Βγαίνοντας
από την αγρυπνία του Αγίου Παϊσίου θυμήθηκα κάποιες χαριτωμένες
λεπτομέρειες από τη δεύτερη και την τρίτη επίσκεψή μου στον Άγιο μας
Παΐσιο ...και τις κατεγραψα.
- Τη δεύτερη φορά που επισκέφτηκα τον Άγιο Παΐσιο είχα γραμμένα τρία θέματα που ήθελα να τον ρωτήσω.Οταν εφτασα στην Παναγούδα (το κελι του) είδα καμμία εικοσαριά αδερφούς- προσκυνητές να κάθονται στα κούτσουρα στον κήπο και ο γέροντας να τους μιλάει.
Σκέφτηκα... Δεν είναι σωστό να ψάξω τρόπους να βρεθώ μόνος μαζί του για να κάνω τα ερωτήματα μου...Θα καθήσω και θα ακούσω τι λέει...στο τέλος θα πάρω την ευχή του ...Και δόξα τω Θεώ... Με το που κάθησα όμως τον ακούω να λεει:
"Ας υποθέσουμε ρε παιδί κάποιος έχει αυυτο το πρόβλημα"
...και άρχισε να αναλύει τη συμβουλή του στο πρώτο μου ερώτημα.
Κι αμέσως μετά λέει...
"Ας υποθέσουμε ρε παιδί κάποιος έχει αυτό το πρόβλημα"
...κι άρχισε να αναλύει τη συμβουλή του στο δεύτερό μου ερώτημα.
Αμέσως μετά συνέχισε στο τρίτο ερώτημα...
...και γω έχω μείνει άναυδος για τον υπέροχο προσωπικό τρόπο που βρήκε να απαντήσει σε όλους τους προσκυνητές...
- Τη δεύτερη φορά που επισκέφτηκα τον Άγιο Παΐσιο είχα γραμμένα τρία θέματα που ήθελα να τον ρωτήσω.Οταν εφτασα στην Παναγούδα (το κελι του) είδα καμμία εικοσαριά αδερφούς- προσκυνητές να κάθονται στα κούτσουρα στον κήπο και ο γέροντας να τους μιλάει.
Σκέφτηκα... Δεν είναι σωστό να ψάξω τρόπους να βρεθώ μόνος μαζί του για να κάνω τα ερωτήματα μου...Θα καθήσω και θα ακούσω τι λέει...στο τέλος θα πάρω την ευχή του ...Και δόξα τω Θεώ... Με το που κάθησα όμως τον ακούω να λεει:
"Ας υποθέσουμε ρε παιδί κάποιος έχει αυυτο το πρόβλημα"
...και άρχισε να αναλύει τη συμβουλή του στο πρώτο μου ερώτημα.
Κι αμέσως μετά λέει...
"Ας υποθέσουμε ρε παιδί κάποιος έχει αυτό το πρόβλημα"
...κι άρχισε να αναλύει τη συμβουλή του στο δεύτερό μου ερώτημα.
Αμέσως μετά συνέχισε στο τρίτο ερώτημα...
...και γω έχω μείνει άναυδος για τον υπέροχο προσωπικό τρόπο που βρήκε να απαντήσει σε όλους τους προσκυνητές...
Ο γέροντας συνέχισε να λέει "πολλά ακόμα ας υποθέσουμε"....που απευθύνονταν σε άλλους αδερφούς που κάθονταν στα κούτσουρα...
- Την τρίτη φορά που πήγα στον Άγιο, ήμουν αποφασισμένος να κάνω πονηριά.
Είχα πάρει μαζί μου ένα κασετόφωνο για να τον ηχογραφήσω όταν θα μας μιλάει.
Το είχα στο σακίδιό μου και θα το πάταγα να κάνει ηχογράφηση χωρίς να με δει κανείς ...Έτσι το είχα μελετήσει Μας υποδεχτηκε απο την πίσω πόρτα...
Φάγαμε τα υπέροχα λουκουμάκια του....αφού τινάξαμε τα μερμηγκάκια...μου λεει:
-Φέρε μου ρε παιδί το σακίδιό σου εδώ πριν μιλήσουμε να κλείσω τώρα το κασετόφωνο... Γιατί μετά θα το πάρεις χαλασμένο...
Αλήθεια...πιο πολύ χάρηκα που μου έδειξε πως βλέπει τα πάντα...παρα στενοχωρήθηκα. Ήμασταν μια ωραία παρέα και μίλησε σε όλους μας γενικά...
Αλλά ήταν πολύ εύκολο να καταλάβεις... πότε ο τόνος του είχε "προσωπική χροιά" κυττάζοντας κάποιον.
Στο τέλος μας λέει....
-Άντε παλληκάρια τώρα να πηγαίνετε...
Και του λέω με μια διάθεση πιο πολύ χαράς παρά αναίδειας...
"Πού να πάμε γέροντα;Πού θα βρούμε καλύτερα;Καλόν εστίν ημάς ώδε μένειν"
Και εκεί...τα άκουσα...
"Ε βρε παιδί μου...Στον πόλεμο ήμουν ασυρματιστής...
και έστελνα μηνύματα...να έρθουν ενισχύσεις...η αεροπορία να χτυπήσει τις θέσεις του εχθρού.Και ερχόταν ένας στρατιώτης και μου έλεγε: βάλε μας κάνα τραγουδάκι να ακούσουμε στον ασύρματο...
Έχουμε πόλεμο.... κατάλαβες παιδι μου;Πρέπει να στείλω μηνυματα....
να προσευχηθώ... Κόσμος πονάει, πεθαίνει...Δεν εχει τραγουδακια!"
Ντράπηκα...Έσκυψα το κεφαλι..Του φίλησα το χέρι...Νομίζω μου 'ριξε και σφαλιαρίτσα... αλλά πέρασαν πολλά χρόνια ..και ξεθώριασαν οι αναμνήσεις
Την ευχή του πατέρα μας Αγίου Παϊσίου να 'χουμε!!!
Να σκέπει την Ελλάδα και τους Έλληνες!
