Φάρες Νάφαλ
Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΟ ΙΣΛΑΜ
Ο Φάρες Νάφαλ είναι Σύρος, ο οποίος έζησε πολλά χρόνια στη Σαουδική Αραβία. Τα Αραβικά είναι η μητρική του γλώσσα. Γνωρίζει το Ισλάμ από τις πρωτότυπες πηγές. Σας παρουσιάζουμε μια σειρά συνεντεύξεων αφιερωμένη στο Ισλάμ. Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε από τον Питанов В.Ю.
Γνωρίζετε, Βιτάλι Γιούριεβιτς, αυτό είναι ένα πραγματικά περίεργο πράγμα – όταν οι Ισλαμιστές απολογητές προσπαθούν να αντικρούσουν τις «ψευδείς κατηγορίες για τη θέση της γυναίκας στο Ισλάμ», αρχίζουν να παραθέτουν γενικές αναφορές από το Κοράνι σχετικά με τον άνθρωπο. Για παράδειγμα, κάποιος Σουλεϊμάν Σακρ, ένας απλός μουσουλμάνος, το άρθρο του οποίου βρήκα τυχαία στο διαδίκτυο, αποφάσισε να ξεκινήσει το έργο του με μια υπενθύμιση της ισότητας όλων ενώπιον του Αλλάχ, συγκεκριμένα, με το εδάφιο 20:124: «Εκείνος που θα αποστραφεί την υπενθύμισή Μου, θα έχει μια δύσκολη ζωή, και την Ημέρα της Ανάστασης θα τον αναστήσουμε τυφλό». Ωστόσο, περιγράφοντας τις διατάξεις του Ισλάμ για τις γυναίκες, έδωσε τίτλο σε ένα από τα σημεία με τα λόγια του εδαφίου 4:34: «Οι σύζυγοι είναι υπεύθυνοι για τις συζύγους». Και πράγματι – σε πολλά σημεία η γυναίκα τίθεται σε κατώτερη θέση από τον άνδρα. Το 2:282 αναφέρει ότι η μαρτυρία ενός άνδρα, σύμφωνα με τη Σαρία, ισοδυναμεί με αυτή δύο γυναικών: «Και να παίρνετε ως μάρτυρες δύο άνδρες από εσάς. Εάν δεν υπάρχουν δύο άνδρες, τότε έναν άνδρα και δύο γυναίκες, τους οποίους εγκρίνετε ως μάρτυρες». Το ίδιο και στην κληρονομιά – το 4:11 λέει: «Ο Αλλάχ σας δίνει εντολή για τα παιδιά σας: στον άνδρα αντιστοιχεί μερίδιο ίσο με το μερίδιο δύο γυναικών». Και γενικά: «Οι γυναίκες σας είναι χωράφι για εσάς. Ελάτε στο χωράφι σας, όποτε και όπως επιθυμείτε» (2:223). Αφού παρέθεσε αυτά τα εδάφια (και άλλα, τα οποία θα παραθέσω κατά τη διάρκεια των ερωτήσεών σας παρακάτω), ο Σακρ, σε αρμονία με πολλούς άλλους συγγραφείς παρόμοιων δημοσιεύσεων, αναφωνεί: «Μεγάλη είναι η ελευθερία της γυναίκας στο Ισλάμ! Πώς μπορούν ακόμα να αμφιβάλλουν;!»… Θα ήταν αστείο, αν δεν ήταν λυπηρό…
Οι μουσουλμάνοι της Σαουδικής Αραβίας και των χωρών της Μέσης Ανατολής πιστεύουν ειλικρινά σε αυτήν την ελευθερία της γυναίκας στη θρησκεία τους, μια ελευθερία πιο εκτεταμένη από ό,τι σε άλλες θρησκείες. Και αυτό είναι ιστορικά κατανοητό. Επί αιώνες, η κοινωνία που δεν είχε επηρεαστεί από τη θρησκεία της Παλαιάς Διαθήκης (και αργότερα της Καινής) αντιμετώπιζε πράγματι τη γυναίκα μόνο καταναλωτικά, θεωρώντας την απλώς έναν τρόπο για να ικανοποιήσει τα ταπεινά της ένστικτα. Η γέννηση ενός κοριτσιού στις οικογένειες των πολεμιστών-νομάδων της Αραβίας θεωρούνταν ως έλλειψη εύνοιας από τους θεούς και ντροπή. Εξαιτίας αυτού, ήταν διαδεδομένη η πρακτική της ταφής ζωντανών κοριτσιών – το αραβικό «Ουάαντ αλ μπανάτ». Το ίδιο το Κοράνι φέρνει αυτή τη σύγκριση – τον εαυτό του και τα έθιμα: «Όταν το κορίτσι που θάφτηκε ζωντανό ρωτηθεί, για ποια αμαρτία σκοτώθηκε» (81:8,9). Ναι, για εκείνη την εποχή ήταν μια επανάσταση. Αλλά είναι συμβατή με την επανάσταση αυτών των λόγων; «Σύζυγοι, αγαπάτε τις συζύγους σας, όπως και ο Χριστός αγάπησε την Εκκλησία και παρέδωσε τον εαυτό Του για χάρη της» (Εφ. 5:22-25); Είναι επίκαιρη σήμερα; Οι άνθρωποι που υπερασπίζονται το Κορανικό κείμενο, όπως βλέπουμε, φοβούνται να δώσουν μια απάντηση στον εαυτό τους γι’ αυτό.
- Ποια παραδείγματα συμπεριφοράς προς τις γυναίκες μπορούμε να βρούμε στα χαντίθ;
Η Σούννα επαναλαμβάνει τα κείμενα του Κορανίου σχετικά με τις γυναίκες. Ωστόσο, στα χαντίθ, ο Μωάμεθ δεν ξεχνά να συμπληρώνει το Κοράνι – τόσο με εξηγήσεις όσο και με τη δική του γνώμη. Για παράδειγμα, ο Μωάμεθ λέει: «Αν διέταζα κάποιον να πέσει στα γόνατα μπροστά σε κάποιον άλλο, θα διέταζα τη γυναίκα να πέσει στα γόνατα μπροστά στον σύζυγό της» (Αλ-Ταρμούζι, 1079). Σε άλλο σημείο: «Η γυναίκα είναι σαν ένα πλευρό – στραβή. Αν θελήσεις να την ισιώσεις και να τη διορθώσεις, θα την σπάσεις, ενώ αν θέλεις να την απολαύσεις, θα την απολαύσεις με τη στραβή της φύση» (Σαχίχ αλ-Μπουχάρι, 5184). Το πώς αντιμετώπιζε ο Μωάμεθ τις γυναίκες, το αποκαλύπτει ξεκάθαρα η βιογραφία του. Ο ατελείωτος αριθμός παλλακίδων (τις οποίες αντιμετώπιζε ως μέρος της περιουσίας του), τις οποίες έπαιρνε μετά από κάθε μάχη (ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η επίθεση στους Εβραίους Μπανί Κουράιζα, κατά την οποία σκοτώθηκαν όλοι οι άνδρες, ενώ η περιουσία και οι γυναίκες μοιράστηκαν από τον Μωάμεθ μεταξύ των μουσουλμάνων), και το «αποκλειστικό δικαίωμα» του προφήτη να έχει έναν ατελείωτο αριθμό συζύγων (συνολικά ήταν 13) μιλούν από μόνα τους. Επειδή όλες οι πράξεις του προφήτη «εγκρίνονται» από ψηλά, αποτελούν παράδειγμα για όλους τους μουσουλμάνους μέχρι σήμερα.
- Τι αντιπροσωπεύει το οικογενειακό δίκαιο στο Ισλάμ και ποια δικαιώματα έχουν οι μουσουλμάνες σύμφωνα με αυτό; Είναι ισοδύναμα με τα δικαιώματα των ανδρών;
Ένας νεαρός άνδρας αποφασίζει να παντρευτεί. Και, φυσικά, το πρώτο του βήμα είναι η επιλογή. Τα κριτήρια επιλογής καθόρισε ο ίδιος ο Μωάμεθ: «Η καλύτερη γυναίκα είναι αυτή που σε ευχαριστεί όταν την κοιτάς, που σε ακούει στις εντολές σου, που σου είναι πιστή με τον εαυτό της και τα χρήματά σου» (Αλ-Νισάι, Κιτάμπ αλ-νικάχ, 6/68, αρ. 3231). Στη Σαουδική Αραβία, τη νύφη την ψάχνουν οι γονείς. Ο γαμπρός έχει το δικαίωμα να συναντηθεί και να συνομιλήσει με την επιλογή των γονέων του (φυσικά, παρουσία συγγενών – των δικών του και της νύφης). Η σχολαστικότητα του ελέγχου της νύφης από τον γαμπρό και την οικογένειά του είναι εντυπωσιακή – ο ίδιος ο Μωάμεθ, κατά τον αρραβώνα, έστελνε τις συγγενείς του με την παραίνεση: «Ελέγξτε τα πάντα! Μυρίστε το στόμα της! Μυρίστε τις μασχάλες της!» (Μαρασίλ Αμπί-Νταούντ, αρ. 190). Με τη συγκατάθεση του γαμπρού, του πατέρα της νύφης, και με την παρουσία δύο μαρτύρων, τελείται το λεγόμενο νικάχ – μια τελετή κατά την οποία ο γάμος συνάπτεται με τα λόγια του πατέρα (ή του εκπροσώπου της νύφης, σε περίπτωση θανάτου του πατέρα – θείου, αδελφού κ.λπ.) της νύφης: «η κόρη μου (ή η αδελφή μου, η ανιψιά μου…) είναι η σύζυγός σου», καθώς και με την απάντηση του γαμπρού: «την δέχτηκα ως σύζυγό μου». Από αυτή τη στιγμή, η σύζυγος υποτάσσεται πλήρως στον σύζυγο, δεν μπορεί καν να βγει από το σπίτι χωρίς την άδειά του (Ματαλίμπ άουλι αλ-νάχι, 5/271), διαφορετικά θεωρείται ανυπάκουη και υπεροπτική, και ο σύζυγος έχει το δικαίωμα να διακόψει τη συντήρησή της και την επικοινωνία μαζί της, και, σε περίπτωση περαιτέρω «ανυπακοής», έχει το δικαίωμα να τη χωρίσει.
Είναι γνωστά τα επίπεδα τιμωρίας των «ανυπάκουων» συζύγων. Αν μια σύζυγος, για παράδειγμα, αρνείται να εκπληρώσει το «συζυγικό καθήκον», το Κοράνι (4:34) συνιστά τη νουθεσία με λόγια. Αν αυτό δεν λειτουργήσει – τη διακοπή της επικοινωνίας και τη μη κοινή διανυκτέρευση στο ίδιο κρεβάτι. Αν ούτε αυτό φέρει αποτέλεσμα, τότε ακολουθούν τα χτυπήματα. Ο Ιμπν Αμπάς, μεταφέροντας τα λόγια του Μωάμεθ, λέει: «…πρέπει να την χτυπάς δυνατά και μέχρι να συναινέσει στη συνουσία» (Αλ-Ταμπαρί, 6/709). Το βιβλίο «Αλ-μπαχρ Αλ-μουχίτ» στο κεφάλαιο 3/252 εξηγεί τους κανόνες του ξυλοδαρμού: «Στην αρχή – ένα ελαφρύ χαστούκι. Μετά – ένα ραβδί ή ένα μαστίγιο… χτύπα δυνατά, αλλά χωρίς να αφήσεις σημάδια, χωρίς να τρέξει αίμα ή να παραμορφωθεί… αν όμως ούτε τα χτυπήματα δεν λειτουργήσουν, τότε πρέπει να την δέσεις και να συνουσιαστείς μαζί της, καθώς αυτό είναι το δικαίωμά του». Τα λόγια μιλούν από μόνα τους…
Προσπαθώντας να δικαιολογήσουν αυτή τη βία, οι μουσουλμάνοι κρύβονται πίσω από την αναφορά «ξυλοδαρμός χωρίς σημάδια». Αλλά πάντα μου έρχονται στο μυαλό οι γραμμές από το αστυνομικό μυθιστόρημα του Μ. Ακούνιν, «Ο Διακοσμητής»: «— Από τους δεκαεπτά κρεοπώλες που μας ενδιαφέρουν, τέσσερις είναι Τάταροι και τρεις Εβραίοι. Είναι οι πρώτοι ύποπτοι. Αλλά για να αποφύγω τις κατηγορίες για μεροληψία, θα τους συλλάβω όλους. Και θα τους δουλέψω όπως πρέπει. Δόξα τω Θεώ, έχω εμπειρία. — Χαμογέλασε άγρια και έτριψε τα χέρια του. — Λοιπόν, έτσι. Πρώτα απ’ όλα, θα ταΐσω τους αλλόθρησκους με παστό κρέας, γιατί η ορθόδοξη νηστεία δεν τους αφορά. Δεν θα φάνε χοιρινό, οπότε θα τους κεράσω βοδινό, σεβόμαστε τα ξένα έθιμα. Τους Ορθόδοξους — θα τους κεράσω ρέγγα. Δεν θα τους δώσω να πιουν. Ούτε να κοιμηθούν. Θα μείνουν ξύπνιοι όλο το βράδυ, θα κλαίνε, και το πρωί, για να μη βαρεθούν, θα τους καλώ έναν-έναν, και τα παιδιά μου θα τους διδάξουν με το «λουκάνικο». Ξέρετε τι είναι το «λουκάνικο»; Ο Τιουλπάνοφ κούνησε το κεφάλι του εκπληκτος. — Εξαιρετικό πράγμα: μια κάλτσα με υγρή άμμο μέσα. Δεν αφήνει κανένα σημάδι, αλλά είναι πολύ εντυπωσιακό, ειδικά αν χτυπάς στα νεφρά και σε άλλα ευαίσθητα σημεία. — Λεόντι Αντρέγεβιτς, εσείς τελειώσατε πανεπιστήμιο! — αναφώνησε ο Ανίσιος. — Ακριβώς. Και γι’ αυτό ξέρω πότε μπορείς να ενεργήσεις σύμφωνα με τους κανόνες, και πότε το δημόσιο συμφέρον επιτρέπει να τους παραβλέψεις». Στην περίπτωση του Ισλάμ, τα συμφέροντα επιτυγχάνονται με ήδη νομιμοποιημένα μέσα, τα οποία δεν συγκρίνονται με αυτά που αναφέρει ο ντετέκτιβ του Ακούνιν. Παρά ταύτα, ό,τι κι αν γίνει, «στο Ισλάμ υπάρχει ισότητα μεταξύ συζύγου και συζύγου»…
- Τι είναι το χαρέμι, ποια είναι η νομική θέση των γυναικών που βρίσκονται σε αυτό, πόσο δημοφιλής είναι η πρακτική δημιουργίας χαρεμιών στους σύγχρονους μουσουλμάνους, και ποιες είναι οι παλλακίδες;
Α. Το πιθανότερο είναι ότι η λέξη «χαρέμι» προέρχεται από την αραβική λέξη «χαράμ» – «απαγορευμένο», «κλειστό για τους άλλους», «απαραβίαστο». Και πράγματι – οι παλλακίδες (γυναίκες που συλλαμβάνονταν στις μάχες από τους μουσουλμάνους) ήταν μέρος της απαραβίαστης περιουσίας του αφέντη τους. Το Ισλάμ δεν καταργεί μέχρι και σήμερα αυτό το δικαίωμα – οι παλλακίδες μπορούν να είναι ένας ατελείωτος αριθμός. Δεν έχουν δικαιώματα – κάνουν μόνο ό,τι επιθυμεί ο κάτοχός τους (η μοναδική απαγόρευση που επιβάλλεται στον αφέντη είναι η χρήση τους για άνομους σκοπούς – εναντίον της πίστης και των μουσουλμάνων αδελφών). Όποιος θεωρεί ότι αυτά είναι απλώς κατάλοιπα του παρελθόντος, τον παραπέμπω σε πολλές φάτουες (για παράδειγμα, υπ’ αριθμόν 8720, 18851), που εκδόθηκαν στα τέλη του 20ού – αρχές του 21ου αιώνα.
- Τι είναι ο προσωρινός γάμος, υπάρχει μόνο στους Σιίτες ή και σε άλλα ρεύματα του Ισλάμ; Σε τι βασίζεται αυτή η πρακτική, στο Κοράνι ή σε άλλες διδακτικές πηγές;
Η πρακτική του προσωρινού γάμου υπάρχει μόνο στον Σιισμό. Συνίσταται στο ότι ένας άνδρας και μια γυναίκα συνάπτουν ένα νικάχ για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, μετά το πέρας του οποίου παύουν να είναι σύζυγοι χωρίς να χρειάζεται διαζύγιο (με την ισλαμική του έννοια). Τα παιδιά αυτού του γάμου παραμένουν με τον πατέρα. Ο προσωρινός γάμος είναι αποτέλεσμα μιας ελεύθερης ερμηνείας του Κορανίου στον Σιισμό, και συγκεκριμένα του 24ου εδαφίου της τέταρτης σούρας: «Οτιδήποτε άλλο (γάμοι μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας, που δεν εμπίπτουν στις προαναφερθείσες απαγορευμένες κατηγορίες, επιτρέπεται να συνάπτεται) επιτρέπεται για εσάς, όταν έχετε την πρόθεση να παντρευτείτε και να δώσετε τα κατάλληλα γαμήλια δώρα, και δεν σχεδιάζετε να διαπράξετε μοιχεία. Αφού παντρευτείτε, το γαμήλιο δώρο πρέπει να δοθεί υποχρεωτικά. Μετά από αυτό δεν υπάρχει αμαρτία, αν συμφωνήσετε μεταξύ σας για οτιδήποτε επιθυμείτε». Ο Σουνισμός ερμηνεύει την τελευταία πρόταση του εδαφίου ως συμφωνία για το ποσό του δώρου, ενώ οι Σιίτες ως άδεια για αυτόν τον τύπο γάμου. Όπως βλέπετε, η αιτιολόγηση είναι εξαιρετικά αδύναμη.
- Υπάρχει πορνεία στις ισλαμικές χώρες;
Ναι, υπάρχει. Και επιπλέον – ανθίζει. Στη Σαουδική Αραβία λειτουργεί ένα ολόκληρο δίκτυο υπόγειων δωματίων, που χαίρουν ιδιαίτερης δημοτικότητας μεταξύ της νεολαίας. Οι απελπισμένες προσπάθειες της θρησκευτικής αστυνομίας να τα ανακαλύψει δεν έχουν στεφθεί με επιτυχία. Ανθεί επίσης και η υπόγεια βιομηχανία πορνογραφίας. Η κυβέρνηση απαγόρευσε την πρόσβαση σε πορνογραφικές ιστοσελίδες, και η απάντηση ήταν η διάδοση μέσω αποστολών MMS. Αυτό είναι το κύριο πρόβλημα και η ασθένεια των σχολείων και των πανεπιστημίων της χώρας.
- Μπορεί μια μουσουλμάνα να σπουδάσει, να εργαστεί, να ασχοληθεί με επιχειρήσεις χωρίς την άδεια του συζύγου της;
Όχι, μια γυναίκα δεν έχει το δικαίωμα να κάνει τίποτα χωρίς την άδεια του συζύγου της, διαφορετικά θεωρείται υπεροπτική και ανυπάκουη. Και συχνά αυτό το ζήτημα δεν προκύπτει καν, ειδικά σε μια αυθεντικά μουσουλμανική κοινωνία. Οι μουσουλμάνες έχουν από καιρό συμβιβαστεί με τη θέση τους στη θρησκεία και την κοινωνία. Ο ρόλος της είναι να ευχαριστεί τον σύζυγό της και να είναι μητέρα των παιδιών της.
- Τι είναι το διαζύγιο στο Ισλάμ; Πώς αντιμετωπίζει η μουσουλμανική κοινότητα τις διαζευγμένες γυναίκες; Ποια είναι τα περιουσιακά δικαιώματα μιας διαζευγμένης μουσουλμάνας; Με ποιον μένει συνήθως το παιδί μετά το διαζύγιο;
Το διαζύγιο στο Ισλάμ επέρχεται μετά τα λόγια του συζύγου «Σε χωρίζω», ενώ με την επανάληψη αυτής της φράσης τρεις φορές, το διαζύγιο γίνεται οριστικό. Σε περίπτωση μη οριστικού διαζυγίου, ο σύζυγος μπορεί ακόμα να αλλάξει γνώμη και να την επαναφέρει στο σπίτι του, καθώς και να βεβαιωθεί ότι η σύζυγος δεν είναι έγκυος – γι’ αυτό έχει οριστεί μια συγκεκριμένη περίοδος, το λεγόμενο «Αλ-αούντα» (για την έγκυο είναι εννέα μήνες, για τη μη έγκυο – τρεις μήνες, ενώ για αυτήν με την οποία δεν υπήρξε εγγύτητα, το αλ-αούντα δεν υπάρχει). Αυτά αναφέρονται στο εδάφιο 65:4. Αν όμως έχει γίνει οριστικό διαζύγιο, τότε, σύμφωνα με το 2:230, ο σύζυγος «…δεν επιτρέπεται να την ξαναπαντρευτεί, μέχρι να παντρευτεί έναν άλλο. Και αν αυτός την χωρίσει». Τώρα, σχετικά με την περιουσία. Το 2:241 δηλώνει: «Οι διαζευγμένες σύζυγοι πρέπει να συντηρούνται με λογικό τρόπο. Αυτή είναι η υποχρέωση των ευσεβών». Επομένως, η αποζημίωση ανήκει στη διαζευγμένη. Το ποσό της καθορίζεται από τον δικαστή με βάση την οικονομική κατάσταση του πρώην συζύγου. Ωστόσο, αν το διαζύγιο έγινε πριν από την εγγύτητα μεταξύ των συζύγων, τότε δεν προβλέπεται αποζημίωση για τη σύζυγο (σε εξαιρετικές περιπτώσεις, αν δεν υπήρχε μάχρ (γαμήλιο δώρο), τότε συνιστάται αποζημίωση). Επίσης, ο σύζυγος είναι υποχρεωμένος να συντηρεί το παιδί, το οποίο σύμφωνα με τους νόμους του Ισλάμ πρέπει να παραμείνει με τη μητέρα για την περίοδο του θηλασμού και μέχρι την εφηβεία του: «…το παιδί πρέπει να παραμένει με τη μητέρα λόγω της τρυφερότητας και της αγάπης της» (Αλ-Ταμπαρί. Αλ-τζαμιά λιαχκάμ αλ-Κουράν, τόμ. ΙΙΙ, σελ. 160).
- Τι διδάσκει το Ισλάμ για τη μετά θάνατον ζωή των μουσουλμάνων γυναικών; Είναι αλήθεια ότι, σύμφωνα με την αντίληψη των μουσουλμάνων, ο παράδεισος είναι ένας οίκος ανοχής σε έναν κήπο;
Ναι, είναι αλήθεια. Ωστόσο, φυσικά, προκύπτει το ερώτημα – αν στους άνδρες αντιστοιχούν «πληθωρικές συνομήλικες» – χούρις και κύπελλα κρασιού (πρβλ. 78:33, 34), τότε τι περιμένει τις μουσουλμάνες; Για αυτό το θέμα, το Κοράνι και η Σούννα μιλούν ασαφώς. Ορισμένοι ερμηνευτές πιστεύουν ότι και οι γυναίκες θα έχουν πολλούς ίδιους συντρόφους αρσενικού γένους. Ωστόσο, τα εδάφια από τα χαντίθ μάλλον λένε ότι οι γυναίκες θα είναι στον παράδεισο με τους συζύγους τους. «Ακούγοντας αυτό, μια γυναίκα είπε: Ω, Απεσταλμένε του Αλλάχ! Αν μια γυναίκα στη ζωή της ήταν παντρεμένη δύο, ή τρεις, ή τέσσερις φορές, μετά πέθανε και μπήκε στον Παράδεισο, και οι σύζυγοί της επίσης – ποιος θα είναι ο σύζυγός της στον Παράδεισο;» Αυτός απάντησε: «Ω, Ουμ Σαλάμα! Η ίδια θα επιλέξει. Θα επιλέξει αυτόν που της φέρθηκε καλύτερα από τους άλλους. Η γυναίκα θα πει: ‘Ω, Κύριέ μου! Αυτός μου φέρθηκε καλύτερα από τους άλλους. Δώσε με σε αυτόν!’ Κοίτα, Ουμ Σαλάμα! Οι καλές ψυχές παίρνουν μαζί τους σε αυτόν τον κόσμο και στον επόμενο ό,τι καλό υπάρχει» (Ιμπν Καθίρ). Εξηγώντας, ο λόγιος λέει: «Η πιστή γυναίκα στον Παράδεισο, με την άδεια του Πάνσοφου Κυρίου, θα ξαναπαντρευτεί τον σύζυγό της, αν ήταν παντρεμένη με έναν μουσουλμάνο. Στο Κοράνι αναφέρεται ότι οι άγγελοι προσεύχονται για τους πιστούς: «Κύριέ μας! Εισήγαγέ τους στους κήπους της Εδέμ, που τους υποσχέθηκες, καθώς και τους ενάρετους από τους πατέρες, τις συζύγους και τους απογόνους τους. Πράγματι, Εσύ είσαι ο Παντοδύναμος, ο Σοφός» (Γαφίρ, 8).
- Πώς αντιμετωπίζουν οι μουσουλμάνοι τις Χριστιανές και τις γυναίκες άλλων θρησκειών;
Όπως και όλους τους απίστους – ως διεφθαρμένους και πλανεμένους ανθρώπους. Ωστόσο, σε περίπτωση πολέμου, αιχμαλωτίζονται, ή – αν η γυναίκα είναι Εβραία ή Χριστιανή – γίνονται σύζυγοι.
- Ποια είναι η αντίληψη του μέσου κατοίκου της Σαουδικής Αραβίας για τις Χριστιανές;
Το καλύτερο παράδειγμα είναι αυτό που μου είπε πριν από δύο χρόνια ένας ιμάμης σε ένα από τα τζαμιά της πόλης Καργιά-αλ-ουλίγια στη Σαουδική Αραβία: «Όλες οι γυναίκες της Δύσης είναι πόρνες, ιερόδουλες, ακάθαρτες και άπιστες στους συζύγους τους. Είναι ανυπάκουες στους άνδρες τους, και συχνά καπνίζουν και είναι ναρκομανείς. Δεν σέβονται ούτε τον πατέρα ούτε τη μητέρα… ο Θεός να μας φυλάξει να γίνουν οι κόρες μας τέτοιες…».
- Τι θα πρέπει να εγκαταλείψει μια Χριστιανή αν αποφασίσει ξαφνικά να παντρευτεί έναν μουσουλμάνο;
Πρέπει να ξεχάσει την πίστη της πάνω απ’ όλα: παρόλο που το Ισλάμ επιτρέπει γάμους μουσουλμάνων με Χριστιανές, αυτό γίνεται με την ελπίδα της μεταστροφής της συζύγου («Μην παντρεύεστε πολυθεΐστριες, μέχρι να πιστέψουν: φυσικά, μια πιστή σκλάβα είναι καλύτερη από μια πολυθεΐστρια, ακόμα κι αν σας γοητεύει» (2:221), και αντίθετα απαγορεύεται κατηγορηματικά στις μουσουλμάνες να παντρεύονται ετερόθρησκους). Τα παιδιά επίσης θα ανήκουν σε μια διαφορετική κουλτούρα. Θα πρέπει να ξεχάσει τις λέξεις «ισότητα», «ίσα δικαιώματα» και «σταθερότητα στην οικογενειακή ζωή», θα πρέπει να εγκαταλείψει το περιβάλλον και την κοινωνία των Χριστιανών… Και αν όλα αυτά είναι πολύτιμα για εκείνη, τότε πρέπει να το σκεφτεί πολλές φορές: αξίζει τον κόπο;…
Μετάφραση με την άδεια του συγγραφέα, του άρθρου: Ислам: факты, анализ, наблюдения (интервью)
Copyright © pitanov.info 2016. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.
