«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Ὤωω...χρόνε, χρόνε! Πόσο γρήγορα μᾶς φεύγης καί πόση ἀνασφάλεια νοιώθουμε κοντά σου!
Ὁ χρόνος φαίνεται μακρύς μόνο γι᾿ αὐτούς πού γνωρίζουν πῶς νά τόν χρησιμοποιήσουν. Καί παρ᾿ ὅλα αὐτά ἐμεῖς, οἱ ἀπερίσκεπτοι, περιορίζουμε ὅλες τίς φροντίδες μας μέχρι σ᾿ αὐτό τό τίποτε καί γιά τήν αἰωνιότητα πού πλησιάζει δέν σκεπτόμεθα τίποτε, νομίζοντας ὅτι αὐτή δέν ὑπάρχει γιά ἐμᾶς. Ὁ χρόνος πετᾶ, καί ἡ αἰωνιότης πλησιάζει. Ἡ αἰωνιότης ὑπάρχει πάντοτε καί δέν τελειώνει ποτέ.
Ἐνθυμοῦ πάντοτε τήν αἰωνιότητα καί δέν θά ἐπιθυμήσης τίποτε στόν κόσμο.
Ἡ μνήμη τῆς αἰωνιότητος πάντοτε ἐπιφέρει ἕνα μεγάλο ἔργο: Ἐμπνέει τούς μαθητές τοῦ Χριστοῦ νά ἀντιμετωπίζουν τίς τρομακτικές δοκιμασίες τῆς ἄλλης ζωῆς μέ ἀφοβία. Αὐτή ἡ μνήμη κλείνει πολλούς ἀγωνιστές στήν ἔρημο νά κάνουν μία ὑπεράνθρωπη προσπάθεια ἀρνούμενοι τόν ἑαυτό τους. Αὐτή ἐμποδίζει τούς ἐμπαθεῖς ἁμαρτωλούς ἀπό τήν ὁδό τῆς παρανομίας καί τούς βοηθεῖ νά μάχωνται κατά τῶν παθῶν τους μέ ἀνδρικό φρόνημα. Πόσα δέν ἔχει νά μᾶς προσφέρει ἡ μνήμη τῆς αἰωνιότητος, ἐάν ἐμεῖς προσέχουμε στήν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας καί γνωρίζουμε νά ὑπομένουμε, ὅπως πρέπει τά βάσανα τῆς ζωῆς μας!
Νά ζῆς γιά νά σκέπτεσαι ὅτι ἡ ζωή σου θά τελειώση λίαν προσεχῶς καί ὅτι ἐσύ ἀκόμη εἶσαι δεμένος μ᾿ αὐτή τήν ζωή. Νά ζῆς καί νά σκέπτεσαι τήν αἰωνιότητα, ἡ ὁποία θ᾿ ἀκολουθήση μετά ἀπ᾿ αὐτή τήν παροδική ζωή. Γι᾿ αὐτό ζῆσε χριστιανικά, στά ὑπόλοιπα χρόνια πού σοῦ ἀπόμειναν. Ζῆσε κατά τέτοιο τρόπο, ὡσάν νά ἔχης νά πεθάνης σήμερα. Ἐργάζου κατά τέτοιο τρόπο, ὡσάν νά ζῆς αἰωνίως.
Ἀξιοποίησε τόν χρόνο σου! Αὐτός εἶναι πολυτιμώτερος ἀπό τόν χρυσόν! Μ᾿ αὐτόν θ᾿ ἀγοράσης τήν αἰώνια εὐτυχία. Ὄχι μόνο τίς ἡμέρες, ἀλλά καί τίς ὥρες ἀνάγκαζε τόν ἑαυτό σου νά τίς ἀξιοποιήσης γιά τήν ὠφέλεια τῆς σωτηρίας σου, διότι ἀπό τά μικρά ἔργα ξεκινοῦν τά μεγάλα. Μή χάνης ἀκόμη οὔτε κι ἕνα λεπτό, μέ τό ὁποῖο ἠμπορεῖς νά κερδίσης κάτι γιά τήν αἰωνιότητα. Ἐκμεταλλεύσου τήν κάθε στιγμή, διότι κάθε μία ἀπ᾿ αὐτές συνοψίζει τήν ζωή σου. Νά βλέπης τά ὠφέλιμα, νά ἀκοῦς τά ὠφέλιμα νά ἀπαντᾶς τά ὠφέλιμα.
Κάθε ὥρα καί κάθε λεπτό εἶναι ἀκριβά, διότι μᾶς ἐδόθησαν γιά κάποιο σκοπό κι ἐμεῖς θά δώσουμε ἀπολογία γι᾿ αὐτά τά λεπτά τῆς ὥρας! Ὁ χρόνος εἶναι πολύτιμος καί παρ᾿ ὅλα αὐτά μέ πόση εὐκολία τό σκεπτόμεθα καί πόσο ἐλάχιστα τό ἐκτιμοῦμε αὐτό! Δέν ὑπάρχει χρόνος τόν ὁποῖον παραμελήσαμε, χωρίς κίνδυνο γιά τήν ψυχή μας, διότι σέ κάθε χρονική στιγμή ἠμποροῦμε νά σωθοῦμε ἤ καί νά κολασθοῦμε.
Τό καλό ἔργο πού μπορεῖ νά γίνη τήν παροῦσα στιγμή, δέν πρέπει νά τό ἀναβάλλουμε γιά τό αὔριο. Πρέπει νά ἀξιοποιοῦμε τόν χρόνο μας. Ἀλλοίμονο στόν τεμπέλη! Θά ζητῆ τόν χρόνο πού ἐδαπάνησε στό κακό καί δέν θά τόν εὑρίσκει! Ὅπως τά λόγια πού λέγονται δέν ἐπιστρέφονται πίσω, ἔτσι ἀκριβῶς ὁ χαμένος χρόνος δέν μπορεῖ νά εὑρεθῆ. Ὅποιος δέν δίνει στόν Θεό τόν χρόνο του, θά στερηθῆ ἀπό τόν Θεό τήν αἰώνια μακαριότητα τῆς ψυχῆς τους.
Ἐνθυμοῦ τήν δικαία Κρίσι τοῦ Θεοῦ, ὄχι γιά νά τρομάξης, οὔτε νά ξεχάσης τήν πολλήν εὐσπλαγχνία Του, ἀλλά γιά νά μή πέσης στήν ἀπελπισία.
Τό νά ἀπελπισθῆς σημαίνει νά ἀπομακρύνης μόνος σου ἀπό κοντά σου τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, τόν Κύριο, Ὁ Ὁποῖος εἶναι πάντοτε ἕτοιμος σέ κάθε στιγμή νά σέ βοηθήση. Ὁ οὐράνιος ἰατρός δέν διατηρεῖ ἀθεράπευτους ἀσθενεῖς. Ὅσο καιρό ζοῦμε, ἠμποροῦμε νά σωθοῦμε, ὅσο μεγάλες κι ἄν εἶναι οἱ ἁμαρτίες μας.
Ἐάν καί ὁ ἴδιος ὁ Ἰούδας ἀντί τοῦ ξύλου τῆς ἀπωλείας ἔτρεχε στό Ξύλο τοῦ Σταυροῦ, τοῦ Χριστοῦ μέ πίστι καί μετάνοια, θά εἰσερχόταν κι αὐτός στόν παράδεισο μαζί μέ τόν μετανοήσαντα ληστή. Διότι τόν ἄνθρωπο τόν σκοτώνει ὄχι τόσο ἡ δόξα, ὄχι τό πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν, ἀλλά ἡ ἀμετανόητη καί σκληροτράχηλη καρδία του. Μόνο σ᾿ αὐτούς πρέπει αἰώνια τιμωρία μέ τόν διάβολο στήν κόλασι, διότι δέν θέλουν νά μετανοήσουν καί νά ἐγκαταλείψουν τήν ἁμαρτία, ἐνῶ γι᾿ αὐτούς πού μετανοοῦν καί ἀφήνουν τήν ἁμαρτία, οἱ πῦλες τοῦ θείου ἐλέους εἶναι ἀνοικτές.
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΜΠΟΚΑ ΡΟΥΜΑΝΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ (1910-1989), ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ, ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ-ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Μ.Δ.Γ., 2003
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
