ΑΛΛΑ καὶ ἡ στάση τοῦ Βατικανοῦ ἦταν ἀντίστοιχη. Ζητοῦσε νὰ μὴ
χορηγοῦνται θεωρήσεις εἰσόδου Ἑλλήνων προσφύγων στὰ Ἑπτάνησα, τὰ ὁποῖα
θεωροῦσε ὡς παπικὴ ἐπικράτεια, γιὰ νὰ μὴ χορηγοῦν βοήθεια, εἴτε
οἰκονομική, εἴτε διὰ συμμετοχῆς κατοίκων στὸν ἀγώνα τῆς ἀπελευθέρωσης!
Οἱ εἰδικὲς ὁδηγίες τῆς Segretaria de Stato (Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν τοῦ
Βατικανοῦ) πρὸς τὸν Γενικὸ Πρόξενο στὰ Ἑπτάνησα Catio de Ribas – Pieri
(13/25 Νοεμβρίου 1821) πρόσταζαν καὶ τὰ ἑξῆς:
«Ἡ Φροντὶς τὴν ὁποίαν
πρέπει νὰ ἔχετε, συνίσταται κυρίως εἰς τὴν διαπίστωσιν, ἂν ἐντὸς τῶν
πλοίων εὑρίσκονται πρόσωπα ἀνατρεπτικῶν ἰδεῶν, ἐρχόμενα εἰς τὰ παπικὰ
κράτη μὲ σκοπὸν νὰ προβοῦν εἰς προσηλυτισμὸν ὑπὲρ τῆς ὑποθέσεώς των καὶ
ἐν συνεχείᾳ νὰ ἐπιτύχουν βοήθειαν πρὸς τοὺς ἀγωνιζόμενους Ἕλληνας εἴτε
χρηματικῶς εἴτε διὰ τῆς συμμετοχῆς εἰς τὰς τάξεις των κατὰ τὸν ἀγώνα ὡς
συνέβη εἴς τινα κράτη τῆς Γερμανίας»! Τὸ Βατικανὸ χαρακτήριζε τοὺς
ἀγωνιστές μας «πρόσωπα ἀνατρεπτικῶν ἰδεῶν»! «Οἱ θηριωδίες τῶν τυράννων
τοὺς ἀφήνουν ἀδιάφορους. Τὰ ὀρφανὰ Ἑλληνόπουλα ποὺ τρέχουν περίτρομα νὰ
κρυφτοῦν στὶς σπηλιὲς καὶ στὰ δάση νὰ σωθοῦν, δὲν τοὺς συγκινοῦν
καθόλου. Μόνον οἱ διακρατικὲς σχέσεις τοὺς ἀπασχολοῦν. Αὐτὸς εἶναι ὁ
Χριστιανισμός τους… Γι’ αὐτὸ οἱ συνοδοιπόροι, ὄχι μόνον δὲν πῆραν μέρος
στὴν ἐπανάσταση, ἀλλὰ εὔχονταν τὸ ναυάγιό της. Ἐλάχιστα, ὅσα ἀναφέραμε,
ἀλλὰ χαρακτηριστικὰ δείγματα τῆς στάσης τοῦ Βατικανοῦ κατὰ τὴ διάρκεια
τῆς Ἐπανάστασης τοῦ 1821» (Πηγή: proinoslogos.gr)! Αὐτὸς εἶναι δυστυχῶς ὁ
παπικὸς «Χριστιανισμός», ἀποδεδειγμένα (καὶ ἱστορικά), ἀντίχριστος!
