Γράφει ὁ Ἁγιοσιωνίτης
Ἡ ἔκτρωση ἦταν μιὰ πανάρχαια τακτικὴ γιὰ τὴν ἀποφυγὴ τῆς τεκνογονίας, τώρα τελευταῖα ὅμως ἔχει γίνει δικαίωμα. Γυναῖκες στὸν δυτικὸ κόσμο προπαγανδίζουν ὅτι τοὺς ἀνήκει τὸ σῶμα τους καὶ ὅτι θὰ κάνουν εὔκολη τὴ ζωὴ τους σκοτώνοντας τὰ παιδιὰ τους. Εἶναι φανερὸ ὅτι ὅσες τὸ ὁμολογοῦν αὐτὸ δὲν περιμένουν τὴν μετὰ θάνατον ζωή. Τουλάχιστον στὴν δύσμοιρη Ἑλλάδα μας ἀναφέρονται μεγάλοι ἀριθμοὶ ἐκτρώσεων.
Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἔχει δυὸ ἐγκυκλίους γιὰ τὸ θέμα (τουλάχιστον τόσες μποροῦσα νὰ βρῶ). Ἡ μία εἶναι τῆς 1ης Ἀπριλίου 1986 ἐπὶ Σεραφείμ.
«...Γιατὶ τὸ ἔμβρυο, ὅπως εἴπαμε, εἶναι πλήρης, τέλειος καὶ ὁλόκληρος ἄνθρωπος ἀπὸ τὴν στιγμὴ τῆς συλλήψεως. Καὶ συνεπῶς ἡ ἔκτρωση εἶναι φόνος. Φόνος ἐκ προμελέτης. Εἶναι μιὰ ἐνέργεια, ποὺ στερεῖ ἕναν ἄνθρωπον ἀπὸ τὸ ὑπέρτατο ἀγαθό, τὴν ζωή... καὶ συνεπῶς κάθε γυναῖκα ποὺ κάνει ἔκτρωση εἶναι ἕνας ἀπαίσιος φονιᾶς. Καὶ ὄχι μόνο ἡ μητέρα, ἀλλὰ καὶ ὁ πατέρας καὶ κάθε πρόσωπο ποὺ συνεργεῖ στὸ ἀπαίσιο αὐτό ἔγκλημα, ἔστω καὶ μόνο μὲ συμβουλὴ καὶ ὑπόδειξη, εἶναι φονιάδες...καὶ γι’ αὐτὸ κάθε ἐνέργεια ποὺ διακόπτει τὴν ζωὴ ἑνὸς ἐμβρύου ἀποτελεῖ εἰδεχθές ἔγκλημα».
Μᾶς κάνει ἐντύπωση τὸ ἰδιαίτερα σκληρὸ λεξιλόγιο, τὸ ὁποῖο χρησιμοποιεῖται : φόνος, φόνος ἐκ προμελέτης, ἀπαίσιος φονιᾶς, ἀπαίσιο ἔγκλημα, φονιάδες, εἰδεχθές ἔγκλημα. Ὅσο παλιότερη ἐποχὴ τόσο καλύτερα σὲ σχέση μὲ τὸ σήμερα. Ἐξάλλου ἦταν ἡ ἐποχὴ τοῦ Σεραφεὶμ, ὁ οποῖος δὲν βαστοῦσε τὸ στόμα του, εἰδικὰ γιὰ θέματα πίστεως. Γι’ αὐτὸ εἶναι στὸν Παράδεισο, τὸν εἶδε ἡ γερόντισσα Γαλακτία καὶ ὁ ἅγιος ἐπίσκοπος Ἀντώνιος Κόμπος.
Ἐρχόμαστε τώρα στὴν ἐγκύκλιο τῆς 9-9-2022 :
«Ἡ Ἐκκλησία μας, ὡς μητέρα τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ποὺ μὲ θέρμη προσεύχεται γιὰ τὴν ὑγεία, τὴ μακροζωία καὶ τὴν ἀναγέννηση τῶν γεννημένων, δὲν μπορεῖ νὰ θεωρήσει τὴν ἐπιλογή τῆς ἄμβλωσης ἀπλῶς καὶ μονομερῶς σὰν ἕνα νομικὸ ζήτημα ἢ ἀπόλυτο ἀνθρώπινο δικαίωμα τῆς κυοφορούσας τὸ κεκτημένο τῆς σύγχρονης κοινωνίας.
Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὑψώνει τὴ φωνὴ της γιὰ τὴν προστασία τῆς ζωῆς καὶ τῆς γέννησης τῶν ἀγέννητων καὶ, ἀντικρίζοντας τήν ἱερότητα τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης καὶ ζωῆς, ζητεῖ ἀπὸ τὶς εὐλογημένες μὲ τὴ δυνατότητα τῆς μητρότητος γυναῖκες νὰ προστατεύσουν μὲ κάθε τρόπο τὸν θησαυρὸ τῆς ζωῆς ποὺ κρατοῦν στὰ σπλάγχνα τους καὶ, παρὰ τὶς συχνὰ ἀντίξοες συνθῆκες ἢ τὴν πιεστικὴ γνώμη τῶν ἄλλων, νὰ δεχθοῦν μὲ ἐμπιστοσύνη καὶ πίστη τὸ δῶρο τοῦ Θεοῦ».
Παρατηροῦμε ὅτι ὅλα εἶναι ὡραιοποιημένα. Οἱ λέξεις ὄμορφες καὶ σεμνές, οἱ ἐκφράσεις εἶναι μετρημένες καὶ γενικά ἐπικρατεῖ μιὰ ὡραία ἀτμόσφαιρα. Ἀπουσιάζουν παντελῶς οἱ λέξεις φόνος καὶ ἔγκλημα. Ὅσο προχωρᾶμε στὸ χρόνο τόσο ἀμβλύνονται οἱ ἀντιθέσεις καὶ γίνονται ὅλα χλιαρά. Τοὺς χλιαροὺς ὅμως θὰ τοὺς ἐμέσει ὁ Κύριος, σύμφωνα με τη Αποκάλυψη. Αὐτὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου.
Ἡμέρα κατὰ τῶν ἐκτρώσεων καθιέρωσε ἡ Ἱερὰ Σύνοδος. Μάλιστα, ὀνόμασε τὸν ἑορτασμὸ «Ἡμέρα τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ». Εἰδικότερα, ὅπως ἀναφέρεται σὲ σχετικὴ ἐγκύκλιο, ἡ ἀπόφαση ἐλήφθη μὲ στόχο τὴν προστασία τοῦ παιδιοῦ καὶ γιὰ νὰ ἀντιμετωπιστεῖ τὸ δημογραφικὸ πρόβλημα. Ὡς ἡμέρα ὑπόμνησης τῆς θέσης τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τῶν ἐκτρώσεων ἐπελέγη ἡ πρώτη Κυριακὴ μετὰ τὰ Χριστούγεννα.
Προς το λαό
Οἱ Χριστιανοὶ μᾶς ῥωτοῦν γιὰ τὸ ἐμβόλιο καὶ οἱ γιατροὶ μᾶς ἀπαντοῦν
Κανένα ἀπό τά ἐμβόλια COVID-19 πού χρησιμοποιοῦνται στὴ χώρα μας δὲν περιέχει ἐμβρυικὰ κύτταρα. Πιὸ συγκεκριμένα, ἐμβρυικές κυτταρικὲς σειρὲς (ὄχι ὁ ἐμβρυικὸς ἱστός) χρησιμοποιοῦνται μερικὲς φορὲς στὴ διαδικασία παρασκευῆς ἐμβολίων, συμπεριλαμβανομένων τῶν ἐμβολίων ἔναντι τῆς COVID-19. Οἱ ἐμβρυικὲς κυτταρικὲς σειρὲς προέρχονται ἀπὸ ἱστοὺς ἐμβρύων ἀπὸ θεραπευτικὴ διακοπὴ τῆς κύησης καὶ ἐλήφθησαν ἐδῶ καὶ δεκαετίες (1960, 1973, 1985).
Εἴδαμε γιὰ πρώτη φορὰ νὰ γίνεται λόγος γιὰ θεραπευτικὴ διακοπὴ τῆς κύησης. Πὼς γίνεται μιὰ ἔκτρωση νὰ λειτουργεῖ θεραπευτικά; Ὅλα γιὰ τὴν δικαιολόγηση τῶν ἐμβολίων. Γιὰ αὐτοὺς ποὺ θὰ φοβηθοῦν νὰ κάνουν τὸ ἐμβόλιο, ἐπειδὴ τὸ θεωροῦν ἁμαρτία, κανένα πρόβλημα, καμιὰ ἁμαρτία, δὲν πρόκειται γιὰ ἔκτρωση, πρόκειται γιὰ θεραπευτικὴ διακοπὴ τῆς κύησης. Τὰ πάντα ὑπακούουν γιὰ τὴν ἐξυπηρέτηση τῆς ἐπιστήμης, ἀκόμα καὶ εἰς βάρος τῶν πιστῶν.
Τὸ δεύτερο εἶναι ὅτι ἡ πάροδος τοῦ χρόνου ἐξαλείφει τὶς ἁμαρτίες. Δὲν ξέρουν οἱ ποιμένες μας ὅτι καὶ χίλια χρόνια νὰ περάσουν, ἁμάρτημα δὲν σβήνεται παρὰ μόνο μὲ ἐξομολόγηση. Δὲν γνωρὶζουν αὐτὸ ποὺ καὶ ἕνας ἀπλὸς πιστὸς τὸ καταλαβαίνει ἐμπειρικά;
Ἀπὸ τὸν ἐπισκοπικὸ λόγο λείπει κάθε ἀναφορὰ στὸ θέμα τῶν ἐκτρώσεων, ὁποιαδήποτε ἀναφορά σὰν νὰ μὴν ὑπάρχει τὸ θέμα. Ὁ ἐνσυνεἰδητος πιστὸς τὸ διαπιστώνει αὐτὸ μὲ πόνο ψυχῆς καὶ βλέπει ὅτι οἱ ποιμένες μας γίνονται λυκοποιμένες, μισθωτοί, ποὺ βλέπουν τὸ λύκο καὶ φεύγουν μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου τους. Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς ἐλάχιστοι κάνουν ἀναφορὰ στὸ θέμα. Τὴν Κυριακὴ μετὰ τὰ Χριστούγεννα σὰν νὰ μὴν ὑπάρχει κἄν τὸ θέμα τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ δὲν γίνεται καμιὰ ἀναφορά.
Ὁ ἅγιος ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἔλεγε ὅτι βαρέθηκε τὸν ἀριθμὸ δύο, δύο παιδιὰ ὅλοι. Τὰ παλιὰ χρόνια ἔκαναν πολλὰ παιδιὰ, τώρα μόνο δύο. Προγραμματίζουν τὰ παιδιὰ, ἀντίθετα μὲ τὸν νὸμο τοῦ Θεοῦ. Ἔχω ἐννέα γείτονες, ὰπὸ τοὺς ὁποὶους ὅλοι ἔχουν ἀπὸ δύο παιδιά. Θὰ τὸ πῶ καὶ ἐγὼ μαζὶ μὲ τὸν ἅγιο ἐπίσκοπο, βαρέθηκα τὸ δύο. Θὰ τελειώσω μὲ ἕνα παλαβὸ νόμο. Αὐτὸς ὁ ἀπίστευτος νόμος ψηφίστηκε ἀπὸ τὴν κυβέρνηση τῆς Σκωτίας τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 2024 προβλέπει τὴ δημιουργία ζωνῶν ἀσφαλοῦς πρόσβασης 200 μέτρων γύρω ἀπὸ τὶς κλινικὲς ἐκτρώσεων. Ὁ νόμος προβλέπει ὅτι ὁποιοσδήποτε βρίσκεται ἐντὸς αὐτῆς τῆς ἀπόστασης καὶ θεωρηθεῖ ὅτι προσεύχεται ὑπόκειται σὲ δίωξη, ἀκόμα καὶ ἂν ὁ προσευχόμενος βρίσκεται σὲ ἰδιωτικό χῶρο, ἄρα ἀκόμα καὶ ἂν προσεύχεται στὸ σπίτι του.
Ἀργὰ ἢ γρήγορα θὰ φτάσει ὁ παράλογος νόμος καὶ σὲ ἐμᾶς, ὅπως ἔφτασε καὶ ὁ νόμος γιὰ τὴν νομιμοποίηση τῶν ὁμοφυλοφίλων. Τότε θὰ δοῦμε τοὺς ποιμένες μας. Θὰ τηρήσουν ἐκκωφαντικὴ σιωπὴ καὶ θὰ σφυρίζουν ἀδιάφορα ἢ θὰ προκαλέσουν ἀντιδράσεις; Ἠ έποχὴ τοῦ Καντιώτη πέρασε καὶ μᾶλλον θὰ συμβιβαστοῦν, ὅπως βλέπουμε σήμερα σὲ πολλές περιπτώσεις νὰ γίνεται. Ἕνα παράδειγμα, σήμερα οἱ πιστοὶ χριστιανοὶ ἀγωνιοῦν γιὰ τὴν νέα ταυτότητα, ἀγωνιοῦν, ἂν θὰ ἀναγκαστοῦν νἀ τὴν πάρουν. Ὁ ἀρχιεπίσκοπος ὅμως Ἱερώνυμος δήλωσε ὅτι ὅταν πῆγε στὸ χωριὸ του τὴν ἔβγαλε τὴν καταραμένη.
Ὁ ἅγιος πατὴρ Ἁθανάσιος Μυτιληναίος λέει : «Μὴ περιμένετε νὰ σᾶς φυλάξουμε ἐμεῖς. Λυποῦμαι, φυλάξτε τὸν ἑαυτὸ σας. Φυλάξτε τὸν ἑαυτὸ σας, ἐὰν δὲν φυλάξετε ἐσεῖς τὸν ἑαυτὸ σας μὴν περιμένετε νὰ σᾶς φυλάξει κάποιος ἄλλος». Καὶ αὐτὸ τὸ εἶπε τὸ 1981. Σαράντα τέσσερα χρόνια μετὰ τὶ ἔχει μείνει; Δὲν ἔχουμε παρὰ νὰ ποῦμε μαζὶ μὲ τὸν ψαλμωδὸ Δαβίδ: πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν, οὐκ ἔστι ποιῶν ἀγαθὸν, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός.
