«Ταῦτα δέ γέγραπται ἵνα πιστεύσητε ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Χριστός ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ, καί ἵνα πιστεύοντες ζωήν ἔχητε ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ».[1]
Ὁ Θεός θέλει νά σωθοῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, διά τῆς πίστεως στόν Ἀναστάντα Θεάνθρωπον Ἰησοῦν. Οἱ θλίψεις καί οἱ διωγμοί, οἱ πόνοι καί οἱ κακουχίες, σφυριλατοῦν τούς δοκίμους νά καταστοῦν δοκιμότεροι καί νά συνεχίσουν τόν δρόμο πού περπάτησε ὁ Χριστός ἀπό τήν γέννησιν ὡς τήν Ἀνάστασιν. Ὁ Μεσσίας ἦλθε διά τήν σωτηρία πάντων· καί αὐτό εἶναι τό δῶρο τῆς Ἀναστάσεως. Προφανῶς, αὐτό εἶναι τό ζητούμενον διά πάντας τούς ἀνθρώπους· ἡ νίκη κατά τοῦ θανάτου, τοῦ διαβόλου, τῆς ἁμαρτίας.
Ἡ αἰώνιος ζωή τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ εἶναι τό θαῦμα. Ὁ Τριαδικός Θεός θέλησε τό δημιούργημά Του, διά τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ, νά συμμετέχει στήν θεία μακαριότητα.
Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Θωμᾶς, ζητάει ἀποδείξεις γιά τήν Ἀνάσταση τοῦ Διδασκάλου. Ἡ Ἀνάστασις τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως τοῦ Χριστοῦ, αὐτῆς πού εἶχε πεθάνει στόν Σταυρό καί ταφεῖ στόν Τάφο, ἀποτελοῦσε γι’ αὐτόν ζήτημα αἰωνίου ζωῆς. Χρειαζόταν ἀκλόνητα πειστήρια, ἀπόλυτη βεβαιότητα· καί αὐτά μποροῦσε νά τά δώσει ὁ Ἀναστάς Θεάνθρωπος, ἐμφανιζόμενος καί σ’ αὐτόν καθώς ἐφάνη καί στούς λοιπούς Ἀποστόλους πρίν ὀχτώ ἡμέρες, «καί τῶν θυρῶν κεκλεισμένων».
«καί μεθ’ ἡμέρας ὀχτώ…ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς…καί εἶπεν· εἰρήνη ὑμῖν. Εἶτα λέγει τῷ Θωμᾷ· φέρε τόν δάκτυλόν σου ὧδε… καί μή γίνου ἄπιστος, ἀλλά πιστός».
Ὦ,γλυκεία Θεοῦ συγκατάβασις!!!
Ὦ, γλυκυτάτη πίστις στόν Ἀναστημένον Σωτῆρα Ἰησοῦν Χριστόν!!!
«Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου». Μακάριος εἶσαι ἅγιε Ἀπόστολε Θωμᾶ. Ἡ ὁμολογία σου μένει εἰς τόν αἰῶνα· μακαριότεροι ἐν τούτοις καί εὐλογημένοι εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι, καίτοι δέν εἶδαν μέ τά σαρκικά μάτια, ὅμως ἐπίστευσαν, πιστεύουν καί θά πιστεύσουν εἰς τούς αἰῶνας.
Θεωροῦμε λοιπόν μέ ὅσα ἀκούσαμε καί ἐξιστορήσαμε καί ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς μέ τήν ὁμολογία του μᾶς βεβαιώνει ἐσαεί, ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἐνώπιον τῶν μαθητῶν καί ὅλων τῶν ἀνθρώπων ἀποκαλύπτει: «Αὐτός εἶναι ὁ ἀληθινός Μεσσίας καί Σωτῆρας, εἶναι ὁ μεγάλης βουλῆς Ἄγγελος πού ἦρθε ἐν ὀνόματι τοῦ Πατρός στόν κόσμο».
Ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ ὑπό τῶν Προφητῶν προκηρυχθείς Μεσσίας· ὁ μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ. Σαφῶς εἶναι καί ἡ Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας ὅπου οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί, τά ἅγια μέλη της, μέ τό διορατικό χάρισμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τό ὁποῖο ἐλάβαμε μέ τό ἅγιο Βάπτισμα, παραδίδουμε τήν Ὀρθόδοξον πίστιν καί Παράδοσιν ἀπό γενιά σέ γενιά ἕως τῆς Δευτέρας Παρουσίας.
Ὁ Χριστός ἐμπρός στά μάτια πολλῶν ἀνθρώπων, πέρα τῶν μαθητῶν, ἐτέλεσε καί πολλά ἄλλα ἀποδεικτικά θαύματα, θαυμαστά σημεῖα, πού φανερώνουν τήν θεότητά Του. Ἡ πίστις λοιπόν στήν λαμπροφόρον Ἀνάστασιν, εἶναι ἀναφαίρετον κτῆμα ὅλων ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων ὅπου, σεβαστή γερόντισσα, μεταδίδει στίς ψυχές μας, τήν αἰώνιον ζωήν· καί διά τῆς ἐπικλήσεως τοῦ παναγίου ὀνόματος τοῦ Ἀναστάντος Ἰησοῦ, λαμβάνουμε τό χάρισμα ὥστε νά Τόν ἐμπιστευόμαστε ἀπόλυτα στή ζωή μας.
Ἡ σημερινή ὁμολογία τοῦ Ἀποστόλου Θωμᾶ, ἀνεβάζει τόν Ὀρθόδοξο πιστό ὑπεράνω τῶν ἐπουρανίων δυνάμεων· «ὑπεράνω πάσης ἀρχῆς καί ἐξουσίας». Καί αὐτό γιατί πάντα ὑπέταξε ὐπό τήν Ἐκκλησία πού εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί ἐμεῖς τά ἅγια μέλη της.
Ἡ τραγική πλάνη πού στοίχισε τόν θάνατο καί ἀλλοίωσε αὐτό πού εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ὡς εἰκόνος τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, κατεπόθη. Σαφῶς ἀδελφοί, συνεχίζουμε μέ χαρά τή ζωή μας κοινωνῶντας μέ τή ζωή τοῦ Ἀναστημένου Χριστοῦ καί ὑπακοῦμε στίς ἅγιες ἐντολές Του, ἀποδεχόμενοι τήν σωτήρια οὐσιαστική σχέση καί ἑνότητα μέ τήν Ὀρθόδοξη πίστη τοῦ Χριστοῦ καί Θεοῦ στήν ἁγία Του Ἐκκλησία.
Ἡ ὑμνολογία πρός τό θεανδρικό πρόσωπο τοῦ Ἀναστάντος εἶναι φῶς ἀνέσπερο, πνευματικό ὀξυγόνο πού γεμίζει τίς καρδιές, τίς ψυχές μας καί ὅλη τή δημιουργία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ μέ ἀνείπωτη εὐφροσύνη, ἀγαλλίαση καί μακαριότητα.
Χαιρόμαστε χαρά μεγάλη ἀδελφοί μέ τήν παρουσία τοῦ Ἀναστημένου Σωτῆρος, φίλου καί ἀδελφοῦ μας, ἀνάμεσά μας, προσφωνῶντας ὁ ἕνας πρός τόν ἄλλον, «Χριστός Ἀνέστη, χαρά μου»· καί ἀναφαίρετο ἔχουμε τό δικαίωμα νά εἴμαστε χαρούμενοι, εὐτυχισμένοι, μακριά ἀπό τίς ἀθλιότητες τῶν ἀπίστων τοῦ κόσμου τούτου.
Βέβαια τό θέμα ἐδῶ, ὄντως εἶναι καί παραμένει τό ἐρώτημα πού τίθεται ἐνώπιόν μας· ὑπάρχουν δηλαδή ἄνθρωποι πού μέ ἀνόητες σοφιστεῖες προσπαθοῦν νά συκοφαντήσουν τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καί τίς μαρτυρίες τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί σήμερα τοῦ Ἁγίου Θωμᾶ;
Μά ἡ ἀναστάσιμος ἄκτιστος Χάρις ὑπάρχει ἄπλετη στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση· ὑπάρχει στά ἅγια, ἄφθαρτα σκηνώματα τῶν Ἁγίων Σπυρίδωνα Κερκύρας, Γερασίμου τοῦ Νέου, Κεφαλληνίας, Διονυσίου τοῦ ἐν Ζακύνθῳ καί ἄλλα πολλά πού μαρτυροῦν ἀκριβῶς τήν ἀλήθεια τῆς Ἀναστάσεως, ἐπειδή οἱ Ἅγιοι αὐτοί ἐνδύθηκαν τήν ἀναστάσιμη εἰκόνα τοῦ Ἐπουρανίου καί Ἀναστάντος Χριστοῦ.
Ἔτσι ἀπό σκότος καί πλάνη, ἀπό παίγνια τοῦ διαβόλου, ἀνεβήκαμε μέ τήν Ἀνάσταση ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν, ἐν Χάριτι, στόν Τριαδικό ἀληθινό Θεό, κρυμμένοι σύν τῷ Χριστῷ.
Ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος σέ κάποιους προσκυνητές πού ἐθαύμαζαν τά ἀστέρια τήν νύκτα: «θέλετε μαζί μέ τ’ ἀστέρια τοῦ οὐρανοῦ νά σᾶς δείξω καί τούς ἁγίους Ἀγγέλους»; Τόσο ἁπλά καί ἁπτά γίνονται ὅλα μέ τήν Χάρη τῆς Ἀνάστασης.
