Οσίου Εφραίμ του Σύρου
Σπλαχνίσου τον πηλό,
που θέλησες να δοξάσεις
Δέσποτα, ξέρεις ότι ο άνθρωπος που έπλασες δημιουργήθηκε από πηλό, ότι έχει φύση αδύναμη, ότι έχει αντοχή που εύκολα λυγίζει. Διότι, αν δεν κοιμηθεί κατά τη νύχτα, δεν μπορεί να κρατηθεί· αν δε φάει κατά τη διάρκεια της μέρας, δεν αντέχει. Το χειμώνα τρέμει από το κρύο, το θέρος καίγεται από τη ζέστη· το σούρουπο δε βλέπει, τη νύχτα δεν τολμά να βαδίσει. Αν περπατά, εξαντλείται· αν ησυχάσει, ζαλίζεται· αν καθίσει, στενοχωρείται· αν μιλήσει, κουράζεται· αν ξαπλώσει, υποφέρει· αν σταθεί όρθιος πολλή ώρα, εξαντλείται.
Και θέλεις, Δέσποτα, αυτή η αδύναμη φύση να νικήσει σύντομα την αμαρτία;
Ο άνθρωπος βρίσκεται μέσα σε πολλούς λογισμούς και μέσα σε αβέβαιες επιθυμίες της ψυχής· μέσα σε αμφίβολες πράξεις, μέσα σε άτακτα έργα. Σ’ αυτά που είναι ορατά αντιμετωπίζει εμπόδια, σ’ αυτά που είναι κρυφά παρουσιάζεται απροετοίμαστος· στις επιβουλές είναι ανέτοιμος· για την απόκρουση εκείνων που ενοχλούν το νου του είναι αμήχανος· απέναντι σ’ εκείνους που στήνουν ενέδρα στην ψυχή του είναι αδύναμος· για την περιποίηση του σώματος είναι όλος φροντίδα· για τη διατροφή της γυναίκας του και των παιδιών του είναι πολυμέριμνος.
Και θέλεις, Δέσποτα, μια τέτοια φύση να νικήσει σύντομα την αμαρτία;
Τι μπορεί να κάνει πάλι, Δέσποτα, η ανθρώπινη φύση απέναντι στον Διάβολο; Τι δύναμη έχει, Κύριε, η αντίσταση της σάρκας απέναντι σ’ έναν τόσο μεγάλο Δράκοντα;
Εσύ είπες ότι θεωρεί την άβυσσο σαν λεκάνη για ξέπλυμα. Και τι είναι ο άνθρωπος απέναντι στην ορμή του; Εσύ είπες ότι έχει τη θάλασσα σαν περίπατο. Και τι είναι απέναντί του η ψυχή που είναι ενωμένη με ένα πολύ μικρό σώμα;
Είναι πολλές οι δυνάμεις του Δράκοντα. Η πλάνη του είναι βαθειά· η αμαρτία είναι πλατειά δια μέσου της ηδονής· τα πάθη πλησιάζουν το σώμα δια μέσου της τροφής· η αμαρτία ενοχλεί τη σάρκα δια μέσου της επιθυμίας· η κακία πολεμά την ψυχή δια μέσου της κενοδοξίας· η πονηριά έλκει το νου προς τον εαυτό της.
Και τι μπορεί να κάνει ο ταλαίπωρος απέναντι σε τόσο πλήθος αντιπάλων; Τι δύναμη έχει το χώμα και η στάχτη απέναντι σε τόσο μεγάλη παράταξη; Τι είναι ο άνθρωπος μόνος απέναντι σε τόσο μεγάλη στρατιά κακών;
Ελέησε, Δέσποτα, λυπήσου το πλάσμα σου.
Σπλαχνίσου τον πηλό, που θέλησες να δοξάσεις.
Άφησε την απειλή· περιόρισε την αυστηρή τιμωρία· ανάβαλε την απόφαση του θανάτου χάρη σ’ εμένα, τη μετάνοια· πλάτυνε τα όρια των οικτιρμών και ύψωσε το μέτρο του ελέους σου· άνοιξε διάπλατα την ευσπλαχνίας σου· δείξε με τρόπο θαυμαστό τα ελέη σου και παράτεινε τη χάρη σου για πολλά χρόνια.
ΟΣΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ ΕΡΓΑ – ΤΟΜΟΣ ΠΕΜΠΤΟΣ – Κείμενο – Μετάφραση – Σχόλια Κωνσταντίνου Γ. Φραντζόλα, Φιλολόγου – ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ – Α’ έκδοση 1994 σελ.52-55 – ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ: Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣ
