Συμφώνως πρὸς τὸ ἱστολόγιον «isotita.auth.gr» τῆς 12ης Ἰουνίου 2025:
«Μὲ ἀφορμὴ τὸ Φεστιβὰλ Ὑπερηφάνειας τῆς πόλης μας (Thessaloniki Pride), ἡ Ἐπιτροπὴ Ἰσότητας τῶν Φύλων καὶ Καταπολέμησης τῶν Διακρίσεων τοῦ ΑΠΘ (Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης) ἐπαναβεβαιώνει τὴ δέσμευσή της στὴ διασφάλιση ἑνὸς ἀσφαλοῦς, ὑποστηρικτικοῦ καὶ συμπεριληπτικοῦ περιβάλλοντος γιὰ ὅλα τὰ ΛΟΑΤΚΙΑ+ μέλη τοῦ ΑΠΘ. Σὲ αὐτὸ τὸ πλαίσιο, θὰ πραγματοποιηθοῦν μία σειρὰ ἀπὸ δράσεις, οἱ ὁποῖες εἶναι ἀνοικτὲς σὲ ὅλα τὰ μέλη τῆς πανεπιστημιακῆς κοινότητας (φοιτητικὸ δυναμικό, μέλη ΔΕΠ, διοικητικὸ καὶ ἐρευνητικὸ προσωπικὸ) μὲ σκοπὸ τὴ γνώση, τὴν ὁρατότητα, τὴν ἐνδυνάμωση καὶ τὴ γιορτή».
Αἱ δράσεις ποὺ πραγματοποιήθησαν ἦσαν ἡ «ἀνάρτησις τῆς σημαίας ὑπερηφάνειας», ἡ «προβολὴ τῆς βραβευμένης ταινίας «Στρέλλα» τοῦ Πάνου Κούτρα» τὴν 20ην Ἰουνίου καὶ ἡ «συμμετοχὴ εἰς τὴν παρέλασιν ὑπερηφάνειας» τὴν 21ην Ἰουνίου. Ἡ περυσινὴ ἀνακοίνωσις τοῦ Ἀριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ἦτο ὀλίγον πλουσιωτέρα. Εἰς τὸ ἱστολόγιον «auth.gr» τῆς 12ης Ἰουνίου 2024 ἀνεφέρθη μεταξὺ ἄλλων ἡ ἔγκρισις τοῦ «Σχεδίου Δράσεως διὰ τὴν Ἰσότητα τῶν Φύλων (ΣΔΙΦ)-ΑΠΘ» ἀπὸ τὴν Σύγκλητον τοῦ ΑΠΘ τὸ 2022 καὶ ἐναπόθεσις εἰς τὸ ΣΛΙΦ αὐτῶν τῶν δράσεων, ὅπως καὶ ἡ δέσμευσις τοῦ ΑΠΘ «νὰ ἐφαρμόση καλὲς πρακτικές, προκειμένου νὰ διασφαλίση τὴν ἰσότιμον πρόσβασιν καὶ ἐνδυνάμωσιν ὅλων τῶν ΛΟΑΤΚΙ+ μελῶν τῆς πανεπιστημιακῆς κοινότητος, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ προϋπόθεση καὶ συστατικὸ (καὶ) τῆς ἀκαδημαϊκῆς ἀριστείας».
Ἀσφαλῶς εἶναι ἐπαινετὴ ἡ προσπάθεια τοῦ ΑΠΘ νὰ ἐξασφαλίση ἕνα ἀσφαλὲς περιβάλλον διὰ ὅλα τὰ μέλη τῆς πανεπιστημιακῆς κοινότητας μὲ ἴσας εὐκαιρίας καὶ ἰσότιμον πρόσβασιν δι’ ὅλους. Ἐντύπωσιν ὡστόσον προκαλεῖ τὸ γεγονός, ὅτι τὸ ΑΠΘ, ἀναφερόμενον εἰς τὴν ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα διὰ ἰσότητα τῶν φύλων, προφανῶς υἱοθετεῖ μίαν μεγάλην ποικιλίαν φύλων. Παρότι ὡς πανεπιστημιακὸν ἵδρυμα ἀποστολὴ του εἶναι νὰ προωθῆ, αὐτὸ ποὺ γνωρίζομεν καλῶς (ἑτυμολογία τῆς λέξεως «ἐπίσταμαι»), εἰσέρχεται μὲ τὴ θέσιν αὐτὴν εἰς ἕνα ἰδιαίτερα φαντασιακὸν περιβάλλον. Δεδομένον διὰ ὅλην τὴν ἀνθρωπότητα εἶναι ἡ ὕπαρξις δύο φύλων, ὅπως μᾶς τὸ ἐπιβεβαιώνει ἡ φυσιολογία τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος, ὅπως καὶ ἡ βιολογικὴ ἐπιστήμη. Φυσικὰ ὁ κάθε ἄνθρωπος ἔχει καὶ τὴν δυνατότητα καὶ τὸ δικαίωμα νὰ «ξεφύγη» ἀπὸ αὐτὸ τὸ δεδομένον καὶ νὰ φαντάζεται καὶ ἄλλα φῦλα. Δεδομένον ἐπίσης δι’ ὅλην τὴν ἀνθρωπότητα εἶναι, ὅτι ὁ Ἥλιος ἀνατέλλει εἰς τὴν Ἀνατολὴν καὶ ἀκριβῶς διὰ τὸν λόγον αὐτὸν ὁ προσανατολισμὸς γίνεται μὲ βάσιν τὸ σημεῖον τῆς ἀνατολῆς τοῦ Ἡλίου. Ὁ κάθε ἄνθρωπος, ὅπως συμβαίνει εἰς τὴν μεγάλην ποικιλίαν τῶν σεξουαλικῶν προσανατολισμῶν, εἶναι δυνατὸν ἐν συνεχείᾳ νὰ θεωρῆ π.χ. τὴν Δύσιν ἢ τὸν Βορρᾶν ὡς Ἀνατολήν. Αὐτὴ ἡ προσωπικὴ ἐπιλογὴ εἶναι δικαίωμά του, ἀλλὰ δὲν ἀλλάζει τίποτε εἰς τὴν πραγματικότητα τῆς ἀνατολῆς τοῦ Ἡλίου εἰς τὴν Ἀνατολήν. Τὸ ἴδιον ἀσφαλῶς ἰσχύει καὶ στὰ φῦλα. Ἡ πραγματικότης τῶν δύο φύλων εἶναι δυνατὸν μὲν νὰ ἀμφισβητῆται ἀπὸ τὸν κάθε ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος προτιμᾶ νὰ φαντάζεται κάτι ἄλλον, ἀλλὰ ἕνα πανεπιστημιακὸν ἵδρυμα ἐπιτρέπεται νὰ ἐγκαταλείψη τὸ ἔδαφος τῆς ἐπιστημονικῆς πραγματικότητος καὶ μὲ τὴν συμμετοχήν του εἰς πορείαν ὑπερηφάνειας νὰ ἐπικροτήση τὴν ἰδεολογίαν τῶν φύλων, τὰς φαντασιώσεις καὶ τὸ «γοῦστον» τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ὑπερηφανεύονται ἐκεῖ διὰ αὐτήν τους τὴν ἐπιλογήν;
