ΑΓΙΑ
Ἡ Ἐκκλησία εἶνε ἁγία γιὰ πολλοὺς λόγους. Ὁ Θεός, στὸν ὁποῖον ἀνήκει ἡ ᾿Εκκλησία
καὶ γι᾽ αὐτὸ ὀνομάζεται «᾿Εκκλησία τοῦ Θεοῦ»,
εἶνε ἅγιος.
Ὁ Χριστός, ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός, ὁ ἱδρυτὴς τῆς ᾿Εκκλησίας, εἶνε ἅγιος καὶ κατέστησε
τὴν ᾿Εκκλησία ἁγία. «Ἠγάπησε τὴν Ἐκκλησίαν
καὶ ἑαυτὸν παρέδωκεν ὑπὲρ αὐτῆς, ἵνα αὐτὴν
ἁ γ ι ά σ ῃ, καθαρίσας τῷ λουτρῷ τοῦ ὕδατος ἐν
ῥήματι, ἵνα παραστήσῃ αὐτὴν ἑαυτῷ ἔνδοξον
τὴν ᾿Εκκλησίαν, μὴ ἔχουσαν σπίλον ἢ ῥυτίδα ἤ
τι τῶν τοιούτων, ἀλλ᾽ ἵνα ἦ ἁ γ ί α καὶ ἄμωμος»
(Εφ. 5:25-27).
Τὸ Πνεῦμα, τὸ ὁποῖον ἐμψυχώνει τὴν Ἐκκλησία, Θεός, ὅπως ὁ Πατὴρ καὶ ὁ Υἱός, εἶνε ἐπίσης ἅγιο, καὶ ἁγιάζει τὴν ᾿Εκκλησία.
Ἡ Γραφή, τὸ θεόπνευστο κείμενο τῆς Ἐκκλησίας, εἶνε ἁγία. Περὶ «ἁγίας ἐντολῆς» ὁμιλεῖ ὁ
ἀπόστολος Πέτρος (Β΄ Πέτρ. 2:21), καὶ ἐννοεῖ
τὴν ἁγία διδασκαλία τῆς ᾿Εκκλησίας. Περὶ «ἁγιωτάτης πίστεως» ὁμιλεῖ ὁ ἀδελφόθεος ἀπόστολος Ἰούδας (Ἰούδ. 20), καὶ ἐννοεῖ «τὴν ἅπαξ
παραδοθεῖσαν τοῖς ἁγίοις πίστιν» (Ἰούδ. 3), τὴν
19
ἁγιωτάτη ἐξ ἀποκαλύψεως διδασκαλία, ἡ ὁποία
μιὰ γιὰ πάντα παραδόθηκε στοὺς πιστούς.
Ἅγιος εἶνε ὁ σκοπὸς τῆς ᾿Εκκλησίας. Ἁγίους ἐπιδιώκει νὰ δημιουργήσῃ ἡ Ἐκκλησία καὶ κληρονόμους τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἐργαστήριον ἁγιότητος εἶνε ἡ Ἐκκλησία καὶ κιβωτὸς
σωτηρίας.
Ἅγια εἶνε τὰ μυστήρια τῆς ᾿Εκκλησίας, διὰ
τῶν ὁποίων μεταδίδεται ἡ θεία χάρις καὶ ἁγιάζονται οἱ πιστοί.
Ἅγιοι ὀνομάζονται οἱ πιστοὶ μὲ τὴν ἔννοια,
ὅτι διὰ τοῦ ἁγίου βαπτίσματος ξεχωρίστηκαν
ἀπὸ τὸν κόσμο καὶ ἀφιερώθηκαν στὸ Θεό.
᾿Αναριθμήτους δὲ ἁγίους δημιούργησε ἡ
᾿Εκκλησία, τῶν ὁποίων ἡ ζωὴ ὑπῆρξε θαυμαστὴ
καὶ ὑπερθαύμαστη. Καὶ τὰ ἱερὰ λείψανά τους
ἐμφανίζουν σημεῖα, εὐωδιάζουν, ἐκβάλλουν
δαιμόνια καὶ ἐπιτελοῦν ἰάσεις. Καὶ μόνον οἱ
μάρτυρες τῆς Πίστεως, οἱ ἀσύγκριτοι αὐτοὶ
ἥρωες, οἱ ὁποῖοι ὑπέστησαν ἀνατριχιαστικὰ
μαρτύρια καὶ δὲν ἀρνήθηκαν τὸ Χριστό, ἀνέρχονται σὲ πολλὰ ἑκατομμύρια.Ὄντως ἡ Ἐκκλησία εἶνε ἁγία καὶ ἐργαστήριον ἁγιότητος.
᾿Αλλὰ βεβαίως στὴν ᾿Εκκλησία, ἐπειδὴ ὡς θεανθρώπινος ὀργανισμὸς δὲν ἔχει μόνο τὴ θεία,
ἀλλὰ καὶ τὴν ἀνθρωπίνη πλευρά, ὑπάρχουν καὶ
ὑποκριταὶ καὶ φαῦλοι καὶ σκανδαλοποιοί, οἱ
ὁποῖοι ἀναξίως φέρουν τὸ ὄνομα χριστιανοί.
Τοῦτο ὅμως δὲν εἶνε ἐπιχείρημα κατὰ τῆς ᾿Εκκλησίας. Ἡ ὕπαρξις τῶν ἀσεβῶν δὲν καταργεῖ τοὺς ἁγίους καὶ τὴν ἁγιότητα τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ἡ ὕπαρξις ἀμαθῶν καὶ ἀνεπιδέκτων
μαθήσεως δὲν καταργεῖ τοὺς ἐπιστήμονες καὶ
τὴν ἐπιστήμη. Ὁ Κύριος παραβολικῶς εἶπε, ὅτι
στὸν ἀγρὸ μαζὶ μὲ τὸν σῖτο ὑπάρχουν καὶ ζιζάνια, ἡ δὲ σαγήνη δὲν συλλαμβάνει μόνο καλά,
ἀλλὰ καὶ σαπρά. Καὶ ὁ ᾿Απόστολος εἶπε, ὅτι σὲ
μεγάλο σπίτι δὲν ὑπάρχουν μόνο πολύτιμα
σκεύη, ἀλλὰ καὶ εὐτελῆ. Ἡ ἐκκαθάρισις καὶ ὁ
τέλειος καὶ ὁριστικὸς ἀποχωρισμὸς τῶν ἀναξίων ἀπὸ τοὺς ἀξίους θὰ γίνῃ κατὰ τὸ τέλος
αὐτοῦ τοῦ κόσμου (Ματθ.13:24-30, 47-50, Β΄
Τιμ. 2:20). Ἐν τούτοις, ἐφ᾽ ὅσον ὁ παρὼν κόσμος διαρκεῖ, οἱ πιστοὶ πρέπει νὰ τηροῦν κάποια ἀπόστασι ἀπὸ τοὺς ἀσεβεῖς καὶ ἐπικινδύνους ἀνθρώπους, καὶ ἡ ᾿Εκκλησία νὰ ἀπομακρύνῃ τοὺς ἀναξίους καὶ σκανδαλοποιοὺς κληρικοὺς ἀπὸ τὰ θυσιαστήρια. Σὲ κάθε δὲ περίπτωσι πρέπει νὰ δείχνεται ἐνδιαφέρον καὶ γιὰ
τὰ ἀνάξια τῆς ᾿Εκκλησίας μέλη πρὸς διόρθωσι
καὶ σωτηρία τους. Μεγάλοι ἁμαρτωλοὶ μετανόησαν καὶ ἔγιναν ἅγιοι.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ Ι. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ, Θεολόγου - Φιλολόγου, Ἔκδοσις Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολικῆς Ἀδελφότητος «Ὁ ΣΤΑΥΡΟΣ», ΑΘΗΝΑΙ 2008
