Προώθησαν τὸν γενικότερον Οἰκουμενισμὸ «γιὰ τὴν πραγματοποίηση – ἐνδιαμέσως – τοῦ Ἀμερικανικοῦ ὁράματος»;
Ποῖοι τὰ εἶπαν αὐτά;
Τὰ εἶπαν οἱ παπικοὶ καὶ οἱ μασόνοι τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Ἀμερικῆς, συγκεκριμένα ὁ ἀρχιεπίσκοπος τῶν παπικῶν τῆς Νέας Ὑόρκης Τέρενς Κούκ.
Ποῦ, πότε καὶ διατὶ τὰ εἶπε;
Τὰ εἶπε κατὰ τὸ ἔτος 1976 σὲ κοινὴ σύναξη ἡγετῶν τῆς παπικῆς Ἐκκλησίας καὶ ἡγετῶν τοῦ τεκτονισμοῦ, στὶς ΗΠΑ – μετὰ τὴν Β΄ Βατικανὴ Σύνολο. Τότε ποὺ κορυφωνόταν ὁ σχετικὸς «ὀργασμὸς» γιὰ τὴν «ἕνωση» καὶ τὴν «ἑνότητα» τῶν «ἐκκλησιῶν»! Πρὸς ποῖον σκοπὸν νὰ γίνει αὐτὴ ἡ «ἕνωση» – ἀλλὰ καὶ οἱ εὐρύτερες «ἑνώσεις» τῶν «θρησκειῶν»; – Γιὰ ν’ ἀντιμετωπισθεῖ ἀπὸ κοινοῦ ὁ «ἄθεος κομμουνισμός», τάχα![2] Στὴν πραγματικότητα γιὰ νὰ ἀντιμετωπισθεῖ ἡ Ρωσία, ἀσχέτως τῶν ἰδεολογικῶν καὶ καθεστωτικῶν «χρωμάτων» αὐτῆς, ὅπως πάντα.
Ἰδοὺ τὰ τῆς παπικὸ/ μασονικῆς ἐκείνης σύναξης – ποὺ ἦταν μία ἀπὸ τὶς πολλὲς – ἔτσι ὅπως δημοσιεύθηκε στὸ τεκτονικὸ περιοδικὸ Πυθαγόρας, ἔτους 1978, τεῦχος 9, σελ. 20:
«…Τὸ πλέον πρόσφατο τεκμήριον περὶ τῶν σχέσεων τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας ἔναντι τοῦ τεκτονισμοῦ, ἐδόθη μὲ τὴν ἐξαιρετικὴ καὶ ἐντυπωσιακὴ ὁμιλία τοῦ ἀρχιεπισκόπου Νέας Ὑόρκης, Καρδιναλίου Τέρενς Κούκ, στὸ Τεκτονικὸ Πρόγευμα τοῦ Μαρτίου 1976, ποὺ παρετέθη στὴ Νέα Ὑόρκη, μὲ συμμετοχὴ 3.000 Τεκτόνων καὶ τέκνων των. Στὴ θαυμάσια ἐκείνη ὁμιλία, κατὰ τὴν ὁποία ἐπῄνεσε τὸν τεκτονισμὸν τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν (…), ὁ Καρδινάλιος Κοὺκ εἶπε:
«Θλίβομαι, διότι σὲ καιροὺς περασμένους καὶ σὲ πολλοὺς τόπους, ἐν μέρει ἐξ αἰτίας τῆς ἀποτυχίας τῆς ἐπικοινωνίας, ὑπῆρξε μία ἀποξένωσεις [σημ. γράφοντος: ἄγρια ἔχθρα] μεταξὺ τῶν προκατόχων σας [τῶν μασόνων] καὶ μερικῶν κληρικῶν [ὁλόκληρης τῆς παπικῆς Ἐκκλησίας] ὅλων τῶν πίστεων (…). Ἀλλὰ ὅ,τι καὶ νὰ συνέβη στὸ παρελθόν, δὲν ἐπιτρέπεται νὰ παρεμβληθῆ ἀνάμεσά μας στὸ μέλλον.
…Ἡ πρόσκλησίς σας- συνεχίζει ὁ Καρδινάλιος- εἶναι ἕνα χαρμόσυνο γεγονὸς ἐπὶ τῆς ὁδοῦ τῆς φιλίας μεταξὺ τῶν Τεκτόνων καὶ τῶν Καθολικῶν της Ἀμερικῆς. Καθὼς σμίγουμε τὰ χέρια σὲ ἀδελφικὸ σεβασμό, ἂς μείνωμε ὅλοι ἡνωμένοι, Ἀμερικανοὶ κάθε θρησκείας, κάθε φυλῆς, κάθε ὀνομασίας, ὅλοι ὑπὸ τὸν Θεόν, στὸν συνεχῆ ἀγώνα γιὰ τὴν πραγματοποίηση τοῦ Ἀμερικανικοῦ Ὁράματος, καθὼς βαδίζουμε μαζὶ πρὸς τὸν τρίτον αἰώνα τῆς Ἀμερικανικῆς Ἱστορίας»…
Ἀλλὰ ποῖον εἶναι ἆραγε αὐτὸ τὸ «Ἀμερικανικὸν ὅραμα»,
συλλογιζόμεθα καλοπροαιρέτως;
Ποῖο νὰ εἶναι; Μήπως εἶναι ἡ Πλεύση εἰς ὅλα τὰ μήκη καὶ πλάτη τῶν θαλασσῶν τῶν γιγαντιαίων ἀεροπλανοφόρων, γιὰ τὴν ἐπιβολὴ τῆς ἀμερικανικῆς ἰσχύος καὶ τοῦ ἀμερικανικοῦ, πανθρησκειακοῦ τρόπου ζωή;
Εἶναι πιθανόν, ὅτι πέραν τοῦ τελικοῦ στόχου πάσης Μασονίας γιὰ τὴν δημιουργία παγκόσμιας «Δημοκρατίας», παγκόσμιας θρησκείας καὶ τὴν διατυπωθεῖσα ἤδη ἐπείγουσα ἔλευση τοῦ «Χριστοῦ» αὐτῆς, μήπως, ἐνδιάμεσος στόχος κάποιων εἶναι καὶ ἡ «πραγματοποίηση τοῦ Ἀμερικανικοῦ ὁράματος», νὰ εἶναι δηλαδὴ καθαρὰ γεωπολιτικὸς στόχος Κύκλων τῶν ΗΠΑ;
Διερώτημα ὑποθετικὸ κάνουμε
Μπορεῖ ἔτσι νὰ σκεφθοῦν οἱ ἀναγνῶσται μας ὡς ἀκολούθως…:
…Ἂν λοιπὸν «ἀμερικανικὸ ὅραμα» εἶναι ἡ παγκόσμια ἡγεμονία – ἐνδιαμέσως – καὶ ἡ ἡγεμονία αὐτὴ ἀμφισβητηθεῖ ἀπὸ ἄλλες μεγάλες χῶρες, τότε τί θὰ συμβεῖ καὶ τί θὰ γίνεται συνεχῶς; Θὰ σφάζονται μεταξύ τους οἱ λάοι γιὰ τὴν ἐπιδιωκόμενη κυριαρχία τῶν μεγάλων Δυνάμεων τοῦ κόσμου τούτου;
Ἀλλὰ τότε ποῦ εἶναι τὸ παγκόσμιο Δίκαιο; Ποῦ εἶναι οἱ μεγαλόστομες διακηρύξεις γιὰ Ἐλευθερία, Ἰσότητα καὶ Ἀδελφότητα τῶν Λαῶν; Τί ἔγιναν τὰ ὡραῖα, μεγάλα λόγια τῆς πάσης μορφῆς πνευματικῆς Ἡγεσίας τοῦ κόσμου μας;
– Τί ἀπέμεινε ὡστόσο στὸν κόσμο εἰς παρηγορίαν καὶ ἐλπίδα αὐτοῦ;
…Ἀπέμεινε τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, ἡ εὐρύτερη.
Ναί, ἀλλὰ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας χλευάζεται ἀπὸ τοὺς ἐκτὸς Αὐτῆς, ἰδίως σήμερα. Ποδοπατοῦνται τὰ θέσμιά της καὶ οἱ ἀξίες της. Κραυγάζουν πλέον καὶ οἱ λίθοι!
Καὶ πῶς ἀντιδροῦν οἱ ΕΝΤΟΣ Αὐτῆς; Οἱ κατ’ ὄνομα χριστιανοί, οἱ περισσότεροι, ἀδιαφοροῦν. Οἱ λιγότεροι ἀγωνίζονται, προσπαθοῦν. Οἱ ἀκόμη λιγότεροι ὁδεύουν πρὸς τὴν ἁγιότητα…
– Καὶ οἱ ἐκ τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἡγετῶν μας;
– Μερικοὶ προσήγγισαν τὴν Ἐκκλησία «διαφορετικά», κυρίως ἀγαπολογικά, μὲ «εὐρύτητα πνεύματος», ὅπως ἐπίστεψαν. Ἄλλοι ἀμφισβητοῦν ἐντός τους τὴν μοναδικὴ αὐθεντία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας καὶ κάνουν «ἀνοίγματα» πρὸς ἑτεροδόξους καὶ ἀλλοδόξους, ἰσχυριζόμενοι πὼς δίδουν πρὸς ἐκείνους τὴν «καλὴν μαρτυρίαν»! Ἄλλοι ἐνεργοῦν – ἴσως – ἀκόμη καὶ κατ’ ἐντολὴν κοσμικῶν ἡγετῶν, ἀπὸ καιροὺς εἰς καιρόν, πιστεύοντες ὅτι ἐνεργοῦν «διὰ τὸ συμφέρον τοῦ Ἔθνους»!
Κάποιοι ἄλλοι, οἱ πολυσέβαστοι, οἱ «νηπτικοὶ καὶ ἀσκητικοί»;
Μερικοὶ ἀπ’ ἐκείνους, ἐνῶ ὁδεύουν πρὸς τὴν ἁγιότητα, ἐν τούτοις σιωποῦν. Σιωποῦν διὰ τά πολλὰ πικρὰ περὶ τὴν πίστιν ποὺ συμβαίνουν ἐκτὸς ἀλλὰ καὶ ἐντός τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπου γῆς. Δὲν ὁμιλοῦν καθαρά, μὲ φωνή δυνατή, γιὰ τοὺς «λύκους», τοὺς βαρεῖς Λύκους, ποὺ κατασπαράσσουν – τώρα πιὰ – ποιμένες καὶ πρόβατα, τὰ πρόβατα καὶ τοὺς ποιμένες!
Κρίνουμε μήπως τὰ τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἡγετῶν μας;
Ὄχι, δὲν κατακρίνουμε κανένα, ἀλλὰ τολμοῦμε νὰ κάνουμε μόλις λόγο γιὰ ὅσα – πολλὰ – συζητοῦνται φωνακτὰ πλέον εἰς ταῖς «αὐλαῖς» τῆς Ἐκκλησίας μας… Διότι ἡ τακτική τῆς στρουθοκαμήλου νὰ κρύβει τὸ κεφάλι της στὸ χῶμα, γιὰ νὰ μὴ «βλέπει» τὴν ἐπερχόμενη τίγρη, ἔχει ὀλέθρια ἀποτελέσματα. Τὰ βλέπουν, ἀκόμη καὶ τὰ μικρὰ κατηχητόπουλα…
Μοναχὸς Ἀβέρκιος
Σημειώσεις:
1. Ἕνα ἀπὸ τὰ μυστικὰ τῆς Μασονίας, ὅπως οἱ ἴδιοι ἔγραψαν, εἶναι ἀκριβῶς αὐτό: τὸ νὰ φέρουν τὴν παγκόσμια Λαϊκὴ Δημοκρατία, διάβαζε: Τὴν Παγκόσμια Δικτατορία! (Στὰ τεκτονικὰ περιοδικά: 1) Πυθαγόρας- Γνώμων, ἔτους 1936, τεῦχος 7 – 8, σελ. 182, 2) θεοσοφικὸ/ τέκτον. περιοδικὸ Ἰλισὸς ἔτους 1956, τεῦχος 2, σελ. 65…, 3) τεκτ. περιοδικὸ Κόρυμβος, ἔτους 1987, τεῦχος 11, σσ. 15-18).
2. Γιὰ ν’ ἀντιμετωπίσουν τὸν «κομμουνιστικὸ κίνδυνο», τάχα! τεκτ. περιοδ. Πυθαγόρας ἔτους 1971, σελ. 161. Ἰδιαίτερα στὸ θεοσοφικὸ/ τεκτονικὸ περιοδικὸ Ἰλισός, ἔτους 1966, τεῦχος 48 καὶ στὴν σελ. 321, μᾶς ἀποκαλύπτουν ὅτι «ἐνώπιον τῆς ἀνόδου τῶν ὑλιστικῶν δυνάμεων, τῆς «μαρξιστικῆς πλημμυρίδος» (…) εἶναι ἐνδεχόμενον νὰ γίνωνται ὑπερ- μυστικὰ διαπραγματεύσεις». Διαπραγματεύσεις μεταξὺ Παπισμοῦ- Μασονίας! Διαπραγματεύσεις γιὰ ποῖον σκοπό; Μὰ γιὰ νὰ συμφιλιωθεῖ ὁ παπισμὸς μὲ τὴν Μασονία ἐναντίον «τοῦ κομμουνισμοῦ». Διάβαζε: ἐναντίον τὴν Ρωσίας! Τὸ πολὺ ἐνδιαφέρον σχετικῶς εἶναι, ὅτι αὐτὰ ἀναφέρονται στὸ ἄρθρο τοῦ περιοδικοῦ ἐκείνου ὑπὸ τὸν τίτλο «Οἱ ἐλευθεροτέκτονες μεταξὺ Μόσχας καὶ Βατικανοῦ, Ἄρθρον Γαλλικοῦ Περιοδικοῦ». Βλέπομε ἔτσι, ὅτι τὸ παρασκήνιο «ἐδούλεψε» σκληρὰ γιὰ τὰ γεωπολιτικὰ συμφέρονται τρίτων… Ὅπως πάντα! (Βλέπε σχετικῶς καὶ παρὰ τοῦ Μεθοδίου Κοντοστάνου, Μητροπολίτου Κερκύρας καὶ Παξῶν, στὸ ἐκδοθὲν παρ’ αὐτοῦ βιβλιάριον «Ἀπόψεις περὶ τοῦ προβληθέντος ζητήματος τῆς Ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν, Κέρκυρα, 1961, σ. 14…).
