«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Ὁ στίχος μέ τίς τέσσαρες σειρές παρηγοριά μοῦ φέρνει, ὅταν συχνά εὑρίσκομαι στήν θλῖψι καί στόν πόνο.
Σάν σπίθα τσακμακόπετρας ὁ στίχος στήν στενοχώρια ἀνάβει, μ' ἕνα τρόπο τελείως μυστικό, ἀπό τήν θερμή ψυχή μου.
Ὅταν τά βάσανα πληθαίνουν, καί τά ἐμπόδια γίνονται ψηλά, οἱ στίχοι — ὡς ἐκ θαύματος — πηγάζουν τότε θερμότεροι.
Ὅταν ὁ πόνος μέ καταβάλλει καί οἱ δυνάμεις κλονίζονται, οἱ στίχοι μέ παρηγοροῦν στίς ἀτέλειωτες σειρές των.
Κι ὅταν ἔχω κάποια χαρά καί πνευματικά εὐφραίνομαι, τότε σκιρτᾶ καί ἡ καρδιά, γράφοντας ὕμνους στόν Θεό!
Ἄν θέλης κάποτε νά δῆς τί νοιώθει ἡ καρδιά μου, ἀπό τούς στίχους θά τά μάθης, ἀγαπητέ ἀναγνῶστα.
Ἀπόσπασμα ἀπό ἐδῶ
