«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Ὁ στίχος μέ τίς τέσσαρες σειρές
παρηγοριά μοῦ φέρνει,
ὅταν συχνά εὑρίσκομαι
στήν θλῖψι καί στόν πόνο.
Σάν σπίθα τσακμακόπετρας
ὁ στίχος
στήν στενοχώρια ἀνάβει,
μ' ἕνα τρόπο τελείως μυστικό,
ἀπό τήν θερμή ψυχή μου.
Ὅταν τά βάσανα πληθαίνουν,
καί τά ἐμπόδια γίνονται ψηλά,
οἱ στίχοι — ὡς ἐκ θαύματος —
πηγάζουν τότε θερμότεροι.
Ὅταν ὁ πόνος μέ καταβάλλει
καί οἱ δυνάμεις κλονίζονται,
οἱ στίχοι μέ παρηγοροῦν
στίς ἀτέλειωτες σειρές των.
Κι ὅταν ἔχω κάποια χαρά
καί
πνευματικά εὐφραίνομαι,
τότε σκιρτᾶ καί ἡ καρδιά,
γράφοντας ὕμνους στόν Θεό!
Ἄν θέλης κάποτε νά δῆς
τί νοιώθει ἡ καρδιά μου,
ἀπό τούς στίχους θά τά μάθης,
ἀγαπητέ ἀναγνῶστα.
Ἀπόσπασμα ἀπό ἐδῶ
