Εἶναι καθ’ ὅλα φυσιολογικό, καλοί μου φίλοι, νὰ θέλουμε νὰ τὰ φτιάξουμε κάποια στιγμὴ μὲ τὸ ἄλλο φῦλο (καὶ μάλιστα τὴν κατάλληλη στιγμή!), εἶναι λυτρωτικὸ νὰ θέλουμε νὰ τὰ φτιάξουμε μὲ ἐκεῖνον ποὺ στενοχωρηθήκαμε (καὶ μάλιστα ὅσο γίνεται νωρίτερα!), εἶναι σωτήριο νὰ θέλουμε νὰ τὰ φτιάξουμε προπάντων μὲ τὸν Χριστό!
* * *
Καὶ τοῦτο γιατί ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι ἕνα τυχαῖο πρόσωπο, οὔτε κι ἕνα πρόσωπο ξεχωριστό, ὅπως τὸ λένε κάποιοι. Εἶναι ἕνα Πρόσωπο μοναδικὸ καὶ ἀνεπανάληπτο. Εἶναι ὁ Κύριός μας καὶ ὁ Θεός μας, ὅπως εἶπε μὲ τόσο θαυμασμὸ ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς, τότε ποὺ Τὸν ψηλάφησε μετὰ τὴν Ἀνάστασή Του!
Πιστοί, ἀλλὰ καὶ ἄπιστοι, ὥς καὶ ἄθεοι ἀκόμη, ποικιλοτρόπως τὸ ὁμολόγησαν αὐτό. «Ὁ Ἰησοῦς εἶναι τὸ πιὸ μεγαλοπρεπὲς παράδοξο ποὺ γνώρισε ἡ ἱστορία», παραδέχθηκε ὁ E. Riccioti. «Μεταξὺ τοῦ Ἰησοῦ κι ὁποιουδήποτε ἄλλου στὸν κόσμο, εἶναι ἀδύνατη ὁποιαδήποτε σύγκριση», ἔλεγε ὁ Ναπολέων. «Ὁ Ἰησοῦς εἶναι τὸ μεγαλύτερο θρησκευτικὸ πνεῦμα σὲ ὁλόκληρη τὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας. Ἡ ὀμορφιά Του αἰώνια καὶ ἡ Βασιλεία Του χωρὶς τέλος. Σὲ ὁλόκληρη τὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνα πρόσωπο ποὺ νὰ μπορεῖ νὰ σταθεῖ κοντά Του. Χωρὶς τὸ Χριστὸ εἶναι ἀδύνατο νὰ κατανοηθεῖ ἡ ἱστορία», ὁμολόγησε ἀκόμη καὶ αὐτὸς ὁ Ρενάν! «Ὁ μεγαλύτερος τῶν φιλοσόφων, δὲν κατόρθωσε νὰ μεταβάλει τὰ ἤθη τῶν γειτόνων του ποὺ κατοικοῦν στὸν ἴδιο μὲ αὐτὸν δρόμο. Μόνον ὁ Ἰησοῦς κατόρθωσε νὰ ἀλλάξει ὁλόκληρη τὴ μορφὴ τοῦ κόσμου», ὁμολόγησε ἀκόμη κι ὁ Βολταῖρος!
Κι ἀκόμη … «Δίχως τὸν Ἰησοῦ ὁ κόσμος δὲ θὰ ἐπιζοῦσε, γιατί θὰ ἔπρεπε ἢ νὰ καταστραφεῖ ὁλότελα ἢ νὰ εἶναι σὰν μία κόλαση», συνήθιζε νὰ λέει ὁ Βλ. Πασκάλ. «Ὅλα ὅσα ἔχουν γράψει γιὰ τὸν Ἰησοῦ εἶναι ἐλάχιστα, γιὰ μία τέτοια εἰσβολὴ στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία», τόνιζε ὁ Ἔμερσον. «Ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ μόνος ποὺ τέλεια ἔζησε αὐτὸ ποὺ τέλεια δίδαξε», τόνιζε ὁ Χέρμαν Χόλεριθ. «Πιστεύω πὼς δὲν ὑπάρχει πιὸ ἀξιαγάπητος, πιὸ βαθύς, πιὸ συμπαθὴς καὶ πιὸ τέλειος ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ…», ἔγραφε συγκλονισμένος ὁ Ντοστογιέφσκυ. «Ὅσο ζῶ καὶ ἀναπνέω δὲν θὰ πάψω νὰ ὑμνῶ μετὰ λατρείας τὸν Χριστόν μου», ἔγραφε καὶ ὁ δικός μας Ἀλ. Παπαδιαμάντης. «Πλάκες ποὺ στέκατε βαριὲς στὰ μνήματα καὶ στὶς καρδιές, σᾶς ἔσπασε ὁ Χριστός μου», ἔγραψε καὶ ὁ ποιητὴς Γ. Βερίτης.
* * *
Οἱ Ἅγιοι, ποὺ συγκλονισμένοι μπροστά Του τὰ ἔδωσαν ὅλα γι’ Αὐτόν, πόσα δὲν εἶπαν γιὰ Ἐκεῖνον! Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Σιναΐτης ἔγραψε: «Ἀρχὴ καὶ θεμέλιο ὅλων τῶν ἀρετῶν εἶναι ὁ Χριστός». Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Θεολόγος ἀναφέρει σ’ ἕνα ποίημά του: «Ὁ Χριστὸς πείνασε καὶ δίψασε σὰν ἄνθρωπος, ἀλλ’ ἔθρεψε τὰ πλήθη σὰν Θεός». Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας ἔγραψε: «Ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ ζωὴ καὶ ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου»
Κι ἀκόμη … Ὁ ἱ. Χρυσόστομος τονίζει τοῦτο: «Ὁ Χριστὸς ἔχει ὀνομαστεῖ θεμέλιο, γιατί φέρει καὶ συγκρατεῖ καὶ βαστάζει τὰ πάντα». Κι ἀκόμη: «Τὸν ὀνομάζω Βασιλέα, ἐπειδὴ Τὸν βλέπω σταυρωμένο. Διότι αὐτὸ εἶναι τὸ χαρακτηριστικὸ τοῦ Βασιλέως, τὸ νὰ πεθαίνει γιὰ χάρη τῶν ὑπηκόων του». Ὁ Ἅγιος Ἐφραὶμ ὁ Σύρος ἀναφέρει συγκλονισμένος: «Εἶναι ἀδύνατο νὰ προκόψουμε μὲ ἄλλον τρόπο καὶ νὰ σωθοῦμε, παρὰ μὲ τὴ μίμηση τοῦ Κυρίου σὲ ὅλα».
Ὁ Ἅγιος Αὐγουστῖνος ποὺ ὡς νέος παρασύρθηκε καὶ ἔζησε μὲ τὶς ἡδονὲς τοῦ κόσμου, ἐν τέλει γνώρισε τὸν Χριστὸ καὶ ἀφιερώθηκε σ’ Αὐτὸν τόσο πολύ, ποὺ ἔφθασε νὰ συγκαταλέγεται καὶ σ’ αὐτοὺς ἀκόμη τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἔγραψε, λοιπόν, πὼς «Ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ πᾶν γιά μᾶς». Καὶ τὸ ἀναλύει αὐτὸ ὡς ἑξῆς: «Θέλεις νὰ θεραπευτοῦν οἱ πληγές σου; Εἶναι ὁ Γιατρός! Θέλεις νὰ γαληνέψει ἡ ψυχή σου; Εἶναι ἡ Εἰρήνη! Θέλεις νὰ τιμωρηθεῖ ἡ ἀδικία; Εἶναι ἡ Δικαιοσύνη! Ἂν ἔχεις ἀνάγκη ἀπὸ βοήθεια, εἶναι ἡ Δύναμη! Ἂν φοβᾶσαι τὸν θάνατο, εἶναι ἡ Ζωή! Ἂν ζητᾶς τὸν οὐρανό, εἶναι ὁ Δρόμος! Ἂν μισεῖς τὰ σκοτάδια, εἶναι τὸ Φῶς! Ἂν πεινᾶς, εἶναι ἡ Τροφή!».
Ὁ Ἅγιος Πορφύριος, τῶν ἡμερῶν μας ὁ Ἅγιος, τονίζει κι αὐτός: «Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔχει δώσει τὴν καρδιά του στὸν Χριστὸ δὲν ὑποφέρει, ὅσες δυσκολίες καὶ νὰ τοῦ συμβοῦν. Χαίρεται, εἶναι γεμᾶτος ἐσωτερικὴ χαρά. Εἶναι δραστήριος. Προσεκτικός. Δὲν κάνει λάθη, ζημιές. Τὸ μυαλό, τὰ χέρια, τὰ πόδια, ὅλα κινοῦνται ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ». Καὶ συνεχίζει μὲ τὰ ἑξῆς: «Χωρὶς τὸν Χριστὸ εἶναι ἀδύνατο νὰ διορθώσουμε τὸν ἑαυτό μας, δὲν θὰ μπορέσουμε νὰ ἀποδεσμευθοῦμε ἀπὸ τὰ πάθη. Μόνοι μας δὲν μποροῦμε νὰ γίνουμε καλοί. “Χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν”. Ὅσο κι ἂν προσπαθήσουμε, τίποτα δὲν θὰ ἐπιτύχομε. Ἕνα πρέπει νὰ κάνομε, νὰ στραφοῦμε σ’ Ἐκεῖνον καὶ νὰ Τὸν ἀγαπήσομε “ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς”. Ἡ ἀγάπη στὸν Χριστό, μόνο αὐτὴ εἶναι ἡ καλύτερη θεραπεία τῶν παθῶν».
* * *
Ναί, μόνον ὁ Χριστὸς μπορεῖ νὰ λύσει τὸ ἀνθρώπινο δρᾶμα. Ἡ ἀπύθμενη ἄβυσσος τῆς ψυχῆς μας, μόνο μὲ τὸν Χριστὸ μπορεῖ νὰ γεμίσει. Ἀγαθὸ ἔξω ἀπὸ τὸν Χριστὸ δὲν ὑπάρχει!
Ναί, ἀποδείχθηκε 20 αἰῶνες τώρα ὅτι Ἐκεῖνος εἶναι τὸ κέντρο πέριξ τοῦ ὁποίου στρέφεται ἡ ἀνθρωπότητα! Ἐκεῖνος εἶναι τὸ ἁλάτι ποὺ νοστιμίζει τὴ ζωή μας, ἀλλὰ καὶ μᾶς διατηρεῖ στὴν ὕπαρξη! Ἐκεῖνος εἶναι τὸ φῶς ποὺ μπορεῖ καὶ διαλύει ὅλα τὰ σκοτάδια μέσα μας καὶ γύρω μας! Ἐκεῖνος εἶναι ἡ πυξίδα ποὺ δείχνει μονίμως σὲ ὅλους μας, τὸν δρόμο ποὺ πρέπει ν’ ἀκολουθεῖ κανεὶς γιὰ πάντα! Ἐκεῖνος εἶναι ἡ μόνη Ἀλήθεια ποὺ ἐλευθερώνει ἀπ’ τὸ ὅποιο ψεῦδος καὶ τὴν πλάνη! Ἐκεῖνος εἶναι ἡ Ζωή, ποὺ τίποτα δὲν ὑπάρχει μακριά Της!
Ναί, κανένας σήμερα, ἀπολύτως κανένας, δὲν εἶναι, δὲν λέει καὶ δὲν προσφέρει κάτι παραπάνω ἀπ’ ὅ,τι ὁ Χριστός. Καὶ ὁ πιὸ σπουδαῖος ἄνθρωπος, καὶ ἡ πιὸ μεγάλη ἀλήθεια, καὶ ἡ πιὸ κορυφαία ἀγάπη καὶ ὁ πιὸ μεγάλος λόγος, καὶ τὸ πιὸ μεγαλειῶδες ἔργο, ὅλα εἶναι κατώτερά Του ἢ εἶναι ἀντιγραφὴ ἀπ’ Αὐτὸν καὶ μόνο. Ἐρευνῆστε το ὅσο θέλετε καὶ θὰ δεῖτε …
Κι ἀκόμη… Κανένας δὲν πικράθηκε, δὲν λυπήθηκε, δὲν ἀπογοητεύτηκε κοντὰ στὸ Χριστό, ζώντας, ὅπως Ἐκεῖνος θέλει. Τὸ ἀντίθετο ἀκριβῶς συνέβη. Προόδευσε πραγματικὰ καὶ μεγαλούργησε στὴ ζωή. Ναί!
* * *
Κάποτε ὁ Χριστὸς βρέθηκε στὴ χώρα τῶν Γαδαρηνῶν, μία περιοχὴ ἀπέναντι ἀπ’ τὴ Γαλιλαία. Ἐκεῖ Τὸν συνάντησε κάποιος δυστυχὴς ἄνθρωπος ποὺ εἶχε μέσα του πλῆθος ἀπὸ δαιμόνια καὶ ἀπὸ πολὺ καιρό. Τὰ δαιμόνια αὐτὰ παρακαλοῦσαν τὸν Χριστὸ νὰ μὴ τὰ διατάξει νὰ πᾶνε στὴν ἄβυσσο, ἀλλὰ στὸ κοπάδι μὲ τοὺς χοίρους ποὺ ἔβοσκαν κάποιοι, παρὰ τὸν νόμο τοῦ Μωυσῆ. Ὁ Χριστὸς τοὺς τὸ ἐπέτρεψε, μὲ ἀποτέλεσμα ὅλο τὸ κοπάδι τῶν χοίρων νὰ ὁρμήσει στὸν γκρεμὸ καὶ νὰ πνιγεῖ στὴ λίμνη!
Ὅταν οἱ κάτοικοι τῆς πόλης ἔμαθαν ἀπὸ τοὺς βοσκοὺς τί συνέβη, ὄχι μόνο δὲν συγκλονίστηκαν ἀπὸ τὸ θαῦμα αὐτὸ τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴ σωτηρία τοῦ συμπολίτη τους, ἀλλὰ Τοῦ ζήτησαν νά… φύγει ἀπὸ κοντά τους! Ἔτσι προτίμησαν νὰ εἶναι μὲ τοὺς χοίρους, παρὰ μὲ τὸν Χριστό! Ἀντίθετα ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ποὺ θεραπεύτηκε καὶ ἔζησε τὸ θαῦμα τοῦ Χριστοῦ, αὐτὸς ποὺ δέχθηκε τὴ λύτρωση, Τὸν παρακαλοῦσε νὰ τὸν πάρει μαζί Του! (βλ. Λουκ. 8, 26-39).
Ἀκριβῶς αὐτὸ συμβαίνει καὶ σὲ πολλοὺς ἀπό μᾶς. Προτιμοῦμε τὰ κατώτερα, ὥς καὶ παράνομα πράγματα στὴ ζωή μας, παρὰ τὸν Χριστό. Νὰ ποῦ βρίσκεται τὸ πρόβλημά μας, ὅπως καὶ ὅλη ἡ κακοδαιμονία μας, ἂς τὸ ποῦμε ἔτσι!
Εἶναι σπουδαῖος τοῦτος ὁ λόγος τοῦ π. Ἀνανία Κουστένη: «Ἔχει πολὺ μεγάλη σημασία νὰ τὰ φτιάχνει κανεὶς καὶ νὰ τὰ ἔχει καλὰ μὲ τὸν Χριστό. Ὅ,τι καλύτερο εἶναι. Μπορεῖ νὰ περνάει τοὺς ὅποιους Γολγοθᾶδες του, τὶς ὅποιες ὑποβαθμίσεις, τὶς ὁποῖες φοβίες, τοὺς ὅποιους φόβους, τὶς ὅποιες δυσκολίες, ὅμως, μὲ τὴ δύναμη τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ Ἀναστημένου, τί κάνει; Μπορεῖ κι ἀντέχει. Μπορεῖ καὶ βαστάζει. Μπορεῖ καὶ νικᾶ. Καὶ καυχώμενος, μετὰ τοῦ μεγάλου Παύλου, τοῦ Ἀποστόλου, λέει: «Πάντα ἰσχύω, ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με Χριστῷ».
* * *
Λοιπόν, ὁ Χριστός, ἂς εἶναι γιὰ μᾶς ὁ πιὸ ποθητός. Κι ἀπ’ τὰ ὅποια πρόσωπα καὶ ἀπ’ τὰ ὅποια πράγματα. «Δίψασε γιὰ τὸν Χριστὸ κι Ἐκεῖνος θὰ σὲ μεθύσει μὲ τὴν ἀγάπη Του», ἀναφέρει ὁ Ἅγ. Ἰσαὰκ ὁ Σύρος. Ἂς τὰ φτιάξουμε μὲ τὸν Χριστὸ κι Ἐκεῖνος θὰ μᾶς τὰ δώσει ὅλα. Καὶ θὰ μᾶς δοθεῖ ὅσο κανένας ἄλλος! Ἐξάλλου κι Αὐτός, τοῦτο ἀκριβῶς θέλει. Νὰ τὰ φτιάξει μαζί μας! Γι’ αὐτὸ στὴν Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννη ἀναφέρει: «Δές με, στέκομαι μπροστὰ στὴν πόρτα καὶ κτυπῶ. Ἂν κάποιος ἀκούσει τὴ φωνή μου καὶ μοῦ ἀνοίξει τὴν πόρτα, θὰ μπῶ στὸ σπίτι του καὶ θὰ δειπνήσω μαζί του κι αὐτὸς μαζί μου» (Ἀποκ. 3, 20). Κι ὅταν τὰ φτιάξουμε πραγματικὰ μὲ τὸν Χριστό, τότε ὅλα θὰ πάρουν τὴ δική τους σειρά. Καὶ τὴ σωστή! Καὶ τίποτα πιὰ δὲν θὰ μᾶς λείπει οὔτε καὶ θὰ μᾶς ταλαιπωρεῖ…
Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος
