Παρασκευή 1 Αυγούστου 2025

Η πραγματική συμπόνια έχει εκλείψει .....

Σαν ορφανέψει, σαν αδειάσει η αγκαλιά ενός ανθρώπου θαρρείς κι ο κόσμος θέλει
το πένθος να τον καταπιεί....
Δηλαδή εννοούν ότι:
Τιμάς τον κεκοιμημένο όσο παραιτήσε από την ζωή και όχι όσο κρατιέσαι
από την Όντως Ζωή (Χριστό)....
Εάν τολμήσει αυτός ο άνθρωπος να πάει σε κάποια ακολουθία της Εκκλησίας
τα βλέμματα είναι σαν ξυράφια....
‘’Τι κάνει αυτή εδώ τώρα; δεν πενθεί χήρα γυναίκα;’’είναι οι λογισμοί ‘’εν ταις καρδίαις αυτών’’.....
Εννοείται για αυτούς απαγορεύεται να πάει εκείνος που πενθεί σε μυστήρια Γάμου, Βάπτισης είναι λένε...... ‘’κοινωνικά’’ μυστήρια.....Βλέπεις! θεολογούν κιόλας οι ευλογημένοι αφού μας λένε ότι υπάρχουν μυστήρια κοινωνικά και μη κοινωνικά.....
Τι άλλο θα ακούσουμε Θεέ μου.....
Ξέρεις, πίσω βρίσκεται ο διάβολος που τους σκοτίζει και τους παραπλανά....
Ο πονηρός μας θέλει όχι απλά στεναχωρημένους αλλά κατα- θλιμμένους....
Δίχως ελπίδα, ανάσα ζωής....
Μα ο άλλος που πονά, που αισθάνεται ότι ο θάνατος της έκλεψε τον άνθρωπο της,
εάν δεν πάει στην Εκκλησία, εάν δεν προστρέξει στην επίσης χαροκαμένη Μάνα- Παναγιά που θα πάει;

Πόσο όμορφα και τόσο πατρικά ο Άγιος Πορφύριος συμβούλευε μια χήρα
(που έβλεπε ότι το άδειο σπίτι την ‘’πλάκωνε’’) να πηγαίνει κανά περίπατο έξω στην φύση.....
Δυστυχώς μερικοί μετρούν τον πόνο του άλλου με ζύγι τον δικό τους σταυρό....
Εμ.... δεν είναι έτσι τα πράγματα.... Δεν έχουν όλοι τις ίδιες πλάτες....
Χώρια που ειλικρινά δεν ξέρουμε στην καρδούλα του ο άλλος τι μάχες δίνει....
Ο θάνατος δεν αφήνει τα ίδια μελανά στίγματα του σε εκείνους που μένουν πίσω....
Με σύνεση, με κατανόηση λοιπόν να συμπεριφερόμαστε στον άλλον που πονά....
Μ’ αγάπη να μιλάμε και μ΄αγάπη να σιωπούμε......

π.Ioannis Papadimitriou