«…τό ὕδωρ ὅ δώσω αὐτῷ, γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγή…εἰς ζωήν αἰώνιον».
Ὁ Παράκλητος, τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, ἐκπορεύεται ἐκ μόνου τοῦ Πατρός καί πέμπεται εἰς τόν κόσμον, διά τοῦ Υἱοῦ. Ὁ Υἱός ἐξηγεῖ τά περί τοῦ Πατρός «ἐκεῖνος ἐξηγήσατο» καί στέλνει τόν Παράκλητον, ὅπου συγκροτεῖ ὅλον τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας· θεραπεύει τά ἀσθενῆ, τά ἐλλείποντα ἀναπληροῖ, τελειοῖ τά μυστήρια.
Οἱ Ἄκτιστες ἐνέργειες, εἶναι ἡ ἀέναος πηγή πού δέν στερεύει, ἀλλά πάντοτε ἀναβλύζει στήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησία καί ῥέει καί γεμίζει τίς καρδιές τῶν πιστευσάντων παρέχοντας ζωήν αἰώνιον. Τό θέλημα τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ προϋπόθεσις· οὔτως ὥστε ἡ ψυχή νά καταστεῖ δεκτική τῆς ἀκτίστου ἐνεργείας τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ.
Ἡ Οὐσία τοῦ Θεοῦ, οἱ θεῖες τρεῖς Ὑποστάσεις, εἶναι παντελῶς ἀμέθεκτες ἀπό ὅλα τά κτίσματα. Οἱ Ἄκτιστες ἐνέργειες διακρίνονται τῆς θείας Οὐσίας καί τῶν θείων Ὑποστάσεων, κατά Χάριν μετεχόμενες μέ θεοπρεπῆ πρόοδο· προέρχονται δέ ἀπό τήν θείαν Οὐσίαν, διακρινόμεναι αὐτῆς. Ὅπου Ἄκτιστες ἐνέργειες, ἐκεῖ ὁ Ὅλος Θεός.Ἐκεῖνος λοιπόν πού θά πίῃ ἀπό τό ὕδωρ τό ὁποῖον δίδει ὁ Μεσσίας, δέ θά διψάσει ποτέ εἰς τόν αἰῶνα.
Ἐν τούτοις, γνωρίζονται ὑπό τοῦ Θεοῦ οἱ ἀληθινοί προσκυνηταί, πού προσκυνοῦν καί λατρεύουν τόν Πατέρα, μέ θεοφωτίστους τίς πνευματικές τους δυνάμεις, δι’Υἱοῦ, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, μέ λατρεία, ὄχι σκιώδη, ἀλλά μέ πλήρη ἐπίγνωση τῆς ἀληθείας. «…καί γάρ τούτους προσκυνητές ζητάει ὁ Θεός».
«Ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ»· χριστιανοί μου, ἐπειδή ἡ ἐν Χριστῷ υἱοθεσία καί ἀνακαίνησίς μας κατά τό σῶμα καί τήν ψυχή εἶναι πολλαπλή, ἔχοντας ἀρχή καί τελειότητα καί τά ἐνδιάμεσά τους, τήν μέν ἀρχή εἰσάγει μέσα μας ἡ χάρις τοῦ Βαπτίσματος, δίνοντας ἄφεσιν ὅλων τῶν ἁμαρτημάτων καί τῆς εὐθύνης ἀπό τήν κατάρα· τό τέλος ἡ Ἀνάστασις, ἡ αἰώνιος Βασιλεία.
Ὁ βίος καί τό μαρτυρικό τέλος τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς τῆς Σαμαρείτιδος βεβαιώνουν τοῦ λόγου τό ἀληθές. Τό μαρτύριο δηλαδή πού εἶναι ἡ τελειότητα πού χαρίζει ἡ ἐλπιζομένη Ἀνάστασις τῆς ζωῆς ἀπό τούς πιστούς καί ἡ σχετική μέ τόν μέλλοντα αἰῶνα ἐπαγγελία. (βλέπε συνάντηση καί συζήτηση τοῦ Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου μέ τήν πανεύφημον καί μεγαλομάρτυρα Ἁγία Εὐφημία)
Ἀναγείρονται δηλαδή στόν φωτισμένο νοῦ, τά ἱερά βασίλεια τῆς ἀγάπης καί στά πρόθυρα αὐτῶν ἀνθεῖ τό προοίμιο τοῦ μέλλοντος αἰῶνος, ἡ ἀνέκφραστη καί ἀναφαίρετη χαρά. Τότε, σεβαστή γερόντισσα, μεταβάλλεται καί τό ὀδυνηρό δάκρυ σέ γλυκό καί τά λόγια τοῦ Θεοῦ καί τοῦ Χριστοῦ γίνονται στόν λάρυγγα γλυκύτερα ἀπό τό μέλι στό στόμα καί εὐφροσύνη στήν καρδιά.
Φρονοῦμε ἀδελφοί, ὅτι ἡ λατρεία, ἡ δέησις και ἡ προσευχή μετατρέπεται σέ εὐχαριστία καί ἡ μελέτη τῶν θείων πραγμάτων, ἀγαλλίαμα καρδιᾶς, ὅπου ὁ ἔσω τῆς καρδίας ἄνθρωπος μαθαίνει τόν περίσσιο πλοῦτο τῆς χρηστότητος τοῦ Κυρίου σύμφωνα μέ ἐκεῖνον τόν λόγον: «γευθεῖτε καί ἰδεῖτε ὅτι ὁ Κύριος εἶναι χρηστός»[1].
Εἶναι τό ἀγαλλίαμα τῶν δικαίων, ἡ χαρά τῶν ἐχόντων καθαράν καί εὐθείαν καρδίαν, εὐφροσύνη ψυχῆς, παρηγοριά ἀέναον, ὕδωρ ἀλλόμενον εἰς ζωήν αἰώνιον.Ἐμπειρία, ἀπόκτησις πνευματικῆς χάριτος, δηλαδή ἀντλουμένη ἀπό τό βάθος τοῦ φρέατος τῆς θεολογίας, ὅπως γνωρίζει μόνον ὁ Τριαδικός Θεός καί δωρίζει ὁ Θεάνθρωπος Μεσσίας, στούς ἀγαπῶντας Αὐτόν· γνώση καί σοφία πού βιώνουν κατά τήν λατρείαν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας οἱ ἐνεργούμενοι κατά τά θεῖα.
Αὐτούς τούς ἐπισκιάζει ὁ Παράκλητος ἀπ’ ὅπου ἔρχεται σ’ αὐτούς φωνή μυστικῆς θεολογίας καί τούς μυεῖ στό μυστήριο τῆς Τρισυπόστατης θεότητος καί γίνονται τέκνα Θεοῦ ἐν Πνεύματι καί Ἀληθείᾳ. Βιώνουν δηλαδή, τήν Ὀρθόδοξον Λατρείαν μέσα σέ φῶς νοημάτων ἀνείπωτης σοφίας, ὅσον βέβαια τούς δοθεῖ ἀπό τήν δοθεῖσαν ἄκτιστον χάριν στό φρέαρ τοῦ Ἰακώβ μέ τίς προφητεῖες τῶν Προφητῶν, τό κήρυγμα τῶν Ἀποστόλων καί τό βίωμα τῶν ἁγίων Μαρτύρων.
Φρονοῦμε λοιπόν ἀδελφοί, ότι τό ἄριστον εἶναι νά ἀποθάνει κανείς γιά τήν ἁμαρτία καί τόν κόσμο της καί νά ζήσει γιά τόν Χριστό πού προσφέρει δωρεάν τό ὕδωρ τό ζῶν ἀενάως. Γιατί διαφορετικά, δέν μπορεῖ νά ἀναγεννηθεῖ σύμφωνα μέ τά λόγια τοῦ Κυρίου[2] καί ἄν δέν ἀναγεννηθεῖ, οὔτε στή λατρεία ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ μπορεῖ νά μυηθεῖ, οὔτε στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ νά εἰσέλθει. Ἡ ἁγία Φωτεινή πίστεψε καί ἔτρεξε ὡς Ἰσαπόστολος στούς ὁμοεθνεῖς της, Σαμαρεῖτες, γιά νά τούς κηρύξει τόν Μεσσία· καί μέ εἰλικρινή μετάνοια ἕως τέλους ἔφθασε καί εἰς τό μαρτύριον· ἡ δέ Ἐκκλησία μας, τήν κατατάσσει στή χορεία τῶν μαρτύρων ὡς Μεγαλομάρτυρα καί Ἰσαπόστολο. Πρότυπο γιά ὅλους σ’ ὅλες τίς μετά Χριστόν γενιές· πρό πάντων κήρυκα στή δική μας γενιά, ὅπου συγκλονίζεται ἀπό ἀπιστία καί εἰδωλολατρεία καί ὕβριν κατά τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἁγίων Του.
Εἴθε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός νά φωτίσει ὅλους καί μᾶς ὁδηγήσει εἰς μετάνοιαν. Σ’ Αὐτόν ἡ Δόξα, ἡ Βασιλεία καί ἡ Προσκύνησις εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.
