«Βαπτίζεται ο Αμπντούλ Μασίχ («δούλος του Χριστού») στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος!… Κι ευθύς το πρόσωπό του έλαμψε, και μια γλυκιά ευωδία απλώθηκε στον αέρα…

 

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον.
Τῇ ΚΖʹ (27η) τοῦ μηνός Ἰουνίου, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Σαμψὼν τοῦ Ξενοδόχου (530)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς τῆς ὁσίας μητρός ἡμῶν Ἰωάννας τῆς Μυροφόρου, συζύγου γενομένης Χουζᾶ, τοῦ Ἐπιτρόπου Ἡρώδου
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Ἀνέκτου, τοῦ ἐν Καισαρείᾳ τῆς Παλαιστίνης ἀθλήσαντος (298 ἤ 304)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Διήγησις Συνεσίου ἐπισκόπου Κυρήνης, περὶ Εὐαγρίου τινος φιλοσόφου καὶ χρυσίου λίτρου τριακοσίων.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Λουκᾶ τοῦ ἐρημίτου
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ Ἅγιοι μάρτυρες Μάρκιος καὶ Μαρκία, ξίφει τελειοῦνται
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Πιέριος, πρεσβύτερος Ἀντιοχείας καὶ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ Ἰσίδωρος, πυρὶ τελειοῦνται. (249)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Κλήμεντος τοῦ ἐν Κορδούῃ (Córdoba) τῆς Ἱσπανίας ἀθλήσαντος. (~†298)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Ζωΐλου τοῦ νεανίσκου, καὶ τῶν σὺν αὐτῷ ἐν Κορδούῃ ἀθλησάντων ἐπὶ Διοκλητιανοῦ. (~†301)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἐνδόξου παιδομάρτυρος Ἀμπντοὺλ Μασίχ, ἤτοι Χριστοδούλου, τοῦ ἀπὸ ἑβραίων καὶ ὑπὸ τοῦ ἰδίου πατρὸς αὐτοῦ σφαγέντος. (390)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας Ἀνθούσης
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ὅσιος Σέβηρος ὁ πρεσβύτερος ἐν Μεσαορίᾳ ( Ἰντεροκρεά) Ἰταλίας (6ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ὅσιος Μαρτίνος τοῦ Τουρώφ, ἐκ Λευκορωσίας (1146)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ὁσιομάρτυρος Λουκᾶ (Μουκχαΐτζε) γεωργιανοῦ, τῆς Μονῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἐν Ἱερουσαλήμ, ἀθλήσαντος κατὰ τὸ ἔτος 1273/1277.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου νεομάρτυρος Ἰακώβου, ἐξ ᾿Εμέσης (σημ. Χόμς) τῆς Συρίας καί ἐν Τριπόλει τοῦ Λιβάνου ἀθλήσαντος (15ο ἤ 16ο αἰών)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ὅσιος Σεραπίων ὁ Τάταρος τῆς λίμνης Κόζα Ῥωσίας (1611)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Ἱερομάρτυρος Κυρίλλου τοῦ Λουκάρεως, πατριάρχου Ἀλεξανδρείας, εἶτα δὲ Κωνσταντινουπόλεως, μεγάλου ἀγωνιστοῦ ἐναντίον τῶν μαινομένων αἱρέσεων τῆς ἐποχῆς του ἀναδειχθέντος, πολλοὺς δὲ διωγμοὺς ἐκ τούτου ὑπομείναντος, ἐν τέλει δὲ καὶ μαρτύριον διὰ στραγγαλισμοῦ εἰς τὴν παραλίαν τοῦ Ἁγίου Στεφάνου Κωνσταντινουπόλεως ὑποστάντος. Τὰ δὲ ἱερὰ λείψανα αὑτοῦ διαφυλάσσονται ἐν τῇ Μονῇ τῆς Ἀγκαράθου τῆς Κρήτης. (1638)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Ἱερομάρτυρος Κυρίωνος Β´ Καθολικοῦ τῆς Γεωργίας. (1918)

Στίχοι·
Oὗπερ παρέστης Ἰωάννα τῷ τάφῳ,
τούτου παρέστης ἔσχατον καὶ τῷ θρόνῳ.
Στίχοι· Ἐξῆγεν ὁ πρὶν ἐκ γνάθου Σαμψὼν πόμα.
Ὁ νῦν δὲ Σαμψὼν μύρον ἐκ τάφου βρύει.
Εἰκάδι ἑβδομάτῃ Σαμψὼν θάνε, βλῦσέ τε μύρα.
Στίχοι· Ἔδειξε σφαγεὺς πατὴρ Χριστοῦ δοῦλον,
Τὸν υἱὸν αὐτοῦ, ἀληθῶς κατὰ κλῆσιν.

Αμπντούλ Μασίχ (Abdu ’l Masih) – Ο δούλος του Χριστού
Από το Συναξάρι

 

Γύρω στα 390 μ.Χ. ζούσε στα Σίγγαρα της Μεσοποταμίας ένας μικρός Εβραίος πού τον έλεγαν Ασέρ. Ο Ασέρ ήταν μόλις έντεκα χρονών και ο πατέρας του, ένας πολύ πλούσιος άνθρωπος, του είχε αναθέσει να φροντίζει τις αγελάδες του.
Στον μικρό Ασέρ άρεσε πολύ αυτή η απασχόληση, όχι μόνο γιατί περπατούσε μέσα στην εξοχή, αλλά γιατί εκεί πού πήγαινε να ποτίσει τα ζώα συναντούσε κι άλλα παιδιά. Ήταν παιδιά Χριστιανών πού είχαν δημιουργήσει μεταξύ τους μια πολύ όμορφη παρέα. Έκαναν προσευχή, έτρωγαν το πρωινό τους κι ύστερα άρχιζαν να διηγούνται ιστορίες αγίων μαρτύρων. Ο Ασέρ άκουγε από μακριά αυτές τις τόσο εντυπωσιακές ιστορίες και η ψυχή του γέμιζε από θαυμασμό για τους Χριστιανούς. Αλήθεια πόσο θα ήθελε να πάει κοντά στα παιδιά αυτά και να μάθει περισσότερα για την πίστη τους!
Θέλω να με πάρετε στην παρέα σας!
Πράγματι μια μέρα πλησίασε τα παιδιά και με απλότητα τους είπε:
– Να καθίσω κι εγώ να φάω μαζί σας; Θέλω να με πάρετε στην παρέα σας!
– Πώς σε λένε; τον ρώτησαν.
– Ασέρ.
– Ασέρ, εδώ προσευχόμαστε, τρώμε και συζητούμε αυτά πού ακούμε στην Εκκλησία.
Πώς μπορείς εσύ πού δεν είσαι Χριστιανός να καθίσεις μαζί μας;
– Και τί πρέπει να κάνω για να γίνω Χριστιανός; ρώτησε με ενδιαφέρον το μικρό Εβραιόπουλο.
– Να πιστέψεις στον Χριστό και να βαπτισθείς, απάντησαν τα μεγαλύτερα παιδιά και άρχισαν να του εξηγούν τί είναι το άγιο Βάπτισμα.
Ο Ασέρ τους άκουσε με προσοχή κι όταν τελείωσαν τους είπε αποφασιστικά:
– Πιστεύω στον Χριστό, να και το νερό, γιατί δεν με βαπτίζετε;
Τα παιδιά του εξήγησαν ότι έπρεπε να έλθει ιερέας για να τον βαπτίσει. Εκείνος όμως επέμενε. Δεν ήθελε να περιμένει, γιατί μπορεί στο μεταξύ να το μάθαινε ο πατέρας του και τότε αλλοίμονό του… Ποτέ δεν θα τον άφηνε να γίνει Χριστιανός!

«Βαπτίζεται ο δούλος του Χριστού…»

 

Αφού λοιπόν δεν υπήρχε άλλη λύση, τα παιδιά τον οδήγησαν σε μια πηγή και εκεί τον έβαλαν μέσα στο νερό τρεις φορές λέγοντας: «Βαπτίζεται ο Αμπντούλ Μασίχ (Abdu ’l Masih στα αραβικά σημαίνει «δούλος του Χριστού», δηλαδή Χριστόδουλος) στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος! Κι εσύ, Χριστέ ο Θεός μας, συμπλήρωσε στο νερό αυτό όλα τα λόγια πού λένε οι ιερείς όταν βαπτίζουν και κάνε ο δούλος Σου να βαπτισθεί όπως πρέπει».
Όταν τελείωσαν, τον συνόδευσαν με πανηγυρική πομπή και τον πήραν μαζί τους για να καθίσουν στο πρώτο κοινό γεύμα. Πόσο χαρούμενος ήταν ο νεοφώτιστος Χριστιανός! Το πρόσωπο του έλαμπε. Ένα από τα παιδιά του έκανε δώρο ένα χρυσό κόσμημα και όλοι του ευχήθηκαν να μείνει πιστός στην ομολογία του. Λίγες μέρες αργότερα συνέβη να περνά από την περιοχή ένας ορθόδοξος επίσκοπος και ο Αμπντούλ Μασίχ του ζήτησε να ολοκληρώσει το βάπτισμα πού είχε λάβει.
Ο Αμπντούλ Μασίχ τα είπε όλα αυτά στη μητέρα του κι εκείνη τρομαγμένη τον παρακάλεσε να κρυφτεί. Πράγματι κάθε μέρα έφευγε πρωί-πρωί για να πάει στα ζώα και επέστρεφε αργά, ώστε να αποφεύγει τη συνάντηση με τον πατέρα του. Έτσι πέρασε ένας μήνας περίπου.

Η ώρα της ομολογίας

 

Κάποια μέρα όμως ό πατέρας θέλησε να κάνει ένα επίσημο δείπνο με όλα τα μέλη της οικογενείας. Κανείς δεν έπρεπε να λείπει!
Έτσι ήλθε κι ο Αμπντούλ Μασίχ. Μόλις τον είδε ο πατέρας του, αμέσως πρόσεξε το χρυσό κόσμημα (σκουλαρίκι):
– Τί σημαίνει αυτό; Δούλος είσαι και σου φόρεσαν τέτοιο πράγμα; είπε γεμάτος υποψίες.
– Ναι, έγινα δούλος του Χριστού, απάντησε άφοβα το παιδί.
Ο σκληρός πατέρας εξοργισμένος όρμησε πάνω του κι άρχισε να τον κτυπάει αλύπητα. Έγινε ολόκληρη αναστάτωση. Όσοι ήταν παρόντες μπήκαν στη μέση να τους χωρίσουν. Αφού κατάφεραν με δυσκολία να ηρεμήσουν τον πατέρα, κάλεσαν το παιδί να καθίσει μαζί τους. Τότε ο Αμπντούλ Μασίχ έδωσε νέα θαρραλέα ομολογία:
– Είμαι Χριστιανός και δεν επιτρέπεται Εβραίοι και Χριστιανοί να τρώνε μαζί!
Ο πατέρας δεν μπορούσε πλέον να συγκρατηθεί. Άρπαξε ένα μαχαίρι κι αφηνιασμένος σαν άγριο θηρίο άρχισε να κυνηγά τον γιο του. Το μικρό παιδί έτρεχε μέσα στα χωράφια μέχρι πού έφτασε στην πηγή πού είχε βαπτισθεί. Εκεί γονάτισε και δέχθηκε το θανατηφόρο πλήγμα από τον ίδιο τον πατέρα του. Αυτό το παιδί, πού αγαπούσε τόσο πολύ να ακούει τις ιστορίες των μαρτύρων, τώρα αξιώθηκε το ίδιο να μαρτυρήσει για την πίστη του Χριστού και να γράψει τη δική του ιστορία… Μια ιστορία αξιοθαύμαστη για ένα παιδί μόλις έντεκα χρονών… Η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη του κάθε χρόνο στις 27 Ιουνίου(1).
1. Η ιστορία του μαρτυρίου του σώζεται στα συριακά χειρόγραφα του Βρετανικού Μουσείου (κωδ. British Museum addit 12174). Βλ. Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, υπό ιερομόναχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου, τόμ. 10ος: Ιούνιος, έκδ. Ίνδικτος, Αθήναι 2008, σελ. 318-319.
Από την επιφυλλίδα «Όταν οι Άγιοι ήταν παιδιά», περιοδικό «Προς τη Νίκη», τεύχος 736, Ιούνιος 2011
https://antexoume.wordpress.com/2013/06/27/abdu-l-masih-o-%CE%B4%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D-27-%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%AF%CE%BF%CF%85/

***

Ὁ ἅγιος μάρτυρας Ἀμπντούλ Μασίχ
υπό ιερομόναχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου

 

Περί το 390 ζούσε στα Σίγγαρα (σημ. Σεντζάρ, 15 χλμ. από την Μοσούλη) ένας μικρός Εβραίος έντεκα ετών με το όνομα Ασέρ, στον οποίο ο πατέρας του, ένας πολύ πλούσιος άνθρωπος, είχε αναθέσει να φυλάει τις αγελάδες του.

Όταν πήγαινε να ποτίσει τα ζώα συναντούσε συχνά παιδιά χριστιανών που καθώς έτρωγαν το κολατσιό τους είχαν την συνήθεια να διηγούνται ιστορίες μαρτύρων. Ο Ασέρ λαχταρούσε να πάρει κι αυτός μέρος στην παρέα, αλλά τα άλλα παιδιά του απαντούσαν ότι δεν μπορούσε να συμμετάσχει στο γεύμα, παρά μόνο αν δεχόταν να λάβει το άγιο Βάπτισμα. «Να το νερό, γιατί δεν με βαπτίζετε», απαντούσε ο Ασέρ.

Μπροστά στην τόση επιμονή του τον οδήγησαν μία μέρα στην πηγή και τον βούτηξαν τρεις φορές λέγοντας: «Βαπτίζεται ο Αμπντούλ Μασίχ (“δούλος του Χριστού”) στο όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος! Κι εσύ Χριστέ, ο Θεός μας, συμπλήρωσε στο νερό αυτό όλα τα λόγια που λένε οι ιερείς όταν βαπτίζουν και κάνε ο δούλος Σου να βαπτισθεί όπως πρέπει».
Έπειτα τον πήραν με πομπή θριαμβευτική και τον πήγαν να φάνε από κοινού το γεύμα τους, ενώ ένα παιδί του χάρισε ένα χρυσό σκουλαρίκι, συμβουλεύοντάς τον να μείνει πιστός στην ομολογία του.
Επιστρέφοντας στο σπίτι, η μητέρα του φοβούμενη την οργή του συζύγου της έκρυψε το παιδί. Για έναν μήνα έφευγε πρωί πρωί να πάει το κοπάδι στην βοσκή και το βράδυ γυρνούσε στο κρησφύγετό του και ο πατέρας του απασχολημένος με τις δουλειές του ούτε καν πρόσεξε την απουσία του.
Μία ημέρα, ενώ βοσκούσε τα κοπάδια στο βουνό έτυχε να περνά από κει ένας ιεραπόστολος επίσκοπος και ο Αμπντούλ Μασίχ του ζήτησε να ολοκληρώσει το βάπτισμα που είχε λάβει.
Την επαύριο, ο πατέρας του είχε καλέσει τα μέλη της οικογένειάς του σε μεγάλο δείπνο και έστειλε τους υπηρέτες να μαζέψουν τα παιδιά του. Μόλις είδε τον Αμπντούλ Μασίχ, πρόσεξε το σκουλαρίκι που απαγορευόταν να φοράνε οι Εβραίοι και αποκαλώντας τον δούλο τον ρώτησε τι σήμαινε αυτό.

«Ναι, έγινα δούλος του Χριστού», του απάντησε το παιδί. Εξοργισμένος ο πατέρας όρμησε πάνω του και τον ξυλοφόρτωσε. Μπήκαν στην μέση οι άλλοι ομοτράπεζοι και κατάφεραν να τον ηρεμήσουν, όταν όμως κάλεσαν το παιδί να έλθει να καθήσει μαζί τους, εκείνο αρνήθηκε λέγοντας ότι δεν έπρεπε Εβραίοι και χριστιανοί να τρώνε μαζί.

Ο πατέρας του δεν μπόρεσε να συγκρατηθεί άλλο κι αρπάζοντας ένα μαχαίρι άρχισε να κυνηγά τον γιό του μέσα στους αγρούς. Τον πρόφθασε κοντά στην πηγή όπου είχε βαπτισθεί, την στιγμή που το παιδί είχε μόλις γονατίσει, και στρέφοντάς του το κεφάλι το έσφαξε σαν αρνί.
(Από το βιβλίο: “Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας”, υπό Ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου. Τόμος δέκατος, Ιούνιος, σελ. 318. Ίνδικτος, Αθήναι 2007)
1. Η ιστορία του μαρτυρίου του σώζεται στα συριακά χειρόγραφα του Βρετανικού Μουσείου (κωδ. British Museum addit 12174). Βλ. Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, υπό ιερομόναχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου, τόμ. 10ος: Ιούνιος, έκδ. Ίνδικτος, Αθήναι 2008, σελ. 318-319.
(Πηγή ψηφ. κειμένου:https://www.koinoniaorthodoxias.org/agiologio-eortologio/o-agios-martyras-ambdoul-masix/)

Χειρόγραφο Μονής Αγίου Μάρκου, Ιερουσαλήμ, MS 199B (SMMJ 00199B), 1734 μ.Χ., γλώσσα: Γκαρσούνι, – Μέρος Β΄ Βίοι Αγίων, φ. 651v-657r Η ιστορία του μαρτυρίου του ‘Αμπντ αλ-Μασίχ, από την πόλη Σιντζάρ
https://syri.ac/digimss/faceted/field_collection/st-marks-monastery-jerusalem-33?page=2
Ψηφιοποιημένο Χειρόγραφο https://archive.org/details/SMC3.3/page/n357/mode/1up?view=theater
The History of the ‘Slave of Christ‘: From Jewish Child to Christian, Martyr, Edited and Translated by Aaron Michael Butts Simcha Gross, Persian Martyr Acts in Syriac: Text and Translation 6 Series Editor Adam H. Becker, Gorgias Press LLC

iconandlight