ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ
Ὁ φθόνος κρύβει μέσα του βαθύ σκοτάδι, ὅπου ἐμποδίζει στήν καρδιά νά εἰσέλθει ἀχτίδα θείου Φωτός.
Οἱ Φαρισαῖοι εἶχαν ἐνώπιόν τους, σήμερα, δύο ἐκπληκτικά σημεῖα· θαυμάσια γεγονότα πού φανέρωναν τήν ἀποστολή τοῦ Μεσσίου Ἰησοῦ στόν κόσμο. Οὐδέποτε ἐφάνησαν τέτοια θαύματα εἰς τό Ἔθνος τοῦ Ἰσραήλ· οὔτε ὅταν οἱ Προφῆτες καί οἱ λοιποί ἅγιοι ἄνδρες ἐθαυματούργησαν ἐν μέσῳ αὐτοῦ.
Ἐν τούτοις, ὁ Χριστός ἐνεθάρρυνε καί ζητοῦσε τήν πίστη· ἐνῶ οἱ Φαρισαῖοι, ἀντίθετα, ζητοῦσαν τή δική τους δόξα ἀντί τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ.Ὁ Τριαδικός Θεός, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ποθοῦσε πραγματικά νά ἐλευθερώσει τό γένος τῶν ἀνθρώπων· παρ’ ὅλα αὐτά οἱ Φαρισαῖοι, ἐσκοτισμένοι ἀπό τήν διαβολικήν ὑπερηφάνεια, προέβαλλαν τήν φριχτήν ἀντι-τριάδα, τοῦ ἑαυτοῦ τους, τῆς ἀμαρτίας, τοῦ θανάτου. Ὅμως ὁ Θεάνθρωπος ἐργάζεται· ἀδιάκοπα ἐλευθερώνει τόν καθένα ἄνθρωπο πού τό ἐπιθυμεῖ. Ἀψευδεῖς μάρτυρες, ἡ ἔνδοξος ἁγία Παρασκευή καί ὁ θαυματουργός ἅγιος Παντελεήμων, πού ἑορτάζουμε αὐτό τό διήμερο.
Ἡ φερώνυμος ἁγία Παρασκευή, παρ’ ὅτι ὀρφάνεψε στήν ἡλικία τῶν δώδεκα ἐτῶν, εἰσῆλθε στήν ἀγκαλιά τοῦ Νυμφίου της Χριστοῦ· ὁ Κύριος, τήν χαρίτωσε ὥστε νά ποιήσει καρπόν ἑκατονταπλασίονα. Μάρτυς, Ὁσία καί Παρθένος, ἀκολούθησε τόν Χριστό καί μετέστρεψε βασιλεῖς καί λαούς στή Δύση καί τήν Ἀνατολή, τούς ὁποίους ὁδήγησε στήν Ὀρθόδοξον πίστιν. Χάρισε παρηγοριά στήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησία καί ἀνάσα πνευματική στούς Ὀρθοδόξους, στίς φριχτές ὧρες τῶν διωγμῶν τῶν πρώτων αἰώνων.
Ὁ ἅγιος Παντελεήμων στή συνέχεια, ὡς Ἰατρός, ζήτησε ἀπό τόν Μεσσία θαυμαστό σημεῖο· καί ὁ Κύριος Ἰησοῦς τοῦ ἔδειξε, μέ πείραμα, παρατήρηση, ἀπόδειξη, ἐφ’ ὅσον εἶχε τήν ἐπιστημονική κατάρτιση, τήν δύναμιν τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως γνωρίζοντάς του τήν ἀλήθεια, σέ ὅ,τι ἀφορᾶ τήν κοινή ἀνάσταση τῶν νεκρῶν «ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρα».
Γιά ὅλους τούς παραπάνω θεανθρωπίνους λόγους καί τά θαυμαστά σημεῖα τοῦ Χριστοῦ καί μέ τήν λαμπράν ἑορτήν τῶν ἑορταζομένων ἁγίων, διδασκόμαστε σήμερα, ὅτι στά πράγματα τῆς πίστεως δέν χωροῦν συμβιβασμοί. Ἤ θά εἴμαστε μέ τόν Χριστό, ἤ ἀλοίμονον μέ τόν Σατανᾶ. Ἤ θά συνάζουμε, ἤ θά σκορπίζουμε. Ἡ βλασφημία κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἁγία γερόντισσα, πού ξεστόμισαν σήμερα οἱ Φαρισαῖοι: «ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκδιώκει τά δαιμόνια» καί πού συνεχίζουν οἱ ὅμοιοί τους, δηλαδή τά παιδιά τῆς κατάρας καί τοῦ ψεύδους, παραμένει ἀσυγχώρητος καί τώρα καί πάντοτε εἰς τούς αἰῶνας.
Ἀπό τήν πλευρά τῶν πιστῶν Ὀρθοδόξων, ἐν τούτοις, μόνον ἡ εὐαγγελική θεανθρώπινη πίστη ἐνοικεῖ τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν στίς καρδιές μας, στό νοῦ μας, στό εἶναι μας· «…καί λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι; λέγουσιν αὐτῷ· ναί, Κύριε».
Συνεπῶς, ὅλες οἱ θεανθρώπινες ἀπειρότητες, ζοῦν διά τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ, στήν ἁγίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν. Ἔτσι ὁ Χριστός εἶναι γιά ἐμᾶς τούς Χριστιανούς, οἱ πάντες καί τά πάντα σέ ὅλους τούς κόσμους καί σέ ὅλες τίς αἰωνιότητες. Γι’ αὐτό ἡ πίστη στόν Θεάνθρωπο, εἶναι τό σημαντικότερο ἀπ’ ὅλα στή ζωή τῶν ἀνθρώπων. Γνωρίζουμε ἀπό τόν σαρκωμένο Θεό Λόγο, ἀδελφοί μου, ὅτι ἡ Ἀλήθεια εἶναι ὁ Θεός.
Καί τό ψέμα; Τό ψέμα, ὁ διάβολος καί τά ὄργανά του στούς αἰῶνας. Ἄς μήν ἡγεμονεύει λοιπόν κανείς στήν πίστη μας, ἀδελφοί καί Πατέρες μου, οὔτε ἀριθμοί οὔτε τεχνητές νοημοσύνες, πού ἀργότερα ἀφοῦ καταργήσουν τήν προσωπική μας ἐλευθερία, τεχνηέντως μέ δόλο, θά περάσουν τόν ἀριθμό τοῦ Ἀντιχρίστου, στό χέρι ἤ στό μέτωπο, ὑποδουλώνοντας τήν συνείδηση καί τήν κριτική μας σκέψη.
Σήμερα, στήν Ἐκκλησία μας, εὐτυχῶς, ἀκούσαμε καί πιστέψαμε τά δύο θαυμαστά σημεῖα πού σηματοδοτοῦν ὅτι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔγινε σάρκα[1] καί ἀφοῦ ἑνώθηκε ὑποστατικά μέ τήν ἀνθρωπίνη φύση μας καί ἔγινε τέλειος ἄνθρωπος -χωρίς ἁμαρτία-, ὡς τέλειος Θεάνθρωπος, τήν ξανάπλασε καί τή θέωσε.
Χάρισε καί πάλι τή δυνατότητα στό πλάσμα Του νά δεῖ τό Φῶς τό ἀληθινό καί νά ἀπαλλαγεῖ ὁριστικά ἀπό τήν καταδυναστεία τοῦ διαβόλου. Καί ἔτσι ἀφοῦ ἀνακαίνισε στόν ἑαυτό Του, ὁλόκληρο τόν ἄνθρωπο, ἀπό παλιό, τόν ἔκανε νέο· ὥστε νά μήν ὑπάρχει κανένας λόγος κατηγορίας ἐναντίον τοῦ δημιουργοῦ Λόγου στήν ἀνάπλαση τοῦ ἀνθρώπου.
Φρονοῦμε λοιπόν ὅτι ὁ σαπρός λόγος τῶν Φαρισαίων σήμερα: «…ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τά δαιμόνια», εἶναι βλάσφημος, ἀνήθικος· ἄς τό γνωρίζουν ὅλοι οἱ ἀρνητές τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας.
Τώρα λοιπόν χριστιανοί μου, εἶναι ἀνάγκη νά μιλήσουμε κατά τήν δύναμη πού μᾶς δωρίζει ὁ Χριστός καί περί Πλάνης· γιατί ἐξαιτίας τῶν πολλῶν τεχνασμάτων καί τρόπων πού χρησιμοποιεῖ στίς ἐνέδρες της, εἶναι δύσκολο νά τήν διακρίνεις, ἀδύνατον νά τήν καταλάβεις, κυρίως στίς ἔσχατες ἡμέρες μας. Οἱ μορφές της πάντως, κατά τήν διδασκαλία τῶν ἁγίων Παρασκευῆς καί Παντελεήμονος, ἔχουν ὅλες τήν ἴδια αἰτία, δηλαδή τήν ὑπερηφάνεια.
Συμπέρασμα, ἁγία γερόντισσα: Τίποτε δέν εἶναι φοβερότερο ἀπό τό ψεῦδος· τίποτε δέν εἶναι βαρύτερο ἀπό τό βάρος τῆς συκοφαντίας σ’ αὐτούς πού ἐνεργοῦν οὔτως· αὐτούς τούς βλασφήμους καί ἀρνητές, τούς ὁδηγοῦν ὡς θεομάχους στήν ἀπώλεια. Σ’ ἐκείνους ὅμως πού πάσχουν γιά τόν Χριστό, τούς καταστοῦν χριστούς, θεούς κατά Χάριν, ἁγίους. Οἱ Ἅγιοί μας σήμερα βεβαιώνουν τοῦ λόγου τό ἀληθές.
Στούς ἁγίους Παρασκευή καί Παντελεήμονα ἡ τιμητική προσκύνησις· στόν Τριαδικό Θεό καί τόν Χριστό, ἡ λατρεία εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.
