Davidians
Τι γνωρίζουμε για…
τους Δαβιδιανούς
- Προέλευση της ομάδας
Η ομάδα ιδρύθηκε το 1935 από τον Βίκτορ Χάουτεφ, πρώην Αντβεντιστή. Βασίζοντας τη διδασκαλία του στην ιδέα της επικείμενης Αποκάλυψης, εγκαταστάθηκε στην πόλη Γουέικο (Τέξας), σε μια άνυδρη έκταση που ονομάστηκε «Όρος Κάρμηλος». Με τον θάνατό του, το 1955, τον διαδέχτηκε η σύζυγός του, η οποία ανακοίνωσε την έναρξη των «τελευταίων ημερών της δημιουργίας» για τις 22 Απριλίου 1959. Καθώς τίποτα δεν συνέβη, διέλυσε την ομάδα. Λίγοι πιστοί έμειναν εκεί, υπό την ηγεσία του Μπέντζαμιν Ρόντεν, που ισχυρίστηκε ότι ήταν ο διάδοχος του βασιλιά Δαβίδ.
Το 1984, ο Βέρνον Χάουελ (που μετονόμασε τον εαυτό του σε Ντέιβιντ Κορές το 1990) αποκλείστηκε από τους Αντβεντιστές της Έβδομης Ημέρας και προσχώρησε στους Branch Davidians. Σύντομα ήρθε σε σύγκρουση με τον Μπέντζαμιν Ρόντεν. Ο τελευταίος εκδιώχθηκε και ίδρυσε κοντά μια άλλη κοινότητα. Οι δύο ομάδες ήρθαν σε ένοπλη αντιπαράθεση. Ο Κορές και μερικοί ακόλουθοι κατηγορήθηκαν για απόπειρα ανθρωποκτονίας, αλλά κανείς δεν καταδικάστηκε.
- Λειτουργία της ομάδας
Δοξασία
Όπως
και οι προκάτοχοί του, ο Ντέιβιντ Κορές στήριξε τη δοξασία του στην
προσέγγιση του τέλους των καιρών και στον φόβο πιο κοσμικών καταστροφών
(πυρηνικός πόλεμος, επανάσταση). Ισχυριζόταν ότι η ανθρωπότητα θα
αναγεννηθεί στο Όρος Κάρμηλος κατά την Τελευταία Κρίση. Προετοίμαζε
ψυχικά και σωματικά τους πιστούς του για την τελική μάχη εναντίον των
απίστων και τους επέβαλε έναν τρόπο ζωής επιβίωσης: παραστρατιωτική
εκπαίδευση, νηστεία, αποθήκευση όπλων και τροφίμων, κατασκευή υπόγειου
καταφυγίου.
Ο «προφήτης» είχε ως αποστολή να γεννήσει τους 24 «Πρεσβυτέρους» της Αποκάλυψης (βιβλική αναφορά) που θα κρίνουν την ανθρωπότητα στο τέλος των καιρών. Για τον σκοπό αυτό, παντρευόταν τις γυναίκες της ομάδας μία-μία. Διεκδικούσε το αποκλειστικό δικαίωμα της τεκνοποίησης – οι άλλοι άνδρες χωρίζονταν από τις γυναίκες τους, ακόμη και από τις συζύγους τους. Ορισμένες από τις «μυστικές συζύγους» του ήταν μόλις 14 ετών. Δικαιολογούσε αυτές τις σεξουαλικές σχέσεις με ανήλικες λέγοντας ότι έπρεπε να είναι ένας «αμαρτωλός Ιησούς», δηλαδή να έχει εμπειρία της αμαρτίας για να κρίνει τους άλλους κατά την Τελευταία Κρίση.
Συνθήκες ζωής των πιστών
Η
καθημερινή ζωή, με ρυθμό τα κηρύγματα του Κορές, ήταν εξαιρετικά
δύσκολη: σκληρή εργασία, στέρηση τροφής και ύπνου, σωματικές τιμωρίες
και εξευτελισμοί σε περίπτωση παραβίασης των κανόνων. Η ένταση
διατηρούνταν με προβολές των αγαπημένων ταινιών του Κορές.
Μόνο όσοι εργάζονταν εκτός για να φέρουν χρήματα επιτρεπόταν να βγαίνουν. Οι γυναίκες ασχολούνταν με τις οικιακές εργασίες και τα παιδιά και έβγαιναν σπάνια. Οι ηλικιωμένοι έδιναν τη σύνταξη και τα κουπόνια τροφίμων τους. Εφημερίδες και τηλεόραση απαγορεύονταν. Γενέθλια δεν γιορτάζονταν. Ο Κορές δεν εφάρμοζε σε τον εαυτό του την αυστηρότητα που επέβαλε στους άλλους· για τον ίδιο υπήρχαν μπίρα, κρέας, κλιματισμός, τηλεόραση.
Συνθήκες ζωής των παιδιών
Η
εκπαίδευση των παιδιών βασιζόταν στις στερήσεις και στις τιμωρίες.
Χρησιμοποιούσαν μια λωρίδα ξύλου, την «βοηθό» (helper), για σωματικές
ποινές.
Σύμφωνα με τον Κορές, τα παιδιά έπρεπε να συμπεριφέρονται σαν ενήλικες από πολύ μικρή ηλικία. Ένα μωρό οκτώ μηνών όφειλε να ξεχωρίζει το Καλό από το Κακό. Έτσι, ένα ζευγάρι πρώην πιστών αναγκάστηκε να παρακολουθήσει μια συνεδρία σαράντα λεπτών ξυλοδαρμού με τη «βοηθό» σε βάρος της εννιάμηνης κόρης τους επειδή δεν ήθελε να κάτσει στα γόνατα του Κορές μπροστά στην ομάδα.
Όπως και οι ενήλικες, τα παιδιά – ιδιαίτερα τα αγόρια – προετοιμάζονταν για την Αποκάλυψη. Κάθε μέρα έπρεπε να ξυπνούν στις 5:30 για να κάνουν παραστρατιωτικές ασκήσεις. Δεν φοιτούσαν σε σχολεία. Μάθαιναν να διαβάζουν κατά τη διάρκεια της βιβλικής διδασκαλίας που έκανε ο Κορές. Δεν ήταν σπάνιο να μιλά ανοιχτά για το σεξ, ιδιαίτερα στα κορίτσια.
Η γονική εξουσία καταργούνταν εντελώς. Ο Κορές είχε πάρει τον τίτλο του πατέρα και υποχρέωνε τα παιδιά να αποκαλούν τους γονείς τους «τα σκυλιά». Αποκαλούσε «μπάσταρδα» τα παιδιά που δεν ήταν δικά του.
- Το δράμα του Γουέικο
Οι επιθέσεις
Εν όψει
της Αποκάλυψης, η ομάδα είχε κάνει μεγάλες προμήθειες όπλων. Οι
πολυάριθμες μεταφορές όπλων τελικά τράβηξαν την προσοχή των
ομοσπονδιακών αρχών. Η ομάδα κατείχε 36.000 κιλά πυρομαχικών,
χειροβομβίδες και ανταλλακτικά για τη συναρμολόγηση αρκετών εκατοντάδων
αυτόματων ή ημιαυτόματων όπλων. Επειδή η κατοχή αυτόματων όπλων είναι
παράνομη, πράκτορες του BATF (γραφείο αλκοόλ, καπνού και πυροβόλων
όπλων, υπαγόμενο στο υπουργείο Οικονομικών) παρουσιάστηκαν στο ράντσο με
εντάλματα έρευνας και έγιναν δεκτοί με πυροβολισμούς, που προκάλεσαν
τον θάνατο τεσσάρων ομοσπονδιακών πρακτόρων. Έτσι, στις 28 Φεβρουαρίου
1993, ξεκίνησε η πολιορκία του Γουέικο. Διήρκεσε 51 ημέρες.
Ως
ένδειξη καλής θέλησης, ο Κορέζ απελευθέρωσε έντεκα ενήλικες και είκοσι
ένα παιδιά. Οι διαπραγματεύσεις συνεχίστηκαν, καθώς πολλοί πιστοί
παρέμεναν οχυρωμένοι μέσα στο ράντσο. Μάταια. Η κατάσταση παρέμενε
αδιέξοδη.
Στις 12
Μαρτίου, ελπίζοντας να αναγκάσουν τους πιστούς να βγουν, οι αρχές
έκοψαν το ρεύμα. Το FBI, που κλήθηκε ως ενίσχυση, προσπάθησε να εκδιώξει
τους πολιορκημένους με κάθε μέσο: ελικόπτερα, εκκωφαντικό θόρυβο,
προβολείς τη νύχτα, τηλεφωνικές διαπραγματεύσεις.
Στις 19 Απριλίου, κουρασμένες από αυτήν την τακτική, οι αρχές αποφάσισαν να δώσουν την τελική επίθεση. Υποσχόμενοι ότι δεν θα έκαναν κακό στους πολιορκημένους, τανκς έσπασαν τους τοίχους του ράντσου για να ρίξουν δακρυγόνα. Ζώντας για χρόνια σε πλήρη απομόνωση, μέσα σε κλίμα παράνοιας που ενίσχυαν τα κηρύγματα του γκουρού, οι πιστοί ήταν πεπεισμένοι ότι αντιμετώπιζαν την τελική επίθεση των δυνάμεων του κακού εναντίον των εκλεκτών. Ήταν έτοιμοι να πεθάνουν για τον Κορέζ και να ενωθούν στον παράδεισο που τους είχε υποσχεθεί ως αντάλλαγμα για τη θυσία τους. Εφοδιασμένοι με αντιασφυξιογόνες μάσκες, δεν βγήκαν. Ξέσπασε τεράστια πυρκαγιά, προκαλώντας την έκρηξη των πυρομαχικών. Μόνο εννέα πιστοί γλίτωσαν από την τραγωδία. Ο αριθμός των νεκρών υπολογίζεται σε 72. Κανένα παιδί δεν επέζησε.
Οι αντιπαραθέσεις
Αυτή η
επίθεση προκάλεσε πολλές αντιπαραθέσεις. Ποιος έβαλε τη φωτιά; Ο Κορέζ,
για να εκπληρώσει τις προφητείες του; Τα τανκς; Μια πετρελαϊκή λάμπα που
ανατράπηκε κατά λάθος;
Θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί η τραγωδία; Έλαβαν οι αρχές σοβαρά υπόψη τις προειδοποιήσεις των οικογενειών των πιστών;
Σε μια αναφορά που παραδόθηκε στις 3 Ιανουαρίου 1992 στο αμερικανικό προξενείο της Μελβούρνης, ο Αυστραλός Τζέφρι Χόσακ, πρώην αστυνομικός που στάλθηκε στο Γουέικο από οικογένειες πιστών, είχε αναφέρει τις πιθανές απειλές:
- μια τελική σφαγή, τύπου Τζόουνσταουν,
- μια παράξενη ενέργεια, όπως η δολοφονία δημόσιου προσώπου,
- μια ένοπλη αντιπαράθεση με τις αρχές.
Σύμφωνα
με το προξενείο, οι πληροφορίες παραδόθηκαν στο αμερικανικό υπουργείο
Εξωτερικών, που στη συνέχεια τις διαβίβασε στο FBI και στο BATF.
Ο Χόσακ
είχε επίσης μεταβεί στο Γουέικο για να παρουσιάσει τα έγγραφά του στο
Τμήμα Δημόσιας Ασφάλειας του Τέξας. Παρόντες ήταν επίσης ένας
ομοσπονδιακός εισαγγελέας, ο εισαγγελέας της περιφέρειας και ένας
εκπρόσωπος του τοπικού σερίφη. Όλοι ισχυρίστηκαν ότι η υπόθεση δεν ήταν
δική τους αρμοδιότητα. Ωστόσο, ο ομοσπονδιακός εισαγγελέας δέχτηκε να
ανοίξει έρευνα για πιθανούς εικονικούς γάμους και για χρήση όπλων από
ξένους.
Μετά την επίθεση, οι οικογένειες των νεκρών κατέθεσαν αγωγή κατά του αμερικανικού κράτους, αλλά απορρίφθηκε. Οι λόγοι της επέμβασης του BATF επικρίθηκαν έντονα, ιδιαίτερα όσον αφορά το περιεχόμενο του εντάλματος έρευνας – η ομάδα στην πραγματικότητα δεν κατείχε αυτόματα όπλα – και τις μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν. Τα ελικόπτερα χρησιμοποιήθηκαν εκτός της νόμιμης διαδικασίας.
Τακτικά
λάθη επίσης καταλογίστηκαν στις αρχές. Σύμφωνα με κοινωνιολόγους, οι
διαπραγματευτές δεν έλαβαν αρκετά υπόψη την ιδιαίτερη κοσμοθεωρία των
πιστών. Ακόμη χειρότερα, οι προσπάθειες απεγκλωβισμού από το δόγμα τους
ριζοσπαστικοποίησαν.
Επιπλέον,
η νεκροψία στα σώματα που βρέθηκαν στο ράντσο έδειξε ότι πολλά παιδιά
πέθαναν από εισπνοή δακρυγόνων αερίων. Και ορισμένοι ενήλικες έφεραν
συντριπτικά χτυπήματα στο κεφάλι και το σώμα τους ήταν διάτρητο από
σφαίρες, στοιχειοθετώντας την υπόθεση επέμβασης κομάντο της Delta Force.
Δύο
χρόνια μετά την τραγωδία, μια ερευνητική επιτροπή προχώρησε σε
ακροάσεις για να προσπαθήσει να εντοπίσει τυχόν λάθη που διέπραξαν οι
αρχές.
Όσον
αφορά την πυρκαγιά, ηχογραφήσεις δείχνουν ότι πιστοί είχαν εκφράσει την
ιδέα να βάλουν φωτιά, εκτίμησε ο γερουσιαστής Τσαρλς Σούμερ. Εφόσον το
ράντσο παρακολουθούνταν, τίθεται τότε το ερώτημα γιατί οι αρχές δεν
σταμάτησαν την επίθεση, γνωρίζοντας την πιθανότητα μιας ομαδικής
αυτοκτονίας. Σύμφωνα με την έκθεση, αυτή η πληροφορία δεν έφτασε στην
αλυσίδα διοίκησης.
Πολλές σκιές παραμένουν, αλλά πιθανότατα οι αρχές υποτίμησαν τη σημασία της πλύσης εγκεφάλου των πιστών, οι οποίοι, όταν ωθούνται στα άκρα, μπορούν να πιστέψουν ότι ο θάνατος είναι η μόνη διέξοδος για τη σωτηρία τους.
