«Θέλω να μου πεις δυο λόγια. Έχω μια στενοχώρια, μια μελαγχολία. Τί να κάνω για να μου φύγει;»
«Το μόνο που θα κάνεις για να ξαλαφρώσεις είναι να μην ακούς τί σου λέγει το μυαλό», τον συμβούλεψε.
«Τι να ακούω;», ρώτησε.
«Να ακούς τί σου λέγει η καρδιά σου. Εκείνη να ακολουθείς. Η καρδιά σου να σου λέει να αγαπάς Αυτόν που μας έδωσε τα πάντα και χαιρόμαστε. Το μυαλό παρασέρνει τον άνθρωπο. Αν αγαπάς Αυτόν που έκαμε τα πάντα, θα κατοικήσει μέσα σου και θα σε οδηγεί. Ακόμη να φοβάσαι και να λατρεύεις Αυτόν που έκανε τα πάντα και μας τα χάρισε, διότι μπορεί να μας τα πάρει, αν δε φανούμε άξιοι. Ελπίζοντας όμως στο έλεος του Θεού, που έκανε τα πάντα, ο φόβος δια της αγάπης φεύγει και μένει η προσκύνησις. Χαίρεται τότε και αναπαύεται ο άνθρωπος και η ζωή του γεμίζει με νόημα, και δεν έχουν θέση η στενοχώρια και η μελαγχολία».
Γερο-Γελάσιος - Σιμωνοπετρίτες Πατέρες που βρήκαμε και αγαπήσαμε (1973-1997)
πηγή
