Ἡ μετάνοια εἶναι μία διαρκής κατάσταση. Οἱ Ἅγιοι ἐνεθυμοῦντο τίς πτώσεις τους καί ἔκλαιον. Ὅταν, γιά παράδειγμα, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος γράφει μέ συντριβή τήν προσευχή "πρό τῆς θείας μεταλήψεως" δέν ὑπερβάλλει, οὔτε ὑποκρίνεται. Θλίβεται γιά τίς ἀνεπαίσθητες πτώσεις του. Κατά τόν Δαβίδ ἡ ἁμαρτία μου "ἐνώπιόν μου ἐστί διά παντός". Δέν πᾶμε, λοιπόν, στήν ἐξομολόγηση νά "ξεφορτωθοῦμε" τίς ἁμαρτίες μας. Ἡ ἐξομολόγηση προϋποθέτει μετάνοια. Τό μυστήριο λέγεται μετάνοια-ἐξομολόγηση. Ἡ θλίψη τῆς καρδιᾶς μας, πού λυπήσαμε τόν Ἀγαπητό, μᾶς ὁδηγεῖ στό πετραχήλι τοῦ ἐξομολόγου καθώς καί ἡ ἀπόφασή μας νά μήν πέσουμε πάλι στήν παγίδα τοῦ πονηροῦ ἤ νά μήν ὑπηρετήσουμε ξανά τό πάθος μας. Ἡ ἐξομολόγηση εἶναι μία πράξη ἀγάπης. Ἡ καρδιά ὀδυνᾶται ἀπό ἔρωτα στόν κτίστη της.
Μέ τήν εὐλογία τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Δωροθέου
“Γράμματα στους Αδελφούς” – Πατήρ Δωρόθεος Τζεβελέκας
Ἱερό Ἡσυχαστήριο Ἁγίου Γεωργίου, Καλαμπάκα Ὀκτώβριος 2018
