«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
ὑπό Γέροντος Κλεόπα Ἠλίε, ρουμάνου
ΓΙΑ ΜΙΚΡΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥΣ
Μετάφρασις ἀπό τά ρουμανικά
Τό ἔτος 1986, τήν ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως ἦλθαν στούς Ἁγίους Τόπους πολλοί Ἕλληνες προσκυνητές. Μία γυναῖκα ἀπό τήν Κρήτη ἔδωσε στόν ἡγούμενο τῆς μονῆς τοῦ ἁγίου Γεωργίου Χοζεβίτου ἕνα χρυσό κοχλιάριο καί τοῦ εἶπε:
-Μία γυναῖκα ἡ ὁποία ἐπισκέφθηκε τούς Ἁγίους Τόπους καί τήν μονή σας παλαιότερα, προσκύνησε μέ πολλή εὐλάβεια τούς ἁγίους τῆς Μονῆς σας. Κάποτε αὐτή ἀρρώστησε καί οἱ γιατροί δέν τήν ἄφηναν νά κάνη τίποτε, διότι πλησίαζε καί ὁ θάνατός της. Παρέμενε ἀκίνητη μέ τά μάτια της κλειστά, δέν ὡμιλοῦσε καθόλου καί ὅλοι περίμεναν νά παραδώση καί τήν ψυχή της. Ξαφνικά καί ἀπροσδόκητα, ἄνοιξε τά μάτια της καί ἄρχισε νά λέγη τά ἑξῆς: «Εἶδα ἕναν ἱερέα μέ τό Ἅγιο Ποτήριο στό χέρι καί μοῦ εἶπε νά μοῦ κάνει τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ. Μετά μέ ἄγγιξε μέ τήν λαβίδα στήν γλῶσσα μου καί μοῦ εἶπε: «Ἐγώ εἶμαι ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χοζεβίτης». Καί κατόπιν ἔγινε ἄφαντος.
Ἡ γυναῖκα θεραπεύθηκε καί ἀπό τήν πολλήν χαρά της ἐπλήρωσε ἕνα κοσμηματοπώλη καί τῆς ἔκανε αὐτή τήν λαβίδα, τήν ὁποία στέλλει μέ μένα γρήγορα ἐδῶ στό μοναστήρι σας, σάν ἕνα δῶρο εὐγνωμοσύνης της πρός τόν ἅγιο Ἰωάννη, ὁ ὁποῖος τήν ἐθεράπευσε.
Ἕνας ἕλληνας ἱερεύς, ὁ ὁποῖος ἐβοήθησε στήν μεταφορά τοῦ Σκηνώματος τοῦ ὁσίου Ἰωάννου ἀπό τήν σπηλιά του στό μοναστήρι τοῦ ἁγίου Γεωργίου, εἶπε τά παρακάτω: Ἕνα πρόσωπο ἔκοψε τρεῖς τρίχες ἀπό τά μαλλιά τοῦ ὁσίου Ἰωάννου γιά νά τά ἔχει γιά εὐλογία. Τοῦ φανερώθηκε ὁ ὅσιος Ἰωάννης καί τοῦ εἶπε νά τοποθετήσει πάλι τίς τρίχες στά μαλλιά του διότι τίς χρειάζεται. Καί πράγματι τό ἄτομο αὐτό ἐπέτρεψε τίς τρίχες στόν Ἅγιο. (Τό πρόσωπο αὐτό εἶναι ὁ ἴδιος ὁ ἱερεύς, ὁ ὁποῖος καί ἀποκρύπτει τό ὄνομά του).
Τό ἔτος 1965 ἀσθένησε ὁ ἡγούμενος τῆς Μονῆς ἀρχιμ. π. Ἀμφιλόχιος καί μπῆκε στό νοσοκομεῖο. Ἐδῶ, στό μοναστήρι ἦλθε ἕνας σέρβος ἱερεύς, ὁ ὁποῖος δέν γνώριζε καλά τά ἑλληνικά κι αὐτός φρόντιζε γιά τό μοναστήρι, γιά τήν ἐκκλησία διότι δέν ὑπῆρχε ἄλλος. Οἱ ἄλλοι μοναχοί ἦσαν ἡλικιωμένοι. Αὐτός ἄναπτε τά καντήλια καί θυμιάτιζε. Μία ἤ δύο φορές δέν θυμιάτισε, μετά πού ἄναψε τά καντήλια. Τοῦ φανερώθηκε ὁ ὅσιος Ἰωάννης καί τοῦ εἶπε: «Γιατί δέν θυμιατίζεις στήν ἐκκλησία;» Ἀπό τότε ὁ ἱερεύς ἦταν προσεκτικός καί θυμιάτιζε πάντοτε.
Τό ἔτος 1986 ἐκοιμήθη ὁ ἡγούμενος π. Ἀμφιλόχιος, αὐτός πού ξέθαψε τόν π. Ἰωάννη καί τόν τοποθέτησε στήν ἐκκλησία τῆς Μονῆς, ὅπου εὑρίσκεται καί μέχρι σήμερα. Στήν θέσι του ἐστάλη ἕνας νέος ἡγούμενος, ἀρχιμανδρίτης ἐπίσης, νέος στήν ἡλικία 22 ἐτῶν, ἐνῶ ὁ σέρβος ἱερομόναχος ὑπηρετοῦσε σάν οίκονόμος. Μετά τόν θάνατο τοῦ π. Ἀμφιλοχίου, οἱ μεγάλοι Ἐπίτροποι καί ἀρχιερεῖς τοῦ Πατριαρχείου ἀπεφάσισαν νά βγάλουν τό σκήνωμα τοῦ ὁσίου Γέροντος ἀπό τήν ἐκκλησία καί νά τό ξαναθάψουν. Ἀλλά τό πρόβλημα αὐτό παρέμεινε μέχρι νά ἐπιστρέψη ὁ νέος ἡγούμενος ἀπό τήν Ἐλβετία. Ὅταν ἐπέστρεψε, συνέβη ὁ πατριάρχης τῶν Ἱεροσολύμων νά ταξιδεύσει στήν Ρουμανία, ὅπου προσκλήθηκε γιά τήν ἐνθρόνισι τοῦ νέου πατριάρχου τῆς Ρουμανίας.
Στό διάστημα αὐτό ἐπισκέφθηκαν τό μοναστήρι τοῦ ἁγίου Γεωργίου τοῦ Χοζεβίτου τρεῖς ἡγούμενοι ἀπό τήν Ρουμανία, τῶν μονῶν Σέκου, Νεάμτσου καί Μπίστριτσας, οἱ ὁποῖοι προσκύνησαν τό Σκήνωμα τοῦ Ὁσίου καί μετέφεραν τήν εἴδησι στήν Ρουμανία περί τοῦ ἐνταφιασμοῦ ἐκ νέου τοῦ ὁσίου Ἰωάννου.
Κατά τήν ἐπιστροφή τοῦ Πατριάρχου στά Ἱεροσόλυμα, ἡ Ρουμανική Ἐκκλησία τοῦ ἐζήτησε νά δώσει τό Λείψανο τοῦ Ὁσίου γιά νά τό μεταφέρει στήν Ρουμανία, ἀλλά τό πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων δέν ἐνέκρινε.
Τό ἔτος 1988, στίς 8 Σεπτεμβρίου, γιά τήν διεκπεραίωσι τῆς ἑορτῆς τῆς Γεννήσεως τῆς Θεοτόκου, παρέμεινε ὁ ἱερομ. Γρηγόριος, δεδομένου ὅτι ὁ ἡγούμενος ἀνεχώρησε γιά τήν Ἑλλάδα. Ὅλες τίς ὑποθέσεις τίς ἔκανε πολύ καλά αὐτός καί ὅλος ὁ κόσμος ἦταν εὐχαριστημένος.
Τήν δεύτερη νύκτα, μετά τήν ἑορτή τῆς Παναγίας, ὁ π. Γρηγόριος, εἶδε στό ὄνειρό του ὅτι εὑρισκόταν δίπλα στό Σκήνωμα τοῦ Ὁσίου. Ξαφνικά ὁ π. Γρηγόριος βλέπει τόν Ὅσιο ὄρθιον ἔξω ἀπό τήν Θήκη του καί ὁ π. Γρηγόριος τόν ἐρωτᾶ: «Τί κάνεις, πάτερ; Ὁ ὅσιος Ἰωάννης τοῦ ἀπήντησε: «Καλά». Τότε ὁ π. Γρηγόριος ἀνεχώρησε, κάνοντας μετάνοια ἐνώπιόν του καί τοῦ εἶπε: «Εὐλογεῖτε», καί τοῦ φίλησε τό χέρι. Ὁ ἅγιος τοῦ εἶπε: «Ὁ Κύριος νά σ᾿ εὐλογῆ» καί τοῦ ἔκανε ἐπάνω στό κεφάλι του τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ. Ὅταν σηκώθηκε ὁ π. Γρηγόριος, δέν τόν εἶδε, ἀλλά κυττάζοντας μέσα στήν θήκη, τόν εἶδε ἐξαπλωμένον, ὅπως ἦταν καί παλαιότερα. Αὐτό ἦταν ἕνα σημεῖο ὅτι ὁ ὅσιος Ἰωάννης ἔμεινε εὐχαριστημένος μέ τόν τρόπο πού διεκπεραιώθηκε ἡ ἑορτή τῆς Γεννήσεως τῆς Παναγίας.
Ἄλλη φορά ὁ π. Γρηγόριος εἶδε τόν ὅσιο Ἰωάννη νά εὑρίσκεται ὄρθιος στήν ἐκκλησία, πολύ ὄμορφος, ὅπως καί ἦταν καί τοῦ εἶπε: «Ἐγώ δέν ξέρω γιατί ἔφυγες ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος καί ἦλθες νά μείνης ἐδῶ»῎ Αὐτό συνέβη, διότι ὁ π.Γρηγόριος σκεπτόταν νά φύγη ἀπό τό μοναστήρι, ἐνῶ ὁ ὅσιος Ἰωάννης τοῦ ἔδινε κουράγιο νά κάνη ὑπομονή καί νά μείνη στό μοναστήρι.
Μεγάλο δεσμό εἶχε ὁ ἅγιος μέ τόν μαθητή του, τόν μοναχό Ἰωαννίκιο, τόν πλησιέστερο βοηθό καί φίλο του.
Στό μοναστήρι ἔρχονται καί πρόσωπα, τά ὁποῖα κάνουν ἤ λέγουν ἀνεπίτρεπτα πράγματα, ἀπό τά ὁποῖα ὁ π. Ἰωαννίκιος ἦτο πολύ στενοχωρημένος.
Μία φορά παρουσιάσθηκε ὁ Ὅσιος καί τοῦ εἶπε: «Μή συνομιλῆς καί σύ μαζί τους». Ἔλεγε ὁ π. Ἰωαννίκιος: «Ὁ Ἅγιος εἶναι σάν ζωντανός ἀνάμεσά μας. Ἄλλους τούς παρηγορεῖ καί ἄλλους τούς μαλλώνει».
Τήν Μεγάλη Τετάρτη τοῦ ἔτους 1989 ἦλθαν στόν Ἅγιο νά τόν προσκυνήσουν πολλοί χριστιανοί ἀπ᾿ ὅλο τόν κόσμο. Ἦλθε καί μία οἰκογένεια ἀπό τήν Ἑλλάδα, ἀλλά ἡ γυναῖκα εἶχε ἀκάθαρτο πνεῦμα. Πλησίασε ἐκείνη τό Λείψανο τοῦ Ὁσίου καί ὁ διάβολος πού ἦταν μέσα της τήν ἔριξε κάτω καί ἐκείνη ἔκραζε μέ δύναμι: «Ἰωάννη, μέ καῖς, Ἰωάννη μέ καῖς», καί ἐξῆλθε ἀπό τήν γυναῖκα, ἡ ὁποία στήν συνέχεια σηκώθηκε, προσκύνησε τό Λείψανο τοῦ Ὁσίου καί ἀνεχώρησε εἰρηνική καί χαρούμενη.
Ὅταν ὁ ἡγούμενος τοῦ μοναστηριοῦ τοῦ ἁγίου Γεωργίου εἶπε στόν πατριάρχη Διόδωρο γι᾿ αὐτό τό θαῦμα, ἐκεῖνος ἐνώπιον κι ἑνός γέροντος ἐπισκόπου, ὁ ὁποῖος ἦτο φίλος μέ τόν Ὅσιο, εἶπε: «Ἐγώ τόν γνωρίζω ἀπό παλαιά ὅτι ἦταν ἅγιος ἀπό τότε πού ζοῦσε». Τά ἴδια εἶπε καί ὁ φίλος του ὁ γέρων ἀρχιερεύς: «Κι ἐγώ τόν γνωρίζω καλά καί εἶναι ἅγιος ἀπό τότε πού ζοῦσε».
Ἀπό τό βιβλίο μέ τίτλο: «Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ρουμᾶνος», πού ἐκδόθηκε στό ὀρθόδοξο μοναστήρι τοῦ ἁγίου Μιχαήλ Lavardac τό 1988 διαβάζουμε: «Μία ἡμέρα ἦλθαν πέντε ἄτομα στήν Μονή καί συζητοῦσαν στό μπαλκόνι τί ἐγνώριζαν καί τί εἶχαν ἀκούσει γιά τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Ρουμᾶνο τόν Χοζεβίτη. Μία ἦταν καθηγήτρια καί οἱ ἄλλοι ἦσαν δύο οἰκογένειες.
Μία ἀπό τίς γυναῖκες εἶπε: «Ἐγώ θά εἰπῶ αύτό πού εἶδα μέ τά ἴδια τά μάτια μου. Ἡ μητέρα μου ὑπέφερε ἀπό ἰσχυρούς πονοκεφάλους γιά πολλά χρόνια καί δέν ὑπῆρχε ἐλπίδα θεραπείας της. Ἀπεφάσισα νά ἔλθω μέ τήν μαμά στό μοναστήρι μέ μία ἅμαξα, ἀλλά ἐπειδή ἦταν ἡλικιωμένη, δέν τό ἀποτολμήσαμε καί τό ἐγκαταλείψαμε τό πρόγραμμα. Αὐτή μοῦ εἶπε κατόπιν νά προσκυνήσουμε τόν ἅγιο Ἰωάννη καί νά τόν παρακαλέσουμε νά τήν θεραπεύση καί, ἐάν οἱ πόνοι της σταματήσουν, αὐτή θά νηστεύση 40 ἡμέρες ὅλη τήν περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Τό θαῦμα ἔγινε καί ἡ μητέρα μου αἰσθανόταν καλά χωρίς πόνους καί ἐνήστευσε ὅλη τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή τοῦ 1985. Ὁ καθένας λέγει ὅ,τι ξέρει, ἐγώ εἶπα αὐτό πού εἶδα».
Τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1985 μοῦ προσφέρθηκε τό βιβλίο: «Ἡ ζωή τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Ρουμάνου» καί ἐγνώριζα τήν ἁγία ζωή του ἀπό τά θαύματά του. Τό μεγαλύτερο ἀπό τά ἀγόρια μου ἔπεσε κάτω ἀσθενής καί ἐγώ προσευχόμουν συχνά στόν Ἅγιο νά τό θεραπεύση καί νά ἔλθη βοηθός στό παιδί μου. Καί πράγματι, αὐτός τό θεράπευσε καί ἐπανῆλθε ὅπως ἦταν πρωτύτερα, ὑγιής καί χαρούμενος. Ὁ Ἅγιος αὐτός μέ βοηθεῖ πάντοτε. Ἀρχίζοντας ἀπ᾿ αὐτή τήν ἡμέρα σ᾿ ὅλες τίς δυσκολίες μας, τόν ἐπικαλούμεθα καί μᾶς βοηθεῖ καί ἐπαγρυνπνεῖ στήν ζωή μας. Εὐχαριστῶ τόν Κύριόν μας Ἰησοῦ Χριστό καί τήν Παναγία Μητέρα του καί ὅλους τούς Ἁγίους καί τόν νέον ἅγιο Ἰωάννη τόν Χοζεβίτη.
Ἀπό τό ἴδιο περιοδικό, νούμερο 42 διαβάζουμε μία ἄλλη μαρτυρία:
Ἐγώ ἀναγνωρίζω ὅτι οἱ ἐπιθυμίες μου πού ἐξέθεσα στόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Ρουμᾶνο, ὅλες ἐξεπληρώθησαν τίς προσεχεῖς ἑβδομάδες». Jean Jacques Gerard.
Ἄλλη μαρτυρία: «Ἐγώ ἐζήτησα στίς προσευχές μου τόν ἅγιο Ἰωάννη νά ἔλθη καί νά μέ θεραπεύση ἀπό τήν ἀσθένιεά μου πού μέ βασάνιζε πολλά χρόνια κι αἰσθάνθηκα ἐλάφρωσι ἀπό τούς πόνους καί μετά πλήρη θεραπεία». Luciene Saroste.
Ἀπό τό περιοδικό Foi Trasmise, Saint Tradition nr. 47. Noemb.1989, διαβάζουμε:
«Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ρουμᾶνος προσεύχεται στόν Θεό γιά ἐμᾶς! Ὁ ἅγιος Ἰωάννης κάνει θαύματα κι ἐγώ κρατῶ σημειώσεις γι᾿ αὐτά. Εἶμαι εὐτυχής ἀπ᾿ αὐτό τό βιβλίο τοῦ ἁγίου στά γαλλικά, τό ὁποῖο κυκλοφορεῖ παντοῦ. Ὅταν ἔχω πόνους καί βάσανα, τόν ἐπικαλοῦμαι καί ἀμέσως εἶμαι σέ καλλίτερη κατάστασι, ὁμοίως καί τά παιδιά μου».
