίου τοῦ νομοῦ Κλούζ καί μετά μέχρι τό 2008 ἀνέλαβε καθήκοντα ἐξάρχου ὅλων τῶν μοναχῶν τῆς ἐπαρχίας του. Ἀπό τό 2008 μέχρι τό 2018 ἐργάσθηκε ὡς ἐκκλησιάρχης τοῦ μητροπολιτικοῦ ναοῦ Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τῆς πόλεως Κλούζ. Καί τόν Ἀπρίλιο τοῦ 2018 ἐξελέγη ἀπό τήν σύνοδο τοῦ Πατριαρχείου Ρουμανίας βοηθός ἐπίσκοπος τοῦ ἐπισκόπου Ἰσπανίας καί Πορτογαλίας θεοφ. κ. Τιμοθέου.   Κατ᾿ ἐντολήν τοῦ προϊσταμένου του Ἐπισκόπου ἔχει τήν ἰδιαίτερη ποιμαντική φροντίδα τῶν ὀκτώ ἐνοριῶν τῆς Πορτογαλίας, των δύο ἐνοριῶν στις Κανάριες Νήσους, τήν μία ἐνορία τῆς νήσου Μαγιόρκα, πλησίον τῆς παραλιακῆς πόλεως Βαλέντσια καί μία ἐνορία τῆς νήσου Ἰμπίσα, πού εὑρίσκεται ἀπέναντι ἀπό τήν πόλι Βαρκελώνα τῆς βορειοανατολικῆς Ἰσπανίας. Ταυτόχρονα περιτρέχει τίς ἐνορίες τῆς βορείου Ἰσπανίας ἀσχολούμενος κυρίως μέ τίς ἀκολουθίες καί τήν ἐξομολόγησι τῶν Πιστῶν. Κατοικεῖ μαζί μέ τόν ἐπίσκοπο κ. Τιμόθεο, τούς δύο ἱερομονάχους π. Μακάριο καί π. Σιλουανό, τόν διάκονο Σπυρίδωνα, τόν δόκιμο Γεώργιο καί τίς δύο μοναχές Σεραφείμα καί Μελανία στήν μονή Γεννήσεως τοῦ Χριστόῦ πού ἀπέχει ἀπό τήν Μαδρίτη 85 χιλ. πλησίον τῆς πόλεως Τσενισέντος.

Τρίτη, 2^α Ἰουλίου καί ὁ Μαριανός μέ περιμένει ἔξω ἀπί τό κτίριο τῶν Καθολικῶν για νά πᾶμε σπίτι του, μακριά 15 χιλ. για πρωϊνό. Ἐν συνεχεία ἐπίσκεψι στά μουσεῖα καί ἀξιοθέατα τῆς πόλεως Ἅγιος Σεβαστιανός, ἡ ὁποία εἶναι ἡ πέμπτη στόν κόσμο ὡραιότερη πόλις, ὅπου ὁ ἴδιος μοῦ εἶπε.

Ἐμπήκαμε στήν πόλι καί ἐφθάσαμε στήν παραλία, ὅπου καταλήγει ἐκεῖ καί ἕνας κτισμένος στά πλάγια ποταμός. Ἐδῶ συμβαίνει τό φαινόμενο τῆς παλίρροιας καί τά νερά τῆς θαλάσσης μπαίνουν μέσα στό ποτάμι, ὁπότε ἡ στάθμη του ἀνεβαίνει τέσσερα μέτρα μέχρι τά χείλη του για ἕξι ὧρες. Κατόπιν ἐπιστρέφουν τά νερά στήν θάλασσα μόνο για ἕξι ὧρες καί πάλι τό ἴδιο φαινόμενο, τό ὁποῖον ἔχει σχέσι μοῦ εἶπαν μέ τίς ἀλλαγές κινήσεως τῆς σελήνης γύρω ἀπό τήν Γῆ μας. Ἐπειδή μπροστά μας ἁπλώνεται ὠκεανός, σέ ὧρες φουρτοῦνας ἀνεβαίνουν τά νερά πάνω ἀπό τό τεῖχος τῆς παραλίας καί μπαίνουν μέσα στήν πόλι. Ἔτσι οἱ κάτοικοι καί οἱ καταστηματάρχες λαμβάνουν δραστικά μέτρα νά μή μπαίνουν τά νερά στά μαγαζιά καί τά σπίτια τους, χωρίς βέβαια νά τό κατορθώνουν. Περπατήσαμε στήν παραλία μέχρι τήν δυτική της πλευρά ὅπου εἶναι τό λιμάνι τῆς πόλεως καί ἀντικρύσαμε στό μέσον του τό μικρό νησάκι, πού λέγεται «Ἡ ἁγία Κλάρα». Ἔχω ἀκούσει στήν Ἀλβανία αὐτό τό ὄνομα, ἀλλά δέν γνωρίζω κάτι γι᾿ αὐτήν τήν ἁγία. Κατόπιν ἐπισκεφθήκαμε δύο μεγάλες παπικές ἐκκλησίες, γοτθικοῦ ρυθμοῦ, πού ἐντυπωσιάζουν για τό ὕψος καί τήν μεγαλοπρέπειά τους. Καί σκέπτομαι ὅτι ἐκτίζοντο παλαιά τέτοιες περικαλέστατες ἐκκλησίες εἴτε διότι ἐπήγαιναν πολλοί πιστόί στις ἐκκλησίες τους,  διότι εἶχαν δυνατή πίστι εἴτε εἶχαν ἄφθονα χρήματα καί μέ τήν κατασκευή αὐτῶν τῶν καθιδρυμάτων προκαλοῦσαν τόν θαυμασμό μέ τά ἔργα τους αὐτά ἤ διά νά τόνίζουν τήν ὑπεροχή τους ἀπέναντι, ἄς ποῦμε, στήν Ἀνατολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ ὁποίας συνδιάζει τήν μεγαλοπρέπεια μέ τήν ταπείνωσι, τήν δομικότητα μέ τήν πνευματικότητα τῶν χριστιανῶν της. Μετά σέ ἀπόστασι 30 χιλ. πρός ἄλλη κατεύθυνσι ἐπισκεφθήκαμε τό λεγόμενο μουσεῖο τῶν ἐπιστημῶν. Ἡ εἴσοδος εἶναι μέ εἰσιτήριο 5 εὐρώ. Ἐδῶ εἴδαμε ἐξαιρετικά ἐργαλεῖα καί συσκευές, πού ἀποτελοῦν ἐφευρέσεις διαφόρων ἐφευρετῶν διά μέσου τῶν αἰώνων. Εἴδαμε πῶς λειτουργεῖ μέ μπιστόνια μία μηχανή (μοτέρ) αὐτοκινήτου, εἴδαμε χημικές καί γεωμετρικές συσκευές, τήν ἐγκεφαλική ἱκανότητα τοῦ ἀνθρώπου, τήν ἀναλογία τῶν ὑλικῶν τοῦ σώματός του. Εἴδαμε κι ἀπό τό ζωϊκό βασίλειο διάφορα ψάρια σέ ὑδρεῖα, φίδια, ὅπως βόες καί πύθωνες, κροκοδείλους καί ἄλλα ζῶα. Πῶς ἀνεκαλύφθηκε τό τηλέφωνο στίς πρῶτες δοκιμές μέ τά λεγόμενα ἠχητικά κύματα καί ἄλλα πολλά ἐργαλεῖα, τά ὁποῖα πραγματικά ἀποτελοῦν πεδίον μορφωτικόν για τήν σχολική κυρίως νεολαία.

Τό ἀπόγευμα στις 5 ἐφθάσαμε στό σπίτι τοῦ π. Μαριανοῦ. Ἡ εὐγενική καί ἁπλοϊκή παπαδιά του, κ. Σιμώνα εἶχε μαγειρέψει ψάρι στόν φοῦρνο μέ κόκκινη ἰσπανική σοῦπα κλπ. Μέ ἄφησε κατόπιν στό οἰκοτροφεῖο τῶν Καθολικῶν για ξεκούρασι. Τήν ἄλλη ἡμέρα καί πάλι στις 9 τό πρωΐ για ἕνα καλό πρωϊνό καί στήν συνέχεια, μοῦ εἶπε ὁ π, Μαριανός, θά πᾶμε στις ἐγκαταστάσεις τοῦ Ἰγνατίου Λοϋόλα, πού ἦταν μοναχός καί ἀρχηγός τοῦ τάγματος τῶν Ἰησουϊτῶν.

Μετά τό πρωϊνό, ἐφύγαμε μέ τόν π. Μαριανό καί τόν μικρό γυιό του Θεόφιλο μέρ κατεύθυνσι πρός τά δυτικά τῆς πόλεως Ἅγιος Σεβαστιανός. Σέ ἀπόστασι 60 χιλ. μέσα σέ μία καταπράσινη κοιλάδα, πού περιβάλλεται κυκλικά ἀπό ὀρεινούς ὄγκους, εἶναι ἡ κωμόπολις Azpeitia, καί στήν ἄκρη σέ μία εὐρύχωρη πεδιάδα εἶναι τό μοναστήρι καί δίπλα ἡ κατοικία τοῦ Ἰγνατίου Λοϋόλα. Κατ᾿ ἀρχήν μέ ἐντυπωσίασε ὁ τροῦλλος τοῦ κεντρικοῦ ναοῦ, ὄχι μόνον για τό ὕψος του, ἀλλά καί για τήν κατασκευή του καί τόν κατάμεστόν ἀπό ἀνάγλυφα ἀγαλματίδια καί ἄλλες ἐξαίσιες γλυπτές παραστάσεις. Μεγαλύτερος ἦτο ὁ θαυμασμός μου στό ἐσωτερικό τοῦ ναοῦ. Ὁκτώ πολύγωνες πέτρινες ὑπερμεγέθεις κολόνες στηρίζουν τόν τεράστιο τροῦλλο μέ καμάρες στήν ἀπόληξί τους πρός τά ἐπάνω. Ὑπάρχουν τρία θυσιαστήρια μέ ξύλινες ἀνάγλυφες παραστάσεις, ὄπισθεν αὐτῶν καί καθ᾿ ὕψος. Ἡ μία παρουσιάζει τόν Χριστό ὡς ποιμένα, ἡ ἄλλη τήν Θεοτόκο σάν μία ὡραία Κόρη μέ τό, Χριστό μωρό στά χέρια της καί ἡ ἄλλη πρός τά ἀνατολικά τήν Σταύρωσι τοῦ Χριστόῦ. Ἔξω καί ἄνωθεν τῆς εἰσόδου εἶναι γραμμένη ἡ ἐπιγραφή στά ἰσπανικά «ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ». Ὁ ναός ἑκατέρωθεν περιβάλλεται ἀπό τά ὑψηλά κτίρια τῆς μονῆς, ὅπου στήν ἐποχή τῆς δόξης των κατοικοῦσαν οἱ πολυάριθμοι μοναχοί, τοῦ τάγματος πού λέγεται μέχρι σήμερα τάγμα τῶν Ἰησουϊτῶν.

Πλησίον τοῦ ναοῦ καί τοῦ ὀγκώδους μοναστηριακοῦ συγκροτήματος ὑπάρχει μέχρι σήμερα ἡ τετραόροφη ἐπιβλητική κατοικία τοῦ μοναχοῦ Ἰγνατίου. Θά ἔπρεπε νά πληρώσουμε εἰσιτήριο, ἀλλά ἡ ὑπάλληλος μᾶς ἐπέτρεψε νά εἰσέλθουμε δωρεάν, ὅταν ἄκουσε πού τῆς εἴπαμε ὅτι εἴμεθα μέ τόν π. Μαριανό ὀρθόδοξοι ἱερεῖς. Στόν πρῶτο ὄροφο ὁ Ἰγνάτιος, φιλοξενοῦσε τούς δούλους καί τούς στρατιῶτες του. Στόν δεύτερο ὄροφο ὑπῆρχε τό μαγειρεῖο, ἡ τραπεζαρία καί ἄλλοι βοηθητικοί χῶροι. Ἤδη μέχρι τώρα ἀπό ἀρχές τοῦ 16^ου αἰῶνος διασώζονται τά ἐναπομείναντα μαγειρικά σκεύη, ὅπως καζάνια, σιδηροστιά, κουτάλες, μερικά πήλινα βαθειά πιάτα καί νουλάπια. Στόν τρίτο ὄροφο δέν ἐπιτρεπόταν νά ἀνεβαίνει κανείς παρά μόνον ὁ ἄρχοντας Ἰγνάτιος, ὅπου ἔμενε ἐκεῖ μέ τούς γονεῖς του καί τά ἀδέλφια του, δεδομένου ὅτι καταγόταν ἀπό πολυμελῆ οἰκογένεια. Σ᾿ ἕνα δωμάτιο ὑπάρχει ἐνδεικτική πινακίδα πού γράφει ὅτι ἐκεῖ γεννήθηκε ὁ Ἰγνάτιος. Ἐδῶ εἴδαμε τό προσωπικό τους παρεκκλήσιο, ὅπου κάποιος ἱερεύς τελοῦσε τίς ἀκολουθίες τους. Σέ μία γυάλινη μεγάλη θήκη εἴδαμε καί ἕνα φαιλόνιο, ἱερατικό ἄμφιο, ἐκείνης τῆς ἐποχῆς. Ἐπίσης εἴδαμε σέ κυκλικούς πίνακες τήν ζωή του, τούς πολέμους του, τίς περιπέτειές του, τά ταξίδια του καί τόν τραυματισμό του καί πῶς ἐν συνεχεία, μετά τήν ἡγεμονική ζωή πού ἔκαμε ἀφιερώθηκε στόν Θεό. Ἐδῶ εἴδαμε κι ἕνα μεγάλο σαλόνι, ὅπου ὑποδεχόταν τούς πολύ μεγάλους ἐπισκέπτες του. Στόν ἐπάνω καί τελευταῖο ὄροφο, ὅπου τώρα ἔχει μετατραπῆ σέ μουσεῖο εἴδαμε σπουδαίους πίνακες καί παραστάσεις τοῦ ἰδίου καί τῆς ζωῆς του σέ πολύχρωμα τζάμια πού λέγοντα στά γαλλικά Vindro. Εἴδαμε τά προσωπικά του ἀντικείμενα, ὅπως το σπαθί του, πού τό χρησιμοποιοῦσε πρίν ἀφιερωθῆ στόν μοναχικό βίο, τήν καλογερική του ράβδο μέ τό κολοκυθένιο παγούρι του καί ἄλλα. Ἀγόρασα καί δύο βιβλία στά γαλλικά καί ἀγγλικά για ὅσους ἐνδιαφέρονται νά γνωρίσουν αὐτήν τήν προσωπικότητα καί προσφορά τοῦ μοναχοῦ Ἰγνατίου Λοϋόλα. Ἀλλά ποιός ἦτο αὐτός ὁ μοναχός;

Γεννήθηκε τό 1491 στήν κωμόπολι αὐτή πού ἀναφέραμε παραπάνω. Καταγόταν ἀπό ἀρχοντική οἰκογένεια καί ἀπό τήν φυλή τῶν Βάσκων. Στήν γλῶσσα τῶν Βάσκων ὠνομαζόταν Ἴνιγκεν. Ἦτο τό 13^ο καί τελευταῖο  παιδί τῶν γονέων του. Ἀπό τήν νεαρά του ἡλικία, διέπρεψε στόύς πολέμους κατά τῶν Γάλλων, γι᾿ αὐτό καί διατηροῦσε προσωπικό του στρατό καί δούλους διότι ἦτο πολύ πλούσιος. Στήν ἡλικία τῶν 30 ἐτῶν τραυματίσθηκε σοβαρά καί μεταφέρθηκε στόύς ὤμους τεσσάρων στρατιωτῶν ἀπό τό πεδίο τῆς μάχης στό σπίτι αὐτό πού γεννήθηκε. Οἱ στρατιῶτες του περπατοῦσαν δύο ἑβδομάδες, ὅπως ἄκουσα σήμερα, για νά τόν μεταφέρουν. Στήν πολύμηνη διαμονή του στό σπίτι του δέχθηκε κάποια πληροφορία ἀπό τόν Χριστό, σέ ὧρες τῆς προσευχῆς του, για κάποια ἀνώτερη ζωή καί ἀφιέρωσι. Ἀπό τότε ἀπεφάσισε νά ἀφιερωθῆ στόν Χριστό. Ἦτο ἀνύπανδρος μέχρι τότε. Ἐπώλησε τήν περιουσία πού τοῦ ἀνῆκε, ἐφόρεσε πτωχικά ἐνδύματα καί ἐπῆγε για ἱεραπόστολος στις Ἰνδίες. Ἐκεῖ ἐκήρυττε τόν Χριστό. Ζοῦσε μέ τήν ζητιανιά καί εἶδα πίνακες ὅπου τόν παρουσιάζουν νά κηρύττει ἀνεβασμένος καί ἐπάνω σέ δένδρα. Μετά ἐπέστρεψε καί πάλι στήν πατρίδα του, ὅπου ἀσχολήθηκε μέ τήν προσευχή. Κατόπιν ἐπῆγε για προσκύνημα στόύς Ἁγίους Τόπους, ὅπου ἔμεινε περίπου ἑνάμισυ χρόνο. Ἐπέστρεψε καί πάλι καί ἀσχολήθηκε μέ τήν σύνταξι μοναχικοῦ Κανονισμοῦ. Τόν ἀκολούθησαν πολλοί νέοι. Λέγεται ὅτι οἱ μαθητές του ἔφθασαν στόν ἀριθμό τῶν χιλίων μοναχῶν. Χειροτόνήθηκε ἱερεύς ἀπό τόν πάπα Παῦλο τόν Γ΄ καί συνέχισε τήν ἱεραποστόλική του ζωή. Ἀπέθανε καί ἐτάφη στήν Ρώμη τό 1556, στήν ἡλικία τῶν 65 ἐτῶν. Ἤδη ἔχει ἀναγνωρισθῆ ἅγιος ἀπό τήν παπική ἐκκλησία. Σήμερα, μοῦ εἶπε ὁ π. Μαριανός, ὑπάρχουν σέ ὁλόκληρο τόν κόσμο 5000 Ἰησουΐτες μοναχοί. Κυκλοφοροῦν παντοῦ μέ λαϊκή ἐνδυμασία. Μένουν ἄγνωστόι στόν κόσμο καί κατέχουν ὑψηλότατες πολιτικές, στρατιωτικές καί ἐκπαιδευτικές θέσεις σέ ὅλη τήν ὑφήλιο. Ἔχουν μεταξύ τους ἀπόλυτη ἑνότητα καί ἐπικοινωνία. Εἶναι οἱ ἄνθρωποι τῶν ἐπιστημῶν, τῶν κυβερνήσεων, τῶν στρατιωτικῶν θέσεων, τῶν διδασκαλικῶν ἑδρῶν στά πανεπιστήμια κλπ. Ἔχουν ἀφθονία χρημάτων καί ἠμποροῦν νά κάνουν ὁποιδήποτε ἔργο μέ ἀπόλυτη μυστικότητα καί ταχύτητα. Στό μοναστικό αὐτό κέντρο, πού ἐπισκεφθήκαμε καί εἶναι τό πρῶτο φυτώριο τῶν Ἰησουϊτῶν ἀνά τόν κόσμο, σπουδάζουν σήμερα ὄλίγοι σπουδαστές. Ἔχουν καλές σχέσεις μέ τόν ἑκάστότε πάπα τῆς καθολικῆς ἐκκλησίας, ἀλλά καμμία σχέσι μέ τά ἄλλα μοναχικά τάγματα, τά ὁποῖα ἔχουν δική τους ὀργάνωσι, τυπικόν καί κυβερνητική γραμμή.

Ἐφύγαμε πολύ ἐντυπωσιασμένοι μέ τά ὅσα εἴδαμε ἐδῶ σ᾿ αὐτό τό παλαιό κέντρο τοῦ μοναχισμοῦ τῶν Ἰησουϊτῶν μοναχῶν. Κατόπιν ἐπιστρέψαμε στήν πόλι τοῦ Ἁγίου Σεβαστιανοῦ, ἐφθάσαμε στήν πόλι Ἰρούν, πού ἔχει 60 χιλ. κατοίκους καί ἐδῶ κατοικεῖ ὁ π. Μαριανός καί στήν συνέχεια σέ λίγα λεπτά ἐμπήκαμε ἔτσι, ὅπως λέμε ἐμεῖς οἱ ἁγιορεῖτες για εὐλογία καί στήν Γαλλία. Μοῦ ἔκανε ἐντύπωσι ὅτι δέν ὑπάρχουν σύνορα, οὔτε γραφεῖα νά ἐλέγχουν αὐτοκίνητα, ἐμπορεύματα καί ἀνιθρώπους. Περάσαμε μία γέφυρα τοῦ ποταμοῦ Μπετατσίους κι ἀμέσως φθάσαμε στήν Γαλλία μέ τόν δικό της στρατό, τίς γαλλικές πινακίδες της καί τά σπίτια της πού εἶναι ὅλα βαμμένα ἄσπρα καί τά παράθυρα καί οἱ πόρτες ἤ κόκκινες ἤ πράσινες. Τό πράσινο, ἡ καθαριότης τῶν δρόμων  καί τό νοικοκυριό τους εἶναι ὑπεράνω πάσης περιγραφῆς. Μπήκαμε στήν κωμόπολι Bayo καί πάλι ἐπιστρέψαμε ἀφοῦ ἐπῆρα μερικές φωτογραφίες ἔτσι για εὐλογία. Μέ ἄφησε ὁ καλός π. Μαριανός, πού ἔχει ἰδιαίτερο ζῆλο για τήν πρόοδο στήν νοερά προσευχή, στό καθολικό οἰκοτροφεῖο μέ τήν ἑπόμενη συνάντησι τό βράδυ στίς 7 για ἀκολουθία στήν ἐκκλησία τους. Λίγω ξεκουράσθηκα καί ἤδη φεύγω, μετά ἀπ᾿ αὐτά τά γραψίματα, για τήν ἐξώπορτα τοῦ οἰκοτροφέιου τους γιά νά μέ πάρει ὁ Πατήρ.

Κάθε Τετάρτη, ὅπως μοῦ εἶπε ὁ π. Μαριανός, ἀπό 8 ἕως στις 10 τελοῦν τήν Λειτουργία τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Κι αὐτό γίνεται διότι ἀπό τό πρωΐ οἱ πάντες τρέχουν στις δουλειές τους. Ἔτσι τελοῦνται ἐδῶ τακτικά, ἐκτός τῆς Κυριακῆς, καί τό Σάββατο Θεία Λειτουργία. Παράλληλα γίνονται Λειτουργίες καί στις μεγάλες ἑορτές τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἔτσι, ἐδιαβάσαμε τήν αὐριανή ἀκολουθία, πρός τιμήν τοῦ ἁγίου Ἀνδρέου Κρήτης καί μπήκαμε στήν Θεία Λειτουργία. Εἶχαν ἔλθει περί τά 10 ἄτομα. Μετά ἐφάγαμε φαγητό φασόλια, τά ὁποῖα εἶχε ἑτοιμάσει ἀπό τό σπίτι ἡ παπαδιά Σιμώνα. Καί στις 11,15 ἐπέστρεψα στό καθολικό γηροκομεῖο καί οἰκοτροφεῖο.

Πεμπτη, 5^η Ἰουλίου. Ἦλθε στις 10 τό πρωΐ καί μέ παρέλαβε ὁ π. Μαριανός για τό σπίτι του. Ἦλθε ἀμέσως νά μᾶς χαιρετίσει καί ὁ φίλος μας καθολικός μοναχός μέ λαϊκή περιβολή, ὁ Γκιγκέρμων. Μέ ἀγκάλιασε θερμά καί μᾶς εἶπε:

«Εἴμασταν μαζί 1000 χρόνια. Ἔχουμε τόν Ἴδιο Χριστόν καί Σωτῆρα μας καί εἶμαι πολύ στενοχωρημένος πού εἴμεθα χωρισμένοι.

-Τοῦ εἶπα ὅτι μπορεῖ κάποτε νά ἑνωθοῦμε ἄν θέλει ὁ Θεός.

-Καί μοῦ εἶπε: Εἶναι τόσα δύσκολα τά πράγματα, πού οὔτε ὁ Θεός θά ἠμπορέσει νά μᾶς ἑνώσει.

Καί ἐννοοῦσε τόν δικό τους πάπα καί τό παπικό σύστημα ἐξ αἰτίας τοῦ ὁποίου, ὅπως κι αὐτοί πιστεύουν χωρισθήκαμε.

-Ὁ Θεός εἶναι φιλάνθρωπος καί παντοδύναμος καί ἠμπορεῖ μέ θαῦμα νά μᾶς ἑνώσει. Κι αὐτός πάλι μέ ἀγκάλιασε καί μοῦ εἶπε:

-Τό πότε θά γίνει ἡ ἕνωσίς μας δέν ξέρουμε. Ἐμεῖς ὅμως θά εἴμεθα ἀπό τώρα ἀδέλφια. Ἦλθε ὁ ὀρθόδοξος ἀδελφός μου μοναχός ἀπό τήν Ἀνατολή καί σήμερα συνάψαμε σύμφωνο ἀγάπης καί φιλίας. Καί, σέ προσκαλῶ νά ἔρχεσαι ἐδῶ καί τό κελλί σου, πού ἔμεινες θά εἶναι για πάντα δικό σου κα΄τό ὄνομά σου θά μείνει ἀπέξω στήν πινακίδα γραμμένο.

Μέ συνεκίνησε μέ τά λόγια του. Τοῦ εἶπα ὅτι ὁ Χριστός σταυρώθηκε για ὅλο τόν κόσμο καί γά τόν δικό σας πάπα καί για κάθε δικό μας πατριάρχη καί ἐπίσκοπο καί χριστιανό.   Καί πάλι ἀγκαλιασθήκαμε. Μπῆκα στό αὐτοκίνητο. Στεκόταν ἀπέξω καί περίμενε νά μᾶς χαιρετίσει για τελευταία φορά.

Μοῦ ἔλεγε στόν δρόμο ὁ π. Μαριανός ὅτι «εἶναι πολλοί συνειδητοί καθολικοί χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι πραγματικά κλαίγουν διότι εἴμεθα χωρισμένοι. Μᾶς θεωροῦν ἀδέλφια τους γι᾿ αὐτό καί μᾶς δίνουν τίς ἐκκλησίες τους νά λειτουργοῦμε. Μᾶς φιλοξενοῦν δωρεάν. Σέ μένα, ὅταν ἦλθα ἐδῶ, μοῦ ἔδιναν μισθό δικοῦ τους ἱερέως, δηλ. 900 εὐρώ τόν μῆνα μέχρις ὅτου ἀρχίσω νά μαζεύω τούς χριστιανούς μου καί νά κάνω τίς λειτουργίες μου σέ δικό τους ὑπόγειο ἐκκλησάκι πού μοῦ εἶχαν δώσει στήν ἀρχή. Καί τώρα στήν ἐκκλησία πού λειτουργῶ, δέν πληρώνω τίποτε ἐπί 10 καί πλέον χρόνια. Πολλοί ἔχουν καταλάβει τίς πλάνες τῆς ἐκκλησίας τους καί ὁμολογοῦν τά λάθη τῶν παπῶν τους, ἀλλά λέγουν δέν μποροῦν νά κάνουν τίποτε. Καί περιμένουν νά τούς φωτίσει ὁ Θεός καί νά γίνει τό θέλημά Του.

Ἐφθάσαμε στό σπίτι τοῦ καλοῦ μου φίλου π. Μαριανοῦ. Ἐφάγαμε καί συνωμιλήσαμε πολλά θέματα. Κατόπιν ὁ π. Μαριανός ἔβαλε μέ τό κινητό του τηλέφωνο ἀπέναντι τήν παπαδιά του Σιμώνα για νά μαγνητοφωνήσει τήν συνομιλία πού ἐζήτησε νά κάνουμε γιά διάφορα θέματα, ἐκκλησιαστικά καί πνευματικά. Ὁ π. Μαριανός εἶναι ἕνας πολύ ἄξιος ἄνθρωπος καί ζηλωτής κληρικός τῆς Ἐκκλησίας μας. Μοῦ ἔλεγε ταπεινά ὅτι δέν ἔχει θεία Χάρι καί ὅτι πρέπει νά ἀγωνισθῆ στήν προσευχή περισσότερο. Μοῦ ἔλεγε ὅτι ἠμπορεῖ νά κάνει μία τέλεια θεία Λειτουργία χωρίς τήν αἴσθησι τοῦ Θεοῦ, ἀλλά γι᾿ αὐτόν μία τέτοια Λειτουργία θά εἶναι ἕνα συνεχές μαρτύριο συνειδήσεως. Γι᾿ αὐτό καί μοῦ ἐζήτησε νά γίνει μαθητής μου. Τοῦ ἔδωσα μερικές συμβουλές πῶς νά προσεύχεται πρακτικά για νά ἔχει καί τά ἀνάλογα ἀποτελέσματα. Μοῦ ἔδωσε καί ὡραία δωράκια, ὅπως ἕνα ξύλινο σταυρό εὐλογίας, ἕνα ἐπιστήθιο ξύλινο σταυρό καί ἕνα ἑλληνκό ἱερό Εὐαγγέλιο, τό ὁποῖον θά μείνει στόν ἅγιο Πρόδρομο Κυνουρίας, στό νέο μας μοναστήρι, πού θά πᾶμε λίαν προσεχῶς.

Στις 1, 40 μέ τό λεωφορεῖο τῆς γραμμῆς  Vibasa, ἔφυγα νοτίως για τήν πόλι Λέριντα ἤ Λέϊντα. Ὁ π. Μαριανός μοῦ ἔδωσε τόν τελευταῖο χαιρετισμό, ὅταν τό λεωφορεῖο ἀναχωροῦσε καί μέ εὐλόγησε μέ τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ. Ἔφθασα στήν Λέϊντα μετά ἀπό ἕξι ὧρες, ἀφοῦ διανύσαμε περί τά 560 χιλμ. μέ στάσεις στις πόλεις Παμπλόνα καί Τουντέλα. Μέ περίμενε ὁ π. Δανιήλ καί ὁ σεμνότατος γυιός του Ἀνδρέας, φοιτητής τῆς ἀρχιτεκτόνικῆς στήν Βαρκελώνα, πού ἀπέχει ἀπό τήν Λέϊντα 150 χιλ. καί εἶναι δίπλα στήν παραλία τῆς Μεσογείου Θαλάσσης.

Ἐφθάσαμε στό σπίτι του, ὅπου μέ ὑποδέχθηκαν σάν δικό τους πλέον ἄνθρωπο, ἡ παπαδιά του κ. Καμέλια καί ὅλα τά ἄλλα παιδιά του. Ἐφάγαμε κάτι. Ὀλίγη ξεκούρασις καί στις 9,30 εἴδαμε τήν βιντεοταινία «Ἡ ἁγία Βαρβάρα» καί τήν ταινία μέ τά ἱερά προσκυνήματα τῆς “Iερουσαλήμ. Ἄρεσαν σέ ὅλους.

Παρασκευή πρωΐ μένω στό σπίτι τοῦ π. Δανιήλ καί ἀσχολοῦμαι μέ τήν συγγραφή αὐτοῦ τοῦ ταξιδίου μου. Σάββατο ἀπόγευμα στις 7 ἦλθε ὁ π. Κωνσταντῖνος ἀπό τήν πόλι Vilanova πού ἀπέχει ἀπ᾿ ἐδῶ 160 χιλ. Ἡ Βιλανόβα εἶναι πλησίον τῆς θαλάσσης Μεσογείου καί ἔχει περί τούς 80 χιλ. κατοίκους. Διαβιοῦν ἐδῶ περί τούς 1500 ρουμάνους. Ἀλλά 500 ἀπ᾿ αὐτούς εἶναι πεντηκοστιανοί καί πολύ ἑνωμένοι, ὅπως μοῦ εἶπε ὁ καλός Ἀλέξανδρος. Ὁ π. Κωνσταντῖνος μέ ἄφησε στό σπίτι τοῦ  Ἀλεξάνδρου καί τῆς Μαρίας, ὅπου μέ φιλοξένησαν για φαγητό καί ὕπνο. Ἡ Μαρία μοῦ εἶπε ὅτι ἔχει χαρά σήμερα, ὡσάν νά δέχεται τόν Χριστόν. Καί ἔκλαιγε ἀπό χαρά. Εὐλαβέστατοι καί οἱ δύο καί μέ τό μικρό παράπονο ἀτεκνίας τους, ἐδῶ καί 14 χρόνια παντρειᾶς. Τούς εἶπα ὅτι ὑπεύθυνη στόν οὐρανό καί στήν γῆ για τήν εὐτεκνία τῶν γυναικῶν εἶναι ἡ Γιαγιά μας, ἡ Μητέρα τῆς Παναγίας μας, ἡ Ἁγία Ἄννα. Σ᾿ αὐτήν ἄς προσευχηθοῦμε ὅλοι καί θά ἔλθη καί τό ποθούμενον. Ἀμήν. Τό ἐλπίζουμε.

Τό πρωΐ στις 8,40 μέ τόν Ἀλέξανδρο ἐπήγαμε μέ τά πόδια στήν ἐνορία τους. Εἶναι μία μικρή ἐκκλησία τῶν Καθολικῶν, πού εἶχε ἐπί χρόνια ἐγκαταλειφθῆ. Τιμᾶται στόν ἅγιο μάρτυρα Σεβαστιανό καί τό ἀγαλμά του εἶναι στό δεξιό μέρος πλησίον τοῦ νῦν εἰκονοστασίου πού ἔχουν τοποθετήσει οἱ ρουμᾶνοι χριστιανοί μας. Στό σῶμα μου ἔχουν καρφωθῆ περί τά ἕξι σιδερένια σκουριασμένα βέλη. Τήν παρεχώρησαν μέ ἕνα συμβολικό ἐνοίκιο τῶν 50 εὐρώ τόν μῆνα σύν τήν πληρωμή ρεύματος καί νεροῦ. Παρατηρῶ παντοῦ ὅτι οἱ Καθολικοί ἐπίσκοποι δέν δωρίζουν τίποτε ἀπό τήν ἐκκλησιαστική τους περιουσία, ἀλλά ἤ ἐνοικιάζουν ἤ παραχωροῦν μέ συμβόλαια για κάποιο χρονικό διάστημα. Ἔτσι οἱ ρουμᾶνοι μετανάστες πού ἔχουν ἄμεση ἀνάγκη μιᾶς ἐκκλησίας, δέχονται τούς ὅρους τῶν Παπικῶν, ἀνακατασκευαζουν καί ἐπιδιορθώνουν τίς ἐκκλησίες τους, οἱ ὁποῖες ὅμως ποτέ δέν θά γίνουν δική τους περιουσία μέ χαρτιά.

Στήν ἐκκλησία τους ἦλθαν περί τά 100 περίπου ἄτομα. Μετά τήν Λειτουργία μέ ἄδεια τοῦ ἱερέως τούς ὡμίλησα καί ἐν συνεχεία ἀπήντησε σέ μερικές τους πνευματικές ἐρωτήσεις. Ἦτο στήν ἐκκλησία καί ὁ γενικός ρουμᾶνος Πρόξενος τῆς γειτόνικῆς πόλεως Βαρκελώνας. Ἔμαθε ὅτι θά ἤμουν ἐκεῖ καί ἦλθε ἀπαραιτήτως νά μέ παραλάβη καί νά μέ φιλιοξενήση σπίτι του. Μέ τήν σύζυγό του Βιολέτα εἶναι δύο πιστότατοι καί εὐλαβέστατοι χριστιανοί. Ἐφάγαμε στό ἀρχοντικό τους σπίτι. Ὡμιλήσαμε πολλά καί διάφορα θέματα. Ξεκουράσθηκα περί τίς τρεῖς ὧρες. Τό βράδυ καί πάλι συζήτησις μέ τήν παράθεσι φρέσκων φρούτων καί στις 11.30 μέ μετέφερε στό ἀεροδρόμιο τῆς Βρκελώνας. Ἐφύγαμε στις 3 περίπου τό πρωΐ μέ καθυστέρησι μιᾶς ὥρας. Ἔφθασα στήν Ἀθήνα μετά ἀπό ἀπόστασι 1905 χιλιομέτρων, τά ὁποῖα διήνυσε τό ἀεροπλάνο σέ 2 ὧρες καί 20 λεπτά.

Ἐπισκέφθηκα για πρώτη καί τελευταία μᾶλλον φορά τήν Ἰσπανία. Ἔχει περί τά 48 ἑκατομμύρια πληθυσμό, ἀπό τά ὁποῖα τά 4 ἑκατ. εἶναι Βάσκοι καί κατοικοῦν στίς περιοχές κοντά στά Πυρηναῖα ὄρη καί οἱ Καταλανοί περί τά 6,50 ἑκατομ. πού κατοικοῦν στήν βόρειο-ανατολική Ἰσπανία. Αὐτοί οἱ λαοί ἔχουν δική τους γλῶσσα πού διδάσκεται ὑποχρεωτικά στίς περιοχές τους. Ἔχουν δική τους σημαία, τοπική ἀστυνομία καί τοπικές ἐθνικές τους ἑορτές πού ἔχουν σχέσι μέ τήν παλαιά ἱστόρία τους.

Οἱ Ἰσπανοί, φαίνεται ὅτι εἶναι ἐργατικώτατοι ἄνθρωποι, ἀπό τά ἑκατομμύρια στρέμματα πού καλλιεγοῦν μέ ὅλα τά εἴδη ὀπωροφόρων δένδρων, ἑσπεριδοειδῶν καί ἀμπελώνων. Παρότι ἡ Ἰσπανία στό μεγαλύτερο γεωγραφικό της τμῆμα εἶναι ἔρημες ἐκτάσεις μέ κοκκινοχώματα, ἡ φιλοπονία τῶν κατοίκων τίς μετέτρεψε σέ παραγωγικές μονάδες πού τρέφουν τόν λαό τους καί ἐξάγουν προϊόντα καί στό ἐξωτερικό.

Ἐγνώρισα σπουδαίους ρουμάνους χριαστιανούς μας, οἱ ὁποῖοι ἐπιδίδονται ὄχι μόνον στήν ὁποιαδήποτε μορφή ἐργασίας, ἀλλά πολλοί γίνονται ἰδιοκτῆτες καταστημάτων, βοηθοῦν ἄλλους νέους ματανάστες πού ἔρχονται ἀπό τήν Ρουμανία καί τούς εὑρίσκουν ἐργασία καί κατοικία.

Ἡ ἐκκλησιαστική δομή τῆς Ρουμανικῆς Ὀρθοδοξίας στήν Ἰσπανία εἶναι δυνατόν νά περιγραφῆ ὡς ἑξῆς: Ἐπικεφαλῆς εἶναι ὁ ἐπίσκοπος Τιμόθεος, βοηθούμενος ἀπό τόν ἐπίσκοπο Θεόφιλο. Ὁ θεοφ. κ. Τιμόθεος παρέλαβε πρίν ἀπό 10 χρόνια τήν Ἐπισκοπή Ἰσπανίας μέ 40 περίπου ἐνορίες καί τώρα ἔφθασαν τίς 150 μέ προοπτική ἀνόδου τους. Λειτουργοῦν τέσσαρα μοναστήρια τους μέ συνολικά 15 μοναχούς καί μοναχές. Ἡ ὀργάνωσις τῆς Ἐπισκοπῆς Ἰσπανίας εἶναι θαυμαστή καί φροντίζει για τήν παντοδαπῆ λειτουργία τῶν 140 ἐνοριῶν τῆς Ἰσπανίας καί τῶν 10 περίπου τῆς Πορτογαλίας. Εὐχόμεθα νά συνεχίση τήν ἱεραποστόλική της διακονία, ἡ ὁποία φαίνεται ὅτι εἶναι ἀπό τόν Θεόν. Διότι ἡ Ἑλλάδα ἀνέλαβε νά ἐργασθῆ ἱεραποστόλικά στόύς λαούς τῆς Ἀφρικῆς ἀπό τό 1963 μέχρι σήμερα καί ἡ Ρουμανία νά ἐργασθῆ για τόν ἐπανευαγγελισμόν τῶν εὐρωπαϊκῶν λαῶν. Ἡ μετανάστευσις  μέχρι σήμερα 7 ἑκατομμυρίων ὀρθοδόξων ρουμάνων ἀπό τήν Χώρα τους καί ὁ διασσκορπισμός τους στήν Εὐρώπη καί ἀλλαχοῦ εἶναι μία πραγματικότης. Καί οἱ λαοί τῆς Εὐρώπης περιμένουν ὄχι μόνο πολλά ἀλλά τά πάντα ἀπό τήν Ὀρθοδοξία μας, ἀφ᾿ ὅσον ὁ παπισμός σάν ἐκκλησία ἔχει καταποντισθῆ. Καί σημεῖο τοῦ ἀφανισμοῦ του εἶναι ἡ σπανιότης κληρικῶν τους καί τό κλείσιμο χιλιάδων ἐνοριακῶν ναῶν τους. Εὐτυχῶς πού ὑπάρχουν ἀκόμη ὀλίγες μοναχές τους, πού διανέμουν τήν ὤστια σάν θεία κοινωνία στόύς ὀλίγους καί ἡλικιωμένους χριστιανούς τους καί τήν μεταφέρουν καί στά σπίτι για τούς ἀσθενεῖς καί ἡλικιωμένους χριστιανούς τους!

Ἐπέστρεψα σήμερα τό πρωΐ τήν 8^ην Ἰουλίου τοῦ 2019 στήν πατρίδα μου Ἑλλάδα, ἀλλά ἄφησα ἐκεῖ ἕνα μεγάλο κομμάτι τῆς καρδιᾶς μου. Τήν μεγαλύτερη θέσι στήν καρδιά μου τήν κατέλαβαν οἱ κληρικοί τους. Ἄνθρωποι δοσμένοι θυσιαστικά στόν ἀγῶνα τῆς ζωῆς καί στήν φροντίδα τῶν ποιμαντικῶν τους καθηκόντων ὑπέρ τῆς σωτηρίας τῶν χριστιανῶν τους. Μοῦ ἦλθε πολλές φορές νά κλαύσω ὅταν ἄκουγα ὅτι ὁ τάδε κληρικός εἶναι ὁδηγός σέ νταλίκα, ὁ ἄλλος εἶναι ἐλαιοχρωματιστής, ὁ ἄλλος εἶναι οἰκοδόμους καί ὁ ἄλλος κάτι ἄλλο για νά ζήσουν τίς οἰκογένειές τους τους ἀξιοπρεπῶς. Ταυτόχρονα, χωρίς νά φοροῦν στήν δουλειά τους τό ζωστικό τους, κρατοῦν ἄρρηκτη σχέσι μέ τήν ἐνορία, τίς ἑορτές, τά μυστήρια καί ὅλες τίς ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας μας. Καί τά καταφέρνουν μέ πολύ κόπο, θυσία καί αὐταπάρνησι. Καί οἱ ἐκκλησίες τους, τί ἔξοδα δαπανῶνται καθημερινά για νά εὐτρεπισθοῦν! Καί ὅταν εἶναι πρώην μαγαζιά ἤ ἄλλα κοσμικά κέντρα, πόσοι κόποι  χρειάζονται για νά μετατραποῦν καί νά λάβουν τήν μορφή ὀρθοδόξου ἐκκλησίας μέ τρούλους, καμπαναριό, αἴθουσες κατηχητικῶν μαθημάτων, αἴθουσα ἑστιατορίου για ἑορτές καί Κυριακές καί ἄλλους χώρους!

Εὐχαριστῶ τόν Κύριο καί Θεό μου γι᾿ αὐτή τήν νέα ἐμπειρία πού ἀπεκόμισα ἀπό τό ἱεραποστόλικό μου αὐτό ταξίδι. Εὐχαριστῶ τούς ἐπισκόπους καί κληρικούς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἰσπανίας, τούς εὐλαβεστάτους χριστιανούς τους, πού μερικοί μέ κλάμματα μέ παρακαλοῦσαν νά προσεύχωμαι για τά βάσανά τους. Καί τούς ὑποσχέθηκα ὅτι θά προσεύχωμαι ἐπωνύμως καί ἀνωνύμως, ὅσο θά ζῶ. Ὄχι μόνο γιατί εἶναι καθῆκον μας ἡ προσευχή για τούς λαούς μας, ἀλλά γιατί τό ἀξίζουν αὐτοί οἱ ρουμᾶνοι χριστιανοί μας, πού φημίζονται σέ ὅλο τόν κόσμο για τήν πίστι τους καί τήν ἀγάπη τους πρός τόν Χριστόν καί τήν Ἐκκλησία μας. Αὐτά τά ἄκουσα κι ἀπό τόν παλαιό μου φίλο, τόν π. Ἰωαννίκιο Μπάλαν, ὁ ὁποῖος, ὅταν ἐπῆγα στήν Ρουμανία τό 1984 για πρώτη φορά μοῦ εἶπε: «Ἐμεῖς οἱ κληρικοί μπορεῖ νά εἴμεθα ἁμαρρτωλοί, ἀλλά ἔχουμε χρυσό λαό». Κι αὐτό ὄχι μόνο τό πιστεύω ἀλλά τό βλέπω μέ τά μάτια μου ἐπί 40 χρόνια τώρα, ἀφ᾿ ὅτου δέθηκα ἀγαπητικά μέ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ρουμανίας καί μέ ὅλη τήν Χώρα τους.

Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης. 8^η Ἰουλίου 2019.