«Πολλαπλασίασε τὶς προσευχές της ἐνώπιον τοῦ Κυρίου».
(Α΄ Βασ. α΄12)
Ὅλοι προσευχόμαστε, ἀλλ΄ ὄχι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ἐπειδή, ὅταν τὸ σῶμα βρίσκεται στὴ γῆ καὶ τὸ στόμα μωρολογεῖ μάταια καὶ ἡ σκέψη τριγυρνάει παντοῦ, στὸ σπίτι καὶ στὴν ἀγορά, πῶς ἕνας τέτοιος θὰ μπορέσῃ νὰ πῇ ὅτι προσευχήθηκε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ; Διότι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ προσεύχεται ἐκεῖνος ποὺ περιμαζεύει τὴν ψυχή του ἀπὸ παντοῦ, ἐκεῖνος ποὺ ἔχει μεταφέρει τὸν ἑαυτό του στὸν ἴδιο τὸν οὐρανὸ καὶ ἔχει διώξει ἀπὸ τὴν ψυχή του κάθε ἀνθρώπινο λογισμό.
Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου
