Γιὰ νὰ σωθοῦμε χρειάζεται πίστις καὶ ὁμολογία, ἀλλὰ χρειάζεται καὶ ἐφαρμογὴ τῶν διδαγμάτων τοῦ Εὐαγγελίου στὴ ζωή. Ὁ Κύριος εἶπε: «Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι, Κύριε, Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ᾽ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθ. 7:21). Δὲν θὰ μπῇ στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν καθένας ποὺ μοῦ λέγει, Κύριε, Κύριε, ἀλλ᾽ ὅποιος κάνει τὸ θέλημα τοῦ Πατέρα μου τοῦ ἐπουρανίου. ᾿Επίσης ὁ Κύριος εἶπε: «Πᾶς ὁ ἀκούων μου τοὺς λόγους καὶ μὴ ποιῶν αὐτοὺς ὁμοιωθήσεται ἀνδρὶ μωρῷ, ὅστις ᾠκοδόμησε τὴν οἰκίαν αὐτοῦ ἐπὶ τὴν ἄμμον» (Ματθ. 7:26). Καθένας, ποὺ ἀκούει τοὺς λόγους μου, ἀλλὰ δὲν τοὺς ἐφαρμόζει, θὰ θεωρηθῇ ὅμοιος μὲ ἄνθρωπο ἀνόητο, ποὺ ἔχτισε τὸ σπίτι του ἐπάνω στὴν ἄμμο. Σπίτι ἐπάνω στὴν ἄμμο καταρρέει.
* * *
Ὁ Παῦλος ἔγραφε: «᾿Αξίως τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ πολιτεύεσθε» (Φιλιπ. 1:27). Νὰ ζῆτε ἀξίως τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ. Γι᾿ αὐτὸ κηρύχθηκε τὸ Εὐαγγέλιο, γιὰ νὰ γίνῃ βίωμα καὶ ζωή. Λέγουμε γιὰ τὴ ζωὴ τῶν ἁγίων, «βίος καὶ πολιτεία», βίος ἅγιος, πολιτεία θεάρεστη. Διότι οἱ ἅγιοι ἐφήρμοσαν τὴ χριστιανικὴ διδασκαλία καὶ ἔζησαν ἀληθινὸ βίο, ἀληθινὴ πολιτεία. Οἱ ἅγιοι εἶνε τὸ Εὐαγγέλιο ἐφηρμοσμένο.
Καὶ ὁ ἀδελφόθεος Ἰάκωβος ἔγραφε: «Γίνεσθε ποιηταὶ λόγου καὶ μὴ μόνον ἀκροαταὶ παραλογιζόμενοι ἑαυτούς, (Ἶακ. 1:22). Νὰ γίνεσθε δηλαδὴ ἐφαρμοσταὶ τοῦ λόγου καὶ ὄχι μόνον ἀκροαταί, ποὺ ξεγελοῦν τοὺς ἑαυτούς τους. Ὅσοι ἀκούουν τὸ λόγο τοῦ Εὐαγγελίου, ἀλλὰ δὲν ἀγωνίζονται νὰ τὸν ἐφαρμόζουν, καὶ ἐν τούτοις νομίζουν ὅτι εἶνε ἐν τάξει, αὐτοὶ ξεγελοῦν, κοροϊδεύουν, τοὺς ἑαυτούς τους. Ἐπίσης ὁ ἀδελφόθεος ἀπόστολος ἔγραφε: «Πίστις χωρὶς τῶν ἔργων νεκρά ἐστι» (Ἶακ. 2:26). Πολὺ σπουδαία ἀρετὴ ἡ πίστις, ἀλλ᾽ ὅταν εἶνε ζωντανή, θερμή, δραστηρία, ἐκδηλουμένη σὲ ἔργα. ᾿Αλλιῶς εἶνε πίστις νεκρή, ἀναξία λόγου.
Καὶ γιὰ νὰ ἐπιστρέψωμε στὸν Παῦλο, ποὺ ἐξαίρει καὶ τὴν πίστι, τὴ ζωντανὴ πίστι, καὶ τὴν ἀγάπη, τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη, τὴν κορυφαία τῶν ἀρετῶν, στὴ Θρησκεία τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἰσχύει «πίστις δι᾽ ἀγάπης ἐνεργουμένη» (Γαλ. 5:6), πίστις, ἡ ὁποία ἐκδηλώνεται μὲ ἔργα ἀγάπης, ἀγάπης πρὸς τὸ Θεὸ καὶ πρὸς τοὺς συνανθρώπους. Ὅποιος ἀγαπᾷ τὸ Θεὸ καὶ τοὺς κατ᾽ εἰκόνα Θεοῦ δημιουργημένους ἀνθρώπους εἶνε φυσικὸ νὰ κάνῃ ἔργα. Ὁ δὲ Θεὸς θὰ κρίνῃ τοὺς ἀνθρώπους κατὰ τὰ ἔργα τους.
Γιὰ νὰ χάνῃ κανεὶς ἔργα, βεβαίως χρειάζονται προσπάθειες καὶ ἀγῶνες, κόποι καὶ θυσίες. ᾿Αλλὰ γι᾿ αὐτὸ τὰ ἔργα ἔχουν ἀξία, διότι ἀπαιτοῦν ἀγῶνες καὶ θυσίες.
Καὶ ὁ ἀδελφόθεος Ἰάκωβος ἔγραφε: «Γίνεσθε ποιηταὶ λόγου καὶ μὴ μόνον ἀκροαταὶ παραλογιζόμενοι ἑαυτούς, (Ἶακ. 1:22). Νὰ γίνεσθε δηλαδὴ ἐφαρμοσταὶ τοῦ λόγου καὶ ὄχι μόνον ἀκροαταί, ποὺ ξεγελοῦν τοὺς ἑαυτούς τους. Ὅσοι ἀκούουν τὸ λόγο τοῦ Εὐαγγελίου, ἀλλὰ δὲν ἀγωνίζονται νὰ τὸν ἐφαρμόζουν, καὶ ἐν τούτοις νομίζουν ὅτι εἶνε ἐν τάξει, αὐτοὶ ξεγελοῦν, κοροϊδεύουν, τοὺς ἑαυτούς τους. Ἐπίσης ὁ ἀδελφόθεος ἀπόστολος ἔγραφε: «Πίστις χωρὶς τῶν ἔργων νεκρά ἐστι» (Ἶακ. 2:26). Πολὺ σπουδαία ἀρετὴ ἡ πίστις, ἀλλ᾽ ὅταν εἶνε ζωντανή, θερμή, δραστηρία, ἐκδηλουμένη σὲ ἔργα. ᾿Αλλιῶς εἶνε πίστις νεκρή, ἀναξία λόγου.
Καὶ γιὰ νὰ ἐπιστρέψωμε στὸν Παῦλο, ποὺ ἐξαίρει καὶ τὴν πίστι, τὴ ζωντανὴ πίστι, καὶ τὴν ἀγάπη, τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη, τὴν κορυφαία τῶν ἀρετῶν, στὴ Θρησκεία τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἰσχύει «πίστις δι᾽ ἀγάπης ἐνεργουμένη» (Γαλ. 5:6), πίστις, ἡ ὁποία ἐκδηλώνεται μὲ ἔργα ἀγάπης, ἀγάπης πρὸς τὸ Θεὸ καὶ πρὸς τοὺς συνανθρώπους. Ὅποιος ἀγαπᾷ τὸ Θεὸ καὶ τοὺς κατ᾽ εἰκόνα Θεοῦ δημιουργημένους ἀνθρώπους εἶνε φυσικὸ νὰ κάνῃ ἔργα. Ὁ δὲ Θεὸς θὰ κρίνῃ τοὺς ἀνθρώπους κατὰ τὰ ἔργα τους.
Γιὰ νὰ χάνῃ κανεὶς ἔργα, βεβαίως χρειάζονται προσπάθειες καὶ ἀγῶνες, κόποι καὶ θυσίες. ᾿Αλλὰ γι᾿ αὐτὸ τὰ ἔργα ἔχουν ἀξία, διότι ἀπαιτοῦν ἀγῶνες καὶ θυσίες.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Ι. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ, Θεολόγου - Φιλολόγου, "ΤΟ ΕΥ̓́ΑΓΓΕΛΙΟ", Ἔκδοσις
᾿Ορθοδόξου Ἱεραποστολικῆς ᾿Αδελφότητος «Ο ΣΤΑΥΡΟΣ», ΑΘΗΝΑΙ 2005
