Μοναχός Μωϋσής Αγιορείτης
ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ
(+1820)
Γεννήθηκε στὰ Βρύουλλα ἢ Βουρλὰ τῆς Μ. Ἀσίας. Δεκαεφτάχρονος, μαζί μὲ ἄλλους ἕξι χριστιανοὺς νέους ἀπατήθηκε καὶ τούρκεψε. Ὅταν παρουσιάσθηκε στὴ μητέρα του μὲ τούρκικα ἐνδύματα, τὸν ἐδίωξε μὲ τὰ λόγια: «Ἐγὼ δὲν ἐγέννησα Τούρκον, ἀλλὰ ἐγέννησα χριστιανόν». Μὲ λύπη ἀναχώρησε καὶ σύντομα ἔνιωσε τὸ μέγαλο κακὸ ποὺ ἔκανε στὸν ἐαυτό του. Στὴ Σμύρνη ἐξωμολογήθηκε σὲ Ἁγιορείτη πνευματικὸ καὶ τὸν συμβούλεψε νὰ πάῃ στὸ Ἅγιον Ὄρος.
Ἦλθε στὴν ὑπακοὴ τοῦ Γέροντος Στεφάνου στὴ σκήτη τῆς Ἁγίας Ἄννης, στὴν Καλύβη τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου. Δοκίμασε «πολλοὺς καὶ διαφόρους πειρασμοὺς καὶ θλίψεις, διωκόμενος καὶ ἀποστρεφόμενος, φθόνῳ τοῦ μισοκάλου, ἀλλὰ πάντα ὑπέμεινεν ἀγογγύστως μὲ ἄκραν του εὐχαρίστησιν, δοξάζων τὸν Ἅγιον Θεὸν καὶ τὴν Κυρίαν Θεοτόκον, μὲ λογισμὸν ὅτι ὅλα αὐτὰ τοῦ ἐγίνοντο δι’ ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν του».
Μετὰ τὴν κουρὰ του, ὅπου ἀπὸ Νικόλαος ὠνομάσθηκε Νεκτάριος, δόθηκε ὅλος στὴν ἄσκησι. «Δύο πηγαὶ ἀείρρυτοι ἐγένοντο οἱ δύο ὀφθαλμοὶ του» καὶ «πάντες ἐθαύμαζον τοῦ νέου ἐκείνου τὴν θείαν ὄντως ἀλλοίωσιν». Καθημερινὰ ζητοῦσε τὴ βοήθεια τῆς Θεοτόκου νὰ τελειώσῃ τὸν βίον του μαρτυρικά.
Μὲ τὶς εὐλογίες ἁγίων πατέρων καὶ συνοδῖτη τὸν Γέροντά του ἀναχώρησε γιὰ τὸ μαρτύριο. Κατέληξε στὴν πατρίδα του, τὰ Βουρλά, ὅπου μὲ μεγάλη ὑπομονὴ καὶ χαρὰ δέχθηκε διαφόρους καὶ φρικτοὺς βασανισμοὺς ὑπὲρ Χριστοῦ. Ὑποσχέσεις τιμῶν καὶ δόξης τὸν ἄφησαν τελείως ἀδιάφορο. Τὰ μάτια του εἶχε συνεχῶς στραμμένα στὸν οὐρανόν. Στὴ φυλακὴ συμβούλευε καὶ προέλεγε τὰ μέλλοντα μὲ συνεχή νηστεία καὶ προσευχή. Τέλος ἀπεκεφαλίσθη σὲ ἡλικία 21 ἐτῶν.
Μετὰ τὴν ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων του, τὴν κάρα του παρέλαβε ὁ Γέροντάς του καὶ τὴν ἔφερε στὴ σκήτη τῆς Ἁγίας Ἄννης. Μέρος τῶν λειψάνων τοῦ μάρτυρας ἐδόθησαν καὶ στὴν εὐλαβὴ μητέρα του, τὰ ὁποῖα πολλὰ θαυμάσια ἐτέλεσαν.
Εἰκόνα τοῦ ἁγίου μὲ σκηνὲς ἀπὸ τὸ μαρτύριόν του βρίσκεται στὸν ναὸ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Ν. Ἰωνίας Ἀθηνῶν, ὅπου τιμᾶται ἡ μνήμη του ἀπὸ τοὺς συμπατριώτες του. Ἡ ἀκολουθία καὶ τὸ μαρτύριόν του βρίσκονται σὲ χειρόγραφο τῆς Ἁγιορείτικης μονῆς τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος, ἀπ’ ὅπου λαμβάνουν στοιχεῖα οἱ νεώτεροι συναξαρισταί.
Ἡ μνήμη του τιμᾶται στὶς 11 Ἰουλίου, ἡμέρα τοῦ μαρτυρίου του.
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Συναξαριστής των Αγίων του Αγίου Όρους.
Μοναχός Μωϋσής Αγιορείτης
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ
Πρόκειται για πολύμοχθη εργασία είκοσι ετών και πλέον με πρωτότυπη έρευνα στα αρχεία και τις βιβλιοθήκες του Αγίου Όρους περί των 450 περίπου γνωστών Αγιορειτών αγίων οι οποίοι αποτελούν την κατ εξοχήν ιστορία του ιερού τόπου και διά των οποίων ο Άθωνας ονομάσθηκε Άγιον Όρος. Περιλαμβάνει εκτενή εισαγωγή περί των συνθηκών, των τρόπων και των κατορθωμάτων των αγίων. Περί των κτιτορικών, συγγραφικών, ιεραποστολικών και πολιτισμικών έργων τους, στην Ελλάδα τα Βαλκάνια και τη Ρωσία, με άγνωστα και ανέκδοτα στοιχεία. Η όλη εργασία του αποτελεί μεγάλο άθλο σε δύσκολα έτη, ενίσχυση του φρονήματος των υποδούλων και προσφορά σημαντικού μεγέθους. Η ίδρυση μονών, καλλιτεχικών εργαστηρίων, μεταφραστικών κέντρων, ναών και σχολών αποτελούν τεκμήρια περίτρανα της παρουσίας και της δημιουργικότητός τους. Πλούσια βιβλιογραφία, εικονογράφηση, σημειώσεις και πίνακες συμπληρώνουν μία έκδοση 832 σελίδων περίπου, που είναι απαραίτητη συμβολή στην πνευματική ιστορία του Αγίου Όρους. Σήμερα που το Άγιον Όρος μιλά στις καρδιές πολλών ανθρώπων, που η Μακεδονία διέρχεται γνωστά προβλήματα, που η Θεσσαλονίκη αποτελεί πρωτεύουσα των Βαλκανίων και ο σύγχρονος άνθρωπος αναζητά στηρίγματα φωτεινά ή παρούσα έκδοση αποτελεί πολύτιμη συνδρομή και σημαντική παρουσία. Πανόδετη, επιμελής έκδοση, των εκδόσεων « Μυγδονία», που ήδη έχει λάβει λίαν επαινετικές κριτικές. Πρόκειται για το 50ο βιβλίο του συγγραφέα.
