ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΑ, ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΙΟΓΟΝΑ ΚΑΙ ΝΟΗΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ

Η ΕΦΙΑΛΤΙΚΗ ΣΕΚΤΑ

ΤΟΥ ANTARES DE LA LUZ

   Στις εσχατιές της Χιλής, μακριά από τα βλέμματα της κοινωνίας, διαδραματίστηκε ένα από τα πιο σκοτεινά επεισόδια της σύγχρονης θρησκευτικής εξαπάτησης. Το ντοκιμαντέρ του Netflix με τίτλο The Doomsday Cult of Antares de la Luz φέρνει στο φως την τρομακτική ιστορία μιας σέκτας που ξεπέρασε κάθε όριο πλάνης, εκμετάλλευσης και δαιμονικής απανθρωπιάς, υπό την ηγεσία ενός ανθρώπου που ισχυριζόταν πως ήταν θεός.

Ο Ραμόν Γκουστάβο Καστίγιο Γκαέτε, που αυτοαποκαλούνταν «Antares de la Luz», γεννήθηκε το 1977 στο Σαντιάγο της Χιλής και από νεαρή ηλικία φανέρωνε μια ανησυχητική έλξη προς τις αποκρυφιστικές πρακτικές. Καθώς τα χρόνια περνούσαν, ανέπτυξε ένα ιδιόμορφο θρησκευτικό σύστημα, συνδυάζοντας στοιχεία από τον Γνωστικισμό, την αστρολογία, τον σαμανισμό τις θεωρίες του Καστανιέτα και διάφορες νεοεποχίτικες ιδέες. Δημιούργησε μια κοινότητα-σέκτα στην περιοχή Colliguay, την οποία παρουσίαζε ως εκλεκτό λαό με αποστολή να επιβιώσει από την επερχόμενη Αποκάλυψη.

Οι σέκτες δεν εμφανίζονται από το πουθενά. Είναι το αποτέλεσμα ή η αντίδραση σε κάτι που συμβαίνει στην κοινωνία. Υπάρχει ένα μεγάλο κενό και μια τεράστια ανάγκη για την αίσθηση του ανήκειν. Δεχόμαστε συνεχώς διάφορες επιρροές που μας δείχνουν έναν τέλειο κόσμο, αλλά κρύβουν με διεστραμμένο τρόπο μηχανισμούς νοητικού ελέγχου.

Η ζωή στην κοινότητα κυριαρχούταν από έναν ασφυκτικό πνευματικό και ψυχολογικό έλεγχο. Ο Καστίγιο χρησιμοποιούσε παραισθησιογόνα όπως η αϊαχουάσκα, επιβαλλόταν με σεξουαλική και σωματική κακοποίηση, και με μια δαιμονική επίφαση πνευματικότητας έπειθε τους ακολούθους του ότι αποτελούσε θεϊκή ενσάρκωση. Οι γυναίκες της σέκτας θεωρούνταν «εκλεκτές μητέρες» που θα γεννούσαν ανώτερα πνευματικά όντα, ενώ οι άνδρες έπρεπε να τον υπακούν τυφλά. Κάθε αμφισβήτηση ισοδυναμούσε με αποκοπή από τη «θεία προστασία» που υποτίθεται ότι μόνο εκείνος μπορούσε να προσφέρει.

Antares de la Luz

Η τραγωδία κορυφώθηκε τον Νοέμβριο του 2012, όταν μία από τις γυναίκες της σέκτας, η Νατάλια Γκέρα, γέννησε ένα παιδί. Ο Καστίγιο ισχυρίστηκε ότι το βρέφος ήταν «Αντίχριστος» και πως έπρεπε να θυσιαστεί, για να σωθεί ο κόσμος από την καταστροφή που προφήτευαν τα ημερολόγια των Μάγια για τις 21 Δεκεμβρίου εκείνης της χρονιάς. Υπακούοντας στις εντολές του, τα μέλη της σέκτας οργάνωσαν μια τελετή όπου το βρέφος κάηκε ζωντανό μέσα σε μια φωτιά, παρουσία όλων.

Το έγκλημα αποκαλύφθηκε το 2013 όταν ένας από τους συμμετέχοντες μίλησε στην αστυνομία. Η υπόθεση συγκλόνισε τη Χιλή και τον κόσμο. Ο Καστίγιο διέφυγε στο Περού, αλλά στις αρχές Μαΐου 2013 βρέθηκε νεκρός, κρεμασμένος σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι έξω από την πόλη Κούσκο. Η αυτοκτονία του αποτέλεσε το τέλος ενός φρικτού κεφαλαίου, αλλά άφησε πίσω του πληγές που ακόμη αιμορραγούν.

Το ντοκιμαντέρ δεν εστιάζει μόνο στο γεγονός της θυσίας, αλλά αναλύει εις βάθος το πώς ένας άνθρωπος με ψυχικά προβλήματα και πνευματική πλάνη κατόρθωσε να δημιουργήσει ένα τόσο επιβλητικό δίκτυο πνευματικού ελέγχου. Μέσα από συνεντεύξεις πρώην μελών, μαρτυρίες συγγενών και αρχειακό υλικό, αποκαλύπτεται η σταδιακή πορεία προς την πτώση, η ψυχολογική εξάρτηση, ο τρόμος και η απώλεια της ελεύθερης βούλησης.

Η πνευματική εκτροπή μέσω της Αγιαουάσκα

Κεντρικό ρόλο στην καθημερινότητα της αίρεσης κατείχε η συχνή χρήση της Αγιαουάσκα – ενός πανίσχυρου παραισθησιογόνου φυτικού παρασκευάσματος από το Αμαζόνιο, το οποίο χρησιμοποιείται παραδοσιακά από ιθαγενείς σαμάνους σε τελετουργίες επικοινωνίας με τα «πνεύματα». Ο Αντάρες ντε λα Λουθ υιοθέτησε τη χρήση της Αγιαουάσκα ως πύλη «πνευματικού καθαρμού», ισχυριζόμενος ότι μέσω των οραμάτων μπορούσε να καθοδηγεί τους ακολούθους του σε «ανώτερα πεδία ύπαρξης». Στην πραγματικότητα, η επαναλαμβανόμενη χρήση τέτοιων ουσιών αποσυντόνιζε τη συνείδηση των μελών, κατέστρεφε σταδιακά τη λογική κρίση και τα καθιστούσε απόλυτα εξαρτημένα από τον ηγέτη, ο οποίος ερμήνευε τις παραισθήσεις κατά το δοκούν. Η Αγιαουάσκα, αντί να οδηγήσει σε κάθαρση, έγινε εργαλείο ψυχικού ελέγχου, πλάνης και πνευματικής αποσύνθεσης. Εν τούτοις η χρήση της Αγιαχουάσκα έχει εκτοξευτεί και είναι λλέον Mainstream! Επειδή περιέχει DMT, είναι παράνομο στις ΗΠΑ και σε πολλές άλλες χώρες. Ωστόσο, αυτό δεν φαίνεται να έχει επηρεάσει τους ρυθμούς με τους οποίους το δοκιμάζει ο κόσμος. Παράλληλα με τις κοινότητες σε Καλιφόρνια, Χαβάη και Νέα Υόρκη, όπου συναντά κανείς πιθανούς υποψηφίους για να συμμετάσχουν σε τελετές αγιαχουάσκα, το φάρμακο κερδίζει δημοτικότητα σε ολοένα και περισσότερους ανθρώπους στις ΗΠΑ, που έχουν ανάγκη τις θεραπευτικές του ιδιότητες. Αυτό συμβαίνει κρυφά, είτε σε πολύ στενούς κύκλους φίλων είτε από στόμα σε στόμα ή μεταξύ των διαδικτυακών κοινοτήτων όπου οι σαμάνοι μπορούν να μοιράζονται πληροφορίες. Ταυτόχρονα με την αυξανόμενη δημοτικότητα του αγιαχουάσκα, παρατηρείται μια άνοδος στους ανειδίκευτους «σαμάνους», οι οποίοι οικειοποιούνται την κουλτούρα και τις πρακτικές αυτόχθονων φυλών της Νότιας Αμερικής.

Η επιρροή του Κάρλος Καστανιέτα στη συγκρότηση της αίρεσης

Κάρλος Καστανιέδα

Ένα από τα πρόσωπα που άσκησαν καθοριστική επίδραση στον ψυχισμό και τις πρακτικές του Αντάρες ντε λα Λουθ ήταν ο Κάρλος Καστανιέτα, ο αμφιλεγόμενος ανθρωπολόγος και συγγραφέας που έγινε γνωστός τη δεκαετία του 1970 για τις «διδασκαλίες» του σαμάνου Δον Χουάν. Ο Καστανιέτα προώθησε μια νεοσαμανική κοσμοαντίληψη, βασισμένη στη χρήση παραισθησιογόνων και στην άρνηση της κοινής πραγματικότητας, ως μέσο «διεύρυνσης της συνείδησης». Ο Καστίγιο υιοθέτησε αυτά τα δόγματα με φανατισμό, παραποιώντας τα ακόμη περισσότερο και παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως μετενσάρκωση φωτεινής οντότητας που υπερέβαινε το «συμβατικό πεδίο της ύπαρξης». Οι όροι και οι ιδέες του Καστανιέτα έγιναν για τη σέκτα μια δήθεν θεολογική βάση, που νομιμοποιούσε την υποταγή, τη χρήση ναρκωτικών, ακόμη και τη βία, στο όνομα της «αφύπνισης».

Το φαινόμενο αυτό αποτελεί ακόμη ένα θλιβερό παράδειγμα των κινδύνων που ελλοχεύουν όταν άνθρωποι αναζητούν εναγωνίως το «θείο» έξω από την αλήθεια της Ορθόδοξης Εκκλησίας, και παραδίδονται σε ψευδοπροφήτες και αυτοανακηρυγμένους «θεούς». Η υπόθεση Antares de la Luz είναι τραγική όχι μόνο για το αποτρόπαιο έγκλημα, αλλά και για το πώς η πνευματική πλάνη οδηγεί σε δαιμονική τύφλωση, απώλεια της λογικής και τελικά, στην καταστροφή ψυχών και σωμάτων.

Η Σωτηρία δεν βρίσκεται σε αποκρυφιστικές τελετές, παράλογες αποκαλυπτικές προφητείες ή ψευδομεσσιανικές μορφές. Η Ορθόδοξη Εκκλησία προειδοποιεί εδώ και αιώνες για την πλάνη των ψευδοπροφητών και προσφέρει την αλήθεια του Χριστού, μέσα από τη μυστηριακή ζωή, την εξομολόγηση και την πνευματική καθοδήγηση από έμπειρους ποιμένες.  Οι σέκτες δεν ξεπηδούν τυχαία. Είναι η κραυγή μιας κοινωνίας που πονά, που έχει χάσει την αλήθεια και διψά να ανήκει κάπου. Όταν λείπει ο Χριστός, γεμίζει το κενό η πλάνη. Μας δείχνουν έναν «τέλειο» κόσμο, μα πίσω του κρύβεται έλεγχος, χειραγώγηση και δαιμονική σύγχυση. Αν δεν επιστρέψουμε στην αλήθεια, δεν θα αργήσει να γεννηθεί κι άλλος «Αντάρες» δίπλα μας.

περισσότερα ΕΔΩ