“Οὗτοι εἰσιν... κύματα ἄγρια θαλάσσης
ἐπαφρίζοντα τάς ἑαυτῶν αἰσχύνας...”
Ιούδα 13
Επισκεπτόμενοι ο Παύλος με τον Σίλα την πόλη των Φιλίππων με σκοπό να κηρύξουν το ευαγγέλιο, από την πρώτη κιόλας στιγμή βρίσκονται αντιμέτωποι με τους αντιπράττοντες. Τους σκαιούς εκμεταλλευτές, ψυχής τε και σώματος.
Μία δυστυχισμένη δούλη, κυριευμένη από πονηρό πνεύμα, δηλαδή μία δαιμονισμένη, έδινε πληροφορίες σε περίεργους ανθρώπους, αποκαλύπτοντας άγνωστες πτυχές. Όλα φυσικά αυτά προς κερδοσκοπία των αφεντικών της. Των αφεντικών που είχαν στήσει μία πρωτότυπη επιχείρηση με εύκολο πλουτισμό γι΄ αυτούς. Όμως ο υποκρυπτόμενος Διάβολος που ενέπνεε την ταλαίπωρη παιδίσκη για να μαντεύει, αντικρίζοντας τους Αποστόλους και υπολογίζοντας την ζημιά που θα υφίστατο απ΄ αυτούς στο δολιοφθορικό του έργο, χρησιμοποίησε την δούλη σαν διαφημιστή της δράσης των προτέρων, με πονηρές όμως προθέσεις.
“οὗτοι οἱ ἄνθρωποι δοῡλοι τοῡ Θεοῡ τοῡ ὑψίστου εἰσίν, οἵτινες καταγγέλλουσιν ἡμῑν ὁδόν σωτηρίας” (Πραξ. 16,17).
Τότε ο Παύλος φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα, έδωσε διαταγή στο ακάθαρτο πνεύμα να φύγει αμέσως από την παιδίσκη και να πάψει πλέον να δίδει τις δόλιες μαντείες του, διά στόματός της. Όμως, μόλις συνέβη το πρότερον, οι πονηροί κύριοι της δούλης οι πλουτίζοντες από την δυστυχία της, έχασαν την “δουλειά” τους. Επτώχευσαν! Οργισμένοι λοιπόν κατέφυγαν στην συκοφαντία, μη δυνάμενοι να κάνουν κάτι διαφορετικό, που θα απεκάλυπτε την άνομη δραστηριότητά τους, και κατηγόρησαν τους Αποστόλους για ταραχοποιούς, που συν τοις άλλοις προσέβαλαν τα των Ρωμαίων έθη.
Ανέκαθεν η συκοφαντία αποτελούσε και αποτελεί το σύνηθες μέσο που χρησιμοποιούν οι πονηροί εναντίον των αθώων. Κρύπτοντας την αληθινή αιτία που φωλιάζει στην καρδιά τους, φορούν μάσκα φλογερού πατριώτου, ευσεβούς ανθρώπου, φύλακος των παραδόσεων και ξεσηκώνοντας τον όχλο, διώκουν τους πλάνους. Είναι φυσικό, τα καλά έργα, η αρετή και η εν γένει υποδειγματική συμπεριφορά του δικαίου ανθρώπου, να θίγει τους αμαρτωλούς και πονηρούς ανθρώπους. Είναι επόμενο, κάθε υγιές στοιχείο που αρνείται να ενταχθεί στο πορνοστάσιο της σύγχρονης κοινωνίας και να υπαχθεί στις διατάξεις των αοράτων εκμαυλιστών αφεντικών της, που τις εκφράζει η τσατσά πολιτική άρχουσα τάξη, να τίθεται σε διωγμό και σκληρή απομόνωση. Μα επιτέλους, είναι δυνατόν κάποιοι, “Ιουδαίοι υπάρχοντες”, να εκταράσσουν την πόλη ημών προβάλλοντας συν τοις άλλοις έτερα έθη, που αντιβαίνουν στα “των Ρωμαίων”; Δεν γνωρίζουν ότι χαλούν την πιάτσα; Αυτήν για την οποία τόσο πολύ κοπίασαν οι έμποροι των εθνών;
Ας προσεγγίσουμε όμως άμεσα την ωμή πραγματικότητα:
Μία κοπέλα 13 χρονών, φοιτά στο γυμνάσιο. Οι γονείς της, άνθρωποι βιοπαλαιστές, σεμνοί, ηθικοί, με πλούτο αρχών, κάποια στιγμή προσέρχονται στο εκπαιδευτικό ίδρυμα για να ενημερωθούν για την πρόοδο της κόρης τους. Μία καθηγήτρια απευθυνόμενη σε αυτούς, εφιστά την ανάγκη ψυχολόγου για το παιδί τους. Άμεσα οι γονείς αναζητούν το γιατί;
Ανατρέχοντες στην Σοφ. Σολ. 2,10 διαβάζουμε: “Οι ασεβείς είπαν... νόμος δικός μας, η δύναμή μας. Όσο για τον δίκαιο, πρέπει να του στήσουμε παγίδα και ενέδρα, γιατί είναι πάντοτε αντίθετος στα έργα μας. Μας είναι ενοχλητικός και μόνο να τον βλέπουμε. Ο βίος του είναι διαφορετικός από τον δικό μας...”
Η απάντηση στο γιατί, των γονέων, είναι η πρότερη τελευταία φράση της διαφορετικότητος. Γιατί η κόρη τους, δεν ουρλιάζει, δεν βωμολοχεί, δεν ασχημονεί. Αντιθέτως τελεί ήρεμη, ευγενική, επιμελής και απεχθανόμενη τον συγχρωτισμό της με νεφέλες άνυδρες υπό ανέμων παραφερόμενες και με άκαρπα φθινοπωρινά δέντρα, δις αποθανόντα, κατ' ουσίαν εκριζωθέντα, προτιμά την γαλήνη της ιερής μοναξιάς της. Παρ' όλα αυτά σύμφωνα με το δόγμα της πόρνης δημοκρατίας, της απαγγέλλεται η κατηγορία του ταραχοποιού στοιχείου, έναντι στην ειρηνική παράταξη της ανωμαλίας.
Είναι καταφανέστατο πλέον στην σύγχρονη κοινωνία το γεγονός, ότι για να αποκρυβούν οι κύριοι ταραχοποιοί και τα εγκλήματά τους, ρίχνονται εσπευσμένα και τεχνηέντως κάποια άλλα “ψυχία” για να ταϊστούν τα πουλάκια, οι αδαείς πολίτες. Κάπως έτσι μονίμως παραμένουν στο απυρόβλητο οι κουκουλοφόροι δημαγωγοί, αναθέτοντας το στήσιμο παράξενων διχτυών στους αλλόκοτους. Αλλά εν κατακλείδι, οι αλλόκοτοι αποτελούν μία μορφή επικινδύνων ταραχοποιών, καθότι κάτω από το σχήμα τους υποκρύπτονται οι ασυνήθους φύσης ή μορφής άνθρωποι, οι αφύσικοι, οι τερατώδεις, οι αλλοφυείς, οι έξαλλοι, οι ασυνάρτητοι, οι αλλότριοι.
Κάπως έτσι λοιπόν μέγιστοι και απόλυτα επικίνδυνοι ταραχοποιοί, τελούν οι υπεύθυνοι της “εθνικής” πινακοθήκης και η ιστάμενη στα παρασκήνια ως υποβολέας εν λόγω υπουργός, που χρησιμοποιώντας σαν τσιφλίκι τους το πρότερο ίδρυμα, επέτρεψαν στον απόκληρο “καλλιτέχνη”, να πλασάρει τα “έργα τέχνης” του, κατ' ουσίαν τα εκτρώματά του, παράγωγα του σάπιου ψυχισμού του, προσβάλλοντας ευθέως την Ορθόδοξη πίστη και την πνευματική κληρονομιά του έθνους μας.
Αλλά η “Σαγήνη του αλλόκοτου”, τελικά αποδεικνύει πόσο αλλόκοτοι είναι αυτοί που κυβερνούν την χώρα μας.
Όταν πριν καιρό ο ανώτατος άρχων της χώρας γλεντοκοπούσε με τους ομόσταβλούς του σε ξενυχτάδικο των Αθηνών για την καταδίκη της ηθικής, αυτό δεν προδίδει αλλοκοτιά; Δεν προξενεί ταραχή στις ανθρώπινες συνειδήσεις;
Όταν ο πρωθυπουργός κάθεται μέσα στην εκκλησία σταυροπόδι λες και βρίσκεται σε τεκέ, αυτό δεν προξενεί ταραχή στις ορθόδοξες ψυχές; Δεν προσβάλλει το θρησκευτικό συναίσθημα;
Ο τέως υπουργός μεταφορών, επέδειξε άμεσα αντανακλαστικά, κατεβάζοντας από τους χώρους του μετρό σε λίγα λεπτά, νόμιμη αφίσα υπέρ της αγέννητης ζωής, που δεν προσέβαλε κανένα. Αντιθέτως για την “διασφάλιση της ασφαλείας” των τραίνων δεν επέδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον.
Η πρότερη συμπεριφορά καταδεικνύει πληρέστατα τον επικίνδυνο ταραχοποιό, αλλά και τον αλλόκοτο χαρακτήρα.
Ταραχοποιοί επίσης τελούν το 1% των παρδαλών, που επιδιώκουν με την σύμπραξη της αλλόκοτης πολιτείας, να επιβληθούν στο 99% των φυσιολογικών πολιτών.
Ταραχοποιός τελεί η ίδια η αναρχική πολιτεία που κατεβάζει αστυνομικές δυνάμεις στους δρόμους, για να ανακόψουν τις ειρηνικές πορείες Ελλήνων πολιτών για θέματα εθνικοθρησκευτικά και ανάλογα κοινωνικά.
Αφήσαμε τελευταίους τους ταραχοποιούς που τελούν έγκλειστοι στην ασφάλεια του ιερατείου. Η αφόρητη σιωπή τους και η καθ' όλα απάθειά τους, ''εκταράσσουσιν'' τις ανθρώπινες συνειδήσεις. Παρ' όλα αυτά γνωρίζουν κάποιοι εξ' αυτών να απευθύνουν ανήκουστους χαρακτηρισμούς σε κάποιους θερμόαιμους, που γκρεμίζουν αγάλματα της θεάς Αφροδίτης. Τότε διακόπτουν την σιωπή τους...
Τελικά όμως όλοι οι πρότεροι, αποτελούν μία επικίνδυνη παράταξη ανάνδρων κουκουλοφόρων, που κάτω από την κουκούλα της προδοσίας των οσίων και ιερών, καίνε, ρημάζουν και καταστρέφουν τις ψυχικές πόλεις, των καθόλα ειρηνικών πολιτών.
Αυτοί είναι οι ταραχοποιοί, που άλλοτε ανεβάζουν γύναια στον σταυρό πάνω και άλλοτε επιδιώκουν να σαγηνεύσουν με την ανωμαλία τους. Στόχος τους, να αποδείξουν την αλλοκοτιά τους. Μα το έχουμε καταλάβει από καιρό. Μη πασχίζουν άλλο....
Είναι αυτοί που πορεύονται «εν οδοίς βασιλέων Ισραήλ και εκπορνεύουν τους κατοικούντας εν Ιερουσαλήμ». (Β. Παραλ. 21,13)
Αρίσταρχος