Μία φορά, κατά τήν ὥρα τῆς Θ. Λειτουργίας, ἀξιώθηκε νά δεῖ τέτοιο ὅραμα πού λίγοι μόνον Ἅγιοι ἔχουν ἀξιωθεῖ νά δοῦν, καί ἀπό αὐτούς μόνον οἱ μεγαλύτεροι.
«Συνέβη κάποτε νά ὑπηρετῶ ὡς διάκονος τήν Ἁγία καί Μεγάλη Πέμπτη. Ἡ Θεία Λειτουργία ἄρχιζε στίς δύο ἡ ὥρα τό ἀπόγευμα καί ὅπως πάντα
εἶχε προηγηθεῖ ὁ Ἑσπερινός. Μετά ἀπό τήν Μικρά Εἴσοδο καί τά
ἀναγνώσματα ἐγώ, πτωχός ἁμαρτωλός καθώς εἶμαι, ἔκανα τήν ἐκφώνηση στήν
Ωραία Πύλη:
“Κύριε, σῶσον τοὺς εὐσεβεῖς, καὶ ἐπάκουσον ἡμῶν”, καί
μπαίνοντας μέσα ἀπό τήν Ωραία Πύλη, κρατώντας ψηλά τό ἐπιτραχήλιό μου
πρός τόν λαό, τελείωσα τήν ἐκφώνηση λέγοντας: “Καί εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν
αἰώνων”, ὅταν ξαφνικά εἶδα μία ἀκτῖνα σάν τοῦ ἡλιακοῦ φωτός.
Ἀτενίζοντας
αὐτήν τήν ἀκτινοβολία, εἶδα τόν Κύριο καί Θεό ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό μέ τήν
μορφή τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου νά λάμπει μέ δόξα καί ἀνέκφραστο φῶς, νά
εἶναι περιτριγυρισμένος ἀπό τίς Οὐράνιες Δυνάμεις, Αγγέλους καί
Ἀρχαγγέλους, Χερουβίμ καί Σεραφίμ, πού ἦταν σάν σμῆνος μελισσῶν, καί νά
συνεχίζει ἐπάνω στόν ἀέρα περνώντας μέσα ἀπό τις δυτικές θύρες τοῦ ναοῦ.
Φθάνοντας στόν σολέα, ὁ Κύριος ὕψωσε τά πάναγνα χέρια Του καί εὐλόγησε
τόν κλῆρο καί τόν λαό καί ἔπειτα, μπαίνοντας μέσα στήν ἁγία Του εἰκόνα
πού βρίσκεται στα δεξιά τῆς Ωραίας Πύλης, μεταμορφώθηκε, περικυκλούμενος
από χορούς Ἀγγέλων πού ἔλαμπαν μέ ἀνέκφραστο φῶς μέσα σέ ὁλόκληρο τόν
ναό. Καί ἐγώ, πού εἶμαι γῆ καί σποδός, συναντώντας τότε τόν Κύριο Ἰησοῦ
πού βρισκόταν ψηλά στον αέρα, δέχθηκα μία ιδιαίτερη ευλογία από Αὐτόν· ἡ
καρδιά μου ἔνιωσε ἁγνή, φωτεινή χαρά στην γλυκύτητα τῆς ἀγάπης γιά τόν
Κύριο»!
Ἡ
ἐμφάνιση τοῦ Ὁσίου Σεραφείμ ἄλλαξε καί, ἔχοντας πληγεῖ ἀπό τό Θεῖο
ὅραμα, δέν μποροῦσε οὔτε νά κινηθεῖ ἀπό τήν θέση που στεκόταν στήν Ωραία
Πύλη. Ὅταν τό πρόσεξε αὐτό ὁ π. Παχώμιος, ἔστειλε δύο Ἱεροδιακόνους
οἱ ὁποῖοι τόν ὁδήγησαν στο Άγιο Βήμα, ἐνῶ ὁ Ἅγιος στηριζόταν ἐπάνω
τους. Αλλά ἐκεῖνος συνέχιζε να στέκεται καί μέσα ἐκεῖ ἀκίνητος, ἐπί
τρεῖς σχεδόν ὥρες, σέ ἔκσταση. Καί μόνον τό πρόσωπό του ἄλλαζε συνεχῶς·
καί ἄλλοτε μέν γινόταν λευκό σάν τό χιόνι, ἄλλοτε δέ ἁπλωνόταν μία
ερυθρότητα ἐπάνω του.
Μετά
τήν ἀκολουθία οἱ Γέροντες τόν ρώτησαν τί εἶχε συμβεῖ. Καί ὁ π.
Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος δέν ἔκρυβε τίποτε ἀπό τούς πνευματικούς του πατέρες,
τούς εἶπε τά πάντα. Ἐκεῖνοι τοῦ ἔδωσαν τήν ἐντολή να κλεισθεῖ σέ σιωπή,
να βυθισθεῖ ἀκόμη πιό πολύ στην ταπείνωση καί νά φυλαχθεῖ ἀπό τήν
ὑπεροψία γιά ἕνα τέτοιο ασυνήθιστο θέαμα.
Από το βιβλίο Του Ἀρχιμανδρίτου π. Λάζαρου Μούρ Ὁ Ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ Πνευματική Βιογραφία σελ. 60-61 Εκδόσεις Άθως 2009
