«Ἐμεῖς οἱ ἀπόστολοι ἐνεργοῦμε ὡς πρεσβευτές, δηλαδὴ ἀπεσταλμένοι τοῦ Χριστοῦ, γιατὶ ὁ Θεὸς παρακαλεῖ γιὰ μᾶς».
(Β΄ Κορ. ε΄20)
Οἱ ἀπόστολοι, ποὺ ἀναγεννήθηκαν ἀπὸ τὴν οὐράνια χάρη τοῦ Θεοῦ, αὐτοὶ ποὺ πρῶτοι ἔλαβαν τὴ χάρη τοῦ Παρακλήτου Πνεύματος, ἔγιναν σωτῆρες τῶν ἀνθρώπων. Τοὺς συναντᾶς νὰ διασχίζουν ὁλόκληρες θάλασσες τῶν πονηρῶν δυνάμεων καὶ νὰ καθοδηγοῦν τὶς ψυχὲς ποὺ πιστεύουν. Τοὺς βλέπεις νὰ γίνονται γεωργοὶ καὶ νὰ καλλιεργοῦν τὸ ἀμπέλι τῆς ψυχῆς. Τοὺς βρίσκεις νὰ γίνονται παράνυμφοι καὶ νὰ νυμφεύουν τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων μὲ τὸν Χριστό. Τοὺς βρίσκεις νὰ δίνουν ζωὴ στοὺς ἀνθρώπους. Καὶ γενικὰ τοὺς βρίσκεις «σὲ πολλὲς περιστάσεις καὶ μὲ πολλοὺς τρόπους» νὰ ὑπηρετοῦν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.
Ἁγίου Μακαρίου τοῦ Αἰγυπτίου
