Ἡ φοβερὰ «διαταγὴ» ἔχει πρὸ πολλοῦ ἐξαπολυθῆ:
– Θραύσατε τὰς ἁλύσεις τῶν θρησκευτικῶν προλήψεων!
Γιατὶ κλαυθμυρίζουμε ἤ καὶ ὁλοφυρόμεθα τώρα, σήμερα;
Μὰ γιὰ τὰ πολὺ πικρά, τὰ πικρότατα, ποὺ συμβαίνουν γύρω μας, τί λέμε, μέσα στὰ ἴδια μας τὰ σπίτια…
Ἔχουμε ἔτσι γυναικοκτονίες, παιδοκτονίες φρικτές, βιασμοὺς νηπίων, μαχαιρώματα συνεχῆ καὶ τουφεκιὲς στὸ ψαχνὸ κατὰ συγγενῶν καὶ «φίλων». Ἀμέτρητα…
– Νὰ φωνάξουμε ψυχολόγους νὰ ψάξουν στὰ σχολεῖα νὰ δοῦν τί γίνεται!
– Νὰ φωνάξουμε ἀστυνόμους νὰ περιπολοῦν γύρω-γύρω μήπως ἀνακαλύψουν τοὺς «ἐνόχους»τῶν ἀγρίων ξυλοδαρμῶν!
– Νὰ «προσλάβουμε» σκυλιά, νὰ γαυγίζουν εἰς ταῖς αὐλαῖς τῶν σχολείων, μήπως φοβηθοῦν οἱ θρασεῖς ἐκ τῶν μαθητῶν καὶ πάψουν νὰ δέρνουν τοὺς πλέον ἀδύναμους.
Ἕνας ἴσως «παπάς» θὰ μποροῦσε νὰ «ἐξηγήση»…
Μά, ὦ ἀγαθοί, ἄν καλούσατε τὸν παπὰ τῆς Ἐνορίας σας νὰ τὸν ρωτήσετε, γιατὶ πληθαίνουν τόσο πολὺ ὅλα ἐτοῦτα τὰ στιφὰ καὶ πικρά, ποὺ γίνονται γύρω μας, θὰ σᾶς ἔδιδε τὴν ἀπάντηση, ποὺ χρειάζεται. Θὰ σᾶς ἔλεγε:
– Γίνονται αὐτά, διότι ἔχουμε χάσει τὸν μπούσουλα! Ἔχουμε χάσει τὴν πυξίδα, ποὺ μᾶς ὁδηγεῖ στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, στὰ θέσμια καὶ τὶς ἀξίες Αὐτῆς. Στοὺς «κώδικες» ζωῆς στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, πού, τουλάχιστον, ἀποτρέπουν ἀπὸ τὰ ἀκόμη χειρότερα. Ποὺ βάζουν φρένο.
Ἔτσι θὰ ἔλεγε ὁ «παπάς».
Γέμισε λοιπὸν ὁ κόσμος, τηλεοπτικῶς καὶ διαδικτυακῶς, ἀκόμη καί… νομοθετικῶς ἀπὸ τὶς γνωστὲς «ἀμερικανιές»: τῆς ἀναίτιας βίας, τοῦ ἄκρατου δικαιωματισμοῦ, τῆς ἀπληστίας, τῶν παθῶν τοῦ σοδομισμοῦ, ἀκόμη καὶ τὰ γνωστὰ τῆς πολιτικῆς καὶ πάσης ρεμούλας τοῦ κόσμου τούτου τερτίπια καὶ πονηρὰ καταντήματα…
Νομοθετοῦν ἔτσι οἱ Καίσαρες τὰ ἀντίθετα πρὸς τὴν θεία καὶ ἀνθρώπινη δικαιοσύνη, σιωπούσης -συνήθως- τῆς Διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ἡμῶν.
Τὰ παραδείγματα ἔτσι γιὰ τὴν ζωὴ καὶ τὸν «δρόμο» ἐμεῖς τὰ δείχνουμε στὰ παιδιά μας καὶ τὰ ἐγγόνια μας. Γιατὶ λοιπὸν παθητικὰ μουρμουρίζουμε; Μήπως περιμένοντας τοὺς βαρβάρους, κατὰ τὸν ποιητή;
Ἄς ἴδωμεν ὅμως τὰς «ρίζας» τῆς παρακμῆς ὀλίγον βαθύτερα…
Σὲ ἔντυπο μιᾶς ἰσχυρῆς ἀντιχριστιανικῆς ὀργάνωσης, ποὺ περιέλαβε εἰς τοὺς κόλπους της 20 (εἴκοσι) Ἕλληνες πρωθυπουργοὺς καὶ 6 (ἕξι) ἡμέτερους πατριάρχες, διαβάζουμε ἐτοῦτα τὰ φοβερά, ἀπευθυνόμενα πρὸς νεόμυκτον μασόνον κατὰ τὴν σχετικὴ τελετή:
-«…θραῦσον τὰς ἁλύσεις τῶν θρησκευτικῶν προλήψεων (…). Κατάρριψον πάντα φραγμόν, ὅστις ὀρθοῦται πρὸ τοῦ νοητικοῦ σου καὶ ἄφες ἐλευθέραν τὴν Σκέψιν σου νὰ ἐρευνᾶ τὰ πάντα. Ἐὰν αὕτη ἔχη δύναμιν πτήσεως καὶ φθάνει μέχρι τοῦ Θεοῦ- τοιοῦτον, ὅν ἔπλασε ἡ φαντασία τοῦ ἀνθρώπου- μὴ δειλιάσης. Θέσον εὐθαρσῶς τὸ ἐρώτημα. Τὶς Οὗτος…».
(πηγή: Τὸ τεκτονικὸ Περιοδικὸ Πυθαγόρας, Ἰούνιος 1925, τόμος Γ΄, τεῦχος 6, σελ. 902, στὸ ἄρθρο Γενῶμεν Ἐλεύθεροι Τέκτονες).
Τὸ σχόλιον τοῦ Ἀβερκίου δι’ ὅσα μόλις τώρα ἐδιαβάσατε
-Εἶναι φανερὸ ὅτι αὐτὰ ποὺ μόλις τώρα παραπάνω διαβάσατε ἐγράφησαν μὲ τὴν ἔμπνευση πονηροῦ πνεύματος, ἐκ τοῦ Ἑωσφόρου τῆς Πτώσεως προερχόμενα.
Ποῖαι ὅμως εἶναι αἱ «θρησκευτικαὶ προλήψεις» τῆς Ἐκκλησίας, τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας;
Ποῖες λοιπὸν εἶναι αὐτὲς οἱ «θρησκευτικὲς προλήψεις», ποὺ ἔχει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας καὶ πρέπει – κατὰ τοὺς μασόνους, καὶ ὄχι μόνο… -μὲ βαναυσότητα νὰ θραυσθοῦν καὶ νὰ γίνουν κομμάτια; Μήπως εἶναι τὰ Δόγματα; Μήπως εἶναι τὰ θαύματα τῶν Ἁγίων μας; Μήπως ἡ τριαδικότητα τοῦ Θεοῦ; Μήπως εἶναι ἡ θεότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ; Μήπως οἱ «προλήψεις» αὐτὲς περιέχονται -τάχα- στὰ βιβλία τῆς Ἐκκλησίας μας, εἰς τὰ Ἐγκώμια κατὰ τὴν Μεγάλη Παρασκευὴ ἤ καὶ στὰ ἴδια τὰ Εὐαγγέλια;
Ναί, τὶς ἀπαντήσεις τὶς ἀνιχνεύουμε, κρυμμένες, μέσα εἰς τὰ ἴδια τὰ Μασονικὰ ἔντυπα, καὶ εἶναι διαβολικῶς σαφεῖς.
Ἰδέστε αὐτὲς μία-μία, ὡς ἀκολούθως:
Ἔγραψαν λοιπὸν οἱ μασόνοι, τὰ παρακάτω βδελυκτά:
• «…Τὸ τεκτονικὸν πνεῦμα (…) ἀπαλλάττει τὰς θρησκείας τῶν παραλόγων καὶ ἀτόπων δογμάτων των, καταστρέφει τὰς προλήψεις…»
(Στὸ τεκτονικὸ περιοδικὸ Πυθαγόρας, ἔτος Δ΄, Ἰούνιος 1885, ἀρ. 6, σελ. 165).
• «…Ἡ κατάπτωσις τῶν θρησκευτικῶν προλήψεων καὶ δεισιδαιμονιῶν ὀφείλεται εἰς τὰς Στοάς…».
(Τεκτ. περ. Πυθαγόρας, ἔτος 1923, σελ. 18).
• «…Ὁ ἐλευθεροτεκτονισμὸς [=ἡ μασονία] καλλιεργεῖ (…) τὴν ἐκκρίζωσι τῶν δογματικῶν ἀντιλήψεων…».
(Τεκτ. περ. Πυθαγόρας, ἔτος 1997, τεῦχος 58-59, σελ. 150).
• «…Ἡ κατάπτωσις τῶν θρησκευτικῶν προλήψεων καὶ ἡ δεισιδαιμονία καὶ ἡ ἀπαλλαγὴ τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος ἀπὸ τῶν νεκρῶν τοῦ δόγματος τύπων εἶναι ἔργα τῶν Στοῶν…».
(Τεκτ. περ. Πυθαγόρας, ἔτος 1907, ἀριθ. 1, σελ. 12).
– Κάτω λοιπόν αἱ «θρησκευτικαὶ προλήψεις» – Τά Δόγματα!
Ναί, ὅλος ὁ σκοτεινὸς κόσμος τάσσεται ἐναντίον τῶν «θρησκευτικῶν προλήψεων»- καὶ τῶν Δογμάτων τῆς Ἐκκλησίας μας, καὶ κατὰ συνέπειαν ἐναντίον τῶν διδασκαλιῶν Αὐτῆς περὶ τῶν πραγμάτων τοῦ κόσμου τούτου καὶ τοῦ ἐπέκεινα, τῶν ἀξιῶν καὶ τῶν παραδοσιακῶν θεσμίων Της.
…Ἀλλὰ -φεῦ!- ὑπέρ τῆς «θραύσεως» τῶν «θρησκευτικῶν προλήψεων» τῆς Ἐκκλησίας μας – καὶ τῶν Δογμάτων – ἐτάχθησαν κατὰ καιροὺς καὶ μερικοὶ ὑψηλόβαθμοι κληρικοί μας, μεταξὺ τῶν ὁποίων ὁ ἄλλοτε Μητροπολίτης τοῦ Οἰκουμενικοῦ θρόνου Δαμασκηνὸς Παπανδρέου, μὰ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Οἰκουμ. Πατριάρχης Ἀθηναγόρας, τότε!
Ἄς δοῦμε τώρα τὰ ὅσα ἐναντίον τῆς αὐθεντίας τῆς Ἐκκλησίας μας -σχετικῶς- ἐξετόξευσαν, ὁ Μητροπολίτης ἐκεῖνος καὶ ὁ ἴδιος ὁ Πατριάρχης, μὰ καὶ τοὺς λόγους γιὰ τοὺς ὁποίους ἐλέχθησαν, ἐγράφησαν καὶ δημοσιεύτηκαν οἱ πικρὲς ἐκεῖνες προτάσεις τῶν δύο αὐτῶν ἱεραρχῶν μας – καὶ ὄχι μόνο…
• Ὁ ἄλλοτε Μητροπολίτης Ἑλβετίας Δαμασκηνὸς Παπανδρέου εἶπε -καὶ γράφτηκαν- τὰ παρακάτω:
«…Τὸ τρίτο θέμα (Σύγχρονα Ἐκπαιδευτικὰ συστήματα καὶ παλαιὲς θρησκευτικὲς προλήψεις) προσδιορίζει τὸ χῶρο, στὸν ὁποῖο πρέπει νὰ ἐπικεντρωθεῖ ἡ προσπάθεια ὅλων γιὰ τὴ δημιουργία τῶν ἀναγκαίων προϋποθέσεων, ὥστε οἱ θετικὲς προτάσεις τοῦ διαθρησκειακοῦ μας διαλόγου νὰ εὕρουν τὴν εὐρύτερη δυνατὴ ἀπήχηση στὴν κοινωνία. Στὸν ἱερὸ χῶρο τῆς παιδείας μορφοποιοῦνται, μέσα ἀπὸ μία πολυετῆ ἐκπαιδευτικὴ διαδικασία, οἱ νέοι πολίτες τῆς κοινωνίας, οἱ ὁποῖοι πρέπει νὰ ἐλευθερωθοῦν ἀπὸ τὶς παλαιὲς θρησκευτικὲς προλήψεις καὶ νὰ γαλουχηθοῦν μὲ νέες ἀρχὲς τοῦ σεβασμοῦ τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καὶ τῶν θρησκευτικῶν ἐλευθεριῶν. Ὑπὸ τὴν ἔννοια αὐτή, ἡ ἄμεση ἀναμόρφωση τῶν ἀναλυτικῶν προγραμμάτων τῆς θρησευτικῆς ὕλης καὶ ἡ ἀνακάθαρσή της [!] ἀπὸ τὶς παλαιὲς καὶ παρωχημένες θρησκευτικὲς προλήψεις θὰ προετοιμάσουν τοὺς νέους νὰ δεχθοῦν τὶς προτάσεις ἑνὸς ἐποικοδομητικοῦ διαθρησκειακοῦ διαλόγου, οἱ ὁποῖες διασφαλίζουν τὶς προϋποθέσεις εἰρηνικῆς καὶ ἰσότιμης συνυπάρξεως τῶν πιστῶν ὅλων τῶν γνωστῶν θρησκειῶν στὰ πλαίσια τοῦ σύγχρονου κράτους…» -οἱ τονισμοὶ εἶναι δικοί μας.
(πηγή: Εἰσηγητικὴ Ὁμιλία στὴ Δ΄ Ἀκαδημαϊκὴ Συνάντηση Ὀρθοδοξίας καὶ Ἰουδαϊσμοῦ, ποὺ ἔγινε στὶς 13-16 Δεκεμβρίου 1998, στὸ Ἰσραήλ, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλβετίας Δαμασκηνοῦ. -Στὸ περιοδικὸ Χρονικά, Μάρτιος – Ἀπρίλιος 1999, σσ. 3-5).
• Ὁ δὲ ἄλλοτε Πατριάρχης Ἀθηναγόρας τί ἐπὶ τούτων σχετικῶς εἶπε; Ἰδοὺ αὐτά:
«…Τὰ δόγματα πρέπει ἡ κάθε Ἐκκλησία νὰ τὰ βάλη μὲ σεβασμὸ στὸ σκευοφυλάκιό της…»!
(πηγή, Τὸ μασονικό/θεοσοφικὸ περιοδικὸ Ἰλισός, ἔτος 9ον, Ἄνοιξη 1964, τεῦχος 33, σελ. 37, στὸ ἐκτεταμένο αὐτοῦ ἄρθρο ὑπὸ τὸν τίτλο Ἡ Ἱστορικὴ Συνάντησις Πάπα – Πατριάρχου, 5 Ἰανουαρίου 1964, ἐκ σελίδων 40! -Τόση ἦταν ἡ χαρὰ πάσης Μασονίας!).
Ἔχει σχόλιον ὁ Μοναχὸς Ἀβέρκιος;
Ἐπὶ τῶν τελευταίων αὐτῶν, ποὺ εἰπώθηκαν ἀπὸ Μητροπολίτην καὶ Πατριάρχην τῆς «Μητρὸς Ἐκκλησίας» δὲν μπορεῖ ἕνας Μοναχὸς νὰ ἔχει σχόλιο. Μόνο μιὰ λέξη:
«…Ὑπακοή»!!
Ἡ παρέμβαση τοῦ «Κανδηλανάπτου»: -Ἕως πότε ΑΥΤΗ ἡ ὑπακοή; Μήπως ἕως νὰ γκρεμιστοῦν ὅλα ὅσα ἐπίστευσαν καὶ ἐθέσπισαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ὅλοι οἱ Ἅγιοι, οἱ μάρτυρες καὶ οἱ ὁμολογητὲς τῆς Ἐκκλησίας μας; Μήπως ἕως νὰ «ἀποχρωματισθοῦν» καὶ νὰ «ἀτονίσουν» -σκοπίμως- ὅλα ὅσα ἔζησαν, ζοῦν καὶ πιστεύουν οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ αἰῶνες ὁλόκληρους; Μήπως εἶναι «προλήψεις» καὶ οἱ εὐωδίες τῶν ἁγίων Λειψάνων, οἱ νηστεῖες, οἱ ἀγρυπνίες, τὰ σαρανταλείτουργα, τὰ εὐχέλαια, τὰ τρισάγια, οἱ «φανουρόπιττες», τὰ κόλλυβα, οἱ κατ’ οἶκον ἁγιασμοί;
Μήπως εἶναι ἐπίσης «προλήψεις», ὁ στολισμὸς τῶν ἐπιταφίων, τὰ θαύματα, οἱ ἀρτοκλασίες, οἱ θεραπεῖες τῶν θερμῶς προσευχομένων, οἱ τόσες εὐχές, οἱ ἐξορκισμοί, τὰ «τάματα», ἡ εὐωδία τοῦ μοσχολίβανου;
-Ὄχι, δὲν εἶναι προλήψεις ὅσα ἀπὸ αἰῶνες στὴν ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας φέρνουν «χαρά» στὰ λογικὰ πρόβατα τοῦ Χριστοῦ, χαρὰ καὶ ἐλπίδα.
…Ὕστερα ἄν ὅλα ἐτοῦτα εἶναι «προλήψεις» καὶ πρέπει νὰ «φύγουν» μαζὶ μὲ τὰ Δόγματα, τί τότε θὰ μείνει;
Μήπως θὰ μείνουν οἱ «εὐωδίες» οἱ ἐξερχόμενες ἀπὸ τὰ μαγειρεῖα τῶν Ἐνοριῶν τῆς Ἐκκλησίας μας, ποὺ -Δόξα τῷ Θεῷ- παρασκευάζουν τροφὴ γιὰ τοὺς πεινασμένους, ἡμεδαποὺς καὶ ἀλλοδαπούς; Ναί, καλὸ κι’ εὐλογημένο εἶναι αὐτό, ἀλλὰ ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟ εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας καὶ ὅλα τὰ ἄλλα νὰ πᾶνε στὴν ἄκρη, στὸ σκευοφυλάκιο τῆς Ἐκκλησίας -κατὰ τὸν Ἀθηναγόρα καὶ τοὺς λοιπούς-, χάριν τῶν ἀτελεύτητων «Διαλόγων»; Χάριν γεωπολιτικῶν σκοπιμοτήτων, ἐν τέλει ἄλλων χωρῶν; Πῶς νὰ τὰ δεχθεῖς, πῶς νὰ τὰ χωνέψεις αὐτά;
Μοναχὸς Ἀβέρκιος
