Ευαγγέλιο: Ματθ. ιδ΄14-22
3 Αυγούστου 2025
Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος προβάλλει μέσα από το ευαγγέλιό του πολλά θαυμαστά σημεία που επιτέλεσε ο Χριστός μέσα από τα οποία καταδεικνύεται η Θεότητά Του. Το σημερινό θαύμα του χορτασμού των πεντακισχιλίων με μόνο πέντε ψωμιά και δύο ψάρια παραπέμπει ξεκάθαρα σε ένα άλλο θαύμα στην Παλαιά Διαθήκη, όπου το ίδιο πρόσωπο ως Άσαρκος Λόγος έτρεφε στην έρημο τον λαό Του με μάννα και ορτύκια. Το θαύμα της σημερινής ευαγγελικής
περικοπής είναι κάτι που μας υπενθυμίζει η Εκκλησία μας πολλές φορές μέσα στο χρόνο μέσω της αρτοκλασίας που τελούμε στον εσπερινούς. Υπάρχουν πολλά μηνύματα μέσα από το σημερινό θαύμα που μπορεί κανείς να λάβει: η Θεότητα του Χριστού, η προτύπωση της ηγετικής θέσης των μαθητών μέσα στην Εκκλησία κατά την τέλεση των Μυστηρίων, η υπακοή των μαθητών, η ταπείνωση του Χριστού και πολλά άλλα. Θα επικεντρωθούμε όμως εμείς αυτή τη φορά μόνο σε δύο.
- Ο Χριστός πριν προχωρήσει στο θαύμα των πολλαπλασιασμών των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων κάνει ευχαριστήρια προσευχή. Δεν είχε καμιά ανάγκη ο ίδιος να το κάνει, γιατί ο ίδιος είναι Θεός. Το κάνει όμως για να μας δώσει παράδειγμα προσευχής ότι πριν αγγίξουμε την τροφή να φάμε αλλά και μετά θα πρέπει να ευχαριστούμε τον Θεό για όσα μας έστειλε. Πολλές φορές, όταν κάποιος μας κάνει ένα μικρό έστω δώρο, κοιτάζουμε να τον ευχαριστήσουμε. Τον Θεό που μας κάνει τόσες δωρεές κάθε μέρα Δεν πρέπει να ξεχνούμε να τον ευχαριστήσουμε στο τραπέζι πριν και μετά. Ο ελεών και τρέφων είναι πάντοτε ο Χριστός στον οποίο πρέπει να εναποθέτουμε τις ελπίδες μας και όχι στη δική μας δύναμη και στα μέσα της επιστήμης. Θυμίζει τον ψαλμωδό ο οποίος μας λέγει: «Εάν μη Κύριος οικοδομήση οίκον, εις μάτην εκοπίασαν οι οικοδομούντες· εάν μη Κύριος φυλάξη πόλιν, εις μάτην ηγρύπνησεν ο φυλάσσων». Πολλές φορές ο άνθρωπος στηρίζεται μόνο στις δικές του δυνάμεις και μαζεύει – μαζεύει, γιατί νομίζει ότι όσα περισσότερα έχει, θα μπορέσει να καλυτερεύσει την ζωή του και να τα έχει για πάντα. Λησμονούμε αυτό που ψάλλουμε συνέχεια: «Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού». Η τροφή που είχαν μαζί τους οι μαθητές δεν έφτανε ούτε και για τους ίδιους μαζί με τον διδάσκαλό τους να φάνε, πόσο μάλλον να φάνε τόσες χιλιάδες ανθρώπων και να χορτάσουν και μάλιστα μετά από αυτό να γεμίσουν πλήρως δώδεκα κοφίνια περισσεύματα. Μας δείχνει και από αυτό σε μια καταναλωτική κοινωνία που ζούμε ότι πρέπει να ακολουθούμε την λιτή ζωή. Έχουμε δυστυχώς αυξήσει τις ανάγκες μας σε ποικιλία τροφών αλλά και άλλων πραγμάτων που τα περισσότερα είναι αχρείαστα. Ακούμε τον Χριστό να μας λέγει: «μεριμνάς και τυρβάζη περί πολλά·ενός δε εστί χρεία». Αυτό που έχουμε ανάγκη είναι ο Χριστός και η Βασιλεία του στην Αιώνια Ζωή την οποία πρέπει να αγωνιστούμε να κερδίσουμε. Η προσευχή μαζί με την πλήρη εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού οδηγεί στην πληρότητα του ανθρώπου από υλικών και πνευματικών πραγμάτων.
- Ένα δεύτερο μήνυμα που μας στέλνει το σημερινό θαύμα είναι ότι πρέπει να ελεούμε αυτούς που έχουν ανάγκη και ότι η ελεημοσύνη προς τους φτωχούς πολλαπλασιάζεται από τον Θεό. Δεν αντέδρασαν οι μαθητές όταν ο Χριστός τους είπε να δώσουν αυτοί να φάνε και να πουν μα, αν δώσουμε την τροφή μας, εμείς τι θα φάμε; Μας δείχνει ότι ακόμα και λίγα να έχουμε θα πρέπει να δίνουμε και από αυτά στους έχοντας ανάγκη. Όσα περισσότερα δίνεις τόσα περισσότερα σου στέλνει ο Θεός. Να μην τα βλέπουμε όλα με τη λογική αλλά με την πίστη. Μερικοί λένε διαμαρτυρόμενοι άδικα προς τον Θεό: «Γιατί οι φτωχοί, οι πεινασμένοι στον κόσμο που είναι ο Θεός; Είναι γιατί δεν υπάρχει Θεός; ή γιατί εμείς δεν φροντίσαμε γι’ αυτούς και να έρθει και ο Θεός συνεργός; Θα πρέπει να ακούμε συνεχώς την φωνή του Χριστού στα αυτιά μας: «Δότε αυτοίς υμείς φαγείν, δώστε τους εσείς να φάνε. Να κάνουμε εμείς εκείνο που μπορούμε και θα έρθει να συμβάλει ο Θεός. Να κάνουμε εμείς το πρώτο βήμα. Υπάρχουν άπειρα θαυμαστά σημεία όπου ο Θεός μερίμνησε για τους δικούς του ανθρώπους να μην τους λείψει τίποτα και ιδιαίτερα αυτούς που ελεούν και βοηθούν τον συνάνθρωπό τους. Αξίζει να αναφερθούμε στη χήρα στα Σεραπτά όπου έδωσε το τελευταίο ψωμί στον προφήτη Ηλία και μετά σε καιρό πείνας, δεν της έλειψε ποτέ η τροφή. Ο άγιος Τύχωνας όπου ενώ έδινε άφθονα ελεημοσύνη στους φτωχούς ο Θεός πολλαπλασίαζε τα αποθέματά του. Καμιά φορά ο Θεός μπορεί να μας δοκιμάζει αλλά δεν μας ξεχνά. Μας λένε οι άγιοι μας ότι, αν θέλουμε να πεινάσουμε να αποθηκεύουμε, να κλείσουμε τα μάτια και τα αυτιά μας στον ανθρώπινο πόνο και δυστυχία. Αν θέλουμε να έχουμε αφθονία, να σκορπίζουμε με την ελεημοσύνη. Ο Θεός δε λειτουργεί με τη δική μας λογική και εμείς θα πρέπει να μάθουμε να ενεργούμε με την απόλυτη πίστη και εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού.
† ο Πάφου Τυχικός
