Η «καθαίρεση» με συνοπτικές, αντικανονικές και χωρίς νομιμότητα διαδικασίες του Μητροπολίτου (που όσο δεν έχει τελεσιδικήσει η υποθεση του δικαιούται να φέρει τον τίτλο του Μητροπολίτου) Πάφου Τυχικού δεν αποτελεί ούτε μια ξεπερασμένη,προσωπική υπόθεση, ούτε μιά παρονυχίδα στο δράμα που βιώνει η Οικουμενική Ορθοδοξία της Εποχής μας.
Τυχόν λανθασμένες κινήσεις μπορούν να προκαλέσουν μεγαλύτερα τραγικά αδιέξοδα και περαιτέρω περιθωριοποίηση της Σεπτής Κορυφής, του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Την στιγμή μάλιστα που όλοι ελπίζουμε στην αποκατάσταση της παλαιάς του αίγλης, σύμφωνα και με τους Ιερούς Κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων.
Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Γεώργιος, όπως όλοι γνωρίζουν, μπήκε μπροστά στην προσπάθεια πνευματικής εξόντωσης του συγκεκριμένου Μητροπολίτου προφανώς πιεζόμενος από πολιτικά και κοσμικά πρόσωπα, όπως έχει διαφανεί από την επίκληση ανυποστάτων αιτιάσεων κατά του καταδικασθέντος Μητροπολίτου, που τον πληροφόρησαν τα πρόσωπα αυτά.
Δεν πρέπει να παραθεωρηθεί και ο «αψίκορος» χαρακτήρας του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου που συνηθίζει να ενεργεί παρορμητικά και βιαστικά προσπαθώντας να επιλύσει ενα θέμα, κατά την γνώμη του σημαντικό, αδιαφορώντας γιά της παράπλευρες συνέπειες (βλπ συνεντεύξεις του σε εθνικά θέματα).
Η «καταδικαστική απόφαση» της οποίας η αντικανονικότητα και η μη νομιμότητα έχουν αναλυτικά δημοσιευθεί στο διαδίκτυο και στα λοιπά ΜΜΕ τόσο της Κύπρου, όσο και της Ελλάδος αλλά και πέραν αυτών στίς λοιπές Ορθόδοξες Εκκλησίες βρίσκεται ήδη στά χέρια του Οικουμενικού Πατριάρχου κατόπιν του ΕΚΚΛΗΤΟΥ που άσκησε νομότυπα και κανονικά ο Μητροπολίτης Πάφου κ.κ. Τυχικός σύμφωνα με το άρθρο 81 του Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας της Κύπρου.
Είναι προφανές ότι ο γηραιός Πατριάρχης με την μεγάλη πείρα αλλά και τις μεγάλες πίκρες που βίωσε τα τελευταία χρόνια, θα βρεθεί σε ένα ηθικό δίλημμα.
Να στηρίξει τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου στην απόφασή του κατά του αγίου Πάφου ή να δικαιώσει τον μητροπολίτη Τυχικό, όπως το απαιτούν γενικότεροι λόγοι συμφέροντος του Πατριαρχείου. Γιά να είμαστε πιο σαφείς.
Η πλειοψηφία των επιμελώς θρησκευομένων σε Ελλάδα,Κύπρο και ελληνισμό της διασποράς έχει αντιδράσει στην άδικη απόφαση κατά του Μητροπολίτου Πάφου και έχει γεμίσει με δυσμενή σχόλια το διαδίκτυο.
Όλοι αυτοί περιμένουν την δικαίωση του κκ. Τυχικού γιά να αισθανθούν ότι υπάρχουν «αληθινοί δικαστές» στο Φανάρι και να αυξήσουν την εμπιστοσύνη τους το μεγάλο αυτό Ιερό Θεσμό.
Υπάρχει όμως και ένας φόβος γιά την περίπτωση μή δικαιώσεως του μητροπολίτου Πάφου. Ειναι ο φόβος εμπλοκής της Ρωσίας στην προκειμένη υπόθεση με το πρόσχημα μιάς Υπερτελούς Συνόδου όλων των Ορθοδόξων Πατριαρχών, εκεί που οι αντίθετοι με τον Οικουμενικό έχουν την πλειοψηφία.
Αλλωστε πάντοτε καιροφυλαχτούν αυτοί γιά να πάρουν την ρεβάνς λόγω των περί το Ουκρανικό αυτοκέφαλο αποφάσεων του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Κυρίως για το λόγο ότι ο Οικουμενικός ανέτρεψε τις καθαιρέσεις που ειχε επιβάλει ο Μόσχας σε ορισμένους Ουκρανούς Επισκόπους.
Ανάλογη δηλαδή περίπτωση με την συζητούμενη.
Ο Οικουμενικος Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος θεωρείται δικαιολογημένα ως ο Πατριάρχης που προκειμένου να διασφαλίσει τα αρχαία δικαιώματα του Πατριαρχείου δεν υποχώρησε σε οποιαδήποτε δυσκολία ούτε τα αντάλλαξε με προσωρινά κέρδη ή φιλίες.
Δεν φαίνεται ότι θα αλλάξει αυτή την τακτική παρά το προχωρημένο της ηλικίας του.
Γιά το λόγο αυτό η περίπτωση Τυχικού δεν θα κριθεί ούτε από φιλίες ή συμπάθειες ούτε από προσωρινές σκοπιμότητες.
Αλλά απο τα απαράγραπτα δικαιώματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Αν δικαιωθεί ο Μητροπολίτης Πάφου, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου πιθανόν να δυσαρεστηθεί αλλά δεν μπορεί να έχει σοβαρά παράπονα από τον Οικουμενικό θρόνο γιατί σε αυτόν χρεωστά την ανάρρηση του στην Αρχιεπισκοπή Κύπρου, όταν με την συνδρομη του ηθικού κύρους του Πατριάρχου ανεδείχθει Αρχιεπίσκοπος, τότε που άλλον ήθελε η πλειοψηφία των πιστών. Ούτε ο Οικουμενικός θα θελήσει να έλθει εκ νέου σε αντιπαράθεση με τους θρησκευομένους της Κύπρου γιαένα τέτοιο δευτερεύον ζήτημα.
Ο Άγιος Πάφου απομακρύνθηκε από τον θρόνο, που εκ Θεού είχε λάβει (όπως τουλάχιστον διδάσκεται στην Ορθόδοξη Εκκλησία ότι εξ Αγίου Πνεύματος εκλέγονται οι Επίσκοποι) με τρόπο που οπωσδήποτε δημιουργεί ανησυχία όχι μόνον στους λοιπούς Επισκόπους της Κύπρου αλλά και της Ελλάδος.
Δεν μπορεί μιά ισχνή και οριακή πλειοψηφία στην Σύνοδο γιά ασήμαντες και αμφιλεγόμενες αιτιάσεις να καταβιβάζει Επισκόπους από τον θρόνο που «Θεία Επινεύσει» τοποθετήθηκαν.
Πως δεν θα κινδυνεύεσουν να κατηγορηθούν με το ερώτημα της έκπτωσης από το Μητροπολιτικό θρόνο, πολλοί επίσκοποι στην Ελλάδα όταν έχουν τιμήσει αγίους άνδρας με εικόνες και ναούς πριν απο την αγιοκατάταξή τους ,δηλαδη με παρόμοιες κατηγορίες με αυτες που καταδικάστηκε ο άγιος Πάφου;
Αν ερευνήσουμε τα πεπραγμένα των Επισκόπων Ελλάδος και Κύπρου πολλές κατηγορίες θα βρούμε παρόμοιες με τις διατυπωθείσες κατά του αγίου Πάφου. Όπως όλοι αντιλαμβάνονται δημιουργείται μια ανασφάλεια και μια αναστάτωση μέσα σε αυτήν ακόμη την ελληνόφωνη Ορθοδοξία , πέρα από τα προβλήματα που προέκυψαν εκτός αυτής.
Στο Κανονικό Δίκαιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, όπως και στο Ευρωπαϊκό, Αγγλικό αλλά και στο Ελληνικό δίκαιο σε πολλές περιπτώσεις, υπάρχει ο τρόπος ερμηνείας των κανόνων δικαίου βάσει μιας μεθόδου που χαρακτηρίζεται ως δικαστικό προηγούμενο ή κατ΄αναλογίαν εφαρμογή.
Δηλαδή μια απόφαση του παρελθόντος να χρησιμοποιηθεί γιά μια παρόμοια σημερινή υπόθεση που κρίνεται.
Αυτό σημαίνει εν προκειμένω ότι αν παρ΄ελπίδα μπορούσε η αμφιλεγόμενη απόφαση της καταδίκης του Αγίου Πάφου να επικυρωθεί κατά το Έκκλητο από το Πατριαρχείο τότε θα είχαμε ένα σημαντικό προηγούμενο στην Κανονική Δικαιοταξία της Ελληνόφωνης Ορθοδοξίας.
Οτι μπορεί δηλαδή, ο οποιοσδήποτε Μητροπολίτης να εκπέσει του θρόνου με παρόμοιες πλαστές, ευτελείς, αμφισβητούμενες και έωλες καταγγελίες. Με απλή μάλιστα πλειοψηφία των μελών της Ιεράς Συνόδου.
Φρονώ, ότι τουλάχιστον στην Ελλάδα κανένας μητροπολίτης δε θα επιθυμούσε να επικρέμαται υπεράνω της κεφαλής του η Δαμόλειος Σπάθη μιάς τέτοιας νομοκανονικής ερμηνείας και ένα δικαστικό προηγούμενο τόσο καταπιεστικό κατά την άσκηση των ιερών καθηκόντων του.
Νομίζουμε ότι ο σοφός Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως Νέα Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης οφείλει να δικαιώσει τον άγιο Πάφου ώστε να διατηρηθεί ανέπαφη η εμπιστοσύνη όλου του Ορθοδόξου πληρώματος στο πρόσωπό του και να συνεχίσει να αποτελεί το ασφαλές καταφύγιο κάθε αδίκως διωκομένου κληρικού ή λαϊκού.
Πιστεύουμε ότι η φαναριώτικη κουλτούρα δεν έχει εγκαταλείψει το Φανάρι!
